Deel 3, episode 5
April 2018 (deel 1)
Voor de goede verstaander onder U en die zullen er wellicht wel zijn. Dit is dus deel 3, nummer 5. God weet waarom ik ooit eens begonnen ben met het nummeren van mijn verhalen. Waarom spreek ik nu van deel 3? Eerlijkheidshalve dien ik te bekennen dat toen ik met deel 1 nummer 1 begon, het betreffende verhaal niet voor mij deel 1 nummer 1 was. Ja dat was het wel…. Ja, begrijpt U het nog… Het schrijven van deze column is begonnen, zonder te weten waar het spreekwoordelijke schip strand. Met andere woorden, toen ik begon in juli 2016 – en ergens is dit onbedoeld een mooi bruggetje, maar daar later meer over – had ik geen benul waar het heen zou gaan. Ik zat volop in een rouwproces omtrent het verlies van mijn vrouw en besloot gewoon keihard op te schrijven hoe ongelofelijk ‘kut’ dat was. Toen ik na 10 verhalen daarmee klaar was, bleken de eerste 10 verhalen met terugwerkende kracht dus ‘deel 1’ te zijn: voilà. Aangezien deel 2 ook uit 10 columns bestaat, overigens niet geheel toevallig!!, betekent dit automatische dat deel 3 nummer 5, de 25ste sessie met Mrs. Denise was voor Sjakie 2.0. Dit heugelijke zilveren jubileum kon ik uiteraard niet zomaar aan mij voorbij laten gaan. Ik dook hiervoor speciaal even terug in mijn ‘archief’, want ik was benieuwd om de hoeveelste sessie dit dan in totaal gaat. Ook hier later meer over. Om een en ander in te leiden appte ik haar een beetje vaag: ‘Meesteres vraagje: deze keer Rood of Wit? Ik bedoel geen wijn? Kan ook allebei. ‘euh Wit. ‘Ok wordt het Wit… Ja eens een andere kleur… U kunt nog steeds voor Rood kiezen. ‘En Rood.’ ‘Mooi, gaat ook goed samen. Goede keus.’ Het ging in dit geval over Rozen, ik vond dat ik haar voor iedere sessie een Roos moest geven. Het was zo rond de paasdagen. Ik wenste Mrs. Denise leuke dagen toe. Tweede paasdag appte ik weer: ‘Nog 24 uur Meesteres….. iets met rood en wit hè hmmm ja. Is een bijzondere sessie, vergelijkbaar met een zilveren jubileum.. Gr Uw slaafje.. ‘Rozen’ was haar krachtige antwoord. ‘Ja, dat zou zomaar kunnen’ antwoorde ik cryptisch. ‘Wijn’ ‘Nee, dan alleen wit voor U. Voor alle lezers, Mrs. Denise drinkt géén rode wijn. ‘Yes.’ Antwoorde ze. Zij verstaat de kunst als geen ander om met heel weinig woorden veel te zeggen. Daarop ging ze verder: ‘Robijn in witgoud.’ ‘Hmmmm, out of my league and budget…. Ehhh Way out of my league.’
Femmalia Deel 9 Verkocht (Deel 8 in De Humbler)
Het zweet liep over zijn rug naar beneden. Hij durfde amper te kijken van schaamte. Even later stond hij op het podium. Het was zo onwerkelijk. Amper twee weken daarvoor was hij nog een vrije jonge man geweest. Het schoot door zijn hoofd heen. Hij was met Steven aan het vissen geweest. Zoals zo vaak. Die ochtend was hij vroeg van huis gegaan, had zijn paard gepakt en was hij naar Steven gereden die een paar kilometer verder op woonde. Hij realiseerde zich nu ineens dat hij thuis niet eens afscheid had genomen van zijn moeder. Ze hadden hun visspullen bij en reden naar hun favoriete visstekkie aan de rivier. Waarom ze naar een uur of wat besloten om juist die stek te verlaten was hem nog steeds een raadsel. Ja, de vissen wilde niet echt bijten… Maar dat was wel vaker geweest. Het was Hank’s eigen idee geweest. Steven had eigenlijk niet mee willen gaan. Hij had hem overtuigd om verder stroomopwaarts te gaan…. Een fel licht scheen plots in zijn ogen. Verdoofd hoorde hij: ‘Ladies, this young slave is in a splended condition…….. Ze waren verder stroom op gereden, waar ze een leuke geschikte plaats hadden gevonden. Dat dachten ze ten minste. Maar ook hier vingen ze letterlijk bot. Net toen ze hun boeltje wilde pakken, hoorde ze in de verte geluid. Hij had Steven overgehaald om te gaan kijken. Ze lieten hun paarden achter en slopen richting de rand van het bos. In de verte zagen ze ruiters en twee koetsen. Toen ze dichter bij kwamen zagen ze tot hun verbazing dat het allemaal vrouwen waren. En wat voor vrouwen. Hank kreeg vrijwel meteen een stijve van het aanschouwen van al dat vrouwelijk schoon. Ze hadden hun kamp opgeslagen. Steven had weg willen gaan. Maar toen de Dames zich gingen verfrissen in de rivier…. Schaamteloos trokken zij hun kleren uit. Hank en Steven hadden niet gezien wat voor een koets het was. Hij was vooral verblind geweest door de schoonheid. ‘Wie biedt er FE 2500… Kom Dames, deze slaaf is van veel markten thuis’ Daarop liep Keira naar hem toe en greep hem vol bij zijn ballen. Hank’s lid zwol meteen op. ‘Kijk Dames, dit slaafje wordt er nog geil van ook.’ Hoelang ze hadden liggen gluren wist hij niet meer. Maar kennelijk was hun aanwezigheid niet onopgemerkt gebleven. Ze waren beide totaal verrast geweest toen ze vanachter werden beslopen. Hij was zo geil geweest. Het geluk stond in zijn ogen, toen er plotseling twee vrouwelijke jagers achter hen stonden. De ene hield hen onder schot met haar pijl en boog en de andere met een zwaard. De onbewapende jonge mannen werden zo uit de bosjes gedreven naar het kamp van de vrouwen. ‘Gluurders’ schreeuwde de ene hard tegen een van de leidsters. Later bleek het dè leidster te zijn. Het eerste bod was gedaan door een vrouw met strak lang zwart haar in een paardenstaart. Een vrouw gekleed in een sjiek mantelpakje, lopend op hoge hakken, met een Latina uiterlijk. Ze werd snel overboden door een vrouw met net zo een vet accent als lichaam. De teller stond snel op FE 5000 ‘Well well boys, what do we have here?’ ‘Wij betrapte ze Lady’ ‘Ok, keten deze twee.’ Ketenen, had Hank nog gedacht… ‘Maar …. Maar..’ Stamelde hij uit.. Voor hij er erg in had kreeg hij een harde klap tegen zijn hoofd aan en verloor hij zijn bewust zijn… Plots kwam Hank weer terug in de werkelijkheid: ‘The Lady overthere FE 6000 ……. 7000 ……… 8000’ Voordat hij er erg in had stond de teller op FE 15.000. Het laatste bod was gedaan door die stevige vrouw. Ze keek hem triomfantelijk aan. ‘So boyyyy’ zei ze kleinerend met een vet zuidelijk Amerikaans accent ‘You will be my slut hahaha.’ Hank was nu helemaal bij positieve. Hij zag zichzelf al deze weerzinwekkende vrouw oraal bevredigen. Bahhhhh. ‘Wie biedt er meer?…. Ladies wie biedt er meer? …… Eenmaal………Andermaal Plots ging er een bordje omhoog’ De stevige vrouw had het niet gezien. En zat met een vol vieze grijns op haar gezicht… ‘FE 20.000,- hoorde Hank vanuit de zaal’ Keira keek in de richting van de andere biedster. ‘Dammit’ Schreeuwde ze boos…. ‘ ‘You can’t win em all Marcy’ zei Keira. Hank had niet gezien wie hem had gekocht. Claudia liep weer het podium op en pakte de ketting die om zijn nek zat stevig vast en sleurde hem naar een vertrek naast de veiling. Ze kneep hem wederom stevig in zijn ballen. ‘Luister slaaf, als je goed meewerkt zet ik je handen niet op je rug vast.‘ Hank kon alleen maar alles gewillig ondergaan. Daarop werd zijn lul weer opgesloten in een kuisheidgordel en hij zelf in een kleine kooi.
April 2018 (deel 2)
Oh ja dat bruggetje…… Het was die dag in juli 2016, mijn eerste nieuw bezoek aan DP, aan die Meesteres die zo belangrijk voor mij was geweest. Ik had die dag een bos rozen gekocht. Citaat Een nieuw begin 22 juli 2016 (2) Ik liep met een bos bloemen naar de ingang, 12 rode en 1 witte roos. Net voordat ik richting voordeur liep, hoorde ik iemand luid lachen. Ik had het gevoel dat de persoon in kwestie mij uitlachte, wat dus niet zo hoeft te zijn. En als het wel zo was, haal ik mijn schouders er voor op, want wat weet die naïeve sterveling nou wat die bos bloemen voor mij betekent. Maar bovenal wat de ontvangster van deze bloemen voor mij betekent heeft tot nu toe? Helemaal niets, laat hem maar vooral dom lachen. De 13 rozen stonden voor de jaren die ik haar niet had gezien. Die ene witte voor een nieuw begin. Het gaat altijd om symbolen. Ik had de rozen achter in mijn auto liggen, mijn auto stond redelijk dicht bij geparkeerd. Ik liep snel naar de achterklep met in een hand de tas met verhalen (ja, dat leest U goed!!) en gedichten en in de andere hand mijn Smartphone. Dit om mijn world clock App goed in de gaten te houden. Ook nu weer lukte het mij om op de seconde nauwkeurig aan te bellen. Het blijft voor mij een sport. Het duurde niet lang of een mooie blonde Dame met gespierd lichaam opende de deur. Wat een vrouw is die Mrs. Zascha toch hè, ik mag haar erg graag. Ze is altijd vrolijk en goedlachs en niet te beroert om mij tot op het bot te vernederen. Wat wil een man nog meer? Ooohh ja stelletje viezeriken, dat ook natuurlijk. Als ik eerlijk moet bekennen, zou ik graag weer met mijn hoofd vastgeklemd zitten tussen haar machtige pythons. Ik kan dat moeiteloos voor mijzelf visualiseren. Nee, stelletje geilbakken dat niet of, maakt ook geen ruk uit…of toch wel? Of niet? Kolere…. Waar was ik o ja… Ja verdomme, schrijven met geile gedachtes is niet altijd even gemakkelijk…… Zij weet net als ik dat er nog een derde ronde volgt… In gedachte zie ik mij al kansloos vastgeklemd liggen terwijl zij mij daarna aan het vastbinden is. Steevast eindig ik in een of andere ‘Hogtie’, het is dat ze nog net geen appel in mijn bek propt en met lippenstift ‘pig’ op mijn reet schrijft… Is dat een wens van mijn gedachte, vraagt U zich nu wellicht af? Voor alle duidelijkheid, Mrs. Denise heeft mijn input om mij compleet voor lul te zetten absoluut niet nodig, maar ze zou ongetwijfeld de grootste lol er om hebben. Ik zie haar al binnen komen. ‘Loser….Loser…met hoeveel heb je nu weer verloren?’ Terwijl Mrs. Zascha er triomfantelijk naast staat in een victory pose met een been op mijn lichaam de andere ernaast en twee armen half gebogen de lucht in. Ik antwoord zoiets als ‘Oempf oempf..’ ‘Valt niet mee hè, praten met een appel in je bek hahaha Overigens een varken zegt oink oink hahaha. Doe eens een varken na….’ Aaaahhhh hell…. Shit…. Bij de les blijven Sjakie.. Goed, ik dwaal weer eens helemaal af, Mrs. Zascha begeleide mij dus naar de bar. ‘Zo, zijn die voor mij? Vroeg ze lachend. Aan mijn pretoogjes kon ze zien dat dit niet het geval was. Ik moest namelijk meteen denken aan een nieuw verhaal wat ik aan het schrijven ben. In voorgaande columns heeft U het verhaal House of Fantasy kunnen lezen, toen ik begon te schrijven en publiceren, was er nog absoluut geen einde, laat staan dat ik wist hoe het zou eindigen. Uiteindelijk het heb ik de laatste 7 of 8 delen geschreven voordat ik ze in mijn columns publiceerde. Bij Femmalia, had ik daarvan geleerd. Dat verhaal heb ik eerst helemaal geschreven, waarbij ik eerlijk gezegd: schreeuw om Feedback… Dus ben ik nu al bezig met weer iets nieuws… en ja dat zorgt nu al voor voorpret hahahaha. Net zo goed dat ik voorpret heb voor een verrassing voor Mrs. Denise zoals een fruitmandje, kerstpakket, bloemetje. De Dames hebben – reken maar – ook veel voorpret achter de coulisse. Dat heel zeker niet alleen bij mij, maar ook bij jullie. Zoals ik vaak tegen Smurf zeg. In de sessie hebben de Dames de grootste lol, en na afloop wij ook… Zo ook weer deze ronde…
Op weg naar het Oosten (deel 6) (deel 4 en 5 in De Humbler)
‘Jij gaat meerdere Meesteressen dienen..?’ Die kwam binnen als een donderslag bij heldere hemel…….. Ik was groggy… Mrs. Denise stelde een simpele vraag. Ik zat op dat moment in een hotelkamer… ‘Ik weet het niet? Ik ga niet over één nacht ijs. Zij weet wie U bent. Ik ben daar heel eerlijk in geweest. Ook over mijn verleden met U.’ De waarheid is, dat ik nog niet ‘klaar’ ben. Klaar in de zin dat ik voor de tweede keer de deur bij DP voor de laatste keer dicht maak. Dit heb ik ook uitvoerig met Herrin Gabriele besproken. ‘Als U wilt weten wie ik ben, moet U mijn verhalen lezen’ Zei ik tegen haar. Aangezien zij niet zo goed Nederlands spreekt, ben ik begonnen met het vertalen van mijn verhalen. Ze geven namelijk een inzage in mijn ziel. Deze eerlijkheid stelde ze zeer op prijs. Met als gevolg dat we zonder te spelen, al vele ‘kilometers’ hebben afgelegd. Op die eerste Femdom party was ze trots geweest. Ik liep met een schild om mijn nek rond: Sklave von Herrin Gabriele. Ze was trots omdat ik als een van de weinige de slaven de etiketten ken. Zij voelde zich groeien en dat is voor een Meesteres zo belangrijk in Haar rol als Dominant. Na een sessie (Zoete Druiven) sprak ik rustig met Mrs. Denise. Kon ik haar uitleggen face to face, hoe de vork in de steel zat. Herrin Gabriele wist dat ik naar Valkenswaard ging, ze appte mij en wenste mij veel plezier en vroeg mij om Mrs. Denise de groeten te doen. Als ik hier met mijn nuchtere verstand over nadenk… Dan is dat van Haar (Herrin Gabriele) een héél groots gebaar. Een gebaar waar veel vertrouwen uit spreekt. Mrs. Denise nam de groeten aan en gaf ze terug. Ik zit nu letterlijk tussen twee ‘grote’ vrouwen in. Ja ik ben super trots op beide Dames. Ik heb uren zitten vertalen, met behulp van google translate, maar dan nog… Ze zijn iedere minuut waard geweest, want daardoor kan Herrin Gabriele mij veel beter begrijpen. Veel Meesteressen zouden dit absoluut niet accepteren. Ik denk ook op voorhand niet willen begrijpen. Zich aangetast voelen in hun eer of ego. Dat laatste is echter een teken van onzekerheid in mijn ogen. Mijn openkaart heeft mij nu dit gebracht. Natuurlijk is qua spel Mrs. Denise veel verder, maar dat is geen vergelijk: Mrs. Denise is voor mij de Champions League van de SM. Het gaat om het plezier, om het onderling respect, om elkaar te leren kennen. Herrin Gabriele gaat zeer zorgvuldig te werk, iets wat mij veel vertrouwen geeft. Zo ook de 2e party na die bewuste veiling. Dit was een echte BDSM play party. Zowel Dominante mannen als Vrouwen. Buiten SM spreken we met elkaar als gelijke, maar als de party begint ben ik haar slaaf, zeer strikt. Praten met andere is niet aan de orde. Als ik niets hoef te doen, b.v. drinken halen, zit ik op mijn knieën voor Haar of masseer ik Haar voeten. Dat is overigens het enige moment dat Zij soms moeite heeft om in Haar rol te blijven. Ze geniet daar namelijk intens van. Terwijl ik deze avond veelal laag aan de bodem zat, waar ik volgens Haar ook thuis hoor (Heerlijk!!) Spraken zij – Herrin Gabriele en Haar partner – met andere bezoekers. Daar laag aan de grond hoorde ik hun zeer positief over mij als slaaf praten. Hoe Zij mij amper een maand eerder op een slavenveiling had gekocht…. Kan het mooier?? Ik kan nu schrijven dat ik slaaf ben van een vrouw die mij letterlijk heeft gekocht. Goed… goed het was maar € 10,00, maar toch..
April 2018 (deel 3)
Naakt zat ik klaar in mijn slavenhouding, wachtend op die machtige Meesteres. Op de barkruk lag een grote bos bloemen. Toen ik een paar minuten daarvoor van mijn auto naar de voordeur liep, zat die lach van die naïeve sterveling nog in mijn hoofd. Het voelde ergens ongemakkelijk. Dat gaat natuurlijk helemaal nergens om, maar goed… De deur ging open, ik bleef strak naar de bodem kijken tot dat zij mij gebood om haar te begroeten, wat ik deed door haar de punten van haar laars te kussen. ‘Zo Sjakie, heb je iets voor mij?’ Zei Mrs. Denise vrolijk. Ik heb altijd iets voor haar, maar het kwartje viel in dit geval met vertraging….. ‘Ehhh Ja’ toen pas begreep dit slome slaafje, dat zij doelde op die bloemen. ‘Waarvoor deze eer?’ ‘Het is vandaag een jubileum Meesteres.. De 25ste keer sinds Sjakie 2.0.’ Snel zette ze de Rozen, 13 rode en 12 Witte achter in het water. Aan alle slaven: Mrs. Denise kan rozen zeker waarderen (hint) Normaal overhandig ik mijn presentje na het voordragen van mijn tweede gedicht, nu was de volgorde andersom. De gedichten Thuis en Rozen heeft U kunnen lezen onder het verslag (De Humbler) Naast het verslag met een leuke voorkant: een soort van ‘Comics’ tekening van een Meesteres met aan haar voeten een slaaf met een Humbler achter zijn ballen. Had ik nog een tweede verhaal ingebonden. Een hele oude uit mijn archief. Toen ik toch aan het zoeken was, kwam ik het verslag tegen wat ik voor haar geschreven had in Augustus 2002. Dat verhaal, ja sommige dingen veranderen dus ècht nooit!!!! Had ik destijds ‘Klungel slaaf’ genoemd hahahaha. Goed, ik ben geboren met twee linkerhanden. Kunt U nagaan hoe lastig dat is met typen hahahaha!! Dit verslag had ik voorzien van een foto uit de ‘oude doos’. Voor de lezers die weleens op de twitterpagina van Mrs. Denise kijken, daar stond deze foto tussen. Ik moet ook eerlijk bekennen, daar stonden 4 foto’s tussen, op zo een moment word ik overspoeld door weemoed… Na de plichtplegingen mocht ik lopen na de kelder, ja om praktische redenen want alle kleren dragen en een tas en een Spa rood gaat kruipend wat moeilijk in één keer Hahaha. ‘Ga je douchen Sjakie je kent de weg.’ Op dat moment was ik extra op mijn hoede, ik was aan het wachtte……. ‘Als je klaar bent klop je op de deur.’ Daarop dus… De laatste keer had ik geklopt, terwijl ze er geen opdracht voor het gegeven (Lees De Humbler) ‘Heb jij een goede oog – hand coördinatie?’ Vroeg ze tussen neus en lippen. ‘Nee, niet echt Meesteres.’ Ik ga ervan uit dat zij deze vraag stelde om mij nog eens extra er op te wijzen dat ik op zijn zachts gezegd erg onhandig ben. Of zoals een gemiddelde doorsnee Nederlander niet de vraag stelt bij de Warme Bakker ’s ochtends om 09.00 uur: ‘Heeft U nog vers brood?’ Andersom is overigens ook niet handig van de dame achter de toonbank: ‘Kan ik U helpen?’ ‘Dat hoop ik wel mevrouw, want anders kunt U beter wat anders gaan doen……’ Na een heerlijke warme douche, snel mijn Spa rood leeg gedronken te hebben. Nam ik wederom plaats in mijn slavenhouding en klopte ik op de deur……
Tante Denise
Zoals doen gebruikelijk in mijn hele ritueel omtrent mijn ontmoetingen met de vrouw die (waarschijnlijk) onbereikbaar zal zijn gedurende de rest van mijn huidige aardse leven. Ja, dit leven… Schreef ik, net als altijd dus weer een wens en aangezien ik alles documenteer op volgorde wist ik dat dit wens nr. 25 was. Dat is een jubileum, daar moest ik uiteraard iets meedoen. In een van mijn voorgaande columns heb ik al eens geschreven, dat ik al die oude verhalen weer terug heb gevonden. Mooi vastgelegd op een CD. Voor mij zijn deze van onschatbare waarde. In diverse columns heb ik stukken tekst uit het verleden verwerkt. Nu was mijn vraag aan mijzelf. Hoe vaak heb ik Mrs. Denise in die hoedanigheid bezocht. Simpel alle verhalen optellen en je hebt het antwoord op de vraag, zie ik in gedachte menigeen denken. Maar zo eenvoudig is dat niet. Ik heb namelijk meer verhalen geschreven dan sessies met Mrs. Denise. Hoe kan dat, zult U zich wellicht afvragen. Nou heel simpel: Mrs. Denise is in die periode door omstandigheden een tijdje uit de running geweest. Tot twee keer toe. Waarom is niet relevant. Dat kon ik mij nog wel herinneren, maar hoeveel sessies dat totaal waren wist ik dus niet meer. Daarnaast zijn er 2 sessies niet vereeuwigd op papier. De vraag van haar kwam pas naar de 3e sessie. Hierdoor zijn sessie 2 en 3 niet vastgelegd. En aangezien ik aan de naam van het verhaal dus niet kon zien, moest ik de oude verhalen openen en in de tekst duiken… Juist dat… dat is confronterend… In de goede zin van het woord. Het duurde dan ook niet lang voordat ik met mijn geest over ‘Memory lane’ reed. Ik nam een afslag bij exit 2. Melancholy (Weemoed) één afslag na de afrit ‘Absence’ (gemis) en voor ‘Memory’. Het voelde zo verdomd goed, maar gelijktijdig kreeg ik een leeg gevoel van binnen. Er was en er is geen leven waarin zowel Mrs. Denise als Missy gelijktijdig konden zijn. Als ik mijn eigen werk terug lees en het contact dat ik toen met haar had…. Hoever was ik dan gekomen met haar, als ik Missy nooit had ontmoet? Deze vraag stellen is als een dolk door mijn hart steken. Letterlijk kleeft er bloed aan die vraag. Het bloed van mijn kinderen. Het was rond carnaval toen ik haar appte dat ik met mijn kinderen een paar dagen weg ging. Ik schreef: ‘Ergens bent U een klein beetje Tante Denise’. Ik kan me nu meteen voorstellen dat een aantal, met name, mannelijke lezers dat nu op hun netvlies helder voor ogen heeft staan… Tante Denise, gekleed in een grijs mantelpakje, daaronder een witte bloes waarvan de bovenste knoopjes los zijn aangezien deze iets te klein is voor haar borsten. Half hoge hakken en een knotje in het haar complementeren haar outfit.. Streng kijkend achter een brilletje, wat zo ongeveer op het puntje van haar neus rust…. Ahmmm ja… maken het plaatje helemaal af. Uhhhhhh ooooh…. Dat ja, stelletje viezeriken hahahaha… NEE… Heren, zo dus niet!!!! Alhoewel dat geen verkeerde gedachte is….!! Haar repliek was zoals altijd erg uitvoerig ‘Haha Tante.’ Het mooie is, hoe uitgebreid ook haar antwoord was, interpreteer ik dit, dat zij dit opvat als een compliment. Want het is ook een compliment. Voor diegene die mijn columns niet allemaal hebben gelezen. Zonder Mrs. Denise was de kans groot dat mijn kinderen er niet waren geweest. Ik was dus op Memory Lane en las stukken uit mijn eigen verhalen. Daarin zag ik als het ware de vrouw achter de Meesteres. De mens, wij zijn op de eerste plaats allemaal mensen. Ja, zij vindt de rol die ze speelt, nou ja speelt!! Meer dan leuk, het is de liefde voor het spel wat Haar drijft. Dat maakt het ook zo ontzettend mooi. De relatie die we toen hadden ging verder dan Meesteres / slaaf. Destijds vroeg ik mij af: wat is de drijfveer van een Meesteres? Wat is haar kick? Wat brengt de energie? Het genot, om te zien hoe een ander geniet en groeit in het spel is antwoord op deze vraag. Wellicht was ik voor haar destijds een mooi voorbeeld. Zo onzeker als ik binnenkwam… Ze kneedde mij, hoe Zij wilde. Ik betaalde dat terug met dankbaarheid. Hoe mooi moet het dan zijn om jaren later te horen dat Zij feitelijk aan de wieg heeft gestaan van twee levens. Wellicht was ik ook zonder haar tussenkomst vader geworden, misschien met een andere vrouw? Maar zo is het leven niet gelopen. Ik kan me wel voorstellen dat ze daar destijds wel een goed gevoel aan over heeft gehouden. Uiteindelijk heb ik zorgvuldig uitgerekend hoe vaak ik Haar heb mogen bezoeken. Voor mijn kinderen zal Zij waarschijnlijk ‘ergens’ altijd de Tante blijven, die ze nooit zullen kennen.
April 2018 (deel 4)
Na een paar minuten kwam Mrs. Denise lachend binnen. Ze was al begonnen met het lezen van mijn verhaal. In het voorwoord had ik onder andere geschreven: De sessie was – mag ik wel schrijven – gewoon TOP!!. Natuurlijk, de ene sessie loopt beter dan de andere. Het ene verhaal of gedicht van mij is ook beter dan het andere. Deze ronde werd ik op mijn wenken bediend. Ik had maar één echte angst: dat die ene bal van mij weer eens ‘verstoppertje’ ging spelen. Gelukkig was dat niet het geval deze ronde, mede dankzij Uw vakbekwame handen. Ik kan gerust schrijven dat U beschikt over een goed ‘balgevoel’…. Juist dat laatste was eigenlijk te leuk om niet te gebruiken, vandaar dat ik dit nu met terugwerkende kracht vermeld. Deze zinsnede was dus ook bij Mrs. Denise in goede aarde gevallen. Ook mijn wens kon haar goed bekoren. Op de een of andere manier had ik spreekwoordelijk de wind vol in de zeilen. Ik kon voor de verandering niet veel fout doen leek het wel. Waren het de Rozen die Haar betoverd hadden?? Het zal wel altijd een raadsel blijven. Zij sommeerde mij om na de 2e kamer in de kelder te kruipen. ‘Ga recht zitten op je knieën’ Ik wist wat er ging gebeuren. Weldra deed ze mij een halsband om, ik had niet gezien hoe deze eruit zag. Het voelde hemels hoe zij voor mij stond en ik met mijn neus ter hoogte van Haar middel. Machteloos bevestigde zij de halsband om mijn nek, mijn lid zwol meteen op. ‘Opstaan’ was Haar volgende bevel. Daarop greep ze meteen mijn ballen om deze met een touwtje af te binden. ‘Balgevoel hè’, zei ze lachend. ‘Altijd weer die ene eigenwijze bal van jouw.’ Maar ook nu liet ze deze bal niet uit haar vingers glippen… En dat vond ik toch erg… Haha. Vervolgens pakte ze handboeien met een ketting van circa 50 cm er tussen. De ketting ging tussen mijn benen door naar de andere hand. Hij was meer dan lang genoeg. Als laatste kwam ze aanzetten met handboeien met een korte ketting tussen de boeien. Zeg maar de standaard boeien. ‘Ben je links of rechts Sjakie?’ ‘Rechts Meesteres.’ Voor ik er erg in had was de ene kant van de handboeien bevestigd om mijn ballen en de andere aan de ketting vlakbij mijn linker pols. ‘Kom Sjakie strek je eens uit.’ Ha Ha Ha Ha… leuk…!!! Hahahaha. Ze pakte de ketting die aan de Collar zat vast. ‘Sjakie, deze halsband is veel te stoer voor jouw. Ik moet eigenlijk een halsbandje hebben als voor mijn hondje Pebbles…’ Voor alle duidelijkheid Pebbles is een Chiwawa hondje en geloof mij, ze is nog een grotere Diva dan Haar baasje hahahaha… Ik wist meteen wat ze bedoelde in mijn hoofd zag ik al van die lullige roze halsbandjes voorbij komen. In de andere kelderruimte aangekomen, strompelend natuurlijk, mocht ik weer op mijn knieën plaats nemen. Het zag er weer eens ontzettend onbeholpen uit, dit was pas het begin. Mrs. Denise kon haar lachen amper inhouden. Ze liep naar de privékamer toe om niet veel later terug te komen met die heerlijke spontane blonde worstel Engel. Ja, jullie zullen wel denken die Sjakie is zo een watje, die kan er echt niets van. Goed, goed dat is wel zo… Maar voor iedereen met een grote mond: Afspraak maken met Mrs. Zascha.. DOEN.. is echt ontzettend leuk. Mrs. Zascha kon natuurlijk haar lachen niet inhouden bij het aanzien van zo een hoopje ellende…. Daarop pakte Mrs. Denise een papiertje en dat sloeg ze tegen mijn voorhoofd..
Toestemming
Het was meneer Slaafaap die mij triggerde, ja meneer zoals ik hem al noemde in mijn column ‘Zoete Druiven. Eigenlijk was mijn Column al klaar, maar ik vond een aanvulling / c.q. reactie op zijn verslag ‘Weggelopen slaaf (5 april jl.) op zijn plaats. In dit verslag bekende hij dat hij zonder toestemming en te vragen was weggelopen van Mrs. Denise naar Mrs. Akira. Hij was bang dat hij geen deel meer uit maakt van de ‘Slavenstal’ van Mrs. Denise. Slavenstal? Slavenstal? Juist daar had Mrs. Denise bij mijn kennismaking in 2001 het ook al over. ‘Ik wil niet iedereen in mijn slavenstal hebben.’ Zo iets dergelijks zei ze destijds tegen mij. Aandachtig las ik het eerlijke verhaal van hem. Zijn worsteling tussen de Meesteres die hem in 2013 onder zijn hoede nam en zijn hernieuwde kennismaking met Mrs. Akira. Als lotgenoot begrijp ik maar al te goed waar hij doorheen gaat. Hij wil beide Dames niets te kort doen. Bij deze wil ik wel het volgende corrigeren ik citeer letterlijk uit zijn verslag: ‘Ik weet dat een andere vaste gast van haar, slaaf Sjakie – die hier regelmatig columns schrijft – van Haar toestemming heeft om zich bij slavenveilingen tijdelijk te verkopen. Dat is feitelijk dus niet waar. Mrs. Denise heeft dat nooit van mij vereist, ook heb ik nooit om toestemming daarvoor gevraagd. Wel heb ik Mrs. Denise altijd op de hoogte gehouden. Ook over andere party’s. Ik wil dit graag rechtzetten, niet om mijn (onze!) zeer gewaardeerde lotgenoot terecht te wijze, maar om andere ‘gasten’ niet afteschrikken. Ik vind zijn verhalen overigens altijd zeer respectvol en oprecht geschreven, dit terzijde. Wel vraag ik haar altijd om toestemming om andere Dames te mogen bedanken voor de in principe vrijwillige bijdrages in sessies. Ook vraag ik haar toestemming om met andere Dames af te spreken, zoals het worstelen met Mrs. Zascha. Dit honoreert Mrs. Denise altijd, precies zoals Meneer Slaafaap het geschreven heeft. Ik citeer: Meesteres Denise houdt Haar bezit dus niet éénkennig voor Haar alleen. Ze deelt het met anderen. Dat is natuurlijk logisch, omdat DP in eerste plaats een commercieel huis is. Is dat erg? Nee, helemaal niet. Het niet melden is alleen niet zo handig. In 2002 vond ik Mrs. Tara (niet te verwarren met de huidige Mrs. Tara ergens in Nederland of Slavin Tara bij DP) een geweldig leuk jonge Meesteres / Meid. Zeg maar net als Mrs. Nina. Mrs. Denise stelde toen zelf voor om met haar eens een sessie te spelen, het voelde voor mij toen als vreemd gaan. Als echte SM’er geniet Mrs. Denise ervan als (oprechte) gasten zich ontwikkelen. Evenals de Dames in haar Dream Team. Zoals U heeft kunnen lezen heb ik in Duitsland nu ook een Meesteres, Herrin Gabriele. Zij weet dat ik Mrs. Denise bezoek. Evenals dat Mrs. Denise weet dat ik in de party scene slaaf ben van haar. Waarom kan dat? Strikt genomen moet dat voor Mrs. Denise niets uitmaken, ik vind echter dat ik haar dat wel moet vertellen. Eerlijk daarin moet zijn. Herrin Gabriele vraagt enthousiast hoe het was. Binnenkort is er weer een veiling, ik weet niet of Herrin Gabriele aanwezig kan zijn door haar nieuwe werk. Ik heb haar gevraagd of ik mij mag laten veilen als zij er niet is. Ik moet me vooraf namelijk aanmelden.. Ja, dat mag. Ook heb ik aangegeven dat zij de veiling mag intrekken als ze er wel is. Dat heet: respect voor elkaar hebben. Maar het geeft ook aan dat beide Dames veel vertrouwen in zich zelf hebben. Belangrijk is dus om eerlijk te zijn. Daarnaast moet er balans zijn tussen wat een Meesteres geeft en neemt. Niet voor niets heb ik al vaak geschreven dat Mrs. Denise niet meer vraagt dan zij geeft. Herrin Gabriele zit wat dat betreft op een lijn. Of het handig was hoe Meneer Slaafaap dat tussen beide Dames heeft aangepakt? Dat is niet aan mij… Maar ik wens hem wel het allerbeste toe..
April 2018 (deel 5)
‘Wij gaan het spelletje Wie ben ik spelen’ O mijn god, dacht ik… Goed focus Sjakie. ‘Ben ik een man?’ ‘Kan!’ ‘Een persoon?’ ‘Kan’ ‘Een vrouw?’ ‘Kan.’ ‘Besta ik echt? ‘Kan..’ ‘Een stripfiguur’ ‘Kan’ ‘ehhhhhhhh’ ‘Sjakie schiet op…’ ‘Ehhh… ben ik een slaaf?’ ‘UHHHH Fout’ vervolgens kneep ze mij in mijn tepels.. ‘Auw’… ‘Kom ik uit Nederland?’ ‘Kan’ ‘Duitsland?’ ‘kan ook’ ‘Heeft U geen hint voor mij?’ ‘Een hint kun je krijgen Sjakie, maar die moet je wel kopen’. Natuurlijk…. dacht ik vanzelfsprekend. ‘Goed zei ze’ en ze stond op en liep naar de privékamer. ‘Wat is dit Sjakie?’ vroeg ze aan mij terwijl ze een Cane horizontaal voor mij hield: ‘Een Cane Meesteres?’ ‘Of Sjakie?’ ‘Een stok?’ zei ik aarzelend. ‘juist Sjakie’ Als beloning sloeg ze mij een keer op mijn bil.. gvd die kwam aan zeg AUWWW!! hahahaha….. Inmiddels zat ik compleet op een dood spoor.. Wat in hemelsnaam moest ik vragen?? ‘Ben ik het zelf Meesteres?’ ‘Uhhhhh fout… daar gaan we weer…’ Ik moet eerlijkheidshalve wel erbij vermelden dat Mrs. Denise echt deze ronde heel erg lief voor mij was, dat schrijf ik niet om te slijmen, maar ik ken haar nagels die ik ooit liefkozend Sinistra en Destra heb genoemd maar al te goed. Heeft U nog een hint voor mij Meesteres. In de tussentijd was het blaadje dat op mijn voorgevel zat al zeker een keer of 10 gevallen. Reden te meer voor Mrs. Denise om deze keer op keer met ‘snelheid’ terug te plakken … patssss. ‘Sjakie opstaan…. Dans eens…. Is dat dansen???’ Goed tijd om even te visualiseren, natuurlijk leek het nergens op. Het spreekt vanzelf dat ik weinig ritmisch gevoel heb. Met die lange ketting van rechterpols tussen mijn benen door naar de linker pols en een handboei van mijn ballen naar de ketting aan de linker pols ging dat al niet eenvoudig. Maar voor jullie beeldvorming. Wie herinnert zich noch de Muppetshow? De grote openingsscène….. die grote dansende Monsters, ja die en dan 10X erger ongeveer. Ja zo zag het er ongeveer uit, waarbij mijn hoofd er ongeveer moet hebben uitgezien als dat van Frozzy the Bear. ‘Dansen en een stok….?? Dansen en een stok’ Het lijkt wel als ik de rol van slaaf op mij neem, dat ik dan werkelijk zo snel van begrip wordt, zoals de Dames het mij meestal ook toebijten..’ ‘Het heeft ook iets met dat domme Limbotaaltje van jouw te maken’ Zei Mrs. Zascha… ‘Oooo een Limbodanser.’ ‘Hèèè Hèèè ein..duh lijk!!!!…… ‘ Zei Mrs. Denise, als of ze moe geworden was van mijn geklungel. ‘Goed kunnen we nu gaan beginnen met Limbodansen.’ Het werd zonder meer een ‘geboeide’ vertoning. Ik ben al een houtenklaas. Ik moest steeds onder de Cane door dansen (dansen wil ik het niet noemen!!!) ‘Als je de stok raakt krijg je 5 slagen’ Natuurlijk ging de stok steeds verder omlaag. Totdat ik hem raakte. ‘5 slagen Sjakie, presenteer je kont’ Met angst en beven stond ik klaar, ik verwachte een paar venijnige tikken en slagen met de Cane. Maar ze kwamen niet, ze aaide mij… Ja zelfs ik vond dat aaien. (Dank U Meesteres) Ondertussen kroop ik werkelijk kansloos over de grond. ‘Hahahaha, die zou niet misstaan in her rijtje Carrousel, Piñata, Teddybeer neuken (citeer ik nog steeds met plaatsvervangende schaamte!!). Ze had helemaal gelijk. ‘Oog hand coördinatie, Sjakie kun jij teennagels lakken?’ ‘Geen flauw idee Meesteres.’ Terwijl Mrs. Denise rustig mijn verhaal ging lezen, lag ik hopeloos te klooien met nagellak. Ik kleurde haar nagels nog slechter in dan mijn dochter van 9, die sinds kort ook wat Make up heeft. Dat laatste is overigens ook pure SM, vooral de spoor die zij erbij achterlaat. Goed mijn dochter is een klein beetje het surrogaat nichtje van Mrs. Denise. Overigens, niet voor het een of het ander, maar als ik de naam voor haar alleen had mogen kiezen…. Ja, dan had zij… Maar ik was niet alleen en het leek mij ook naar mijn vrouw toe niet gepast… Wat een bekentenis bijna aan het einde van deze column tussen het limbodansen en nagellakken in. Het was dus weer eens hopeloos. ‘Wat ben jij onhandig zeg.’ Het verbaasd mij overigens dat zij daar nog over verbaasd is. Mijn onhandigheid is zo vanzelfsprekend als om 09.00 ’s ochtends vers brood bij de bakker. En als er nog ooit een nieuwe verfilming komt van Inspecteur Clouseau, dan hoeft ik niet eens auditie te doen. Ik hoef alleen mij zelf te zijn… ‘Zascha… Kom eens kijken!!’ Die meewarige blik van haar terwijl ze nee schud. Alleen daarom al zou ik haar naar afloop een kus willen geven. ‘En nu?? Vroeg Mrs. Denise. ‘Er afhalen Meesteres?’ ‘Juist Sjakie, weet je hoe?’ ‘Ja Meesteres dat heb ik een keer moeten doen, weet U nog?’ (lees de Black Box) Dat was ook die keer dat Rose (ook zo een lieve meid) bijna over mijn zaad uitgleed. Hahaha. ‘Ga in de douche staan en speel met je zelf’ Ik hoor je niet. Ik had het ongelofelijke voorrecht dat ik als het ware stiekem in een hoekje naar mijn Meesteres mocht kijken. Zo lekker genietend van haar schoonheid. Het duurde wel even voordat ik mijn leger weer paraat had. Toen plotseling Mrs. Manja naar binnen kwam, gaf dat een extra boost. Zij zag er ook werkelijk waar ‘Stunning’ uit…Nonde…godv. djuu zeg….. Mijn zaad kon nog maar één kant uit. Gelukkig wisten ‘ze’ die arme celletjes van mij, niet dat ze in de afgoot zouden eindigen. ‘Blijf maar even kijken Manja, dat vindt hij alleen maar geil’. Dat is dus een waarheid als een koe.. Het duurde niet lang of ik stond op springer. ‘Spuit alles maar richting doucheputje’ zei ze quasi ongeïnteresseerd ‘Ja, daar ga ik mijn handen niet aan vuil maken.’ Zei ze tegen Mrs. Manja. ‘Mag ik komen Meesteres?’ ‘Sprinkel maar alles richting de douche. Sjakie sprinkelt altijd’ Zei ze afkeurend tegen Manja. ‘Het duurde niet lang of al mijn geiligheid spoot ik de douche in….’ Een paar minuten later, toen ik alles opgeruimd en schoonmaakt had, mocht ik Mrs. Denise voor de 25ste keer bedanken…. De volgende dag appte ik al lopend door de lokale Hema: ‘Ik heb heerlijk geslapen, ben alweer op 3/4e van het nieuwe verhaal… Hoe zal ik het toch eens gaan noemen hahaha. Heb al een idee… ‘Mooi zo.’ Was haar korte maar krachtige antwoord terwijl de rozen inmiddels prachtig in haar woonkamer stonden. Het leven kan mooi zijn, ook voor een mislukte limbodanser…
Wordt vervolgd
Rituelen
Dat moment
dat zich herhaalt.
Een zienswijze in een
stramien vertaalt.
Een innerlijk drang
mag niet wijken.
Zodat vastigheid,
niet kan verstrijken.
Alles gevangen, in
een ultiem woord.
Verstrengeld in een
onzichtbaar koord.
Het drukt op mij
als een zwaar deken.
Toch wil ik dit
niet verbreken.
Terugkerend, daar
waar het niet kan gaan.
Is het enkel de geur,
die we kunnen verstaan.
Het voelt als
engelen die strelen.
Graag laat ik mij
Leiden door rituelen.
Nostalgie
Het verleden,
terugkijkend naar toen.
Is als weemoed,
zonder een warme zoen.
Een gevoel dat
warmte heeft gebracht.
Zo terugdenkend,
met veel smacht.
Hunkerend om mijn
hele ziel te geven.
Om het verleden
opnieuw te beleven.
Om juist daar nu
weer te verschijnen.
Alvorens herinneringen
voorgoed verdwijnen.
Teruglezend uit
eigen geschreven werk.
Maakt dat gevoel
weer IJzer sterk.
Ik mis de controle
Ik heb geen regie.
Dankzij U geniet
ik van de nostalgie.