De Piñata

Deel 2 episode 4

De Piñata

House of Fantasy (deel 1)

Het was laat op die ene avond, toen ik van een afspraak naar huis reed. De hele dag was het al broeierig geweest, Zo een vervelend benauwd weer, alles voelde klam aan. De wolken, zover ik die door het duister kon zien, trokken dichter en dichter, het werd plotseling van het een op het ander moment pikdonker. Voor ik er erg in had, hoorde ik een geweldige knal, gevolgd door een bliksemschicht. Vrijwel meteen kwam de regen met bakken uit de hemel vallen. Al snel konden mijn ruitenwissers op de hoogste stand, de ruiten niet vrijhouden. Even later knalde het weer… Nu nog harder. Binnen de kortste keren stond de straat blank van het water. Het leek wel een subtropische storm. Na een paar minuten verliet ik de autobaan voor een provinciale slingerende weg. Ik had steeds meer moeite om voor mij uit te kijken. De wegbelijning spiegelde in het waterballet. Wederom doemde er een bliksemschicht voor mij, net in een onoverzichtelijk bocht. Mijn snelheid was niet te hoog…. Ten minste onder normale omstandigheden. Gelijktijdig met de bliksemschicht doemde er compleet uit het niets een Dame voor mijn auto. Uit alle macht trapte ik op mijn rem, mijn auto raakte in de slip en schoof, tot mijn grote geluk net voorbij een eeuwenoude eikenboom. Een ondiepe sloot remde mijn voertuig… KUTTTT, schreeuwde ik geschrokken uit. GVDDDDDDDDD…. DJUUUUU….
Nog vol adrenaline stapte ik uit mijn auto. Het duurde niet lang of ik was doorweekt door de regen… Plots herinnerde ik mij de verschijning van die vrouw.. Shit……SHIT raakte ik in paniek…. Nee he…….NEEEEE…. Snel liep ik naar de plaats des onheils….. Er was niets te zien.  Ik was inmiddels zeiknat van de regen en het onweer ging onverlet door. Mijn auto stond in de greppel en zou met een takelwagen eruit gesleept moeten worden. Snel pakte ik mijn telefoon…. KUTTTT geen bereik.. en nu?? En nu…. Denk, denk, blijf rustig.  Ik keek om mij heen en zag naast de plaats des onheils, een poort. Snel liep ik daar na toe en belde aan…… Rustig wachtte ik…. Maar geen gehoor… Ik belde opnieuw aan…… Wederom hetzelfde… Ik probeerde de poort open te maken…. En wonderwel het lukte… Snel liep ik naar binnen….. Daar voor mij zag ik een monumentaal pand. Terwijl het nog steeds hard regende rende ik naar de voordeur en belde opnieuw aan.

Even later ging de deur open, ik maakte vrijwel meteen een kleine stap voorwaarts, terwijl een vrouw met volle rondingen mij meelijwekkend aankeek. De vrouw was gekleed in een deftige jurk en omringt door een, het leek wel aura….. Net toen ik wat wilde zeggen, pakte zij mij pardoes stevig vast aan één oor. Ze drukte mij meteen met al haar kracht naar beneden. Ik was te verbouwereerd om te reageren. Ze sleurde me door de gang naar een kleine kamer naast de trap. ‘UITKLEEDEN. DEN… den den!!’ zei ze plotseling zeer streng, met een nagalmende stem….. ‘Maar…… maar…….’ ‘MOND HOUDEN.’  Haar houding en stem hypnotiseerde mij. Het viel niet mee om mijn doorweekte kleding uit te trekken..  ‘OPSCHIETEN’ Even later zat ik tot op mijn onderbroek na, gestript en wel klaar. ‘Onderbroek uit en mij volgen’ ‘Ja maar……’ probeerde ik het nog…. Voordat ik kon reageren trok ze met een ferm ruk de onderbroek naar beneden. Ik stond nu pinnetje naakt voor haar. Het deerde haar niet, ze keek minachtend op mij neer…  …en sleurde mij zonder waarschuwing aan mijn oren de trap op richting de douche..

Het voelde ongemakkelijk, maar gelijktijdig was ik geïntegreerd door deze op het eerste oog nog zo een jonge Dame. Bij de douche gebood ze mij meteen streng om te gaan liggen. Ik ging op mijn billen zitten. ‘LIGGEN’ commandeerde ze mij, gelijktijdig drukte ze mij met een voet stevig naar beneden. Ik lag nu gestrekt. ‘Liggen blijven’ zei ze zonder te sollen, terwijl ze een voet op mijn lid zette. Mijn lid, dat tot mijn eigen verbazing stijf was…… Ze maakte de douche deur op slot, nadat ze mij zeer dringend had verteld om liggend op mijn rug te wachten….. ‘De Herin des Huizes, eist onvoorwaardelijk respect van haar dienaren…’

Juni 2017 (deel 1)
Er zijn zo van die dagen en dit was er weer zo een. Het waarom ervan wordt nooit duidelijk. De dag waar ik de hele maand naar uit had gekeken was aangebroken. Alle voorbereidingen ruim op tijd gedaan. Wat restte was het wegbrengen van de mijn kinderen. Nu is dat normaal gesproken helemaal niet zo een opgave, maar vandaag!

Van alle onzinnige apps waar wij mee worden gebombardeerd is er een die met kop en schouders boven verreweg de meeste andere apps uitsteekt: Flitsmeister…. Wederom zal deze er voor zorgen dat ik klokslag aan kon bellen. Het was kommer en kwel op de autobanen richting de stad die net ten noorden ligt van de ‘Gardens of Eden’, het paradijs…. Al met al resulteerde het drukke verkeer in circa een uur extra reistijd. Dat is veel, zal menigeen misschien denken. Kan zijn, maar zonder de alternatieve route was ik niet op tijd op plaats van bestemming gekomen.

De deur werd geopend door een Dame die ik nog niet eerder had ontmoet, dat laatste zou weldra geschiedenis zijn… ‘Voor wie kom je’ vroeg ze. Zoals wel vaker was ik weer eens redelijk uit heveld geslagen. Nu nog spreekwoordelijk…. ‘Ehhhhh’ antwoorde ik weifelend ‘Denise’…
‘Volg mij’.  Het duurde niet lang of we waren in de bar. ‘Wat wil je drinken?…  Neem plaats’
Wat onhandig bleef ik staan. Moest ik mij nu uitkleedde of niet. Ik besloot dat te doen, wat ik altijd doe en begon met uit te kleden.
‘Jij hebt er zin in? Je kijkt hier zeker al lang na uit? Je straalt helemaal.’ Eigenlijk was dat wel een heel mooi compliment van de jonge Dame. Ja, Switch Femme, want ik kwam gaande weg de avond achter wie zij was. Ik leef hier intens na toe. Zeker als ik een aantal dingen geschreven heb, waarvan ik denk dat Mrs. Denise het mooi vind en er smakelijk om kan lachen..

Switch Femme verliet de bar en ik kleedde mij verder uit en nam plaats in de slavenhouding, met een tas vol verrassingen, waaronder nog wat lekkers voor alle Dames. Zij hadden mij tot slot van rekening ook op iets ‘lekkers’ getrakteerd tijdens de vorige sessie (zie De volgende stap) Normaal schrijf ik twee gedichten, maar met zo veel mogelijke woordspelingen op mijn netvlies als: overspoeld worden en spetterende beleving, moest en zou ik daar een gedicht overschrijven. Als de Dames er om lachen is mijn opzet geslaagd. Lachen geeft – los van SM, mijn geval vernedering – ontzettend veel positieve energie. Het gedicht ‘Pisvlek’ staat onder dit verhaal.

Na de plichtplegingen, die bijzonder moeizaam verliepen, door een intermezzo met mijn twee vriendinnetjes Sinistra en Destra. Voor diegene die deze twee niet kent….. Sinistra en Destra zijn de linker en rechter hand / nagels van Mrs. Denise. Ze zijn minstens net zo scherp als mijn pen, maar dit terzijde. Voor even verliet ze de bar. Toen ze terug kwam schoof ze een envelop tussen mijn bilspleet.  ‘Zo ben je een brievenbus hahahaha’ Enthousiast riep ze Mrs. Nina erbij. Graag had ik opgekeken, maar durfde niet. Ik zag enkel haar laarzen en hoorde haar lachen. Was dit een De ja vu, vroeg ik mij af. Het deed mij zo terug denken aan die keren met Mrs. Tara.
‘Je gaat douche, maar je verliest de envelop niet.’ Evenals de strik die om mijn ballen zat ‘Tijdens het douche haal je de envelop uit je anus, daarna stop je hem terug, begrepen??’
‘Ja Meesteres..’ De strik was afkomstig van een zeer bijzonder presentje…..

Geur
Ik smacht naar de geur van…… ….die zin schoot mij meteen te binnen. Het was een bloedhete zondag in de lente. Ik stond met een collega in de rij voor de douane. Het minst leuke aan reizen. Je hele hebben en houden blootgeven. Een ritueel dat overal weer net anders is. Dat kan zelfs verschillen op hetzelfde vliegveld. In Düsseldorf, waar ik vaak van vlieg, kan ik er af en toe geen pijl op trekken. Riem uit doen of niet? Die morgen had het geregend in Eindhoven, waar we voor de verandering van vlogen De nieuw te bouwen parkeergarage bleek van dezelfde kwaliteit te zijn als de defensie van de plaatselijke trots met rood-wit gestreepte tenues…… Ik had ondanks de hitte een colbert aan, tja waar laat ik dat jasje anders. Er stond een ongebruikelijk lange rij. Of je maakt meer controlepoortjes open…
De ‘intelligentie’ waarschuwde voor vertraging. Ik vroeg aan mijn vrouwelijke collega waarom? Dat slaat waarlijk nergens op. Ja die parkeergarage is half in een gestort. Verkeersbeambten hadden ons omgeleid, wat voor ons feitelijk niets uitmaakte, aangezien ik in P4 een plaats had gereserveerd. Uit verveling pakte ik mijn telefoon…. Hé, zag ik tot mijn verrassing, een appje van Mrs. Denise… een afbeelding? ‘Gevonden, is  ‘m inderdaad’
‘Leuk, ik sta op het vliegveld‘ antwoorde ik.
Ik smacht naar de geur van…… schreef ik naar haar, voor onze hernieuwde kennismaking. In mijn geest rook ik haar toen al. Jarenlang had ik de geur niet meer geroken. Die geur die mij met haar associeerde. Altijd als ik die geur rook, steeg mijn geest op naar hoger sferen. Denise kon zich aanvankelijk niet meer herinneren over welk Parfum het ging. Net voor kerst herinnerde zij zich weer de Parfum, wat een eu de toilette was in plaats Parfum. Na een paar vijven en zessen zij ze. Och laat maar zitten..
Maar nu…. Nu had ze hem gevonden… die geur waar ik zo naar smachtte… Even later ontving ik weer een berichtje: ‘Is die parfum op het vliegveld?’ ‘had geen tijd’ Was mijn korte en snelle antwoord, terwijl ik in de rij stond om te boarden. Een paar uur later was ik op plaats van bestemming, in een van de Europese hoofdsteden. We waren daar, voor de verandering al in de loop van de middag. We besloten om van de nood een deugd te maken. Op zondag voor twaalf uur al vertrekken thuis, is in principe gewoon niet leuk. We stapte in een taxi en lieten ons bij een groot overdekt winkelcentrum afzetten. Doelloos slenterde wij rond. Tot dat ik een Parfumerie tegen kwam. Even iets nakijken zij ik tegen mijn collega…… ….en warempel…. Ze hadden hem!!! Ik keek niet naar de prijs, stond er trouwens ook niet op……
Even later stuurde ik een berichtje naar haar:
‘Heb iets gevonden…….. Gaat U heel leuk vinden’
‘Ben benieuwd.’
‘Tja U zette mij op een spoor….’
‘Niet de eerste keer.’ Antwoorde ze weer eens heerlijk ad rem.
‘Hahahaha, ja en ook wel op meer dingen ook…’   

 Juni 2017 (deel 2)
De douche kwam als geroepen. Hoewel ik goed op tijd was en mijn airco het goed doet, het was 25˚C buiten, was ik bezweet. Het was geen angst zweet…. .. hooguit toch wat stress om niet te laat te komen, maar vooral geiligheid die op iedere mogelijke manier uit mijn poriën komt. Met de envelop weer terug in mijn bilspleet en de strik weer om mijn ballen. De strik zat om de verpakking van de parfum die ik haar cadeau had gedaan. Parfum is geen goedkope hobby, maar deze geur had mijn geest in het verleden vaak op ‘Memorylane’ gezet. Enthousiast pakte ze het doosje uit. ‘Nog steeds hetzelfde doosje als vroeger’ Snel spoot ze wat parfum op haar polsen. ‘Ja dit is hem’ zei ze voldaan. ‘Ruik je het al’ ‘Nog niet Meesteres’ Antwoorde ik eerlijk.
‘Kom naar beneden Sjakie’ riep ze naar boven toe.
Langzaam liep ik naar beneden.
‘Stop’. Zei ze, terwijl ik bijna onder was. Voor diegene die het huis kennen, het plateau waar de trap de hoek omgaat.
‘Draai je om’ tot haar tevredenheid, zag ze dat de envelop op zijn plaats zat. ‘Nina, moet je eens komen kijken.’ Zei ze lachend…
De jonge Meesteres kon haar lach niet houden. Daar stond ik weer eens figuurlijk voor lul met een envelop in mijn anus.
‘Draai je om.’
Nu stond ik letterlijk voor lul, met een gele strik om mijn penis. De hernieuwde ontmoeting met Mrs. Nina kon mijn ‘jonge heer’ erg waarderen. Er kwam meteen leven in.
‘Wordt je er weer geil van Sjakie? Laat je lul is dansen’
De vernedering was een genot van de bovenste plank, totdat Mrs. Denise vond de ik ook wel een liedje kon gaan zingen.
Waarlijk schoot mij echt helemaal niets te binnen.
‘Zing dan iets van de herrie van jou!! Sjakie houd van Hardrock.’ Vertelde ze Mrs. Nina.
Het eerste waar ik aandacht, dat ik zeker niet moest gaan zingen, was het Smurfenlied, Die fout had ik al een keer gemaakt, zo een 15 jaar geleden. hahahaha

Na veel vijven en zessen zong ik een nummer van Guns’n’Roses. Nadat Nina ‘Jingle bells’ had geopperd. Toen ik begon te zingen, kwam er vrijwel meteen commentaar. ‘Je zingt veel te snel’
zeiden da Dames zo ongeveer in koor.  Mijn excuus: Het moest toch hardrock zijn! Dat werd door de Dames sportief aanvaard.
Ik zong dus een nummer van…. Nou ja zingen kun je het echt niet noemen. Guns n Roses.. Paradise City.
‘Ken je ook Welcome to the Jungle.’ Vroeg Mrs. Nina
Ja natuurlijk, maar de tekst die ik niet ken in combinatie met een valse stem die zijn evenbeeld niet kent. Het duurde niet lang, alvorens ik verlost werd uit deze misère.
‘Ga de rode kamer in en wacht daar op je knieën.
Daarvoor moest ik nog wel Mrs. Denise bij de deurdoorgang voorbij zien te komen. Uiteindelijk ben ik onder haar door getijgerd.

Op weg naar de Horizon (Vervolg zie ook De volgende stap)
Zo nu en dan knaagt het… Zou de man graag een Meesteres naast zich hebben in de privé sfeer. Hij begrijpt hoe moeilijk het is om die te vinden. Niet zozeer een Meesteres, maar ook nog ene die in het dagelijks leven past. Op een onbevangen moment besloot hij opnieuw te reageren…. Ook nu kwam er een antwoord. Wat volgde was een mailwisseling. Was dit wat hij wilde? Hij wist het eigenlijk niet, maar nog makkelijker is: hij wil het eigenlijk niet weten. De hele advertentie en daaropvolgende mailwisseling was een soort van De ja vu. De man werd geraakt, hard geraakt toen de Dame in kwestie woonachtig bleek te zijn in dezelfde stad, waar zijn vrouw vandaan kwam….. Dezelfde datingsite, dezelfde stad….Waarom?

De man stuurde naar een paar mailtjes zijn 06 nummer door….. Op zondagavond, koud aangekomen in Helsinki ontving de man een what’s app berichtje. De man liet er geen gras overgroeien en belde het nummer…………tring…. Niet veel later nam een ietwat nerveus klinkende vrouw de telefoon op. Er volgde een kort gesprek. Mijn gezicht was niet vreemd voor haar, evenals haar gezicht voor mij, door foto’s die we vooraf hadden uitgewisseld. We besloten om elkaar later die week te treffen.

Hij was niet nerveus toen hij op vrijdagavond richting haar reed. Hij belde een goede vriend en vertelde hem de bizarre toevalligheden. De man was nieuwsgierig en wilde een ‘gokwagen’, maar boven alles wilde hij niet alle schepen achter zich laten. Ooit, ooit had hij heel snel een beslissing genomen, die zijn leven had doen veranderen. Dat ging dit zeker niet worden. Hij wist dat hij eerlijk moest zijn. Het werd een interessant gesprek, met een leuke vrouw, die oprecht overkwam. De man vertelde trots dat hij slaaf was van Mrs. Denise, dat laatste lukte niet zonder glinsteringen in zijn ogen. Over zijn verhalen en poëzie. De vrouw was eerlijk: ‘Wat kom je eigenlijk doen?’

 Het was de zoektocht naar de Horizon, naar aanvullende stukjes die mij daar bracht. Het stemde hem niet tot tevredenheid….. Gaande weg bekroop bij hem steeds meer het gevoel dat het niet klopte. Het voelde bijna als vreemd gaan. De Man had een Meesteres, en een verdomde goede ook nog eens. Overal waar de man kwam op BDSM gebied vertelde hij trots over zijn Meesteres. Hij wist als geen ander dat hij bij haar vrijheid had. Dat hij een nieuwe Meesteres niet kan geven, wat hij haar geeft en wil geven… Nog voordat spreekwoordelijk de eerste zweep knalde, ontving hij een appje van haar. Hoewel ze eigenlijk al een vervolg afspraak hadden, die door omstandigheden niet door kon gaan, bedankte zij voor de eer. Het verloste hem van een last, nog voordat het een last kon worden. Dit kwam veel te vroeg besefte hij donders goed……

Juni 2017 (deel 3)
‘Ik heb een leuk idee’ zei Mrs. Denise met een twinkeling van genot en voorpret in haar stem tegen Mrs. Nina. Uiteraard zei ze niet wat, maar ik wist dat me weer iets te wachten stond, maar wat??
Ik zat ondertussen in mijn slavenhouding klaar voor haar.
‘Begroet me correct Sjakie’. Gelijktijdig wees ze daarmee non verbaal naar haar laarzen. Gepassioneerd wilde ik haar laarzen gaan kussen, maar telkens als ik aanstalten maakte om te kussen, trok zij haar been weg. Snel kroop ik achter haar aan. Het was als een kat die met een muis speelt. Het zal duidelijk zijn welke rol ik had. Bijkans was ik de halve rode kamer doorgekropen, alvorens zij plaats nam en ik eindelijk kon beginnen met mijn opdracht. Met toewijding begon ik te kussen van onder aan de laars, langzaam naar boven, net op het moment dat ik ….
Zei ze verveeld ‘Ja stop er maar weer mee’. Het is de intonatie in haar stem, haar lichaamstaal die mij met een oogwenk duidelijk maakt wie ik ben en waar ik sta. Terwijl ik nog op mijn knieën zat, liep zij richting de takel waar zei een spreidstang aan had gehangen.
‘Sjakie’ zei ze, ‘kom jij eens hier’
Snel kroop ik naar haar toe..
‘Opstaan en kom aan deze kant staan’
Dat laatste kwartje viel niet helemaal. Dat was aan haar kant. Ik moest tussen haar en de spreidstang gaan staan. Ze gebood mij om de spreidstang vast te houden. Daarop pakte zij de leren boeien. Plotseling zij ze:
‘Hé Sjakie, ik heb Wim laatst gesproken om nieuwe boeien te bestellen.’ Wim!? dacht ik met een flashback voor mijn ogen.

2002 (Flashback)
‘Sjakie als je goede lederen boeien nodig hebt moet je Wim vragen. Zei Denise tegen mij. Bestel je zwart met blauw, want dat zijn mijn kleuren.’ Tot op deze dag heb ik die boeien, super kwaliteit. Wim runde Passion en had het geniale idee op een van de avonden om een slippencontrole voor de Dames in te voeren. Een vlieger die bij Mrs. Denise in geen 100 jaar zou opgegaan. Maar Missy vond dat wel grappig. Bij binnenkomst merkte een jonge Dame achter de bar op dat haar slip uit moest. ‘Goed’ zei Missy iets te enthousiast voor mijn gevoel. ‘Jij mag mijn slipje uittrekken’ De jonge Dame achter de bar glunderde van oor tot oor. ‘Met je tanden’ voegde ze eraan toe…. Het gezicht van de jonge Dame zakte als een plumpudding in elkaar….. ‘en je handen op de rug’ En zo stonden er meteen circa 25 man zicht te vergapen hoe de ene jonge Dame met haar tanden het slipje uit trok van mijn vrouw.
Daarbij had Wim de grootste lol. Missy kon bij Wim nooit meer iets fout doen…..

Mijn linker en rechter pols werden bevestigd aan de spreidstang, waarbij Mrs. Denise een grote leren, ja hoe moet ik dat omschrijven,  draagband!? Pakte, die ze achter mijn rug aan de spreidstang bevestigde. Het was precisie werk in deze.
‘Leun achter over…. Ja ok’
Ik had nog geen idee, wat ze met mij van plan was. Ze pakte nog 2 leren ‘draagbanden’. De ene ging onder mijn rechter bovenbeen en de andere onder mijn linker. Toen zag ik het, ze heeft een soort van stoel gemaakt onder de takel waar ik aan hing. Met een ketting van de enkelboeien naar de spreidstang werd mijn bewegingsvrijheid nog verder ingeperkt.
‘Sjakie’ zei ze vrolijk, weet jij wat een Piñata is?
‘ja Meesteres.’
‘Dan weet je ook dat als je een Piñata kapot slaat, er snoep uit komt?’ Ik voelde de bui al hangen..
‘Ja Meesteres.’
‘Jij bent vandaag mijn Piñata, zullen we even kijken of we nog snoep uit jou kunnen slaan…
Shit, dacht ik, helemaal vergeten in mijn tas had ik ook nog de speciale snoep voor haar zitten. Die was ik vooraf vergeten te overhandigen. Goed dacht ik, dat overhandig ik wel nadat ik door haar ben afgemat…

Proost….
De onvermijdelijke dag brak aan. Ik wist niet goed wat ik er van moest vinden. De confrontatie met het verleden. Bovenal wist ik mij geen houding aan te nemen. Hoe ga je om met de sterfdag van je geliefde? Is dat hetzelfde als je partner op pak en beet 85 jarige leeftijd is heen gegaan? Alles is zo als het is, is min of meer een van mijn lijfspreuken. Ik kan het niet veranderen. Het dagelijks ritueel gaat verder of het nooit anders is geweest. Talloze keren is mij gevraagd: Hoe gaan de kinderen er mee om? ‘Tja,’ zeg ik dan meestal ‘ze praten er niet zo veel over’. Waar staat geschreven dat je er veel over moet praten? Er is geen draaiboek voor.

Gek genoeg heb ik ‘Helweek’, zoals ik die laatste week van haar leven heb genoemd. Niet echt herbeleefd. Ik was voor zaken in het buitenland, maar ik vraag mij af, of ik het intensiever had herbeleefd als ik thuis was gebleven? Eerlijk gezegd, denk ik van niet. Het is niet die herinnering die zoveel pijn doet, het zijn vaak andere kleine dingen, zoals…….
….zoals een kinderboek dat ik voorlees voor een van mijn kinderen… In het boek wordt de Portugese hoofdstad beschreven vergezeld van een paar mooie tekeningen. Vrijwel meteen werd ik in mijn hart geraakt. Ik zie mijzelf meteen weer lopen door die heuvelachtige straatjes van Lissabon, Lunch in het Estadio Da Luz (Benfica), diner in een romantisch restaurant tegen een berghelling aan, met uitzicht over de hele stad. Uiteraard beide genietend van een goed glas wijn. Dat doet pijn, pijn om te weten dat het nooit meer zal terug keren…….

Ik wilde ‘de dag’ niet thuis zitten treuren… en nam de kinderen mee voor een gezellig dagje uit. Hierbij eindigde we in de plaatselijke McDonalds… ’s Avonds kreeg ik visite van vrienden, die uiteraard de vraag stelde, die iedereen stelt en waar ik eigenlijk geen antwoord op heb…. Het belette mij wellicht van het nuttigen van 2 tot 3 dubbele Whisky’s. Uiteraard Single malt, zo zou zij het hebben gewild. Maar zelfs dat liep deze ronde in het water, of beter gezegd bier.. Proost Missy, omdat ik jou nooit zal vergeten..

Juni 2017 (deel 4)
Mooi, dacht ik maak ik promotie van oefenzak (zie De volgende stap) naar snoepzak. Toch fijn dat ik ergens goed voor ben. En aangezien een Piñata niet kan praten, kreeg ik een mondknevel in. Ook mijn ogen werden van zicht ontnomen door een blinddoek, alvorens Mrs. Denise de rode kamer verliet. Weerloos hing ik vast in een redelijk comfortabele positie. Na een paar minuten kwam Mrs. Denise terug. Ze was niet alleen….
‘Kijk Nina ,ik heb een Piñata van hem gemaakt hahahaha. Even kijken of we het snoep eruit kunnen slaan. Vrijwel meteen kreeg ik tikken op diverse lichaamsplekken te gelijk. Op mijn billen, bovenbenen, buik. Het leek wel een soort van kietelparade, maar dan pijnlijker. Dit tot genoegen van beide Dames.
‘Ja sjakie als jij de twinkeling in mijn ogen toch eens kon zien hè. Zei Mrs. Nina. Terwijl zij dat zei, moest ik innerlijk lachen. In mijn vorige verhaal (zie De volgende stap) had ik daar nog over geschreven. Het was pas de tweede keer dat ik haar ontmoette. (zie Ergens, maar waar?) Het feit dat zij mijn woorden herhaalde, was voor mij een groot compliment. (Dank U Mrs. Nina!!) Dat is ook het mooiste aan schrijven: de interactie tussen spel en verhaal. Ondertussen werd deze ‘snoepzak’ voortdurend onderhanden genomen.
‘Er komt nog steeds geen snoep uit.’  beklaagde Mrs. Denise zich. Na een tijdje deed ze de blinddoek af. Toen zag ik pas dat ik de hele tijd werd ‘verwent’ door de cane.
‘We kunnen van hem ook een snoepautomaat maken.’ Zei ze tegen Mrs. Nina, onderwijl wijzend met haar vingers naar mijn lichaam. ‘Doen we er boven iets in en komt er onder iets uit.’  Terwijl de beide Dames vrolijk verder gingen, kwam Switch Femme binnen. Natuurlijk kon ze haar lach niet onderdrukken.
‘Zo kan ik Sjakie’s verhaal gaan leven’
‘Een compleet boekwerk??’ Zei Mrs. Nina verbaasd…..
Voor ons – Mrs. Denise en mijzelf – is dat dus de normaalste zaak van de wereld. Tijdens haar non-verbale reactie doorkruiste onze ogen elkaar. Ik kon niets zeggen door de ‘gag’ die ik in mijn mond had, maar feitelijk zei ze: dat is iets van ons beide. Ik zat zo trots als een pauw voor haar!!!
‘Kijk zei Mrs. Denise, we kunnen hem ook laten veren.’ Terwijl zei gelijktijdig aan de ketting met ingebouwde spiraalveer trok. Dit was het sein voor Switch Femme, om haar bekwaamheid in cane behandeling te verbeteren. Haar guitige ietwat ondeugende ogen vernederde mij van top tot teen in combinatie met de lach op haar gezicht. Nee, dat vond ik dus niet erg…… Je kunt hem ook laten schommelen. De daad werd letterlijk bij het woord gevoegd, en even later zwiepte ik op een neer.
In de tussentijd werd ik getrakteerd op de nodige tikken op mijn lichaam..

House of Fantasy (deel 2)
Ik was inmiddels helemaal van mijn pad af. Wat gebeurd hier?? Ik was bang en opgewonden te gelijk. Wat bedoelde zij met dienaren? Na een paar minuten hoorde ik voetstappen de trap op komen. Gevolgd door geroezemoes. Plots ging de deur op…. Ik keek naar de ingang, maar kon niets zien door een felle lamp die in mijn ogen scheen. Vrijwel meteen gevolgd door schaterend gelach van meerdere vrouwen…HAHAHAHAHAHAHA….. Ik wilde met mijn hand mijn lid bedekken. ‘Handen weg’ klonk het plotseling zeer streng. Een stem die door merg en been ging… Een stem die mij meteen betoverde, verlamde……. Ik wilde wat zeggen, maar kon het simpelweg niet meer… Ik was sprakeloos. Een aura van Dominantie omringende deze voor mij onbekende machtige Dame.. Zij moest wel de Herin des Huizes zijn, dat kon niet missen….

De Dames lachte door, een daarvan zette haar voet op mijn penis. ‘Hij vindt het nog leuk ook, zei een blonde jonge Dame vernederend lachend met een strak figuur. De andere jonge Dame met de volle rondingen stond boven mij en stopte haar tenen in mijn mond…. ‘Likken…’ Klonk het vrijwel meteen streng uit monde van de vrouw met een betoverende stem. ‘Doorgaan…..’ Haar stem omsingelde mijn wil.
‘Hé, maak even plaats’ hoorde ik een vierde Dame zeggen. Een Dame met gif zwart haar, waarbij zelfs het haar van Sneeuwwitje verbleekt… Ik had geen idee wat er ging gebeuren. Vier Dames kwamen boven mij staan. Nee, dacht ik nog…. Nee…. of…… of, plots werd ik getrakteerd op de tweede wolkbreuk van de dag….. Wederom was ik zeiknat…, alleen nu letterlijk. De Dames in kwestie hadden de grootste lol. ‘Moet je hem zien, de pisvlek’ gevolgd door gelach. Wat voelde ik mij klein, op mijn lid na, voor de verandering. ‘Moet je zien, hij vindt het nog leuk ook!!’ Merkte een andere Dame  verrast op.

‘Was je zelf’ zei de Herin des Huizes kordaat. ‘Als ik zo meteen terug kom zit je op je knieën achter de deur….’ Ik was compleet verslagen, willoos onderging ik haar bevel. Na een paar minuten ging de deur open. ‘Opstaan slaaf.’ Vrijwel meteen deed ze mij een collar om met een hondenketting. Terwijl ik gedienstig voorover bukte rook ik haar. Die geur….. Het was die geur…. ….. ik smachtte al jaren naar die ene geur… …die geur doorboorde mijn ziel. Mijn ogen begonnen rond te draaien..
‘Is er wat?’ vroeg ze verbaasd met haar betoverende stem… Voordat ze mij beval om te knielen, zat ik al op mijn knieën. Ze keek mij kort aan in mijn ogen en knikte. Zonder een woord te zeggen volgde ik haar…….. (wordt vervolgt..)

Juni 2015 (deel 5)
Tussen de bedrijven door probeerde Mrs. Denise mijn verhaal te lezen. Met andere woorden, vrij spel voor de jonge blonde Domina en haar vrouwelijk collega. Femme was voor even iets te enthousiast. Binnen 2 seconde had Mrs. Denise de touwtjes weer in handen. Ze zag het aan mijn ogen. Mrs. Denise is zeker een strenge Meesteres, maar wel eerlijk. Zij laat haar slaven ondergaan, wat ze kunnen ondergaan en soms een klein beetje meer.
‘Gaat het?’  vroeg ze oprecht, terwijl ze met een hand mijn bovenbeen streelde.
Ik kon alleen maar knikken.
‘Goed dan kunnen we het andere been ook wel even onder handen nemen. Merkte ze monter op. Mrs. Denise sloeg me even later op het bovenbeen met de cane.. Daarbij was ze zeer genadig voor mij. Dank U Meesteres… Dank U nogmaals….
Switch Femme verliet hierna de rode kamer.
‘Nina, laat hem maar weer schommelen’. Dat liet de jonge Meesteres zich geen twee keer zeggen en ze ging gretig te werk. Zichtbaar genoot ze van haar machtspositie. Het valt niet te ontkennen dat ik wellicht net zoveel  of meer genoot van de weerloze vernederende positie waarin ik mij bevond. Onder het schommelen kreeg ik tikken met de cane. Met de nadruk op tikken. Mrs. Nina doseerde voldoende voor mijn (te!?) lage pijngrens. In de tussentijd pakte ze een paardrijdzweepje.

Mrs. Denise kwam er weer bij staan, nu met twee canes, een in iedere hand. Mijn lichaam werd als het ware onder vuur genomen.
‘Sjakie waar blijven de snoepjes??
Ja, die snoepjes lagen nog in mijn tas. Mrs. Denise heeft een voorliefde voor een bepaald type drop, die moeilijk verkrijgbaar is. Met behulp van mijn connecties regel ik voor haar deze lekkernij. Wat dat is… Dat moet u maar persoonlijk aan haar vragen.
Na de cane, was de plak aan de beurt. Ik werd getrakteerd op een paar ferme tikken……. Nog steeds schommelend. Maar het beste moest nog komen… Mrs. Denise duwde me aan, zo zwiepte ik eerst naar achteren, voor diegene die de rode kamer kennen, richting de sling… en automatisch zwiepte ik weer terug, daarbij ving zij mij op aan mijn ballen met haar ‘lieftallige nagels’. Dit tot grote hilariteit bij beide Dames.
‘En nog een keer Sjakie!’ zei ze vrolijk…. En nog een keer……’
Na een paar minuten bleek dat deze zak, als behalve snoep in zich had…..

‘Nina, ik denk dat uit deze Piñata geen snoep uit komt. Wellicht wel wat anders….? Maak zijn rechterhand maar los.’ De jonge Dame bevrijdde daarop mijn rechterhand.
‘Pak je pik vast! Ik hoor je niet Sjakie..’
Langzaam kwam er weer leven in mijn onderlichaam. Niet in de laatste plaats doordat ik het voorrecht had om beide Dames te mogen zien. Mrs. Denise was weer gaan zitten en was weer aan het lezen, daarentegen stond Mrs. Nina gevaarlijk strak voor mij. Als slaaf ben je dan helemaal verloren..
‘Ik hoor je niet Sjakie…. Als ik je niet hoor, dan sluit ik jou zaakje virtueel 30 dagen op.. BEGREPEN!
‘Hmmsdfd’ zei ik al ja knikkend met nog steeds die ‘gag’ in mijn mond. Ondertussen werd mijn jonge heer langzaam wakker en begon op te staan..
‘Als je het waagt om over mij heen te spuiten, laat ik jou alles op likken’ Waarschuwde Mrs. Nina mij, die nog steeds vlak voor mij stond….
‘Begrijp goed, ik kan je jouw eigen poep laten eten…’ vulde zei aan.
Mrs. Denise begon langzaam te tellen, met de nadruk op langzaam. Dit was de tweede keer deze avond dat ze zeer genadig was voor dit slaafje.
’10………… ………………9………………………… …8’
Ik voerde mijn handsnelheid op en Mrs. Nina nam wijselijk wat meer afstand (hahahaha)
‘……………………. 4……….. ………………….3…..’
Met honderdduizenden verzamelde ze zich….. ze hadden alleen wat tijd nodig om aan de start te verschijnen…. De tijd dringt…. ‘2…………………………………   …………’
Het hele garnizoen stond bijna klaar om te zwemmen voor haar leven….. Een leven dat weldra voor altijd voorbij zou zijn…….. ….mijn handelingssnelheid was inmiddels op topsnelheid, het was nu wachten…. Staan ze klaar aaaaahhhh staan ze al klaar……  Mrs. Denise zei ‘Eeeeennnnn’  het moment dat de geledere compleet waren gesloten explodeerde ik en spoot al het leven de kamer in….. Aaahhhhhhhhhhhh.
‘Wat een puinzooi’ Merkte Mrs. Nina op ‘Dat ruim je maar mooi zelf op’ Beet ze mij toe…..
‘Er komt dus toch iets uit deze Piñata!!’ Zei Mrs. Denise verwondert….Gevolgd door gelach van beide Dames….

Ik zat er inmiddels uitgeput en voldaan bij. Terwijl de jonge Meesteres de rode kamer verliet, bleef ik alleen achter met Mrs. Denise. Ze verloste me weldra van de mondknevel en de ‘schommel’. Ze dekte het potentiële leven, wat nooit tot leven zou komen….. of simpel gezegd: mijn zaad, af mij een wegwerp doek, bij kans gleed ze daarbij bijna uit over mijn ‘kwakkie’. Gelukkig voor mij, kon ze daar zelf wel de lol van in zien……
……… ‘Kun je het ruiken Sjakie? Zei ze tegen mij, terwijl ze vlak voor mij stond…….
Zolang gesmacht Meesteres, naar de geur van mijn herinnering, naar dat wat ooit is geweest en terug kwam of het nooit was weggeweest……
…………………….Wordt vervolgd.

Speciaal woord van Dank:

• Nina, de twinkeling in Uw ogen, is niet gelogen!
• Switch Femme, heerlijk die guitige blik en ondeugende lach…

Voor de liefhebbers volgen er nog een paar poëtische uitspattingen van mij:

 Pisvlek
Een kort dankwoord,
verweven in poëzie.
Wat is werkelijkheid?
En wat is fantasie?

Zo onverwacht,
zo puur gevoeld.
Niet gedacht,
compleet overspoeld.

Zo worden bekeken,
machteloos ondergaan.
Ondanks al mijn gebreken,
zo ontzettend voldaan.

Zo onbevangen,
de ultieme omgeving.
Zoveel mogen ontvangen
een spetterende beleving.

Vanish Oxygel
verwijdert alle vlekken.
Zelfs op de vreemdste plaats,
de vieste pisvlekken.

Gevoel
Dat ene gevoel,
wat ik niet kan grijpen.
Ik kan vertellen, wat
niemand zal begrijpen.

We communiceren,
zonder te praten.
Ik onderga Uw wil,
zielloos en gelaten.

Zo trots, wat ik
voor U heb ondergaan.
Elkaar zonder woorden,
zo kunnen verstaan.

U bepaald de richting,
waar ik heen ga.
Zijn het Uw ogen,
die ik blindelings versta.

Is het Uw vertrouwen,
waar ik blind op vaar.
Een pijnlijke herinnering,
die ik met liefde bewaar.

Kon ik maar schrijven,
wat ik zoal bedoel.
Opdat ene moment gaf,
U mij zo een goed gevoel.

Weerstaan
Dat ene gebaar,
die blik in Uw ogen.
Lig ik daar schijnbaar
voor U onbewogen.

Mijn radertjes draaien
dan op volle toeren.
Naar het zien van Uw
prachtige contouren.

Zo een voorrecht
om bij u te mogen zijn.
Dan voelen zelfs Uw
nagels als fluwelen satijn.

Uw lichaam die het
mijne doet gloeien.
Zorgt voor extase die
mij lokaal laat groeien.

De rituelen die nooit
verloren mogen gaan.
Uw zalvende handen
kan ik niet weerstaan.