Een paar weken geleden was het “de week van de pijn”. Nu zijn er mensen die last hebben van chronische en heftige pijnen, en die wil ik helemaal niet tekort doen, sterker nog, ik voel met ze mee, maar voor mij betekent pijn iets heel anders, althans als ik bij Domination Palace ben.
Ik wilde me laten verrassen, dus ik had aangegeven: het maakt me niet uit wie van die lieve Meesteressen er met me speelt. Ik had wel aangegeven dat ik een paar dingen leuk zou vinden (Nou leuk, dat is een relatief begrip; fijn is ook niet het goede woord, heftig is misschien beter).
In ieder geval, ik werd binnengelaten en naar de kelder geleid. Daar mocht ik me uitkleden, douchen en een zwarte kap om mijn hoofd doen, zodat ik niets meer zou zien (en vlak voordat ik de kap opdeed even op het raampje tikken natuurlijk, anders kon het wel eens erg lang duren).
Na een paar minuten hoorde ik de deur open gaan.
Ik werd vastgepakt en de meesteres nam me mee naar de voorkamer.
Daar werden mijn handen boven mijn hoofd vastgebonden, en tussen mijn benen werd een spreidstang gedaan, zodat de Meesteres overal goed bij kon.
Dat deed ze dan ook, soms strelend, soms haar nagels gebruikend, soms knijpend, ook een tik op mijn ballen bleef niet uit. Na een paar minuten liefdevolle aandacht (het leek wel alsof het echt veel tederder dan anders ging, in ieder geval in het begin) voelde ik opeens een klap op mijn schouders: de strokenzweep. Ik vind dat zo heerlijk, zo’n tintelend gevoel als die zweep mij raakt. Mijn huid trekt even samen en ontspant dan weer. Als een Meesteres me zo slaat, en het maakt me niet eens zoveel uit hoe hard dat is, dan probeer ik te anticiperen, uit te zoeken waar ze me de volgende keer gaat raken en daar dan alvast naar toe te bewegen, zodat ik dichterbij ben en het beter voel. De Meesteres die me deze keer aan het slaan was voelde dat perfect aan, daalde langzaam af van mijn schouders naar mijn billen (en tussen mijn billen door naar mijn ballen) en kroop dan weer langzaam omhoog, steeds een beetje harder. Ze had ook goed door dat ik de slagen nog lekkerder vindt als ze even wacht tussen de klappen door, zodat ik de klap en de pijn helemaal kan “uitgenieten” (geen goed Nederlands woord, maar ik hoop dat jullie me begrijpen).
Na een tijdje hielden de klappen op. Meestal verlies ik alle begrip van tijd in DP. Één keer niet, een vorige keer keek ik op de klok, maar dat heb ik wel geweten. Meesteres Sophie zag dat en ontplofte bijna. Omdat ze op dat moment bezig was met een bullwhip op mijn ballen te slaan, heeft dat me wel een paar blauwe ballen opgeleverd. Als Sophie boos is, berg je dan maar!
Ik voelde hoe de Meesteres mijn pik en ballen in een stevige bondage deed, een heel strak touw om mijn ballen zodat die goed naar beneden getrokken werden. Ze nam me mee naar de achterste helft van de kelder. Daar werd ik vastgezet aan het rad, armen gespreid, benen zo ver mogelijk gespreid. Toen voelde ik iets kouds en metaligs aan mijn ballen. Boven mijn zak werd een metalen ring vastgemaakt, zwaar en koud. Toen de ring eromheen zat hoorde en voelde ik dat er nog meer gebeurde: nog meer metaal en gewicht.
Ik had het al snel door: de Meesteres was een ballcrusher om mijn ballen aan het doen. Voor wie niet weet wat dat is: dat is een metalen koker die uit 3 delen bestaat. Het eerste deel, een ring, was al tussen mijn pik en mijn ballen bevestigd. Het tweede deel, een koker van ongeveer een kilo zwaar en zo’n 10 centimeter in doorsnee, werd er aan vastgeschroefd. Zo waren mijn ballen gescheiden van de rest van mijn lichaam en zaten ze vast in die koker. Het derde deel is een plaat met een schroef die je aan kunt draaien: de plaat komt tegen je ballen aan, en dan is het “aandraaien maar”. Langzaam neemt de druk op je ballen toe, tot de druk overgaat in pijn. Heerlijke, sensuele pijn, die steeds erger wordt, tot je – ik in dit geval – aan de Meesteres vraagt: “Even wachten alstublieft, even wennen aan de pijn”. Meestal doet ze dat dan ook wel, dat wachten dan.
Deze Meesteres had er nog wat leuks bij bedacht: ik voelde hoe ze aan mijn pik stond te friemelen en al snel voelde ik eerst zacht, toen hard, toen weer zacht, stroomstootjes door mijn pik gingen. Die combinatie, van drukkende pijn op mijn ballen en stroom was al gekmakend geil, maar het was nog niet genoeg. Ik voelde handen op mijn lijf, meestal strelend, soms met krassende nagels, heel soms knijpend. Zelden was pijn zo lekker.
En nog was het niet genoeg. Op een gegeven moment voelde ik dat er meer dan 2 handen bezig waren. 4 in ieder geval, maar misschien nog wel meer. Mijn hele lijf stond te trillen van pijn, plezier en genot. Dat zijn van die momenten waarvan je hoopt dat ze nooit meer ophouden. Terwijl 2 of meer handen me aan het strelen waren, de stroom door mijn pik joeg en de ballcrusher de maximale spanning op mijn ballen zette, kwam er nog iets bij: ik voelde hoe de ballcrusher langzaam naar voren getrokken werd, de hoogte in. Toen hij zo hoog hing als kon, werd hij in één keer losgelaten. Dat trok wel heel hard aan mijn zak, bijna 1,5 kilo wat opeens naar beneden viel, maar tegelijkertijd creëerde het iets ruimte voor mijn ballen. De ene pijn werd vervangen door de andere!
Toen werd de crusher weer aangedraaid en herhaalde dat spel zich nog een paar keer. Het strelen en krabbelen ging ondertussen door. Zo af en toe mocht ik mijn hoofd op de borsten van de Meesteres laten rusten.
Kennelijk had de Meesteres iets nieuws bedacht, want ze maakte me los.
Ik moest op mijn knieën gaan zitten. Op dat moment besloot mijn linkerbal dat het even genoeg was geweest en hij wurmde zich uit de ballcrusher, en de ander bal erachteraan natuurlijk. Met een klap viel het ding op de grond. Ik heb dat eerder gehad, dat mijn bal zich uit een martelwerktuig weet te bevrijden.
De Meesteres kon natuurlijk niks zeggen, want dan had ze verraden wie ze was, maar ik voelde haar vloeken.
Dat betekende dat ze me daarna natuurlijk even nog heftiger pijn wilde laten lijden. Als je de woorden “Jenny BallsUp” googlet zie je wat de Meesteres in petto had voor me: ik werd op de grond neergelegd, touw om de linkerbal, touw om de rechterbal, touw om de katrol, en dan maar hijsen, net zolang tot ik gil en om genade roep. Iets laten vieren, me even op adem laten komen, en hup, hijsen maar.
Anderen denken misschien dat ik gek ben, maar voor mij is wat die middag gebeurde, geweldig:
Het kost me moeite om aan te geven waarom het zo geweldig is, want het is niet één ding. Het zijn er meerdere: de totale overgave aan pijn, aan een meesteres, aan sensualiteit, aan pijn afgewisseld of gecombineerd met zachtheid, aan niets meer zelf kunnen doen, aan mijn fysieke en gevoelsgrenzen komen allemaal samen in een explosie van mijn zintuigen. En dat ik niks kan zien maakt dat de intensiteit nog groter wordt!
En als de Meesteres het ook nog afmaakt door me na het hijsen mee te nemen naar de bank en samen met mij mij te helpen het ultieme genot te vinden, ach ja, dan is Sophie een topmeesteres, een vrouw die precies voelt hoe ze samen met jou de grenzen op kan zoeken en ook weet dat grenzen soms heel verrassend kunnen zijn. De combinatie tussen heel hard en heel zacht was perfect.
Dank je wel, lieve Sophie, voor een heerlijke middag!