Het was inmiddels alweer een jaar geleden dat ik Domination Palace voor het laatst heb bezocht, en achteraf was die Nina-loze periode misschien wel té lang. Haar enkelblessure die ze in de tussentijd had, hielp niet mee, maar zelf deed ik vooral mijn best om in ‘het échte leven’ mijn ware liefde te vinden. Dit is nog niet gelukt, en dan neemt de behoefte om weer een keer richting Valkenswaard te gaan vanzelf toe. Mijn fantasie is heel specifiek gericht op worstelen, en dan vrouwelijke dominantie in het bijzonder. Voor mensen die hier niks mee hebben klinkt dit misschien vreemd, maar niets windt mij meer op dan een aantrekkelijke dame die een man (liefst mij) vólledig inmaakt en hem op pijnlijke wijze duidelijk maakt wie er, in ieder geval in mijn fictieve wereld, wérkelijk het sterke geslacht zijn!
Nina, vanwege mijn geloof heb ik met haar afgesproken woorden als ‘Meesteres’ en ‘Slaaf’ niet te gebruiken tijdens onze sessies en daar toont ze alle begrip en respect voor, is zo’n dame, en eigenlijk zelfs méér dan dat! Zij biedt mij werkelijk alles wat ik me maar kan wensen tijdens en rondom een sessie. Het begint met de onderlinge mails, die bij vlagen heerlijk luchtig zijn, met wat plaagstootjes over en weer. We kennen elkaar, na drie eerdere ontmoetingen in DP, natuurlijk al een klein beetje (als BDSM-contacten), en dus moge het duidelijk zijn dat ze ook ditmaal mijn eerste keus was. Vanwege haar blessure heb ik weliswaar even een flirt met de nieuwe dame Arielle overwogen, maar het feit dat juist toen het bericht op de website verscheen dat Nina weer volledig hersteld was van haar enkelblessure maakte daar snel een einde aan. Omdat Nina niet beschikbaar is op de dagen die mij het beste uitkomen, heb ik meteen gebeld en bleek ik geluk te hebben. Niet alleen zat Nina toevallig vlak naast Mrs. Denise, die ik aan de lijn kreeg, óók kreeg ik de kans om haar kort te spreken. Waarvoor dank, Denise! Nina bleek bereid om een dag later al af te spreken, en vanaf dat moment zat ze in feite alweer ‘in mijn hoofd’. Dat ik vervolgens via haar Twitter-account zowel een foto zag van Nina (en Zascha) op de voorkant van de ‘Massad’ en een bericht tegenkwam van Nina in de sportschool, maakte de spanning er niet minder op…
Een dag later… Eerst nog naar mijn werk, daarna omschakelen en vanuit mijn werk met de trein en bus naar Valkenswaard. Ik kan de route inmiddels zó uittekenen. Langzaam zie ik de rode luikjes opdoemen. Ik ben eigenlijk veel te vroeg, en omdat ik geen zin heb in een uitbrander maak ik eerst nog even een ommetje. Daarna is het nog steeds ruim een halfuur voor onze afspraak, maar besluit toch om aan te bellen. Ik hoor het geluid van hakken, was het Nina? Nee, dat niet, maar de gestalte van Zascha in de deuropening kan ook op mijn goedkeuring rekenen. Ik moest nog even wachten, logisch aangezien ik dus veel te vroeg was, precies lang genoeg om de spanning in mijn lichaam maximaal op te bouwen. Totdat ze daar eindelijk weer voor me stond, ditmaal zoals afgesproken in een wat andere sportoutfit dan de vorige keren. Nina, of zoals ze zichzelf een dag eerder in haar mail had genoemd; Ninja! “Dat was geen spelfout hoor, dat was bewust”, knipoogde ze. Dáár begon haar intimidatie en verbale oorlogsvoering dus al! We hebben nog een paar minuten bijgekletst en wat dingen besproken en na een korte verplichte warme douche, was ik klaar voor onze vierde worstel’wedstrijd’. Wedstrijd staat hier bewust tussen ”, want van een strijd zou uiteraard geen moment sprake zijn…
Voordat ik verslag ga uitbrengen van het worstelen zelf, wil ik één ding duidelijk maken. Op basis van wat ik hierna ga omschrijven zouden mensen die Nina niet kennen, kunnen denken dat het een genadeloze, gewelddadige, mannen slopende ‘fighting diva’ is. Dat is ze misschien deels ook wel, maar Nina is veel meer dan dat. Tussen het worstelen door, kan je heel goed met haar lachen en ze weet waar je grenzen liggen en respecteert die ook. Dat, en het feit dat ze naast een ijzersterke vrouw tegelijkertijd ook gewoon een, zoals ze zelf zo mooi omschrijft in de DP-bijlage van de Massad, engel is, maakt haar voor mij tot de ideale DP-dame om mee af te spreken.
Maar uiteraard moet ze ook fysieke kwaliteit leveren, en ook dát doet ze! We begonnen met een kort partijtje ‘armworstelen’, voor veel mannen toch wel een ego-dingetje. Ik had me daarom voorgenomen om écht mijn best te doen, maar aangezien ik in tegenstelling tot Nina, eigenlijk nooit aan de gewichten hang in de sportschool, had ik desondanks geen schijn van kans. Dat ik tijdens het armworstelen Nina in haar ondeugende gezicht aankeek, was wellicht ook niet al te slim. Daarmee heeft ze je al voor de helft verslagen…
Maar het echte werk was uiteraard het worstelen, ditmaal zou de score worden bijgehouden. Bij gebrek aan telraam (gezien het aantal volgens de bookmakers te verwachten ’tapouts’ van mijn kant zou dat geen overbodige luxe zijn geweest), maar wat dobbelstenen gebruikt. Wanneer er één op zes stond, werd er een zakje met condooms achter gelegd ten teken dat één van ons zes punten had gescoord. Het duurde niet lang voordat Nina voor de eerste keer ‘rond’ was. Ze weet inmiddels precies waar mijn, talloze, zwakke plekken zitten en legde me vanaf minuut één in de ene na de andere houdgreep. Haar benen zijn daarbij een gevaarlijk wapen, maar vergeet haar pijnlijke nekklemmen ook zeker niet! Eigenlijk kon ik zelf kiezen. Of ik lag, redelijk aangenaam zonder al te veel pijn, machteloos onder haar prachtige lichaam en werd ik op speelse wijze vernederd óf, als ik zo nodig wilde proberen om aan haar sterke grepen te ontsnappen, ik ondervond de vrouwelijke suprematie op pijnlijke wijze! In dat geval trok ze haar grepen nog wat harder aan, waardoor aftikken de enige resterende verstandigde optie was. Nina deed met me wat ze wilde, ik was háár speeltje. Waarbij ze ook de verbale vernedering niet schuwde. Want toen er uit mijn stem, terwijl ze mijn keel zowat fijn drukte, alleen nog maar onverstaanbaar gekwaak leek te komen, noemde ze mij heel vernederend ‘Donald Duck’. Als dat zo is, dan was Nina mijn gewenste Katrien Duck, want dat is tenslotte de vrouw waar Donald altijd achteraan zat, maar eigenlijk niet kon krijgen. Hier was de rolverdeling iets anders. ‘Katrien’ ging vrolijk door met Donald, en later zelfs Dagobert, Duck de les lezen. Als er nog iets van mannelijke trots over was, dan werd ook dat laatste restje door Katrien/Nina verpulverd!
Als tussendoortje leek het mij een leuk idee om te gaan touwtrekken, net als armworstelen ook al een soort ‘krachttest’. Dat leverde mij zowaar mijn eerste (en enige) punt op, maar niet omdat ik Nina op sportieve gronden wist te verslaan. Het touw bleek te slap en brak af, waardoor we allebei enigszins geschrokken op de grond vielen. Gelukkig zonder schade, en dus konden we er beiden ook nog wel om lachen. Maar omdat het de enige keer was dat Nina op haar rug belandde, was ik zo brutaal om mij dat ene punt toe te eigenen. Niet slim natuurlijk, want dit motiveerde Nina om minimaal zoveel punten te scoren als haar huidige leeftijd (u begrijpt dat ik die hier niet zomaar prijs ga geven 😉 ). De afslachting en totale vernedering van het mannelijke geslacht ging naar ‘The Next Level’, waarbij Nina haar zelfbenoemde bijnaam als ‘Ninja’ (al vind ik Niña persoonlijk wat leuker klinken) eer aandeed. Na diverse keren te zijn vastgeklemd door de greep die ik vanaf vandaag de ‘Nina Cross’ noem, voelde ik mij bij vlagen ietwat duizelig worden, en eigenlijk vond ik dat best opwindend. De ongelijke strijd eindigde met het langste punt van de wedstrijd, die in een afgetekende 26-1 voor Nina zou eindigen. Omdat ik wist dat daarna de sessie voorbij was, wachtte ik zo lang mogelijk met aftikken, maar er zijn grenzen aan de pijn die een man kan verdragen en na ruim een uur moest ik definitief de witte vlag hijsen. Nina is simpelweg veel te sterk, veel te snel goed en, niet te onderschatten, veel te knap om serieus de strijd mee aan te kunnen gaan.
Na een tweede warme douche nog even kort nagepraat en een unieke handtekening gescoord van mijn ‘worstelidool’. Want wellicht kan ik haar intussen zo wel een beetje noemen, ze voldoet precies aan wat ik mij in mijn fantasie zo vaak inbeeld. Namelijk een zeer aantrekkelijke dame die veel en veel sterker is dan ik. Maar inmiddels zie ik Nina,ondanks dat ze uiteraard een rol speelt, óók wel een klein beetje als een goede (BDSM) vriendin. Tussen het worstelen door kan ik namelijk heerlijk met haar kletsen, waardoor ik nadat ik het Fantasy House weer verruil voor het veel saaiere normale leven, echt het gevoel heb een paar hele leuke uren met ‘een vriendin’ te hebben gehad. Natuurlijk, niet in de letterlijke zin van het woord, maar in achter de muren van Domination Palace voel ik me echt op mijn gemak bij haar en zolang ik vrijgezel ben zal ik zeker met Nina blijven afspreken. Én haar via de online weg blijven wijsmaken dat ik zo fanatiek mijn lichaam aan het trainen ben (wat niet zo is), zodat zij er alles aan blijft doen om de volgende keer nóg sterker te zijn 😉
Nin(j)a, het was wederom fantastisch, ik kan je niet genoeg blijven bedanken! Mijn ‘honger’ is dankzij jou weer een paar maanden gestild!
(wellicht) tot ooit!
Groetjes,
Donald (Duck)!