Op zoek naar mijn Horizon

Deel 3 episode 1

Inleiding

In deze column neem ik u mee in een reis door mijn geest. Door het noodlot werd ik terug in de armen geworpen, van de vrouw die mij 15 jaar geleden onder haar hoede nam. Ze kneedde mij van top tot teen. Zij maakte mij klaar voor de toekomst…..Mijn nieuwe ontmoeting met Denise maakte veel los bij mij, zij inspireert mij mateloos tot schrijven, zowel in het heden als in het verleden. …..deze verhalen zijn een combinatie van SM sessie-verslagen, flashbacks en verdriet. Schrijven is voor mij het ultieme middel om de moeilijkste periode uit mijn leven af te sluiten. Alle feiten berusten op waarheid, alleen om privacy redenen zijn enkele namen en data gefingeerd. Schreef ik in augustus 2016.

December 2017
Het was de dag waar ik al weken naar uitkeek. De laatste ontmoeting in het oude jaar. Zoals altijd bepakt en bezakt was ik weer ‘terug naar Valkenswaard’ gereden. Ten eerste vond ik dat ik de Dames van het Dream Team extra moest bedanken door middel van een heerlijk vlaai en een gedicht speciaal voor die fantastische Dames. Wat ik nu schrijf komt uit mijn hart. Vele onwetende mensen hebben in mijn ogen veel te weinig respect voor deze Dames. Dit even in het algemeen. Mijn vrouw is ook professioneel actief geweest. Ik ken een aantal Dames uit het wereldje privé. Zij begrijpen, daarom ook zo goed waarom ik voor één Meesteres ben gevallen. Wat de Dames leveren is ook een vorm van topsport… Jaja Mrs. Zascha, zou mee kunnen doen met de NK worstelen en ik ben een grote loser, met de hoofdletter L. Wacht ik zal hem extra vetafdrukken: L. Dat hoort erbij hahahaha. Geestelijk is het absoluut niet voor iedereen weggelegd. Ik vind wat deze Dames afgelopen jaar voor mij belangeloos hebben gedaan absoluut niet vanzelfsprekend. Alleen daarom al wil ik duidelijk laten merken dat ik alles wat zij hebben gedaan voor mij ontzettend waardeer.
Het gedicht voor de Dames had ik in gelijsd met een mooie achtergrond. Mrs. Denise plaatste het meteen in de bar op de schouw. Of het daar blijft staan!? Weet ik niet, maar ik hoop van wel natuurlijk. Voor Mrs. Denise had ik een mooi beeldje meegenomen. Met dank aan Smurf, die dit beeldje in een plaatselijke winkel had zien staan. Ook dit beeldje vond een plaats in de bar. In dit geval achter de bar boven de spiegel. Hiervoor geldt hetzelfde als voor het gedicht. Voorheen lijstte ik al mijn gedichten in voor haar, maar daar ben ik op haar verzoek mee gestopt. Van gekkigheid wist ze niet meer waar ze moest laten. Hahaha. Naar schatting heb ik er inmiddels een stuk of 100 voor haar geschreven….. Naast de vlaai en het beeldje had ik uiteraard ook weer mijn verhalen ingebonden. U leest het goed: verhalen. Naast Game, Set and Match, had ik ook het vervolg verhaal House of Fantasy als compleet werk ingebonden. In dit geval in tweevoud. Zodat de Dames een kopie in de privé kamer van beide verhalen kunnen leggen. Tijdens mijn voordracht kwam Rose ook even kijken. Eigenlijk is zij gewoon… Nee zij is gewoon een ontzettend lieve meid. Punt, komma klaar…Duidelijk hahaha. Beide Dames verlieten de bar. Snel dronk ik mijn spa rood op in ging in mijn slavenhouding zitten. Het duurde niet lang voor ze weer terug kwam. ‘Sjakie, wat ben je aan het doen?’ ‘ehhhh niets Meesteres..’ ‘Wat ben je aan het doen??’ vroeg ze nog een keer. Ik begreep haar vraag niet echt….’Ehhh, zit in mijn slavenhouding voor U?’ antwoorde ik vragend. Je wacht op mij.’ Zei ze met trots.

Op zoek naar mijn Horizon (deel 1)
Sjakie, waar ben je? Waar zit je.. De vraag komt niet binnen. Apathisch staar ik wezenloos voor mij uit. Alles is wit, een sirene rust maakt zich meester van mijn geest. Ik weet niet wat ik moet denken. Waar ik ben. Ik hoor geschreeuw, ruzie in de verte. Ik wil opstaan, maar heb de fut niet. Ik blijf voor mij uitstaren maar kom niet opgang. De ruzie neemt in heftigheid toe. Ik ben verdoofd, ik voel mijn hoofd zwaarder worden. Ik moet opstaan, moet naar de ruzie toelopen en ingrijpen. Maar ik ben al te laat, mijn oudste dochter heeft ingegrepen. Ik voel me zo verdomd leeg. Kan niet meer vooruit komen.   Plotseling zie ik een fel witlicht. Hé dat is die witte kamer weer. Alles is wit. Zo een rust. Terwijl ik van bovenaf toe kijk, zie ik een gezet mannetje met grijs haar nieuwsgierig door de kamer heen lopen. Onderzoekend kijkt hij rond. Naarmate de tijd verstrijkt raakt hij steeds gefrustreerder. Bij kans ontploft hij van woede? Waarom, waarom vraag ik mij af. Waarom wordt hij daar zo boos. Even later zakt hij in elkaar, hij slaat zijn handen voor zijn ogen en begint te huilen. Kennelijk weet hij het niet meer.  Uit het niets sta ik zelf in die kamer en lig ik daar op de grond. Ik voel mij zo ongelofelijk KUT.. Er ging een deur open, een felle lichtflits kwam naar binnen evenals een blonde vrouw. Ik hield mijn handen even voor mijn ogen, toen ik deze voor mijn ogen weghaalde stond ik midden in het ziekenhuis. Ik keek om mij heen en zag weer die bekende gang. Rustig liep ik door die gang. Ik pakte koffie bij het koffieapparaat en zag de voor mij bekende kamernummers weer. Zonder na te denken liep ik een kamer binnen.  ‘Hoi Sjakie, wil jij een kopje thee voor mij halen?’  ‘Natuurlijk lieve schat.’ Zei ik tegen mijn vrouw.  Ik liep terug de gang op en haalde thee voor haar. Toen ik terug kwam was mijn vrouw een dolletje aan het maken met een van de verpleegster. Een waarlijk mooie meid van begin 20, met lang kastanje bruin haar. Ze zou qua uiterlijk zeker niet misstaan in het Dream Team van DP.  ‘Hé Sjakie, ik was jou al aan het koppelen aan die verpleegster, als ik er dadelijk niet meer ben, moet jij wel verder leven.’ Het was alsof ik door een bliksem werd getroffen, de hele kamer draaide rond. Ik zag het bed van mijn vrouw zweven. Ik greep naar mijn hoofd en sloot mijn ogen en schreeuwde het uit. Niemand hoorde mij, ik begon te rennen en te rennen op zoek naar de uitgang, maar kon deze niet vinden. Ik zakte door mijn knieën en begon weer te huilen.  (wordt vervolgt)

December 2017 (deel 2)
‘Sjakie, pak je spullen en volg mij.’ ‘Mag ik lopen Meesteres?’ Voor een normale sterveling is dit een bijkans belachelijke vraag. Hoewel kruipen, door de ondergrond pijnlijk is, geeft het een ongelofelijke kick. Heerlijk om achter Mrs. Denise aan te kruipen. Zo vernederend, een aantal aspecten uit de SM, ben ik met de jaren meer gaan waarderen. Zo ook het kussen van laarzen. Ik kus deze ook zonder aansporing gepassioneerd, omdat ik gewoon ontzettend veel respect voor Mrs. Denise heb en ook wel veel om haar geef. (eerlijk is eerlijk!)  Ik volgde haar snel naar boven. Mrs. Denise liep naar de zwarte kamer. Overigens vond ik het wel grappig dat Slaafaap in zijn verhaal: she’s back: Powerlady Mrs. Akira! Het ook had over de voormalige blauwe kamer en het jaar 2004! Toen kwam ik daar niet meer, dit terzijde. Overigens nu ik toch afdwaal… Vond ik het daarnaast gewoon een leuk en kort verhaal uit het verleden. Ook mijn andere kompaan: A, schroomt niet om de spreekwoordelijke pen te pakken (Pain games) Wat heb ik in een deuk gelegen. In Youtube taal 2 duimpjes omhoog. Overigens als 100% niet Bi slaaf zie ik zijn opmerking: ik citeer letterlijk uit Pain games: “er is vanavond ook nog een andere man (Mrs. Zascha en switch Rose). Wil je ook bi-spel?” “Alleen als het Sjakie of Slaafaap is”. “Nee, helaas.” Wel als een compliment.  Snel legde ik mijn spullen neer en kroop ik de gang op richting de douche. Zoals altijd friste ik mij ordelijk op, om in slavenhouding achter de douchedeur te wachten. Ik heb mij zelf aangeleerd. Ehhh, nee dat heeft uiteraard Mrs. Denise mij geleerd. Om vooral niet te kijken, ook als de douchedeur opengaat blijf ik naar beneden kijken totdat zij mij maant om op te staan, of achter haar aan te kruipen. ‘Sta op Sjakie’ In haar hand had ze een pamper. Deze moest ik aan doen, zodat ze niet naar mij slavenpikkie hoefde te kijken. Ojee, dacht ik, daar gaan we weer…. Toch niet weer een teddybeer? (Lees Game, Set and Match) Die zat wat krap. ‘Volgens mij zit hij verkeerd om Meesteres.’ ‘Jij moet toch genoeg ervaring hebben met pampers? Dat laatste kon ik uiteraard niet ontkennen.  ‘Wat ben je toch onhandig…’ Ook dat was een understatement. Vervolgens sloeg ze mij met een vlakke hand onder mijn ballen. ‘Door de pamper voel je dit minder hard.’ Merkte ze hierbij op. Vervolgens maakte ze daar gretig gebruik van om mij een keer of wat onder mijn ballen te slaan. ‘Ken jij dat nummer van: I am to sexy for my love? Song ze half ‘Ja Meesteres, maar niet de tekst.’ ‘Zing eens sjakie’ Laat ik het er op houden dat ik na de tweede regel klaar was toen ik zong: to sexy for my Mistress. Mrs. Denise zag er de humor wel van in. Ze gebaarde mij om op mijn knieën te gaan zitten en haar te volgen. Nog voordat ik in de zwarte kamer was scheurde de pamper kapot. Ik vond dat niet bepaald erg. Ik ben toch het liefste naakt.

Femmalia Deel 2 Venusville (lees Game, Set and Match voor deel 1)
We leven in het jaar 2375 naar Christus. In een wereld waar niets meer is, zoals wij de klassiek wereld van nu kennen. De verhoudingen op de aarde zijn drastisch verschoven de laatste 300 jaar. In de geschiedenisboeken staat vermeld dat uiteindelijk een atoomoorlog zo een 350 jaar geleden de wereld letterlijk op zijn kop heeft gezet. Vele mensen hadden het niet overleeft. De overlevende moesten echter verder op een wereld zonder regering. Kleine lokale bendes namen het heft in handen. Aangezien er geen gezag was, konden mannen op veel plaatsen in de wereld zich ongestoord vergrijpen aan vrouwen. Verkrachtingen waren aan de orde van de dag. Dit leidde ertoe, dat steeds meer vrouwen uit zelf bescherming bij elkaar leefde in kampen. Ze trainde zich in zelf defensie. Het duurde dan ook niet lang dat de eerste verkrachters, die het lef hadden om in de buurt van zo een kamp te komen, dat met hun leven moesten bekopen.   Dit leidde tot onrust bij vele mannen, daarnaast ook tot lust. Zij wilde het vrouwenkamp veroveren. De aanvallen werd bruut neergeslagen, met vele doden tot gevolg. Mede door slim verdedigen onder leiding van een krachtige vrouw genaamd Melinda. Zij wist dat ze een volgende aanval, die ongetwijfeld ging komen, niet zou overleven en mobiliseerde alle vrouwen en vertrok naar het westen. Onderweg sloten meer en meer Dames zich aan bij haar groep. Ze trokken over bergen en door de woestijn, totdat zij een plaats bereikte waar ze rustig konden gaan bouwen aan de toekomst. Een toekomst zonder mannen.  De eerste jaren ging redelijk goed, toch was er een gemis. Men miste de mannen, ze miste oprechte seks en lust aan de ene kant maar bemoeienis kon ze gestolen blijven. Mannen maakte overal een puinhoop van. De geschiedenis ging steeds meer een eigen leven leidde en de mannen werden verantwoordelijk gehouden voor de atoomoorlog. Er groeide steeds meer het idee dat vrouwen superieur zijn aan mannen. Naast het gemis aan mannen, was mannelijk zaad noodzakelijk voor de voortplanting. Enig probleem was: wat doen we met de jongens??  Jonge Dames werden er op uit gestuurd om zich in de mannen wereld te laten bevruchten. Dat traject was erg risicovol en kostte veel tijd. Koningin Melinda, zoals ze inmiddels was geworden, gaf daarop opdracht om mannen te ontvoeren en er voortplantingsslaven van te maken.  Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Zo nu en dan kregen ze er een paar te pakken, maar de gewenste Adonissen waren zeer schaars. Het idee om de nutteloze slaven te elimineren werd snel terzijde geschoven, toen bleek hoe nuttig zij konden zijn voor de vrouwelijke samenleving.   Het kampje was ondertussen aan het uitgroeien tot een ware vestiging, Toen voor de eerste keer er plannen gemaakt werden om  nieuwe  stadsmuren te bouwen om de bestaande, kwam het besef dat slaven wel erg handig waren. Aangezien aanvallen de beste verdediging is, formeerde de koningin een leger. Alle omliggende plaatsen, meestal meer dan een dag rijden… Werden aangevallen, met maar een doel: zoveel mogelijk mannen gevangen nemen. Vrouwen kregen de keus om zich aan te sluiten. Weldra vluchtte steeds meer mannen weg en ontstond er een steeds groter land. Ondertussen was het oude kamp uit gegroeid tot een ware stad Venusville. De Koningin vormde grensposten naast natuurlijk barrières als rivieren en de zee.   Nu zo een 300 jaar later had het land de grote van een land als Frankrijk en was genaamd Femmalia. Femmalia was absoluut niet het enige land in de wereld wat gerund werd door vrouwen. Het was wel het enige land waar slavernij gemeengoed was van de samenleving en waar mannen geen enkele rechten hadden, zelfs niet op kleding. Doordat de wereld na de atoomoorlog technisch zich niet meer had geëvolueerd, leefde de diverse landen veel meer geïsoleerd. Ook de communicatie middelen zoals telefoons en computers waren er niet meer. Kortom het leek wel het jaar 1860..

December 2017 (deel 3)
In de zwarte kamer aangekomen, mocht ik opstaan en de pamper uittrekken. Mrs. Denise was deze avond niet echt te spreken over mij als slaaf zou me snel genoeg duidelijk worden. ‘Wat is dit??’ duidend op mijn gegroeide buikomvang en de rest van mijn bovenlichaam. ‘Stress Meesteres’ probeerde ik het nog. ‘Nee hee…..’ zei ze lachend en met een vinger wijzend naar mijn mond. Natuurlijk heeft ze gelijk. Meteen werd mijn buik onder handen genomen door haar handen en bijbehorende vlijmscherpe nagels. Uit respect heb ik deze nagels de namen Sinistra en Destra gegeven. Ik ben er als de dood voor.  Mrs. Denise prikte mij met haar nagels waar zij maar wilde, al snel stond ik te dansen op mijn benen. Na een venijnige kneep, draaide ik naar rechts. ‘Ohh dit is dus rechts af’ zei ze lachend. Het duurde niet lang of ze had mijn links af ook al gevonden. Mrs. Denise was niet blij met mij.  ‘Je weet dat ik rugklachten heb gehad.’ ‘Ja Meesteres.’ ‘En je hebt geen hulp aangeboden, geen kaartje met Beterschap Meesteres…. Helemaal niets!’ Die zin hakte er (achteraf gezien) harder in dan alles wat ze voor mij nog in petto had. ‘En Sjakie maar allemaal leuke dingetjes doen. Feestjes in Duitsland.. en aan mij denken hooo maar. Wat heb je hier op te zeggen?’ Ik stond met mijn bek vol tanden en ik voelde mij kleiner en kleiner worden… ‘Juist, helemaal niets. Nee sjakie wil graag gezien worden, vernedert worden. Maar vandaag dus mooi niet. Vandaag heb je straf verdient.’  Ondertussen ging ze verder met mij plagen…. en pijnigen.

Tutu
He Sjakie, ik heb vanavond in de chat van Fetconnect even de tutu aangehaald. Men vind mij gemeen. Hahaha. Schreef Ella (zie De bel) Jezus, dacht ik die tutu….. Ja die tutu, maar dat was toch niet gemeen, schoot er meteen door mijn hoofd. Ik beantwoorde snel haar email. ‘Maar dat was helemaal niet gemeen, in die tijd heb jij mij juist ontzettend geholpen.’  Dit voorval dateert waarschijnlijk uit 2004. Missy en ik waren inmiddels goed ingeburgerd in het wereldje in Bussum. Al snel kregen we goede raad en advies van de oude rotten uit het vak. Mensen die vaak al jaren in het ‘wereldje’ rondliepen. Veelal bezig aan hun tweede huwelijk.  Tijdens mijn eerste ontmoeting met Mrs. Denise bereide zij mij al voor op mijn toekomst. ‘Een nieuwe wereld gaat voor je open.’ Ik keek haar destijds vragend aan. Zij sprak uit eigen ervaring. In het wereldje werd er een extra dimensie toegevoegd: relatie en SM. Eigenlijk voor vele onder ons de ideale situatie. Toch werden wij juist door lieve mensen als Ella, Piet en Wim gewaarschuwd voor de vele valkuilen. Wij – Missy en ik – als prille geliefde zagen die beren totaal niet. Toch ontstonden er sneller problemen dan verwacht.  Missy kwam uit een dramatische relatie waar absoluut geen plaats meer was voor liefde, laat staan SM, waar mijn deur ruim 2,5 jaar daarvoor door Mrs. Denise werd opengezet en ik rustig had kunnen wennen aan alle nieuwe (vooral ook geile) indrukken. Was zij op dat moment vooral ervaren in semi commercieel werk. In haar situatie was dat letterlijk de laatste strohalm die ze had. Door deze openbaring ontwikkelde zij een hele andere, nog onontdekte kant van haar. Haar masochistische kant en voorliefde voor elektro. Al snel sloten we vriendschap met een vaste bezoeker met de bijnaam Elektro P. Overigens ook met hem heb ik nu nog steeds contact.  Iedereen is van vlees en bloed, lust is een moeilijk te controleren emotie. Lust, waar Missy terecht naar op zoek was, net als ik en vele andere. Zij vond die lust bij Elektro P. Al snel ontwikkelde ook hij gevoelens voor Missy, wat ervoor zorgde dat onze relatie letterlijk onder ‘spanning’ zette. Ik mag wel zeggen: ‘hoogspanning’.  In die tijd ontfermde Ella zich over mij. Zij zag wat fout ging en was als een tweede Meesteres voor mij. Achteraf kan ik ook zeggen dat ik in die fase mijn lustgevoelens het van mijn relatie  hebben verloren. Feitelijk hing ik er altijd als derde wiel aan de wagen bij, en ik ‘slappe lul’ accepteerde dat. Dat had ik nooit moeten accepteren. Ik had nog beter mijn collar kunnen inleveren.
Als ik daar aan terug denk besef ik steeds meer dat ik geen relatie meer wil met een Dominante vrouw. Nog liever met een onderdanige vrouw. Thuis nooit meer dubbele spelletjes en allebei een Meester/Meesteres buiten de deur…..  Ella zette mij ter vernedering in die tutu en verwende mij nog op veel meer SM manieren. Zij bemiddelde tussen Missy en mij. Voor alle Fetconnect chatters: voor mij was zij in die fase mijn redding. Later stabiliseerde mijn relatie weer met Missy. Als ik toen ‘ballen’ had gehad, waren mijn kinderen er niet geweest!

December 2017 (deel 4)
Mrs. Denise gebood mij om naar het rad toe te lopen. Zoals altijd zijn haar instructie aangaande het rad uiterst zorgvuldig. Ze kan hard zijn, sadistisch, gemeen…. Maar altijd veilig en… en dat is een van die dingen die mijn adoratie voor haar triggeren: Eerlijk. Eerlijkheid kan ik in een adem noemen met respect en vertrouwen. Als ik straf krijg is ze daar eerlijk in. Daarin marchandeert ze niet. Als ik hem uitdien heeft ze respect voor mij, ik vertrouw haar blind.  Afgelopen anderhalf jaar heb ik ontzettend genoten hoe zij DP runt, hoe de Dames aan haar lippen hangen. Plagerig heeft ze weleens gezegd: ‘ik heb wel 10 of 12 kinderen’ Zij is zo ontzettend in haar element. Zij is wie zij is, ze hoeft geen rol te spelen. Zij is authentiek.  Eerlijkheid, vertrouwen en respect  is ook wat mij in SM het meeste heeft gebracht. Ten eerste: Mrs. Denise, vanaf dag 1 in 2001, de datum is genoegzaam bekend, heb ik zeker al een keer 5 vermeld in mijn verhalen. Zij omarmde mij destijds, hoewel ze mij een watje vindt, wat ik overigens helemaal niet erg vind, respecteert ze mijn grenzen. Zij vond in mij een hele trouwe slaaf, die met zijn ogen nog meer zei dan met zijn de pen.   Toen ik Ella recentelijk weer sprak, was het verhaal hetzelfde. Ze kon mij als slaaf nog zo goed herinneren. Ik was en bleef Sjakie. Maar voor mij persoonlijk komt het ultieme bewijs van puur en authentiek zijn uit Duitsland. Waar ik op diverse slavenveiling kennelijk indruk heb gemaakt… Nee niet met mijn lichaam en appendixje, maar door mijn uitstraling. Goed ik dwaal weer eens af: Ten tweede: mijn vrouw natuurlijk. Ergens is het wel heel raar dat ik na ruim 16,5 jaar pas twee Meesteressen heb gehad? Is dat raar??  Daar stond ik dus op het rad, Mrs. Denise snoerde mij stevig vast met de diverse leren riemen. Uiteraard kroop er zo nu en dan een velletje tussen. Iets wat bij haar doorgaans lijdt tot een kleine glimlach op haar gezicht. Een ware sadist kan haar genot niet onderdrukken. ‘Sjakie, jij hebt straf verdient, dat begrijp je toch?’ ‘Ja Meesteres’ Zei ik beduusd. ‘Slaven die straf hebben verdiend, hebben geen recht op een beloning. Hoe lang ben je al niet klaar gekomen.’ ‘Een dag of 4 Meesteres’ ‘Mooi, dan mag je pas weer klaarkomen in het nieuwe jaar.’
Daar was ik dus mooi niet klaar mee. Ik sputterde niet eens tegen. Haar opmerking eerder deze avond had een diepe spoor achtergelaten op mijn gemoedstoestand. Het pijnigen van mijn buik en tepels werd weer hervat. Naast haar stiletto nagels. Even tussendoor vraag ik mij nu zo eens af. Zou Zij met deze ‘moordwapens’ zomaar een vliegtuig in mogen stappen? Ik kan me wel voorstellen dat die douanebeambte op een vliegveld daar niet opletten omdat ze doorgaans meer oog hebben, net als ik (ook das is eerlijk!) voor haar prachtige borsten. Waar gaat dit toch over…?? Ja en dit is oprecht aan alle masochisten – ik zie jullie al laag dunkend lachen om mijn watjes grens achter jullie computertje –  die waarlijk van tepelspel houden: ik daag jullie uit om een afspraak met Mrs. Denise te maken en om kennis te maken met mijn vriendinnen Destra en Sinistra. Respect als jullie daarna nog lachen.

Femmalia Deel 3 Oorlog
Een jaar of 20 geleden was er oorlog uitgebroken. Op de een of andere manier was het vruchtbare land, van Femmalia geliefd. Niet alleen voor het land, maar ook het klimaat was aangenaam. Vele landen kampten met voedselproblemen ten gevolgen van extreme droogte.  Dat probleem was hier niet, zodoende ontstonden er regelmatig grensschermutselingen. Daarnaast werd Femmalia er van verdacht regelmatig mannen te ontvoeren en deze als slaven te verkopen. Dat laatste was nooit bewezen, maar iedereen die verdween, was waarschijnlijk slaaf in Femmalia. Of dat zo ook werkelijk was?? Feit was dat zij de grens strak dicht hielden. Daarnaast kon je als ‘vrije man maar het beste wegblijven uit dit land.  Een van de omringende landen viel Femmalia onverwacht aan met een de grote troepenmacht  te paard en te voet. Ze overrompelde binnen de kortste keren een aantal grensposten. Daarbij vielen diverse doden. De soldaten plunderde zoveel mogelijk het land en gingen er met de buit vandoor. Dit gebeurde op verschillende plaatsen  en leidde tot veel onrust. De regering van Femmalia kon dit uiteraard niet tolereren. Maar in plaats van een impulsieve tegenaanval, besloten de Dames rustig te wachten tot het moment dat er weer een groep soldaten zou toeslaan. Het wachtte werd beloond. De groep plunderaars werd in de val gelokt en de meeste vonden daarbij de dood. Op een enkeling na. Een daarvan was James, hij was de zoon van de koning van North Carolina.   Toen de koning vernam dat zijn soldaten waren afgeslacht en zijn zoon gevangen was genomen, werd hij furieus. Zonder na te denken marcheerde hij met zijn hele leger richting Femmalia. Dit laatste hadden de vrouwen van Femallia zien aankomen. Het leger van North Carolina werd in de eerste veldslag, mede door een uitgekiende strategie gedecimeerd. De overlevenden werden gevangen genomen en richting Femmalia getransporteerd. De rest van het leger trachtte te vluchtte. Zij werden echter op hun terug tocht definitief verslagen. Overlevenden werden gevangen genomen. Hen wachtte een leven in slavernij.   Het nieuws bereikte sneller dan verwacht Venusville wat ontaarde in een spontaan feest. Ondanks deze verwoestende overwinning was de koningin er niet gerust op. Ze sprak haar onderdanen toe en verzekerde dat de landsgrenzen beter werden beveiligd tegen aanvallen van buitenaf.  Duizenden slaven werden ingezet om de verdedigingslinies te versterken.  Het werk vond plaats onder zware omstandigheden. Alle slaven waren geketend aan enkels en polsen. Ze kregen net genoeg te eten om niet te verhongeren. Eventuele opstanden werden hard onderdrukt. Mannen die zich verzetten werden met zwepen zo hard onderhanden genomen, dat menig een het niet overleefde. Slaven die probeerde te vluchten, werden per definitie geëxecuteerd. De gemiddelde levensduur van deze slaven was minder dan een jaar. Na een paar jaar noesten arbeid was de verdedigingslinie gereed. De slaven die het overleefd hadden werden land inwaarts gedirigeerd. Ze werden op slavenmarkten verkocht of bleven eigendom van de staat.   De groeiende economie van Femmalia had meer arbeiders nodig. Met andere woorden slaven. Vandaar dat diverse Dames zich gespecialiseerd hebben in slavenjachten. Dat was niet zonder gevaar en daarvoor moesten ze ver de landsgrenzen over trekken. Femmalia werd voor een groot deel omringt door woestijnen. Alleen aan de zuidkant grensde het grondgebied aan een zee.           Wordt vervolgd

December 2017 deel 5.
Daar stond ik dus weer vastgesnoerd. Mrs. Denise pakte een touwtje en bond daarmee mijn ballen af. Vervolgens liep ze naar de linker muur, van mij uit gezien. Ze pakte een paar klemmetjes. ‘Hmm’ zei ze ijzig kalm. ‘Deze zijn echt gemeen’ Ik kon niet zien wat voor klemmetjes het waren, voor mijn tepels of…. Ik reageerde wijselijk niet. Daar heb ik doorgaans alleen mijzelf mee. Ik moest het ondergaan.  ‘Heerlijk om klemmen te zetten op strak gespannen ballen’ zei ze vrolijk. Even prikte de klemmetjes, maar de scherpe pijn trok langzaam weg. Mrs. Denise liep naar de andere kant van de kamer en pakte een leren bankje, wat ze recht voor mijn neus plaatste. Dat vind ik zo ontzettend vernederend en geil te gelijk. Ze draaide het rad om en liet mij op de kop hangen. ‘Als het niet meer gaat, moet je het zeggen’ zei ze oprecht bezorgd. Altijd maar dan ook altijd is zij bezig met veiligheid van haar ‘gasten’. Ze ging pontificaal voor mij zitten en pakte mijn verhaal Game, Set and Match erbij. Een van haar laarzen hield ze vlak bij mijn neus. ‘Kus mijn laarzen Sjakie, ik wil je horen smakken.’ ‘Moet ik mijn tong ook gebruiken Meesteres?’ ‘Nee Sjakie, ik wil jouw kwijl nu niet op mijn laarzen.’ Ze hoefde mij niet eenmaal te manen om te smakken. Ondertussen begon zij snel te lezen. Al snel hoorde ik haar een paar keer lachen. Om passages als: ‘Kan de Teddy dan niet helemaal leeglopen?’ Vroeg ze nog bezorgd. Fijn om te horen dat het wel en het wee van een Teddybeer belangrijker is dan dat van mij hahahahahaha. Haar lach verraad haar dan een klein beetje. Zeker niet haar Dominantie, maar op die momenten zijn we een splitseconde allebei weer mens. Ook dat geeft energie, want ondertussen blijft ze mijn ballen plagen. Rustig ging ze verder met lezen tot het einde. Sjakie, hier antwoord op jouw vraag? ‘Vraag??’ ‘Rest mij de vraag.. kan ik nog dieper zinken in 2018…….’ Las zij hard op voor. Haar antwoord was volmondig en zonder enige vorm van twijfel: ‘JA’, gevolgd door een schaterende lach. Ik twijfel er niet aan dat ze zeker gaat proberen mij vroeg of laat nog dieper te vernederen. Eerlijk gezegd: Ik verheug me daar nu al op. Het is gewoon ook heel leuk om te zien als al die Dames zo een plezier hebben. ‘Sjakie, ik heb een goed idee.’ Ze draaide mij weer recht. ‘Ik ga zo meteen de camera pakken. Is er wat? Vroeg ze aan mij. ‘Mijn linker arm heeft kramp.’ Daarop maakte ze deze arm los. Voordat ze haar camera ging halen, liep ze weer naar achter in de kamer om een gewicht te pakken. ‘Omdat ik jou los heb gemaakt aan een arm, hang ik er een extra gewicht aan.’ Aangezien ik niet schreeuwde als een speenvarken, wat gemiddeld genomen nog beter klinkt als Dries Roelvink, maar dit terzijde. Als ik niet schreeuw, kan ik de pijn verdragen. Dit jaar ben ik daar tegen meerdere Dames (in Duitsland) heel eerlijk over geweest. ‘Als ik niet schreeuw, doet het voor mij niet echt héél pijn.’ Dat heeft me ook weleens extra klappen opgeleverd, maar spijt absoluut niet.  Ze verliet de kamer, om haar telefoon te halen. Hoelang ze weg was, weet ik niet. Door mijn hoofd ging zowaar de gedachte: ik kan me wellicht bevrijdde, maar de angst voor mijn Meesteres in combinatie, en dat is veel erger, dat ik haar teleurstel. Ik vervloekte mij eigenlijk zelf. In mijn fantasie zou ik het liefste haar slaaf zijn en naakt en geketend voor haar door het leven gaan. Maar ‘kopfkino’, zoals de Duitsers dit noemen is zeker niet de werkelijkheid. Maar ontsnappen, terwijl ik eigenlijk haar gevangene wil zijn…..NEEEEEE dat nooit. KABOEMMMM… De klemmetjes hadden losgelaten en waren op de grond gevallen. Ik baalde als een stekker. Ik had het niet eens gevoeld. Meteen dacht ik: het zal toch niet zijn dat Mrs. Denise denkt dat ik ze zelf heb losgemaakt. Plotseling ging de deur open. Een vriendelijk hoofd keek voorzichtig naar binnen. Het was die lieve schat Rose. Wat is hier aan de hand?’ vroeg Rose. ‘De klemmetjes hebben losgelaten. Tot mijn opluchting zag ik bloed op de grondliggen. Geen bloedbad, maar een paar druppeltjes. Rose bekeek het rustig en ik vind het toch erg dat Rose mij inspecteert hahaha. Ze ging Mrs. Denise halen, die niet veel later binnen kwam. Ze keek neerbuigend aan en ging ook op inspectie uit. Ook dat vond ik niet erg. ‘Ik kan het beter zien als je op je kop hangt. Ook beter voor mijn rug.’ Mijn linker arm werd weer vastgemaakt en een paar tellen later hing ik weer op de kop. Het was maar een klein wondje. In de tussentijd had zij wel het bloed gestelpt met een papierendoekje en ontsmettingsmiddel. Weer een bewijs dat mijn ballen letterlijk en figuurlijk bij haar in goede handen zijn. Alleen voorlopig nog niet leeg! Ze pakte haar telefoon en ging weer voor mij zitten om mij te filmen terwijl ik haar schoenzolen moest lekken. Vol overgave voerde ik mijn taak uit, terwijl ik werd vereeuwigd. Hierna draaide ze mij weer terug rechtop voor de grande finale. Nu niet klaarkomen, maar een laatste pak slaag. (Aaien voor masochisten!!) met een rijzweep, en een soort van plak. Ze liet mij tot de grens gaan. ‘Heb je genoeg gehad? Vroeg ze. ‘Vindt U dat Meesteres?’ Was mijn antwoord. Voor mij het enige antwoord. Ik zat al op mijn tandvlees. Dat wist Zij donders goed, getuige een aantal slagen die ik als het ware cadeau kreeg van haar. (Dank U Meesteres)  ‘Nee’ was haar antwoord en ze ging nog even door. Even daarvoor had ze mijn armen al losgemaakt. Het hele huis wist dat ik er was. Toen ze mij los maakte, kroop ik zo snel mogelijk naar haar toe, om hartstochtelijk haar laarzen te kussen. Mrs. Denise had haar punt gemaakt. Dank U Meesteres……

Opzoek naar mijn  Horizon (deel 2)
Sjakie, Sjakie, sjakie, sjakie…. echode het in mijn hoofd:  wandel je eigen weg, je wandelt naar mij…Ik pak je op en neem je mee….sjakie.’ Het was haar stem. Ik voelde de warmte dichter bijkomen. Ik had geen controle meer en knielde neer en kuste haar voeten. Zonder het te beseffen was ik helemaal naakt. Het deerde mij niet. Ik bleef kussen en kussen, ik smakte als nooit te voren. Ik wilde haar omarmen, knuffelen, kussen op haar wangen op haar mond, haar liefhebben….. en…  en haar troost…. Het voelde zo goed en meteen zo ongelofelijk slecht…….. Toen ik opstond, ging de deur achter mij dicht. Ze was er niet meer. Meesteres wilde ik schreeuwen, Meesteres…….. Plotseling was ik terug in het ziekenhuis, ik liep weer op die afdeling. Maar ik zag haar niet meer.. Alleen maar oude mensen, oude gezichten.. Ze werden grauwer en grauwer… Neeeeeeeeeeeeee, wat doe ik hier Missy…….MISSY………….MISSY..  Als een mokerhamer werd ik geraakt, terwijl ik doelloos door het ziekenhuis rende en haar niet meer kon vinden.   Plots lag ik in een stoel, zo een heerlijke halve leren ligbank. Naast mij zat een wat oudere man. Noem hem maar een psycholoog…  ‘U bent veel te streng voor Uw zelf.’ ‘Waarom?’ Was mijn vragende antwoord. ‘U verwijt u zelf wel erg veel.’ ‘Is dat zo? ‘U kunt niets doen aan haar ziek zijn’ Jezus, dacht ik, wie had mij dat eerder toch met bijna dezelfde woorden verteld?? ‘U heeft uw eigen leven.’ Natuurlijk Mrs. Denise.. Mijn Meesteres, bij wie ik niet zou zijn als Missy nog zou leven.. Waarom moet daarvoor mijn vrouw sterven, STERVEN….WAAROMMMMMMMM!!!!!
Ik zie die man daar in die stoel liggen. Een ietwat gezette man, in een zwart lerenstoel in een witte kamer. Ik zie een vermoeide blik in zijn ogen. Totaal futloos ligt hij daar, of de batterij van het leven langzaam leeg aan het lopen is. De man in de stoel staat langzaam op en loopt naar de deur… Een deur die hij niet kan vinden. ‘Waar is hier de uitgang?’ vraagt hij rustig. Er komt geen antwoord, de psycholoog is verdwenen. WAAR IS HIER DE UITGANG, roept hij gefrustreerd en kwaad. Wat een kutzooi…..godver……godver……. aaaaaaaaaaarrrchhhhhh… de man trekt zich aan zijn eigen haar… even later zakt hij voor de derde keer in elkaar…..  Daar lig ik dan op de grond, ik kijk naar boven, maar daar zit ik niet meer. Ik ben die man… ‘Sjakie je moet verder leven…’ hoort hij plotseling de stem van zijn vrouw. Sjakie, het is niet jouw schuld dat Missy ziek is geworden…..’ Hoor ik Mrs. Denise zeggen…… Ik maak me klein en kleiner en lig in de foetus houding, met mijn handen voor mijn hoofd. Opnieuw ben ik ongemerkt naakt. Ik kijk voor even op en zie het gezicht van mijn vrouw. Het gezicht van een kankerpatiënt die op het punt staat om over te gaan. Aan het einde van haar lijdensweg… Ik sluit mijn ogen en voel me zo verdomde schuldig.. Waarom??? Na een paar eeuwig durende secondes open ik mijn ogen weer…. Ik zie lakzwarte laarzen met hoge hakken, ik ruik, ik voel, ik…. Ik… verander razend snel mijn houding van foetus naar slavenhouding…. ‘Wat ben je aan het doen?’ zei ze streng. ‘ehhhhhh??’ Ik had geen flauw idee wat ze bedoelde. ‘Ik zit in slavenhouding klaar voor U Meesteres. ‘Nee, Sjakie wat ben je aan het doen…..doen………doen?’ Hoor ik met een echo ik haar stem. ‘Toon mijn respect voor U Meesteres…’ ‘Nee Sjakie JE WACHT OP MIJ……..Mij……. Mij …….mij.. In een trance van hypnose antwoorde ik: ‘Ja Meesteres……Ik wacht op U.. Ze liep naar mij toe en stak haar hand uit en zei: ‘Neem mijn hand Sjakie en wandel met me mee…. Wordt vervolgd

Vandaan
Mijn geest draait al maanden rond.
Ben ik hierboven wel helemaal gezond.
Ik adoreer een  fantastische vrouw.
Waar ik stiekem, steeds meer van hou.

Ik balanceer op een
steeds dunnere draad.
Soms weet ik mij eerlijk
gezegd helemaal geen raad.

Hoe moet ik hier
toch mee omgaan?
Kan ik mijzelf wel
horen of verstaan?

Tot het moment dat
de deur weer opengaat.
Intens gelukkig dat U
weer voor mij staat.

Dan laat ik alles
weer voor even gaan.
Voordat ik het weet,
bent U weer vandaan

Godiva
Zo diep donker,
niet te versmaden.
Wat Uw gevoelens
zal verraden.

Dat, wat U niet
zult verwachtte.
Pure lust om
na te smachtte.

Temperament
verwarmt U van binnen.
Zoals ik U eindeloos
kan beminnen.

Met gesloten ogen
en volle teugen.
Een genot wat U
nog lang zal heugen.

Langzaam openen
Uw stralende ogen.
Het innerlijke gevoel
laat U niet onbewogen.

Een adonis voor
de innerlijke mens
Voor mijn Godiva,
een vervulling van haar wens

Top