Pain games

In het boek Het verhaal van O wordt het verhaald verteld van O, die door haar vriend naar een kasteel wordt gebracht waar zij wordt onderworpen tot slavin. Ik kreeg het boek als late tiener en vond het niet alleen opwindend, maar ook fascinerend. Hoe pijn, veel pijn en extreme pijn tot onderwerping maar ook tot opwinding bij die vrouw konden leiden, ik begreep dat toen nog niet zo goed, maar geil vond ik het wel.

Ik heb het boek al zeker 40 jaar niet meer gelezen, maar een aantal scenes en beschrijvingen staan mij nog helder voor ogen: de rit naar het kasteel, waarbij haar geliefde haar prepareert door haar beha los te snijden, haar slipje uit te trekken en haar met haar blote billen op het leer van de auto plaats te laten nemen, de preparatie voor haar eerste martelsessie door andere slavinnen, die haar baadden, opmaakten (ook haar tepels en schaamlippen werden van make-up voorzien) haar kleedden en vervolgens naar de herensalon brachten, waar haar de spelregels werden uitgelegd (de heren mogen alles, en zij mag niets, zo simpel was het eigenlijk), en ze vervolgens eerst op vele manieren genomen werd en daarna zo ongenadig en tot bloedens toe werd afgeranseld dat ze eigenlijk amper kon slapen van de pijn.

Maar vooral ook een scène waarin één van de andere slavinnen haar toefluistert (slavinnen mochten zelfs niet met elkaar praten): “jij boft maar, jij bent hier gebracht door je meester, dus jou zullen ze veel meer pijn doen”.

Ik moest aan dit citaat denken bij mijn laatste sessie in DP. Ik had een afspraak gemaakt voor een duo-sessie met Meesteres Zascha en Switch Rose. Daarmee zeg ik niet dat Rose naar DP gebracht zou zijn, maar ik bedoel juist “jou zullen ze veel meer pijn doen”. Pain games zijn één van haar favoriete acties, zo blijkt uit haar pagina op de DP-site. Mooie foto’s overigens, al is de werkelijkheid nog mooier!

De allereerste keer dat ik Rose zag was toen zij voor de eerste keer in DP was, toen nog alleen als slavin; nu is ze switch. Ik had een afspraak, en in de kamer waar de meesteres mij pijnigde door mijn ballen met een touwtje te verbinden met mijn tenen en daarna hard op mijn voetzolen te slaan, kwam opeens een andere Meesteres binnen met een jong bedeesd meisje. Ik had te veel pijn om er erg op te letten, maar later die middag lag ik op de grond, touwen om mijn ballen en die touwen bevestigd aan de takels. “En hijsen maar”.

Vervolgens kwamen zo diverse meesteressen en Rose binnen, die zo allemaal om de beurt hijskraantje speelden. Dat was wel een bijzondere middag…

Ik gebruik zo’n lange inleiding omdat de sessie met Zascha en Rose super spannend en leuk was, maar wat “chaotischer” dan de meeste sessies; veel korte scènes, dus ik zoek een wat andere vorm dan een normaal verhaal.

Scène 1. Het voorgesprek

Alleen dat al was anders dan anders: zo’n drie-gesprek gaat anders; al begon het hetzelfde: “er is vanavond ook nog een andere man. Wil je ook bi-spel?” “Alleen als het Sjakie of Slaafaap is”. “Nee, helaas.”

Toen konden we ons concentreren op wat we met zijn drieën zouden gaan doen. Rose heeft op haar pagina staan dat ze in is voor “pain games”. Ik vroeg wat dat waren: “spelletjes waarbij we kijken wie er het meeste pijn kan verdragen of waarbij we elkaar pijn doen”. Dat was nou net wat ik wilde horen. En verder ging het gesprek over grenzen (voor mij geen sporen, voor Rose niet te veel), over dingen die we leuk vinden (zie hieronder), en Rose die verzuchtte: “hè, hoef ik eindelijk geen Meesteres te zeggen, maar mag ik gewoon Zascha zeggen”. Het zou immers alleen over pijn gaan, ik ben niet zo van de onderdanigheid, dus daar kon ze gewoon op meeliften.

Zascha was heel schitterend gekleed in een strak latex setje, waarin haar rondingen nog mooier uitkwamen dan anders. Ze maakte ook duidelijk dat het haar feestje was om ons op zo veel mogelijk verschillende manieren zo veel pijn te doen als we net nog konden verdragen!

Meesteres Denise kwam ook nog even binnen: “Denk eraan, A, je schreeuwt het altijd zo uit van de pijn dat het tot op straat te horen is en dat wil ik niet hebben (de dames noemen me wel eens de operazanger). Als je dat nu weer doet kom ik je klappen uitdelen en dan dwing ik je stil te zijn”. Oeps, dingetje om even op te letten…

Scène 2 Het voorspel

Goed, douchen dus; eerst maar het touw losgemaakt dat ik eerder die avond rond mijn ballen had gebonden. Die waren al een paarsig aan het worden. Klopte ook, het deed veel pijn.

Na het douchen kwamen beide dames binnen in de kelder, Rose nog gekleed in een mooi zwart met blauw setje, een torselet en een stringetje. Zascha begon maar eens met ons beiden zo hard mogelijk in het kruis te grijpen en te knijpen. “Eens even kijken wie het eerst gaat gillen”, glimlachte ze. Rose en ik keken elkaar aan en het was duidelijk dat we geen van beiden wilden toegeven! Dat hielden we lang vol. Zascha dacht duidelijk “ik krijg ze nog wel”.

Toen pakte Zascha een getand wieltje: “Kijk eens, deze is nog scherper dan andere”. Ze draaide het wieltje langs de dijen van Rose; over haar billen en steeds dichter bij haar kruis. Rose reageert dan op dezelfde manier als ik: ze spreidde haar benen zodat Zascha er beter bij kon! Over haar stringetje heen ging het wieltje langs de meest gevoelige en intieme plekjes van Rose. Ondertussen kneep ik in haar tepels.

Daarna kreeg ik het wieltje in handen, en draaide het langs dezelfde gevoelige plekjes. Tegelijkertijd pakte Zascha een strokenzweep en begon mij op mijn rug te slaan. Toen ik na een tijdje lekker warm geslagen was vroeg ik: “ruilen?” Rose pakte het wieltje en draaide ermee over mijn billen en ballen. Het prikte, was gevoelig, tintelde, deed pijn, in één woord: Heerlijk! Ondertussen sloeg ik Rose met de strokenzweep over háár billen.

Toen moest ze zich uitkleden. Zascha stopte haar stringetje in haar mond. Ik keek een beetje jaloers. Zascha pakte een rubber strookje van ongeveer 20 centimeter lang en 2 centimeter breed. Het was een beetje buigzaam. Ze vertelde dat Rose dat zelf een keer meegebracht had. Ze sloeg ermee op Rose’s kont. Je zag dat het vrijwel meteen sporen achterliet. Niet heel scherp, maar wel duidelijk. Ik ging voorover gebukt staan en vroeg of Zascha mij er ook mee wilde slaan. Omdat ik geen sporen kan hebben bleef er eigenlijk maar één plek over: mijn ballen.

Inmiddels stond ik natuurlijk te lekken van geilheid. Dat vindt Zascha maar lastig, dus ze pakte ducktape, en wikkelde dat om mijn pik heen. “Zo, klaar met dat gedrup”.

Ergens in deze scène stond Rose met haar rug naar de deur. Meesters Denise kwam heel stil naar binnen geslopen en sloeg Rose keihard op haar kont. Ik heb één keer een sessie met Denise gehad, en toen viel het me ook op: ze slaat altijd net wat harder dan de andere meesteressen. Zo ook deze keer. Je kon Rose naar adem horen happen.

Scène 3 De wespenmepper

Zascha pakte de wespenmepper. Dat is een soort tennisracket, met een batterij erin. Op het moment dat je iets raakt (een wesp, een tepel, een bil of een bal) druk je op het knopje en er komt een stroomstoot vrij. “Oh nee”, kreunde Rose, “ik vind maar één ding erg, en dat is dat ding tegen mijn tepels”. Nou, jullie begrijpen, dat wist Zascha al lang en dat was ook de reden dat ze hem pakte. “Doe niet zo angstig, je kan dat best verdragen. Anders mag Zascha het eerst bij mij doen en als ik het kan verdragen, dan kan jij het ook.”

“Nee, alsjeblieft niet!” “Okee, je mag kiezen, tegen je tepels of tegen je tong, nadat Zascha hem tegen mijn ballen gehouden heeft”. “Alleen als ik je ballen eerst nat mag maken, zodat de stroom beter geleidt”. Dat was niet zo’n slimme opmerking van Rose. Ik reageerde met: “Dan doen we dat natuurlijk ook bij jou!” Rose gaf toe: niks natmaken, eerst op mijn ballen, en daarna op haar tepels. Helaas, het stomme ding deed het niet. Maar de lol van de spanning, het onderhandelen over welke pijn en hoe, dat vergoedde heel veel.

Scène 4. Touwtrekken

In het voorgesprek hadden we het al gehad over touwtrekken. Een touw om mijn ballen, en klemmen op Rose’s schaamlippen, touw daaraan vast, en kijken wie het meeste kan hebben. Zo gezegd, zo gedaan. Zascha bond een touw strak om mijn zak. Vervolgens pakte ze twee chirurgische klemmen en zette die op Rose’s schaamlippen, Daar bond ze het touw aan dat om mijn ballen zat. En toen was het een kwestie van trekken, dachten we. Maar dat ging niet helemaal goed, de klemmen gleden weg.

Toen bedachten we dat als de touwen door het oog van de klemmen geleid werden, dat Zascha er dan aan kon trekken, en daarmee de kracht gelijkmatig kon verdelen. Op haar Twitteraccount @meestereszascha staat een mooi filmpje. Het leidde tot een spannende wedstrijd, en een mooi gelijk spel!

Scène 5. De stalen zweep

Zascha pakte iets heel bijzonders van het zwepenrek: een leren handvat, met daaraan een stuk of vijf metalen kettingen van zo’n 30 centimeter lang. “Tijd voor deze”, zei ze tegen Rose, “daar gaan we je eens goed mee raken”.

Rose bukte zich voorover, en spreidde haar benen. Het was duidelijk dat ze de klappen op haar poes wilde hebben. Tsja, dan kan ik natuurlijk niet achterblijven. Ik ging naast haar staan en zei tegen Zascha “om de beurt alsjeblieft”.

Het was niet zo pijnlijk als de bullwhip of de cane, maar een klap van een setje stalen kettingen tegen je ballen of je poes: dat komt wel binnen! Het enige dat ik jammer vond was dat ik niet kon zien hoe het bij Rose aankwam; ik stond immers naast haar!

Zascha ging even weg om de bullwhip te halen. Rose begon me al aardig door te krijgen: “Zal ik je ondertussen even met de strokenzweep slaan? Wat een heerlijke manier om op temperatuur te blijven, en wat voelde ze dat goed aan!

Scène 5, De bullwhip

Één van de andere scènes uit het verhaal van O die ik nog heel precies onthouden heb is de volgende: als ze een avond door de Meesters in het kasteel (het Palace?) is gebruikt, wordt ze door Pierre – laat ik hem maar meesterknecht noemen – naar haar kamer gebracht. Daar bindt hij haar armen vast en hijst haar omhoog zodat ze staat, armen in de lucht. Dan geeft hij haar 10 klappen, keiharde klappen, met de bullwhip.

Ik heb iets met dat ding. Het is begonnen met Manja, die ontdekte dat je met de bullwhip overal sporen nalaat, behalve op je ballen. Dat gaf haar de gelegenheid om me heel hard met die zweep op mijn ballen te staan. Waar zij het meestal doet terwijl ik vastgebonden sta, en ze van een afstand op mijn ballen mikt (pik meestal omhoog gebonden, want daar laat ie wel sporen na!), geeft Zascha er de voorkeur aan dat ik lig, benen wijd. Dan moet ik zelf mijn pik maar uit de weg houden!

Maar dit keer begonnen we met Rose. Zascha liet haar op de tafel liggen, benen gespreid. Ik ging naast haar staan en hield haar hand vast. Je kon merken dat Rose, die dit nog niet eerder had meegemaakt, in het begin een beetje angstig was. Maar langzamerhand begonnen pijn en plezier bij haar samen te gaan. Zascha begon steeds harder te slaan, en het leek wel alsof Rose het steeds lekkerder begon te vinden. Na een laatste harde klap zei ze: “dat was wel precies op de goede plek raak”.

Toen was het mijn beurt. Ik kreeg een washandje om mijn hand in te stoppen en daarmee mijn pik uit de buurt van de bullwhip (voor mij is “ballwhip” eigenlijk een toepasselijker woord) te houden. Zascha weet dat mooi op te bouwen. Na een aantal redelijk voorzichtige tikken begin ik ook steeds meer behoefte te krijgen aan meer pijn. Na een klap of 20 vroeg ik aan Rose, die mijn hand had vastgehouden: “wil jij het ook eens proberen?”

Rose liep even weg. Ze haalde een andere bullwhip. Deze was wat korter, zodat ze met iets meer precisie kon richten. Ok zij had door hoe ze moest slaan: een korte felle klap en dan even wachten zodat de pijn goed door kan dringen. En langzaam opbouwen, zodat het steeds harder kan.

Na enige tijd bedankte ik haar, en ik dacht dat het toen afgelopen was, maar toen greep Meesteres Zascha in. “Je denkt toch niet dat ik niet degene ben die het af gaat maken?” vroeg ze.

Ze pakte de lange bullwhip en begon steeds harder te slaan. Ik vroeg: mag ik er nog 2, 1 op elke bal? Nog harder alsjeblieft. Daar kwamen ze al. De pijn was zo heftig dat ik na elke klap mijn benen optrok en even ineengekrompen bleef liggen. Maar tegelijkertijd was het ook zo heerlijk dat ik van de emotie bijna moest huilen.

“Nog 2 graag, zo hard als je…” “Wat, zo hard als ik kan?” Ik schrok, was dat wat ik bedoelde? Ik maakte me ervan af door te zeggen “Zo hard als je durft”. Ik heb dat vaker bij Zascha; ze bouwt de pijn zo zorgvuldig op, dat ik eigenlijk nog wel verder wil gaan, maar het nét niet durf te zeggen. Eigenlijk had ik willen zeggen: “zo hard als je kan zonder sporen achter te laten”. Nou, die blijft dan maar staan voor volgende keer!

Meestal doe ik mijn ogen dicht, want ik wil niet een onverhoedse schrikbeweging maken en mijn benen dichtklemmen. Nu bleef ik bewust kijken. Ze hief haar arm op en liet de zweep met een luide klap neerkomen. Ik schrok me wild maar voelde niks. Zascha en Rose begonnen hard te lachen. Zascha had bewust naast me geslagen zodat de zweep met een klap op tafel kwam. De volgende was echter helemaal raak. Vol op mijn rechterbal. Ik slaakte een kreet en hapte naar adem. Toch kon ik na even wachten maar één ding zeggen: “Dank je wel”. Ze hief de zweep weer op en de laatste, ultieme klap kwam op mijn linkerbal terecht. Och wat heeft die vrouw toch een precisie in haar slagen. Ook nu bedankte ik haar.

Ik moet nog veel aan deze geweldige duo-sessie denken. Rose is heerlijk om pijn van te krijgen en pijn aan te geven, ze is gewillig en creatief en ze wil geven en nemen. Zascha voelt precies aan waar je uiterste grens is! Maar vooral ook de “pain games”, het elkaar opjutten om nog meer pijn te verdragen, waren voor mij een heel bijzondere ervaring. Voor herhaling vatbaar!

A.

Top