Voor ik begin, aan allen die aanwezig waren op de slavendag mijn welgemeende excuses voor het te laat aanwezig zijn.
Daar stond ik dan weer binnen in het halletje. Ik werd meteen naar boven geleid en mocht me klaar maken voor de slavendag. Zacht uitgedrukt, het ging voor geen meter. Van irriterende contactlenzen tot latex kousen die van de jarretel clips afscheurde en het niet vast krijgen van een te grote pruik. Na het aantrekken van laarzen was ik al helemaal rood aangelopen. Ik vroeg me af of het nog wel zin had om deel te nemen, men zal al wel begonnen zijn. Op weg naar beneden aarzelde ik en stond ik al half gedraaid om terug naar boven te gaan. Een paar slaven zagen me al halverwege de trap staan en een Meesteres keek al om. Het was te laat om terug te gaan.
Eenmaal beneden stond ik achter de Meesteressen in de deur opening. ‘Daar is mijn beauty’ kondigde Mrs. Denise aan. Ik liep verlegen naar haar toe. ‘Zo ben je klaar met optutten’ zei Mrs. Denise. Ik durfde niets terug zeggen en keek naar de grond. Ik schaamde me eigen kapot, het voelde alsof dat alle blikken op mijn gericht waren. Ze gaf mij een slaven nummer en wees naar een plek waar ik moest gaan zitten. Ik keek de ruimte in en zag andere slaven staren, verlegen wenden ik mijn ogen naar de grond. Maar dat had niet lang baat, Mrs. Denise had andere plannen voor mij. Ze liet mee paraderen door de ruimte zodat ik als nog gekeurd kon worden. Het was erg gênant maar wel gaaf om te doen.
De slaven keuring liep naar zijn einde en eerste groep slaven werden geveild. Dit gaf de tweede groep tien minuten om hun speech te bedenken. Sommige maakte hier gebruik van, maar de meest niet wat hilarische speeches opleverde. Ik was veel te erg afgeleid en stond de Meesteressen te bewonderen hoe ze met de eerste groep bezig waren.
De tijd zat er op, de tweede groep moest een voor een zijn speech geven. Ik was als laatste maar ik had nog niets bedacht. Misschien door goed te luisteren wat de andere zeiden kon ik een paar goede puntjes van hen gebruiken. Helaas was dat niet veel, het enige goede dat ik eruit kon halen was dat ik me slaven nummer moest gebruiken. Het was mijn beurt om op het podium te gaan. ‘Ik ben slaaf twaalf…’ zei ik, maar Mrs. Denise herhaalde mij in het accent dat ik had. De hint was duidelijk, ik zette een hogere stem op en begon opnieuw. ‘Ik ben slaaf twaalf…’, de Meesteressen stonden allemaal te lachen en dat maakt het moeilijk om te bedenk wat ik verder moest zeg. ‘..ik word graag geslagen en euh..ik sta er voor open om van jullie allen te mogen proeven.’. Ik bedoelde het niet op die manier maar de Meesteressen hadden het al op die manier opgepakt. De Meesteressen ging het rijtje af en begonnen bij slaaf 7 en werkte het rijtje af. Mrs. Daisy had nog niet gekozen en zei ‘dan pak ik twaalf wel’, als of ik niks waard was.
Mrs. Daisy nam me mee naar het bankje waar ik overheen moest knielen. Ze begon met slaan en zocht naar hoever ze kon gaan. Maar ik was best wel uitgedaagd naar haar opmerking en dus hield ik me kaken stijf op elkaar. Ze ging de volle tien minuten aan een stuk door, de klappen kon je door de hele ruimte horen. Ze gebruikte verschillende slagmaterialen, waar van de houten lepel en de lederen strip toch wel pijnlijk waren. Deze drongen veel dieper door. Mrs. Denise kwam op een moment langs lopen en zei bezorgd ‘houdt je hem wel heel’, waarop Mrs. Daisy antwoorden ‘valt wel mee, kijk maar hij geeft geen kick’. Mrs. Daisy ging over op het gebruiken van haar handen en begonnen mijn billen te slaan op aardig hoog tempo. Tot mijn eigen verbazing deed dit eerlijk gezegd niet zeer, ze ging zelfs over op dubbel klappen met grote halen. De klappen verdrongen de andere geluiden in de ruimte, ik dacht bij mezelf dit moet wel pijn doen. Na een redelijk warming-up voor ons beiden, ging ze we over naar de lederen strip. Dit begon nu wel pijn te doen en snakte af en toe naar lucht. Toen de 10 minuten voorbij waren werd Mrs. Daisy terug geroepen voor de volgende ronde. Maar voordat ze ging deelde ze nog een paar flink slagen uit, deze prikkelde wel even na. Ik kreeg een compliment van haar dat ik het zolang volgehouden had. Wederzijds was ik onder de indruk dat Mrs. Daisy zoveel slagen aan een stuk door kon uitdelen.
Toen de eerste groep slaven weer geveild waren, werd ik tot mijn verbazing aan het werk gezet. Ik moest samen met Sjakie genaamd slaaf 0 (slaaf van niks geniaal bedacht door de Meesteressen) de tepelklemmen desinfecteren met alcohol. Het was nog bestel wel leuk om te doen en gaf me ook wat rust. Wat ik wel even nodig had want mijn billen begonnen ineens best wel te gloeien. Tegelijkertijd was ik aan het kijken en te genieten hoe de andere slaven behandeld werden. Opeens schoot er ook al een goede speech binnen, lekker kort en ondeugend. Tijdens de veiling van onze groep was het weer hilarisch sommige maakte weer de zelfde fouten, waardoor je natuurlijk weer geweldige reactie van de Meesteressen krijgt. Ik was weer aan de beurt om mijn speech te houden en ik begon het ook echt leuk te vinden om even in de spotlights te staan. ‘Ik ben slaaf 12 en ik ben stout geweest en heb nog niet genoeg slaag gekregen.’ zei ik dit keer in een hoog stemmetje. Deze viel goed in de smaak en ik mocht weer van het podium afkomen. Nadat er twee slaven waar geveild viel het even stil. Er werd een bod gedaan op mij, waarop meteen twee andere Meesteressen op reageerde. Dit geeft een slaafje zo’n ontzettend fijn gevoel, ik werd er door overvallen. Het ging tussen Mrs. Do, Mrs. Akira en Mrs. Zascha. Voordat ik het wist was ik al geveild aan Mrs. Zascha. De resterende slaven werden geveild en Mrs. Zascha stapte om me af.
‘Zo, meisje mag je met mij mee’ zei Mrs. Zascha. Ik kleurde ervan en keek weg naar de grond. Dat ene woord had ze al vaker tegen me gezegd en dat geeft me zo’n gênant maar ook prettig gevoel. Ik moest weer plaats nemen op het bankje met billen in de lucht. Ze begon met het bewerken van mijn billen en vroeg een paar keer of het vol te houden was. De pijn begon al redelijk wat te steken, maar ik voel me nogal snel uitgedaagd als er gevraagd wordt of het harder kan. Maar nadat ze het nog een paar keer meer vraagde, aarzelde ik en zei ‘ja gaat wel’. Ik kon moeilijk toegeven dat het wel als best wel pijnlijk begon te worden. Mrs. Zascha had dit al wel door, omdat ik al aan het kreunen was bij de laatste paar tikken. Ze deed er toch nog een schepje boven op en het kreunen ging over op kermen. Na tijd stond ze op en ruilde ze haar slagwerk in voor de lepel, waarop ik zei dat ik deze al gehad had. Wat geen slimme opmerking was want waarmee ze terug kwam deed vele male meer pijn. Het kermen begon al steeds luider te worden en tegen het einde van de ronde zat ik mijn pijn al flink te verbijten. Na een tijdje was de ronde voorbij en dacht ik bij mezelf maar goed deze ronde niet veel langer duurde. Mrs. Zascha was tevreden en zei dat ik het goed vol gehouden had. Door al die complimentjes wilde ik alleen maar beter en beter presteren. Het is bijna eng hoe dat werkt zonder dat je dat zelf bij na denkt. Na twee rondes 10 minuten spanken zat ik wel dubbel dik over mijn vorige record van 120 slagen. Achteraf jammer dat ik ze niet geteld had, dit vraagt misschien naar het houden van een spank toernooi.
Het was pauze en dat had ik wel even nodig om op adem te komen. Sjakie was van de catering en deel wat drink uit aan de andere slaven. We hadden de opdracht gekregen om na te denken over het volgende spel. We moesten kiezen of we tepels, ballen of ‘ik weet niet’ slaven waren. Voor de tepels moest ik redelijk veel uit doen en ze waren denk ik al redelijk zacht door het zweten in het latex. En voor de ballen ook voornamelijk het zweet, wat niet zo hygiënisch is plus buiten dat ik was nu een meisje.
De groep ‘ik weet niet’ waar voor ik gekozen had werd gebruikt als human furniture, en de ‘tepel slaven’ en de ‘ballen slaven’ gingen een wedstrijdje touwtrekken. Ik moest midden in de ruimte op me handen en voeten zitten, en werd door Mrs. Samantha gebruikt als bankje. Het duurde niet lang voordat ze begon met het slaan om mijn billen. Ze vroeg een paar keer of het wat harder mocht, waarop ik antwoorden dat het een stuk harder kon. Ze bouwde het voorzichtig op maar het was nog steeds niet pijnlijk. Ze trok mijn latex broekje omlaag zodat de billen bloot waren om de schaden te bekijken. Ze zei ‘Jij bent een echte masochist, of niet?’. Ik had mezelf nog nooit zo omschreven, maar ik vond het wel een mooi compliment. Ik werd hierdoor nog harder uitgedaagd om nog beter mijn best te doen. Mrs. Samantha pakt nu een cane erbij en begon ermee te slaan, deze deed een stuk meer pijn. Ik begon al weer te kreunen van de pijn en op een gegeven momenten duurde het steeds langer voordat de pijnprikkels wegtrokken. Dit leiden er tot dat de pijn nog niet weg was voordat Mrs. Samantha weer precies op dezelfde plek een rake tik uitdeelde. Mrs. Denise zag ons bezig zei tegen Mrs. Samantha dat ze me niet te hard moest verwennen want mijn billen waren er al aardig aan toe. Ik was immers alleen bedoeld als zitbankje en mijn billen konden wel wat rust gebruiken. Ik moest gaan staan met mijn gezicht naar de muur en met mijn billen bloot. Na een tijdje moest ik van Mrs. Samantha gaan zitten op het bankje, dit keer op mijn kont met mijn been uit elkaar. Ze begon met de cane te tikken op de binnenkant van mijn dijen. Uit het niets gaf ze een harde tik en ging ze weer rustig door met tikken als of er niet aan de hand was. Het was een branderig gevoel en pijn ging niet weg, en voordat ik het wist kreeg ik er nog een. Na een paar harde tikken haalde ze nog een keer uit, maar sloeg ze mis of raak net hoe je het bekijkt. Ze raakt mijn linker bal, het voelde als of ik stikte en ik snakte naar lucht terwijl ik dubbel ging. Mrs. Samantha vond het wel komisch, en zei ‘sorry, kom maar dan gaan we nu over op de andere kant’. Ze begon weer te tikken in een ritme en tikten weer onverwachts hard. Maar nu bij de derde tik op de rechterkant, sloeg ze weer om mijn bal maar nu de rechter. Mrs. Samantha lag dubbel van het lachen en ik van de pijn. Ze ging weer verder en maakte het af met drie gemene tikken. Ik mocht weer wat rusten om bij te komen van pijn, maar ik voelde al twee dikke bulten vormen tussen mijn benen.
Na een paar minuten was het tijd voor de echte pauze en de Meesteressen hadden voor hapjes geregeld. Alleen als je net op beide ballen getikt bent is je eetlust wel weg, dus nam ik alleen wat te drinken. Ik zag dat Sjakie in weer was met het uitdelen van de hapjes, zelf had hij geen tijd had om wat de drinken. Het leek me een leuk idee om de hapjes uit te delen als dienstmeisje, ik begon van het idee alleen al te blozen. Ik bood mijn dienst bij Sjakie aan en mocht een rondje maken met het dienblad. Toen ik terug kwam van mijn ronde zaten er al een paar Meesteressen aan het barretje. Ik bood ze verlegen een hapje aan. Het dienblad werd aangevuld en ik maakte nog een paar keer een ronden. Wat best wel leuk begon te worden want sommige slaven begonnen ook verlegen te worden.
Na de pauze nam Mrs. Do mij mee. Ik moest over een barstoel hangen en mijn billen presenteren, deze waren al aardig rood en opgezwollen. Mrs. Do begon met slaan, en al snel liep ik te kreunen. De pijn begon steeds langer te steken. Mrs. Akira kwam er bij en stelde voor om, ieder op een bil te slaan. Het tempo werd van het een op het andere moment verdubbeld, de pijnlijk steken ebden niet meer weg. Ik kon het niet meer bijhouden wanneer ik een klap kreeg. Steeds vaker kon ik geen onderscheid meer maken tussen een klap of de pijn die er al was. Dit veranderde in dat ik soms de klap wel hoorde maar de pijn niet meer voelden en daarna kwam het ineens weer hard opzetten. Plotseling werd mij gevraagd of ik op de barstoel wilde gaan zitten. Bij het verzetten van mijn voet voelde ik me benen trillen. Ik draaide me kont naar de stoel om te gaan zitten, maar bedacht mij want ik wist niet meer goed wat ik moest doen. Uit verwarring draaide ik weer terug en ging ik met mijn knieën op de barstoel zitten. ‘Nee, op je billen’ zei een van de Meesteressen. Verward ging ik weer staan en wist ik niet meer goed wat ik moest doen.
Uit het niets stond Mrs. Denise naast me en ik mocht nu met haar mee. Ze plaatste me een paar meter van het podium vandaan waar ze een andere slaaf aan het straffen was. Mrs. Denise zei ‘Hou deze even vast voor me’ en gaf me een zweep in de hand. ‘Als ik klaar ben met deze slaaf wil ik van je weten hoeveel slagen je wil hebben met deze zweep’ zei Mrs. Denise. Ze liep weg en ik staarde gedachteloos naar de zweep die ik voor me uithield. Na een poosje drong het tot me door wat ik moest doen. Ineens dacht ik aan de opmerking die ze eerder op de avond maakte tegen Mrs. Samantha, dat ik namelijk een verwend slaafje was. ‘Twintig slagen, nee vijfentwintig. Misschien zal ik dertig net halen’ ging er door mijn hoofd. Wat een vreselijke vraag was dat ‘hoeveel slagen?’, ik wilde helemaal niet kiezen. Geef mijn maar gewoon een getal en ik doe het, maar die optie was er niet. Mrs. Denise was klaar met het straffen van de andere slaaf en kwam op mijn afgelopen. Eens herinnerde ik dat ik aan het begin van de avond te laat beneden was en voelde me daar schuldig over. ‘Hoeveel slagen?’ vroeg Mrs. Denise. Ik dacht dertig is niet genoeg maar ik weet niet eens of ik de vijfentwintig haal. Voordat ik het wist zei ik vijftig, waar ik zelf van schrok. ‘Vijftien?’ vroeg Mrs. Denise. Dit was mijn weg uit, maar vijftien was te weinig. Maar ik kon niets anders bedenken en ik kon dus alleen mijn eigen herhalen. ‘Vijftig’ zei ik. ‘Oké’ zei Mrs. Denise. Ze pakte de zweep uit mijn hand en wees de weg naar het podium. ‘F*ck’ dacht ik bij mijn zelf, de vijftig ga ik nooit redden. Tot mijn schrik kwam het onbeschaafde woord ook uit mijn mond. Dat had ze gehoord en ik kon het bereiken van de vijftig nu wel vergeten. Ik stapte op het podium en greep de ketting die boven me hing. Mijn billen waren nog ontbloot van de duo ronde met Mrs. Do en Mrs. Akira. ‘Jij telt’ zei Mrs. Denise en gaf de eerste slag. ‘Eén’ zei ik met een hoge stem. Meteen bij de eerste slag was de pijn onvergeeflijk en het evenaarde het aan de pijn die ik had aan het einde van de andere rondes. Mrs. Denise dacht waarschijnlijk, die warming-up heeft dat slaafje al wel gehad. Nummer twee volgden al snel op de andere bil. De zweep die ze gebruikte was een flogger en waaierde uit tot een groter oppervlakte. Het raakte zowel de rode plekken op de billen als niet geraakte plekken. Precies op de onderrug, maar nog veilig onder de nieren en alleen op het heupbeen en niet de ruggengraat. Om de seconde kwam er een klap bij en als snel begon het te steken op de plekken die voorheen niet geraakt waren. Dit waren ook precies de plekken waar weinig vlees onder de huid zat en je het bot onder de huid voelt. ‘Hoeveel?’ vroeg Mrs. Denise. ‘Zestien’ herhaalde ik snel, nog geen seconde later kreeg ik de volgende. Deze deed goed zeer doordat deze zo onverwachts was. Toen ik de twintig net voorbij was zat ik maar naar één woord te zoek, maar ik wilde het niet gebruiken. Ik had immers zelf om die vijftig slagen gevraagd en het zou beledigend naar Mrs. Denise zijn om ze niet te ontvangen. Het tellen bleef doorgaan en ik was bijna bij dertig. Opnieuw vroeg Mrs. Denise hoeveel. Waarop ik achtentwintig antwoorden. Dit ga ik nooit redden dacht ik bij mezelf. Mrs. Denise begon iets sneller en harder te slaan. Mijn benen begonnen al lichtelijk te trillen, de klappen begonnen steeds pijnlijker en onverdraaglijk te worden. Door dit hogere tempo stapelde de pijn alleen maar erger op. ‘De laatste tien’ kondigde Mrs. Denise aan. De klap was nog harder dan voorheen en mijn knieën begonnen te knikken. Bij het rechtzetten van mijn been ging mijn billen naar voren. Ik kreeg mijn lichaam niet meer onder controle om mijn billen naar achter te houden. De luide achtergrond begon te ruizen en klappen kwamen met de zelfde onvergeeflijk kracht aan. Hoofd schuddend begonnen mijn benen steeds zwakker te worden en bogen mijn knieën na elke slag steeds dieper door. ‘Zevenenveertig’ zei ik met een krijs. Waarop Mrs Denise antwoorden ‘nog drie’, en sloeg met een onverbiddelijke klap. Ik trok mijn billen weg van de pijn, maar moest weer terug. Een paar tellen later kwam er nog een, en weer ging ik door mijn knieën. De laatste slag was nu aan de beurt. Ik stond te trillen op mijn benen en trok mijn billen al een keer naar voren in het ritme van de vorige twee slagen. Maar de slag was er nog niet en mijn lichaam schoot weer terug in positie. Op dat zelfde moment kwam de slag terug. ‘Vijftig’ zei ik met een schreiende stem, ik had geen energie meer om te krijsen. Mijn knieën begonnen hevig te knikken en ik wist niet meer wat ik moest doen.
Mijn handen lieten de ketting los en werden opgevangen door Mrs. Denise. Aarzelend stapte ik van het podium af met mijn rug naar de menigte. Ik keek naar het podium waar ik een paar tellen geleden nog stond. Het was alsof ik iets zocht maar ik kon het niet plaatsen. Mrs. Denise leiden me omlaag naar de rand van het podium, waar ik uiteindelijk plaats nam. Ik staarde vooruit, Mr. Denise kwam naaste me zitten en pakte mijn hand vast. Ze vlocht haar vingers door de mijne. Ik kreeg er een kleur van en verstopte me achter mijn pruik. Ze was trots op mijn en dat maakte mijn zielsblij. Na een tijdje kwam ik uit mijn roes en had nu in de gaten dat ik hevige aan het rillen was. Er werd een glas cola aangeboden, ik pakt deze vast maar kon de inhoud niet in het glas houden. Mrs. Denise nam het glas over en hielp me met drink. Ik was weer eindelijk een beetje bijgekomen. Sjakie was zo attent en hielp me met het tweede glas.
De tijd zat er voor mij op, ik had de eindestreep behaalt. Ik mocht naar boven om me te douche. Mrs. Zascha vroeg of ze mee moest lopen, ik zei dat het wel ging. Maar ze had het wel door, ik zat me groter te houden dan dat ik was. Ze vroeg het nogmaals en ik stem ermee in. Boven keek ik in de spiegel, mijn billen zagen er niet uit. Na het uittrekken van mijn laarzen en het afzetten van mijn pruik ging ik naar de douche. Hier trok ik onder het warme water mijn kleren uit, dit gaf me onverwachts een hoop vrijheid. Ik was eindelijk tot rust gekomen en voelde me helemaal voldaan. Nadat ik klaar was met douche kwam Mrs. Denise nog even kijken en vroeg me hoe het ging, ze ze keek me aan en zei dat ik me niet stoerder moest voordoen dan ik me voelde. Ik vertelde haar dat ik op sommige momenten niet eerlijk was naar de Meesteressen en naar mij zelf als er werd gevraagd of het nog wel goed ging. Ik zat me dan groter te houden dan dat ik was. Ze zei nogmaals dat ik het goed gedaan had en dat ze heel trots op me was.
Nogmaals hartelijk dank aan alle Meesteressen voor deze fantastische avond – Maaike, xoxo