Deel 3, episode 2
Femmalia Deel 4 Transport ( deel 2 en 3 in Opzoek naar mijn Horizon)
Die nacht regende het hard. De gevangen in de put waren doorweekt. Een van deze mannen was Hank Andrews, hij was een sportieve twintiger. De hele nacht had hij niet geslapen en liggen rillen van de kou. Naast hem zat zijn vriend Steven, ze kende elkaar al jaren. Beide waren ze nog beduusd wat hen was overkomen. Eigenlijk wisten ze het niet precies. Toen ze wakker werden in de kar hadden ze geen schoenen meer aan en waren ze geboeid. Praten was te strengste verboden. Iedere man die zijn mond opendeed, zonder dat hem wat gevraagd was. Kreeg klappen met de zweep.
Tegen de ochtendgloren werden de gevangen uit de put gehaald. ‘Lopen slaven, LOPEN OPSCHIETEN!!’ Het was de eerste keer dat Hank het woord ‘slaven’ had gehoord. De hele tijd had hij wel een vermoede gehad. Ook had hij vele verhalen gehoord. Maar verhalen, die hoorde hij zo vaak… ‘STRIPPEN NU!!’ Commandeerde dezelfde Dame. De meeste mannen begonnen met uitkleedden. ‘SNELLER SLAVEN SNELLER.’ En wederom knalde de zwepen in het rond. Het duurde dan ook niet lang of alle mannen stonden in hun Adamskostuum. De mannen werden bewaakt door het kleine leger van Keira. Een stuk of 50 60 nieuwsgierige Dames hadden de grootste lol. Alle mannen moesten naast elkaar gaan staan. Hank stond naast Steven. In de verte naderde twee vrouwen te paard. Het waren Keira en Daisy. ‘Attention.’ Riep de Dame luid… ‘Slaves head down’ Keira genoot hiervan. Ze vond niets leukers dan ‘verse’ slaven tot op het bod te vernederen. Door ze naakt uit te kleedden en er vlak voor arrogant voorbij te lopen. Om het nieuwe vlees te ‘inspecteren.’ Om de mooie ‘exemplaren’ te betasten. Ze te laten knielen, met haar rijzweep te slaan. Zo nu en dan selecteerde ze slaven voor haar persoonlijk bezit. Na een grondige inspectie werd iedere man van onder kaal geschoren, voorzien van een collar en kuisheidgordel.
Hank werd geschoren door een jonge meid van een jaar of 19. Ze was amper 1.60 groot, maar had er geen enkele moeite mee om hem op de knieën te krijgen. ‘Knielen slaaf’ zei ze streng. Toen dat niet snel genoeg ging naar haar zin. Greep ze Hank vol in zijn ballen en trok hem naar beneden en pakte een ijzeren collar die ze om zijn nek bevestigde. Hierna moest hij gaan liggen op een veldbed. ‘Stil liggen slaaf’ Daarop begon zij zijn schaamhaar weg te scheren. Ze hield gevaarlijk het vlijmscherpe mes bij zijn ballen. ‘Als je iets probeert wormpje…..dan snij ik hem eraf. BEGREPEN??’ ‘Ja’ antwoorde Hank aarzelend. Na dit tafereel greep de jonge Dame stevig om zijn ballen heen en pakte zij een ring die letterlijk met hangen en wurgen achter zijn balzak en penis heen ging. Op de een of andere manier was dat best opwindend. De penis van Hank was tot zijn eigen schaamte stijf geworden. Dit gebeurde wel bij meer slaven. Natuurlijk wist die jonge Dame dat ook, desalniettemin was dit een uitgelezen reden om de slaaf te straffen.
‘Jij vuile vieze geile slet’ riep ze het kwaad uit tegen hem. Om hem vervolgens met een rijzweep te slaan. Een tweede Dame kwam erbij. Deze Dame was zeker 10 of 15 jaar ouder en circa 1,80 meter groot. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg ze aan haar jonge collega. Even later zat deze grote amazone vol boven op Hank. Een stalenkooi werd over Hank’s lid geschoven en met een slot bevestigd aan de ring die achter zijn balzak en penis zat. Zo werden alle mannen ontdaan van hun laatste waardigheid.
De mannen moesten achterelkaar gaan staan. Dezelfde grote amazone bevestigde tussen de collars van circa 20 slaven een ketting. Ze waren letterlijk als vee klaar voor transport. De voorste ketting werd bevestigd aan het zadel van een paard. Even later vertrok de caravan voor een lange zware dag lopen. Slaven die niet door liepen werden geslagen. Naar een paar uur lopen kregen de slaven wat water om te drinken. Hank was uitgeput. Zijn vriend Steven was geketend in de tweede groep van zo een twintig slaven. Ze keken naar elkaar met dode ogen. Hank dacht aan thuis. Zou hij daar ooit nog komen?
3 januari 2018 (deel 1)
Het was code oranje de hele dag al. Voor het eerst in de geschiedenis werden alle waterkeringen in Nederland gesloten. Wellicht hebben we 3 januari 2018 dan in een klap de kosten van dit project aan niet uit te betalen verzekeringsgelden terug verdient. In één klap! It is all-in the name. Nee, deze avond zou het zeker niet bij een klap blijven. Maar dat kon ik op het moment dat ik in Valkenswaard arriveerde uiteraard nog niet bevroedde.
Code oranje, ja de vorige code oranje was circa 3,5 jaar geleden. Niet in Nederland, maar in Spanje toen het Nederlands elftal met 5 – 1 Spanje wegvaagde op het WK in Brazilië. Iets wat op dit moment ondenkbaar is. Of had die code oranje iets met mijn eigen staat van opwinding te maken. Ik was namelijk al 26 dagen kuis voor mijn Meesteres. Als rechtgeaarde slaaf ben ik zeer goed in staat om mijn eigen kuil te graven, zonder het in de gaten te hebben. Ja, dat is ook onhandig. Ik ben waarschijnlijk de onhandigste slaaf in de slavenstal van Mrs. Denise. Oeps correctie: met afstand de onhandigste slaaf. Voor mij spreekt wel, dat ik waarschijnlijk één van de attentere slaven ben. Anders zou ik niet weten waarom ze mij überhaupt in haar buurt tolereert. Ik lijk wel een kruising tussen Inspecteur Clouseau, Bassie, van Bassie en Adriaan en Cyrano de Bergerac, maar dan zonder zo een belachelijke lange neus. Het gebrek aan neus, wordt ruimschoots door andere anatomische tekortkomingen gecompenseerd, waarvan bij deze akte: Proost!!
Die middag ontving ik een appje van Mrs. Zascha, waarin ze mij nog gelukwenste voor het nieuwe jaar. Terstond appte ze: ‘Ik zie dat je er vanavond weer bent’. ‘Tot vanavond, heb al zoveel zin’ appte ik terug met toepasselijke smily’s ‘Hahaha, even het jaar goed beginnen.’ Goed zo…’ ‘Precies, ik sta opspringen.’ Daar was geen woord aan gelogen. Na de laatste sessie (Op zoek naar mijn Horizon), mocht ik van Mrs. Denise tot 1 januari 2018 niet meer klaarkomen. Ik besloot daarom een sessie te plannen in het begin van het nieuwe jaar en mijn eigen kuisheid een paar dagen te verlengen. Het kan geen toeval zijn dat er juist deze dag een code oranje was afgeroepen?! Hahaha.
Op zoek naar mijn Horizon (deel 3) (zie vorige verhaal)
Ze liep naar mij toe en stak haar hand uit en zei: ‘Neem mijn hand Sjakie en wandel met me mee….
Ik volgde haar gewillig. Ik had geen keus. Ik wilde ook geen keus. Ze zat weer in mijn hoofd. De eerste keer was bijna 17 jaar geleden. ‘Kruip achter mij aan.’ Zonder nadenken kroop ik voor de eerste keer in mijn leven letterlijk voor een vrouw. Ik zag me even later in de spiegel en ik wist eerlijk gezegd niet wat ik daar van moest denken.
Langzaam raak ik weer in een trance. Een trance die nu alweer zo een anderhalf jaar duurt. Een trance van overgave aan een vrouw, van wie ik steeds meer hou. Deze liefde is onmogelijk en zal waarschijnlijk altijd onmogelijk blijven. Achter mijn gesloten ogen zie ik een warm wit hoogpolig tapijt. De kleur steekt schril af tegen de diep donker bruine eiken meubelen. Er knettert vuur uit de open haard. Op de achtergrond klinkt zwoele muziek.
Daar zit ik dan in mijn kleinst en meest nederige slavenhouding mogelijk. Om mijn polsen zitten
verchroomde stalen boeien om mijn hals een collar van soort gelijk materiaal. Ik ben helemaal naakt.
Er is niemand in de kamer, maar toch durf ik mij niet te bewegen. Muisstil zit ik daar…..
Plots ben ik weer in de realiteit. Achter mijn bureau op kantoor. Shit ik moet zo dadelijk met mijn jongste zoon naar de tandarts. Eerst ophalen van school.. Oeps wat eten we vanavond??? Kut, geen vlees uitgelegd… Goed.. aan denken, vlees uitleggen en dan maar meteen de wasmachine aanzetten… en de vaatwasser? heb ik die al uitgeruimd?? Goed dadelijk niet vergeten. Sjakie, hoor ik plotseling een collega roepen… Ehhh ja….. telefoon voor jouw…. Goed, wie is het? Kut, helemaal geen zin in…hmm ja, zet maar door…… Even later leg ik de telefoon weer neer. shit huisarts vergeten te bellen. Morgen dan maar weer. Is die offerte af? Bijna….., goed ga meteen beginnen.
Tijd voor koffie, ik krijg geen ruk gedaan. Dit laatste voor alle duidelijkheid is figuurlijk!
Mijn hoofd zit vol met tienduizenden kleine dingen. Ondanks dat het op mijn voorhoofd staat geschreven, zag ik het niet. Mijn bovenkamer begint voller en voller te raken. Dit zorgt regelmatig voor kortsluiting. Concentratie is het ‘key woord’ Iets wat ik al maanden… ehhh zeg maar jaren niet meer echt heb. Simpele opdrachten krijg ik niet gedaan. Voordat ik er erg in heb dwalen mijn gedachtes weer weg: Ik zie me zelf weer zitten in dat witte hoogpolige tapijt. Plotseling hoor ik voetstappen.
‘Slaaf…’
‘Ja Meesteres.’
‘Ga koffie en thee zetten en zet de kopjes klaar. Ik krijg zo meteen bezoek.’ Snel kruip ik naar de keuken, waar ik alles zorgvuldig klaar zet. Ik was nog niet klaar of de deurbel ging. Schaamte overviel mijn geest. Ik had geen flauw idee wie er zou komen. Snel kroop ik naar de voordeur toe. Dit kan ook een collectant zijn? Ik stond op en maakte de deur open en boog mijn hoofd eerbiedig. Gelukkig, het was een van haar vriendinnen. Ik treuzelde iets te lang. ‘Op je knieën slaaf.’ Klonk het hard en fel door het huis. ‘Je kooi in.. SNEL’
De realiteit achterhaalt snel de film die in mijn hoofd afspeelt. Waar was ik ook alweer.. Die offerte, even induiken. ….’Koffie Sjakie’ Roept een collega.
3 januari 2018 (deel 2)
Daar stond ik dan weer met 2 tassen in mijn handen. Een tasje met een paar presentjes. Om terug te komen op attent. Ik weet niet hoe andere ‘slaafjes’ dat doen, maar ik kom nooit met lege handen bij DP. Uiteraard heb ik altijd wel een verrassing bij voor Mrs. Denise, maar ook de Dames van het Dream Team vergeet ik niet. Heb ik daar altijd dan iets voor bij? Nee, dat laatste hangt van de situatie af. Of omdat ik vind dat ik deze Dames moet verrassen. Ik vond het meer dan gepast om voor de Dames een doosje Bonbons mee te nemen. Nee, niet van de Aldi!! In de tweede tas zaten schoenen, of beter gezegd hakken. Mijn vrouw liep altijd op hoge hakken en had net als wel meer vrouwen een ongelofelijke schoenentik. Ik was thuis aan het opruimen en kwam schoenen tegen die zij vroeger droeg naar ‘party’s’. Marktplaats??? Om de no…..ju niet. Ik had meer opgeruimd, maar daar later meer over.
Juist ja, Mrs. Zascha maakte de deur open. Mensenkinderen nog aan toe zeg…. Wat straalt zij een power uit. ‘Hoi Sjakie’ begroette ze mij ‘Gelukkig nieuw jaar.’ ‘Dag Mrs. Zascha, voor U ook de beste wensen.’ Deze Meesteres straalt naast power ook zoveel plezier uit. Ik klapte niet eens dicht en dat wil wat zeggen. Overigens in mijn vorige verhaal schreef ik dat ze zo mee kan doen met het Nederlands kampioenschap worstelen. Voor alle duidelijkheid, als zij met dat pak en laarzen aan, de ring instapt wint ze de gevechten omdat de tegenstanders de ring niet in durven. Hahahaha Nee, en daar heeft ze echt geen Bullwhip voor nodig…. Ik volgde haar richting de kelder, waar ze mij gebood om me snel uit te kleden. Wat ik uiteraard maar al te graag doe. Het duurde niet lang of, ja dit moet ik nu zowel schrijven: de Herin maakte de deur open. ‘Sjakie, waarom ben je nog niet gedoucht?’ ‘Omdat U mij geen opdracht heeft gegeven Meesteres’. Voor alle duidelijkheid, je hebt Meesteressen en Mrs. Denise, zoals Slaafaap haar recentelijk omschreef als ‘Opper Meesteres’. Zij is meer als een Meesteres, daarmee wil ik de overige Dames niet diskwalificeren, in tegendeel zelfs. Maar zij zit spreekwoordelijk op de troon.
Iedereen die wel eens sessies bij DP heeft meegemaakt en zeker sessies met meerdere Dames, waaronder Mrs. Denise, zal begrijpen wat ik bedoel. Let wel ik schrijf dit niet, omdat Mrs. Denise mij dat vraagt. Ik heb nog nooit één woord op papier gezet, wat door haar werd gedicteerd of opgedragen. Daar bemoeid zij zich dus echt nooit mee. Ik schrijf dit wel om duidelijk te maken dat je bij DP onverwacht zomaar de ervaring kunt hebben dat er een of meerdere Dames even of langer komen kijken en participeren. Tenzij dit uitdrukkelijk niet wilt, voor alle duidelijkheid. Goed ik dwaal af…… douchen… ja en snel natuurlijk. Uiteindelijk zat ik net op tijd op mijn knieën achter de deur klaar. Op tijd!! Nee, nooit maar het werd getolereerd. Even later zat ik erbij als de grootste anti held uit de Sitcom industry: Al Bundy van Married, with Childeren. Ja, schoenen-verkoper. Alleen, in dit geval een moment van ultiem genot bij het passen van de hakken. Nee, nu geen vrouwen van 130 kg, die met alle geweld in schoenmaatje 35 willen passen in hun hompen van voeten. Maar de mooie voeten van Mrs. Denise…hmmmmmm
Driemaal
Nooit, maar dan ook nooit arriveer ik in Valkenswaard dus met lege handen. Mrs. Denise kan iedere geste waarderen. Het gaat vooral om het gebaar. Het valt niet mee om creatief te blijven. Ik kan zeggen dat ik een regelmatige bezoeker ben. Ik zie deze bezoeken veel breder dan het botweg vieren van mijn lust. Voor mij persoonlijk is het soort van therapie, een therapie voor mijn geest. Hoe extreem ook sommige fantasieën kunnen zijn, de werkelijkheid is vaak anders. Of zoals de Duitsers dat Kopfkino plachten te noemen.
Mrs. Denise heeft voor mij spreekwoordelijk driemaal de deur geopend. De eerste keer was bij onze eerste ontmoeting, de tweede keer begin augustus 2002. Toen zij mij meenam naar Passion. Het was voor mij de eerste stap in een wereld van gelijkgestemde. Op dat moment werd duidelijk dat ik niet de enige was. Dat er veel meer waren. Zoals ik mij heel goed kan voorstellen dat er onder de lezers van mijn column ook mensen bij zijn die nog steeds worstelen met deze gevoelens. Waarbij schaamte en angst nog steeds leidinggevend zijn. Het ontmoete van gelijkgestemde was voor mij de belangrijkste stap in mijn leven, die ik waarschijnlijk niet, of veel later had gezet zonder de tussenkomst van Mrs. Denise. Het leerde mij ook dat Dominante net als onderdanige allemaal mensen zijn. Dat simpelweg de boog niet steeds gespannen kan zijn. Maar ook dat er onderling ontzettend veel respect is. Ook zeker van Dominanten naar onderdanige toe. Die sfeer proefde ik in het verleden bij DP, Passion en ook de Showboat en in het heden ook in Duitsland. Belangrijkste daar bij is: ben jezelf, doe je niet anders voor.
Zo leerde ik ook samen met mijn vrouw Ella en haar toenmalige partner kennen, jarenlang commercieel Meesteres bij gerenommeerde studio’s. Ook mijn vriendin en Meesteres uit het midden van het land leerde ik daar kennen. Wat beide gemeen hebben is dat ze ontzettend van SM houden. Beide in het heden en verleden huisvrienden hebben gehad. Een ander en beter woord voor slaafje. Dit omdat zij beide ontzettend veel respect hebben voor gelijkgestemde. Zij kleden de slaafjes hooguit letterlijk uit, maar niet figuurlijk. Zij waarderen hun slaafjes ook buiten het spel om. En presentjes: Ella vroeg ooit eens voor moederdag van haar slaaf een tekening…. Het gaat om het idee en respect. Ik heb het geluk dat ik dit soort kennissen en vrienden heb in dit wereldje. Wat ooit begon voor mij bij Mrs. Denise. Zij wilde mij toen verder helpen… Waarom…. Omdat Zij merkte dat ik ‘echt’ ben en me niet anders voor doe dan ik ben. Haar reactie op mijn berichtje op Facebook kwam binnen tien minuten…..toen zette zij voor de derde maal de deur voor mij open.
3 januari 2018 (deel 3)
‘Zo Sjakie, je staat dus opspringen? Hoelang ben je al kuis??’ ’26 dagen Meesteres.’ ‘Hoelang hou je nog vol?’ Oeps, dat was een strik vraag. Of in dit geval een strik om mijn ballen vraag. ‘Hoe geil ben je? Hoe lang hou je het nog vol.’ De spreekwoordelijk tekstballontjes ‘Ooooo nee!!!!’ hingen zichtbaar boven mijn hoofd. ‘Komt er nog wat van?’ Voerde ze de druk op…. ‘eehhhh 1 week?’ antwoorde ik aarzelend. Mrs. Denise liep naar me toe en pakte mijn ballen beet en bond deze af, zonder die ene eigenwijze bal van mij een kans te geven om te ontsnappen. ‘Zo Sjakie’ ging ze verder met haar succesvolle kleinering van mij gehele hebben en houden. ‘Ik maakte een volwaardige slaaf van jouw.’ Met de nadruk op maakte……’
Ik was thuis aan het opruimen geslagen. Zodoende kwam ik het een en ander tegen. Waaronder dus hoge hakken en ook oude Massad’s. Ik zag de cover en kon het niet laten om heel even dat artikel na te lezen. Het artikel van Mrs. Denise (Massad 280) Dat artikel heeft mij toen ontzettend trots gemaakt. Mij viel die zinsnede ineens op. ‘Ik maakte een volwaardige slaaf van hem.’ Voor de meeste van de lezers zal dit wellicht niets zeggen. Voor mij is dat een mooi compliment en eigenlijk gaf ze mij weer een compliment, door mij hiermee te kleineren. ‘Waarom denk jij dat je vandaag klaar mag komen?’ Ging ze verder. Een paar minuten eerder had Mrs. Zascha iets van nylon over mijn hoofd getrokken. Niet zoals bij een bivakmuts, maar het hing om mijn hals. Dat laatste ging alleen niet zo gemakkelijk. ‘Is je kop dikker geworden?’ ‘ehhhh? Niet dat ik weet??’ ‘Jij mag ons volgen naar de ‘Rode Kamer’ zei Mrs. Zascha, die nog steeds aanwezig was. De twee godinnen liepen voor mij uit, zo snel mogelijk kroop ik achter de Dames aan. Nou ja snel.. Goed de Dames hadden kennelijk betere dingen te doen dan mij af te zeiken. Daarbij hadden ze deze avond daar nog meer dan genoeg tijd voor over.
‘Kruip naar het midden van de kamer’ Zei Mrs. Zascha gedecideerd. ‘Sta op……. Kom een klein beetje naar voren…. Zo ja.’ Ik had geen notie waar ze op doelde, maar ik volgde haar bevel blindelings. ‘Strek je armen naar voren’ Daar stond ik dan met mijn ogen gesloten, voordat ik er erg in had, had ik twee handvaten vast. ‘Sjakie, je staat toch opspringen? Kun je lekker gaan touwtje springen hahahahahahaha.’ Zowel Mrs. Denise als Zascha kwamen niet meer bij van het lachen. Daar stond ik dan beteuterd bij te kijken. Maar eerlijk is eerlijk, dit soort woordgrappen zijn gewoon erg leuk. Ik had het zelf geschreven kunnen hebben. hahahahaha. ‘Oh ja Sjakie, iedere keer dat het touw iets raakt, krijg je 10 slagen.’ Zei Mrs. Zascha. Iedereen die de Rode Kamer kent, zal begrijpen dat iets niet raken een kunst op zich is, met al die kettingen aan het plafond. Links naast mij zat Mrs. Denise zeer slim mijn verhaal te lezen, dat was absoluut interessanter dan het zien van een springende hobbelzak. ‘Let ook op de kooi achter je.’ Attendeerde Mrs. Zascha mij. Zij is overigens bijzonder sportief…
Op zoek naar mijn Horizon (deel 4) Opruimen
Rust, rust in mijn hoofd, dat is wat ik zoek. Een paar dagen terug had ik een ingrijpende beslissing genomen. Het moest anders. Nu… nu zat ik thuis, ik had een rustpauze ingelast om alles op een rij te krijgen. Voor het eerst in lange tijd had ik opeens tijd. Jezus zeg, tijd, een woord van vier letters. Ik was bijna vergeten dat je ook tijd kunt hebben in plaats van de hele dag achter de tijd aan te rennen. Tijd ook om op te ruimen. Ik was er aan toe, ik kreeg mijn zinnen verzet en het lukte zowaar om op te ruimen. Er kwam plotseling energievrij na de zoveelste vuilniszak met oude kleren. Er stond ruimte op zolder, maar ook ruimte in mijn hoofd. Eerlijk gezegd was ik nergens specifiek naar op zoek, toch kwam ik wat oude speeltjes tegen, een straight Jacket en een ‘gag met dildo’. Ik wist niet eens meer dat wij, ja wij ik en Missy, die hadden. Mijn gedacht gingen terug naar 2006. Toen kwam Missy regelmatig terug met kleding en speeltjes die ze oppikte bij Christine Le Duc. Missy werkte commercieel bij de Studio van Meesteres Anja. SM Dicipline en La Difference. Deze clubs bestaan nog steeds onder een andere naam. Ik nam de dozen mee naar mijn kamer en borg ze discreet op. Langzaam kwam alles weer boven, letterlijk en figuurlijk. Schoenen, high heels en kleding. Op drie verschillende plaatsen vond ik één voor één alles discreet terug.
Ik nam het mee naar mijn kamer en stelde mij de vraag: wat moet ik hier toch mee. Net zo goed als mijn collectie stripboeken. Met weemoed bekeek ik de kleding, ik had geen idee meer hoeveel zij wel niet had. Het een na het andere korset van leer, lak, stof.. Herinneringen overspoelde mijn geest. Ik mis nog wat? Waar is haar leren bustier met verchroomd metalen borststukken? Een volgende tas op zolder gaf uitkomst, evenals haar lange zwarte leren jas. In de tussentijd was ik die beruchte Tutu ook weer tegen gekomen. Een knalroze, ik hoefde niet lang na te denken om die weg te gooien. Hahaha. Ook vond ik een knalrode rubberrokje. Het rokje wat Missy ooit van Smurf had gekregen. Hetzelfde rokje wat Missy droeg toen zij mij overnam van Mrs. Denise. En de sexy jurkjes, die ze zo vaak in Passion had gedragen. Een daarvan speelde ongetwijfeld een rol in diverse masturbatie fantasieën van een aantal mannelijke bezoekers. Haha. Deze collectie was te mooi om zomaar weg te doen of nog erger: weg te gooien. Het gaat me in dat tweede geval niet eens om de waarde. Maar hier zitten zo mooie stukken tussen, die mogen niet verloren gaan. Ik besloot om Mrs. Denise te appen en vroeg haar of ze interesse hadden. De vraag stellen was hem beantwoorden.
Een paar dagen later, toen ik in de buurt van Valkenswaard was, stond ik voor de deur met een grote sporttas vol Korsetjes, rokjes, jurkjes. Veelal van leer, maar ook wat van rubber en latex. Toen ik naar huis ging had ik een paar Dames van het Dream Team héél blij gemaakt. Wellicht kunnen er in de toekomst nog vele gasten genieten van deze outfitjes gevuld door een prachtig vormend lichaam. Met een opgeruimde en voldane geest reed ik naar huis. Waarom niet marktplaats?? Nee, de ziel in de kleding moet op een goede plaats terecht komen…
3 januari 2018 (deel 4)
Sportief, ja dat is Mrs. Zascha. Niet alleen ziet ze er figuurlijk sportief uit, maar letterlijk is ze dat ook. Daar stond ik dan te klungelen met een touwspring. Tsjonge jonge jonge…. Als ze mij nu toch weer die rode pruik op hadden gezet, die Rose recentelijk ook op had (Game, Set and Match) Neeeeeeeee, uit zelfbescherming en om te voorkomen dat iemand dit gaat visualiseren….. Goed, laat ik het er op houden dat ik enige vorm van souplesse mis. Respect voor Mrs. Zascha dat ze deze ellende heeft staan aan te kijken. Vermoedelijk heeft ze haar geest ook afgeblokt en neemt ze die gruwelijk beelden niet mee naar huis. Ook dit uit zéér noodzakelijke zelfbescherming. Het duurde net lang of ik raakte met het touw al een van de kettingen. En jawel het lukte me soms zelfs om twee keer achter elkaar over het touw te springen. Ja wauwwwwwww….. of beter auuwww. Keer op keer ging het springen fout. Sportief, want Mrs. Zascha strafte mij niet voor mijn waardeloze vertoning. Ik was zo slecht, dat ik mijzelf een basisplek gun bij PSV, zodat de kans veel groter is dat zij verliezen…. Het zal duidelijk zijn dat ik geen fan ben hahahahahaha Oh ja met een fluit concert van 30.000 mensen er boven op… En jawel, daar botste het touw opnieuw, nu tegen de kooi. Zo ging het nog wel even door. Inmiddels stond de teller op 5. Dus 50 slagen, oftewel meer dan een klap.
‘Sjakie, jij mag 5 slaginstrumenten uitzoeken.’ Dat is voor mij hetzelfde als blindproeven. Ik heb geen notie wat werkelijk pijn doet en heel erg veel pijn doet. Nog voordat ik mijn eigen folteraars had uitgezocht kwam er een jonge Dame binnen met lang blond haar in een groen sexy jurkje… hmmmm ja Mrs. Nina. Ze had een vraag aan Mrs. Zascha. Daarop verlieten beide Dames de Rode kamer. Ik bleef alleen achter met Mrs. Denise. In de Rode kamer lag ook een soort van nunchaku. Voor wie niet weet wat dat is, gewoon even googlen. ‘Waar zijn die voor?’ Vroeg ik Mrs. Denise ‘Om jezelf te slaan’ Het antwoord betekende meteen dat ik mij zelf moest gaan slaan. ‘Deze slagen tellen niet mee.’ Terwijl ik mijzelf aan het slaan was, las Mrs. Denise rustig door totdat ze klaar was. Tijd voor mijn straf. Maar voordat ze begon werden mijn armen in de nylon panty’s geschoven. Dus dat gedeelte waar normaalgesproken de benen inzitten. ‘Mooi hè Sjakie, speciaal voor jouw een panty met doodskoppen.’ Toch weer erg attent van haar hahahaha. Vervolgens kreeg ik 50 slagen van 5 verschillende zwepen en plakken….. Godzijdank was Mrs. Denise genadig voor mij… ik het superwatje. Toen ik enigszins bekomen was van deze straf, mocht ik haar volgen naar de kelder.
Femmalia deel 5 Inklaren
Na circa 3 dagen lopen door een landschap dat onbegaanbaar is voor een koets, bereikte de slavenkaravaan een nederzetting. Een stad omgeven door stadsmuren. Daarvoor een gracht. Langzaam liep de karavaan richting de poort. Alle slaven hadden de blaren op de voeten staan. Voor ze bij de stadsmuren waren liepen ze over een markt. Hank zag uit zijn ooghoeken dat er meer slavenkaravanen waren. Een slaaf stond geketend in een schandblok en werd bruut geslagen met een zweep. Het bloed spatte van zijn rug af. Evenals zijn vreselijk geschreeuw om genade. Genade wat hij niet kreeg. Daarnaast was een kooi met circa 6 of 7 slaven erin. Vrouwen waren druk aan het onderhandelen. De meeste keken niet op of om naar het ‘verse vlees’, zoals de leider van hun slavenkaravaan hen noemde.
‘Kom Daisy we gaan de stad in’ ‘En de slaven? ‘Daar huren we vannacht wat celruimte voor’ Alvorens de slaven de stad in geleid konden worden, moest de eigenaar haar goederen inklaren. Aangezien zij de eerste eigenaresse was, waren er nog geen slavenpapieren waaruit bleek wie de juridische eigenaar was. Het kwam regelmatig voor dat slaven werden gestolen. Het was dan ook geen luxe dat iedere slavenkaravaan voldoende bewaaksters had. Niet alleen voor de slaven maar ook om haar waren de beschermen. Per slot van rekening was de slavenhandel een lucratieve business. Uiteraard is de ene slaaf meer waard dan de andere slaaf. Het was aan Keira om haar slaven zo duur mogelijk te verkopen. Maar eerst ging ze met Daisy de stad in. Ze kende elkaar nu een paar jaar. Ze hadden elkaar leren kennen in het leger. Na diensttijd waren ze elkaar uit het oog verloren. Totdat zij elkaar weer tegen waren gekomen in Venusville. Daisy had niet veel om handen. Keira kon op haar slavenmissies nog wel een goede rechterhand gebruiken. Daarnaast had ze ook een oogje op die mooie blonde Dame. De slaven werden in de tussentijd ruw richting een hok gedreven en opgesloten.
Keira en Daisy namen hun intrek in een middenklas hotel in de stad. Hun bagage werd door slaven naar boven gebracht op hun kamers. Keira nam een uitgebreid bad en liet zich vervolgens heerlijk verwennen door een slaaf die ze gehuurd had in het hotel. Het was een jonge man die gezien zijn zeer nederige houding wel geboren moest zijn in Femmalia. Hij wist niet beter dat alle vrouwen opper wezens waren. Nadat hij haar helemaal had gewassen, werd ze van top tot teen gemasseerd. Daarbij liet ze hem uitgebreid op haar tenen sabbelen. Toen ze klaar was gebruikt ze hem als meubel. De slaaf gaf geen kick. Keira was bepaald geen lelijke vrouw, in tegendeel, de natuur had haar bijzonder goed bedeeld. Maar deze slaaf leek er wel immuun voor. Zoals de meeste slaven die van geboorte af hier waren opgevoed. Ze had zo juist naakt voor hem gestaan en nog was er geen spoor van lust te bekennen. Het betekende dat de slaaf goed was afgericht, maar…… hmmmm…
Ook Daisy had zich laten verwennen door een slaaf. ‘Mooi slaven, werkelijk ze zien er super uit’ zei Keira, ‘Maar…. ‘maar wat??’ ‘Tja… stel je deze heerlijke maaltijd nu eens voor zonder zout.’ ‘Flauw?….’ ‘Weet je Daisy, ik verlang soms terug naar ongeremde seks. Zo een lekkere vent… ‘Daar hebben we toch….’ ‘Ja dat weet ik wel, maar er gaat toch niets boven een echte…’ ‘Hoe gaat het morgen verder.’ Vroeg Daisy geïnteresseerd.’ ‘We moeten eerst de ‘goederen’ inklaren..’ ‘Hoe doen we dat.’ ‘We brandmerken ze morgen vroeg en dan schrijven we de nummers op. De nummers worden vastgelegd in een slavenpaspoort en geregistreerd in het landelijk archief.’ ‘Mag ik dat doen’ Zei Daisy met pretoogjes.’ ‘Wat…..??’ ‘Brandmerken….hmmmmmm lijkt me zo leuk.’ ‘Sadiste hahahahahahahahaha‘ ‘Echt wel….hmmm alleen het idee al maakt me geil’ ‘Wellicht moet je dan vanavond kamer 4 overslaan….’Zei Keira lachend met een knipoog terwijl ze haar sleutel met nr. 5 voor haar ogen hield.
3 Januari 2018 (deel 5)
‘Volg mij Sjakie’ ‘Mag ik lopen Meesteres?’ ‘Ja…’ Gedwee liep ik achter haar aan terug naar de kelder, waar Mrs. Denise weldra de volgende verrassing voor mij in petto had. Ze pakte een spreidstang met 3 paar handboeien. Deze had ik al vaker zien hangen en eerlijk gezegd vind ik deze stang ontzettend geil. Het doet mij denken aan een ‘speeltje’ wat ik thuis ook heb liggen. Uiteraard is het wel alweer een aantal jaar geleden dat Missy en ik bij Mince naar binnen liepen. We waren destijds opzoek naar een nieuwe Collar, die we daar vonden. Zij keek ondertussen bij de kleding. Uiteraard bij de Korsetjes…….. toen we daar ten eerste duimboeien vonden. Dit is even een ander verhaal. Deze duimboeien hadden namelijk dezelfde sleutels als mijn handboeien. Laten wij nu net die sleutels al jaren kwijt zijn. We vonden daar een soort van schandblok waar in mijn polsen en ballen passen. Tja, dat vind ik zo geil en vernederend.
Die spreidstang doet bijna hetzelfde, met dat verschil dat de armen verder uit elkaar staan. Vakkundig bevestigde Mrs. Denise de middelste boei achter mijn ballen en de linker- en rechterboei om mijn polsen, ‘Nu kun je niet bij jouw pikkie hè?’ Zei ze lachend met een sadistisch genoegen. ‘Nee, Meesteres.’ ‘Daar sta je dan? Je vind het nog lekker ook of niet?’ Mijn druipend lid had mij al verraden. Ja ik vond het berengeil. Voor even verliet ze de kamer om naar de privékamer te gaan. Daar stond ik dan als ‘lulletje rozenwater’ Even later kwam ze terug om mij maar weer eens uit te lachen. Ze maakte de privédeur weer open en vroeg aan Mrs. Zascha om te komen kijken. ‘Moet je hem daar zien staan?’ zei ze met een vernederend lachje in haar stem tegen Mrs. Zascha. Voor even zag ik de lachende blik in de ogen van de worstelkoningin. Ik werd nog kleiner. Tijd voor Mrs. Denise om mij verder te ‘teasen’. ‘Kijk Sjakie, zie jij mijn nagels? Mooi hè’ ‘Ja Meesteres.’ ‘Ik heb een nieuwe nagelstyliste’ zei ze trots. Ik vraag me nu af of ze de styliste verteld heeft dat er een of andere ‘hobbelzak’ ehh ‘onhandige hobbelzak’ haar nagels namen heeft gegeven? Zou deze vermoedelijke Dame beseffen aan wat voor moordwapens zij vijlt? Ze wees alweer…. Het angstzweet was aftelezen van mijn hele lichaam. Langzaam begon ze me te knijpen in mijn tepels met een hand, met de andere sloeg ze tegen mijn billen met een pollepel. Als een mislukte Piñata stond ik dansen van links naar rechts. Het duurde niet lang of ook Mrs. Nina kwam even kijken, dat laatste vind ik uiteraard helemaal niet erg. Ook zij begon mijn tepels te plagen. Als ik dan wegdraaide, sloeg ze op mijn billen. Met de neus in de richting van Mrs. Denise staan durfde ik bijna helemaal niet. En zo hompte ik wat rond. Dit dus nog steeds met die spreidstang tussen mijn polsen en ballen. En panty’s met doodskoppen over mijn handen heen getrokken.
‘Ja Sjakie vertel maar, hoelang ben je al niet klaargekomen?’ ’26 dagen Meesteres’ ‘Juist, 26 dagen, dat kun je toch best nog wel even volhouden. Hahahaha’ Ze had mij figuurlijk bij de ballen. Mrs. Nina verliet de kelder weer. ‘Zo Sjakie, jij wilt dus héél graag klaarkomen?’ ‘Ja Meesteres.’ ‘Ben je links of rechts?’ ‘Rechts Meesteres.’ Daarop maakte ze mijn rechter hand los van de spreidstang. ‘Zo Sjakie, begin maar.’ Voor mij stond rechts Mrs. Denise, gekleed in een zwarte strakke catsuit. Een pakje dat haar vrouwelijkheid meer dan mooi accentueerde. Dat alles op zwarte leren laarzen. Daarnaast stond Mrs. Zascha, met een strakke zwarte broek, elegant topje en eveneens mooie laarzen. Met dat uitzicht pakte ik mijn pik vast met mijn in nylon gehulde rechterhand. Terwijl ik begon te trekken, sloeg zij een paar keer zacht tegen mijn ballen en hand aan met een pollepel. Een paar minuten werd ook mijn linkerhand bevrijdt uit de spreidstang. Het duurde niet lang of ik stond op klaarkomen. ‘Meesteres, mag ik klaarkomen?’ ‘Nee Sjakie.’ Om vervolgens samen met Mrs. Zascha te gaan lachen. ‘Dat kun je verdienen Sjakie voor 50 slagen.’ Ik aarzelde niet en zei: ‘Ja Meesteres, voor U’ ‘Voor mij, voor jou zal jij bedoelen.’ Dat laatste kon ik niet ontkennen. Het werd de tweede keer deze avond dat ik 50 slagen moest incasseren. Ze liet er geen gras over groeien en ging snel te werk. Razendsnel volgde de ene na de andere klap op mijn billen, ik moest snel tellen om de tel niet te verliezen. Gelukkig temporiseerde ze haar slagen en gaf me soms even tijd om bij te komen. Het zal niemand verwonderen dat ik regelmatig stond te schreeuwen van de pijn. Daarbij sprak Mrs. Denise mij een paar keer toe om mij te vermannen…. Oeps dat vermannen zal ook wel een hopeloze exercitie worden… Maar dat terzijde …..48……49…..50….. Totaal had ik er officieel nu dus 100 klappen geïncasseerd. Geen rekening houdend met de rest van de tikken. Maar Mrs. Denise was eerlijk en ik mocht mezelf helpen. Ondanks de pakslaag voor mij, stond ik redelijk snel weer op springen met nog steeds de middelste boei van de spreidstang bevestigd om mijn ballen. ‘Sjakie, je mag klaarkomen, maar je mag geen druppel knoeien.’ Dat was bijna een onmogelijke opgave. Alleen het zien van deze twee machtige en mooie Dames leidde mij al snel tot een climax. ‘Mag ik komen Meesteres.’ ‘Alleen als je smeekt.’ ‘Please, please..’ ‘Harder Sjakie…veel harder ‘Please please Please, PLEASSSSSSSSSSE’ schreeuwde ik door de kamer heen ‘Ja Sjakie……. ‘Al mijn energie spoot ik eruit, mijn linkerhand bleek absoluut niet voldoende als ‘zaadkering’, een paar druppels bereikte de grenzen van de hemel, maar Mrs. Denise zat ver genoeg weg… 26 dagen sparen spoot er uit, als een mes dat heerlijk een slagroomtaart aansnijdt. Of een penis die een sappig poesje penetreert……hmmmmmmmm Met deze ejaculatie, konden de weersvoorspellers officieel de Code Oranje weer intrekken. Getuige het nog steeds branderige gevoel op mijn billen was het weldra tijd voor Code rood. ………Wordt vervolgd
Bij deze een speciaal woord van dank voor ‘worstelkampioene Mrs. Zascha en voor een jonge Dame met lang blond haar, Mrs. Nina.
Tijd
Er komt nooit
een einde aan.
Het gaat zo snel,
hier vandaan.
Hunkeren naar
dat ene moment.
O zo snel is het weer
voorbij gerend.
Ik kan het niet
stoppen of keren.
Enkel koesteren
en of vereren.
Ik heb het niet
in eigen hand.
Ik kan er niet bij
met mijn verstand.
Onderworpen
Aan de tand des tijd
Verlies ik machteloos
deze ongelijke strijd
Tijden veranderen.
Het verleden zal verblijven.
Mijn tijd met U,
zal altijd zo blijven.
Onhandig
Mijn twee linkerhanden
krijgen alles stuk.
Moeiteloos struikel ik
over iedere kruk.
In zijn geheel niet
vooruit te branden.
Zal iedere poging
hopeloos stranden.
Horten en stotend,
iedere dag weer.
Strompelend en
waggelend keer op keer.
Het ziet er niet uit.
Niet om aan te gluren.
Uw ogen krijgen
veel te verduren.
Daar ben ik dan,
soepel als eikenhout.
Doe ik bijna alles
onbedoeld fout.
Zo onhandig als
dit kleine cadeau.