De Bel

Deel 2, Episode 9

De Bel

Oktober 2017 (deel 1)
Het zal rond 20.30 uur zijn geweest, voor de een of andere reden moest ik denken aan Metallica. Meer specifiek het nummer ‘For whom the bell tolls’. In mijn gedachte hoorde ik de bel klingelen die zo karakteristiek is voor dit nummer. Iedere Metalfan kent dit nummer. Dit nummer staat op een LP uit 1984 genaamd ‘Ride the Lightning’. Ik mag gerust zeggen een klassieker van de hoogste plank. Een stukje tekst uit het refrein van het gelijknamige nummer (Ride the lightning) schoot door mijn hoofd:   ‘Burning in my brain, I can feel the flame’ In mijn gedachte hoorde ik de muziek erbij. Een aantal elementen die de heren bezingen op deze LP waren amper een uur eerder de revue gepasseerd onder leiding van het ‘orkest’ van Meesteres Denise. Ook zij heeft een dirigentstokje, oftewel Baton. Alleen, zij heeft er veel meer dan één en de meeste zijn een stuk langer. Geloof me: iedere slag is meer dan raak. AUWWW… Er is echt niemand die buiten de maat speelt.
Toen ik ‘Naar Valkenswaard’ reed belde ik ‘haar’ op. Wie is ‘haar’ zult U zich afvragen. ‘Haar’ is een oude bekende van mij. Dat begon ruim 10 dagen daarvoor. Toen ik mijn Ipad ’s nachts opende, na terugkomst van weer een geslaagd feestje in Duitsland.

‘Heb je verslagen op DP gelezen en zag dat je daar iets over ‘ons’ schreef, vandaar dit berichtje.’ (zie Opgesloten). ‘Haar’ dus was: de toenmalige partner van Piet. In tegenstelling tot ik in dat verhaal schreef is ze niet meer commercieel werkzaam. Ze heeft met haar advertenties in tientallen Massad’s gestaan. ‘Met haar heb ik (helaas) al lang geen contact meer gehad,’ Het was of we elkaar gister nog hadden gesproken. Ze, laat ik haar Ella noemen, was dus gestopt. Ook Ella is van de ‘oude stempel’. Ze miste vooral de ‘echte’ slaven. Als ik éen ding over mij zelf mag zeggen en schrijven, behalve dat ik een ontzettend watje ben en daarnaast erg onhandig hahaha, dat ik een ‘echte’ slaaf ben. Daar ben ik ontzettend trots op.

De ‘echte’ onder ons pikken dat er meteen uit. Ook Ella kon zich dat nog herinneren als de dag van gister. Het was erg leuk om ‘Haar’ weer gesproken te hebben en dat naar aanleiding van deze column. Zoveel mooie herinneringen met als basis die geweldige feestjes in Passion.

Passion,
zoveel mooie herinneringen.
die voor altijd blijven bestaan.
Een blinde kan zien,
wat een dove kan verstaan.

Zoveel weemoed,
jaren zijn voorbij  gegaan.
Duizenden gedachtes,
met een lach en een traan.

Oude vriendschap,
zover bij mij vandaan.
Zal onze herinnering aan
Passion, nooit vergaan.

Voor Wim…….. en al die andere…

House of Fantasy deel 11 (zie Terug naar Valkenswaard voor deel 9 en 10)
Moeizaam kroop in naar de deur, achter mij liep de jonge Dame met lang blond haar. Za had een kleine zweep gepakt en sloeg mij onverwacht fel op mijn billen…
‘Auwww’ zei ik van schrik.
‘Voort slaaf, opschieten we hebben niet de hele dag.’

Zo snel mogelijk kroop ik de trappen omhoog naar de zolder alwaar ik op handen en voeten begon te dweilen. Lopen ging niet, het dweilen ging eigenlijk best wel goed. Te goed naar oordeel van mijn mooie ‘kwelgeest’ die toezicht moest houden op mijn werk. Daarop pakte zij een ketting die ze vast maakte in het midden van de ketting tussen mijn polsboeien aan de ene kant en aan de andere kant aan mijn ballen. Uiteraard was deze ketting ook zeker niet te lang. Ik kon alleen met gebogen hoofd en bovenlichaam met mijn handen mijn hoofd aanraken. Dat maakte het dweilen veel moeilijker. Dit tot haar grote hilariteit. Haar lach was diep vernederend. Tussen mijn verwoede pogingen om te dweilen, bestookte zij mij met een zweep.
‘OPSCHIETEN SLAAF OPSCHIETEN’ commandeerde ze luid.
Toen ik eindelijk klaar was kroop ik voorzichtig van de trap af. Eerst mijn benen. Zij liep voor mij uit naar beneden en keek recht tegen mijn ballen aan.

‘Spreid je benen slaaf zover je kunt.’
Dat was uiteraard niet zover, vervolgens greep ze mij vol in de ballen. Ze tilde me er bijna aan op.
‘Opschieten slaaf…’
Onder aan de trap kwamen we wederom die andere blonde Dame tegen. Ze begon meteen te lachen en keek mij vervolgens streng aan.
‘Als je ook maar denkt aan ontsnappen slaafje, ook maar denkt ben je de mijne.’ Zei ze dreigend. Ik heb de zwarte band en kan je met links alle hoeken van het huis laten zien. Daarbij greep ze me vol bij mijn haar.
‘Sta op slaaf’ beval ze mij.. ‘recht staan’
Dat laatste ging nog al moeilijk..
‘RECHT STAAN SLAAF………. Je bent toch geen aap?’
‘Nou….’ zei mijn ‘vriendin’ met lang blond haar’, ‘wellicht moeten we hem pinda’s en bananen voeren, daarbij voelt hij zich heerlijk thuis in een kooi’
‘Nee, kijk nu eens goed…. Hij is te dom voor een aap en te lelijk. Merkte haar eveneens mooie collega op.
Dit leidde uiteraard weer tot een flinke lach partij tussen beide Dames. Ook de jonge vollere Dame kwam er bij staan.
‘Wat lachen jullie?’
‘We vonden dit slaafje op een aap lijken’
‘Nee joh, zei ze pardoes zonder de voorgaande conversatie te hebben gehoord.. ‘Daar is hij veel te dom en lelijk voor….’ Dit leidde tot een gigantische schaterlach die door het hele huis te horen was.
‘Wat is hier loos’ zei de Herin die op het tumult in de gang was afgekomen streng. Nog steeds stond ik er als een ‘zot’ bij.
‘Op je knieën slaaf’ blafte ze mij toe gelijktijdig aan mijn haren trekkend. ‘Hoever is hij?’ vroeg ze aan de jonge blonde Dame met lang haar.
‘De zolder heeft hij klaar.’
‘Opschieten dan…… Wat zit daar voor een ketting tussen de polsen en zijn ballen?’ Daarbij gaf ze een flinke ruk aan die ketting.
‘Oooh ehhh och Ja…’
Het werd me inmiddels zeer duidelijk wie de baas in huis was.
‘Hmmmm, maak maar los, het huis moet vanavond schoon zijn. Doorlopen Dames….. en jij zorgt dat hij zijn werk afkrijgt begrepen.’
‘Ja mevrouw.’ Zei ze een beetje beschaamd. ‘Sorry voor dit, ik was wellicht iets te enthousiast.
‘Is al goed, is al goed.’
Het was ook zo leuk om die slaven te vernederen. Daar kon ze zo van genieten.
‘KRUIPEN SLAAF…..VOORT PATSSSSSS’
In het volgende vertrek kreeg ik er uiteraard van langs.
‘Jij stomme slaaf……dank zij jou kreeg ik een reprimande. Daar ga jij voor betalen.’
‘Maar Meesteres……’ stamelde ik uit. PATSSS PATSSS PATSSSSS DWEILEN SLET.

Oktober 2017 (deel 2)
Daar stond ik weer, keurig op tijd mijn auto geparkeerd op een redelijk prominente plaats voor het huis. Ik zag dat net voor 19.00 uur een gast naar de voordeur liep. Zo een 2 minuten voor 19.00 uur. Dat had hij goed getimed.
Toen ik daar amper 2 minuten later stond, werd de deur geopend door de vrouw, als ik alleen al naar haar benen kijk…hmmmmmm…. Smelt ik weg: Mrs. Zascha. Ze lachte vriendelijk en PRIMEURRRRR!! Het was de allereerste keer dat ik niet dicht klapte maar zowaar me goed verstaanbaar kon maken. Voor wie haar nog niet kennen. Ze is een topper….
‘Volg me naar de kelder’.
Onhandig begon ik mij uit te kleden. Ik was amper begonnen of de deur ging al open.
‘Schiet eens op.’ Klonk het streng en ze sloot weer de deur.
Meteen was ik weer verkocht. Ze zag er weer ‘stunning’ uit…
‘Nog niet klaar…??’ Amper 20 seconde later…’ ‘Gaat allemaal van je tijd af’ en opnieuw ging de deur dicht. Zo snel mogelijk zat ik in mijn slavenhouding. Niet veel later ging weer de deur open. Ik hoorde zowaar goedkeuring.

Mrs. Denise liep de kelder binnen gevolgd door een Dame die ik tot op heden alleen kende van de website: Mrs. Samantha.
‘Wat heb jij een zwarte voeten zeg!!’ Zei ze mismoedig. ‘Moet je zien. Hoe komt dat?
‘Mijn sokken geven af Meesteres’
‘Smoesjes, altijd smoesjes die slaven.’ Ook Mrs. Zascha, die in en uit liep, liet haar minachting blijken.
‘Nu beslissen: Kelder of Zwart… Snel..’
‘Zwart Meesteres.’ Daar was ik al een hele tijd niet geweest.
‘Pak je spullen en snel een beetje’
Ik had alles zo goed en kwaad als het kon netjes onder de stoel gelegd. Maar het snel pakken van mijn kleren en twee tassen met gedichten, verhaal en presentjes viel niet mee. Tot overmaat vielen ook nog mijn sleutels en portemonnee uit mijn broekzak. Dit uiteraard weer begeleid door hoongeluiden van de aanwezige Dames.
‘Loop jij voorop??’
‘Nee, Meesteres.’ Snel liep ik de kelderruimte in richting douche om vervolgens Mrs. Denise en Mrs. Samantha te volgen naar de Zwarte Kamer.

Dream Team
Vaker heb ik geschreven over lichaamstaal. Bij mijn eerste hernieuwde ontmoeting met Mrs. Denise was het weer helemaal terug. We keken elkaar aan en we begrepen elkaar als de dag van gister.
Vaker heb ik complimenten ontvangen, zo interpreteer ik dat ten minste van de overige Dames in het huis. Onlangs nog van Mrs. Rose: jouw toewijding voor Mrs. Denise is zo mooi. Zij voelt instinctief dat ik authentiek ben. Dat het echt is, aan de andere kant voelde ik aan alles dat zij meende wat ze zei. Ik zag het in haar ogen. Mrs. Rose is absoluut niet de enige bij DP die zo oprecht uit de hoek kwam naar mij toe. Soortgelijke ervaringen heb ik met meerdere Dames zoals…Mrs. Nina, Zascha, Daisy, Manja… en vroeger ook Melody. Daarmee wil ik de niet genoemde Dames niet te kort doen, maar daar heb ik dergelijke ervaringen (nog) niet met meegemaakt.
Dit soort intermezzo’s vinden meestal tussen de bedrijven door plaats. Het kan een blink van een seconde zijn. Maar dan wordt er meer ‘gezegd’ dan bewijzen van spreken,  in een uur verbaal mogelijk is. Wat mij daarnaast opvalt is dat de Dames onderling erg plezierig met elkaar omgaan. Ik heb nog geen afgunst gezien of gevoeld. Toen mijn vrouw ruim 10 jaar geleden bij een gerenommeerde club werkzaam was, konden een aantal Dames elkaar niet luchten of zien. Er werden letterlijk gasten van elkaar afgesnoept.

De Dames bij DP vinden mijn geschiedenis met Mrs. Denise mooi. Ik zie regelmatig stralende ogen. Ware passie speel je niet die heb je of die heb je niet. Recentelijk was ik op die Femdom privé party. Dat heeft u kunnen lezen in mijn vorige verhalen. De hele avond had ik stralende ogen. Zonder brede bek, waar Mrs. Denise mij graag mee plaagt. Ik hoefde niets te zeggen, ik straalde energie uit, welke door de Dames zeer positief werd ontvangen.
Die avond zag ik aan de andere kant een ongelijke strijd in een Dom/sub relatie. Hij straalde niet, hij had het zo moeilijk in zijn rol en ik zweefde, ik had zonder moeite zwaarste bergrit in de Tour kunnen rijden. Zoveel plezier had ik. Ook toen ik in een zwaar metalen boeien constructie werd gezet, bleef ik stralen. Meermaals heb ik gehoord van de Dames bij DP dat ik zoveel plezier uitstraal. ‘Je leeft er echt naar toe hè!?’  Het is niet eens een vraag….

Mrs. Denise is trots en dat mag ze ook zijn, ze heeft een geweldig team geformeerd binnen DP. Die wisselwerking vind ik zo mooi om te zien. Of het nu Mrs. Nina is met haar guitige ogen, of Mrs. Rose, of Daisy, Zascha, Manja, Nicole.  De Dames stralen als sterren aan de hemel. Ik twijfel er niet aan dat de niet genoemde Dames niet stralen. Ik schrijf enkel uit eigen ervaring. In mijn vorige verhaal heb ik deze Dames niet voor niets omgedoopt tot het Dream Team, want dat zijn zij in de waarste zin van het woord. Het zal dan ook niet vreemd zijn waar mijn inspiratie met betrekking tot de House of Fantasy vandaan is gekomen. Ik zie dat verhaal ook als een soort van Hommage voor dit Dream Team.

Oktober 2017 (deel 3)
Wat onhandig legde ik mijn kleren neer op de zwarte kamer. Ik wilde alles netjes wegleggen, maar dat duurde allemaal te lang naar mening van Mrs. Denise. Ze sommeerde mij om naar de stoel te komen. Een bondage stoel waar een slaaf met gespreide benen op moet gaan zitten. Zodat de benen vastgezet kunnen worden. Wat ook precies de bedoeling was. Maar voordat ze mij vastmaakte aan deze stoel, kreeg ik een blinddoek om.
‘Laat je pik eens dansen. Zo ja’
Mijn lid was weer redelijk opgezwollen, niet in de laatste plaats door de voor mij nog vreemde ogen van Mrs. Samantha.
‘Zijn armen hoeven niet vast.’ Zei ze tegen Mrs. Samantha.
Ik kon alleen maar denken, hoe kan ik mijn gedicht voordragen, met een blinddoek voor. Lang hoefde ik niet te wachten op antwoord op mijn niet gestelde vraag. Mrs. Denise deed de blinddoek af, nadat enkele draadjes had bevestigd aan mijn pik.
‘Zo Sjakie, in welke tas zitten de gedichten.
‘In de zwarte Meesteres.’
Daarop vroeg zij aan Mrs. Samantha om de tas te pakken. Mijn verhaal viel er vrijwel meteen uit.
‘Hij heeft zijn handen vrij, zodat hij het gedicht kan opdragen.’
Ik wist al wat me te wachten stond. Mijn gedicht voordragen, terwijl zij mij ‘foltert met stroom’.
Voor iedereen die ‘Ride the Lightning’ van Metallica kent. Het was net een Elektrische stoel. Alleen het was niet ‘Burning in my brain’, ,maar ‘Burning in my dick’.

Het opdragen van mijn gedichten (zie onderaan het verhaal) werd een fiasco, tot grote hilariteit van beide Dames. Afwisselend ging de stroom omhoog en omlaag. Mijn voordracht was letterlijk en figuurlijk: waardeloos. Zoiets vind ik wel jammer, het zijn wel odes voor mijn Meesteres. Maar ik ben maar een slaaf… Als Mrs. Denise plezier heeft, heb ik dat meestal ook. Niet altijd op hetzelfde moment overigens…hahaha.
Met hangen en wurgen kreeg ik mijn gedicht opgelezen, want het was geen voordracht. Mijn presentjes vielen in goede aarde.
‘Sjakie, pak je pik vast en begin er mee te spelen.’
Daar was niet meer veel van over, eerlijk gezegd.
‘Komt er nog wat van?’
Er kwam werkelijk niets zinnigs meer uit mijn mond. Na nog een paar afwijzende opmerkingen over mij, richting Mrs. Samantha, gevolgd door nog een paar plaagstoten met stroom, werd ik verlost van de stroom. Het zal duidelijk zijn dat ik geen licht geef. Net bekomen van een overdaad aan energie kon ik het niet laten…..
‘SJAKIE…… Waarom kijk jij naar mijn tieten???’
‘Omdat ik er niet naast kan kijken’ kwam er volledig fout uit..
‘Wat???’
‘Ehh ja, omdat ik ze niet kan weerstaan.’ Ze heeft toch ook zo een mooi stel borsten…
Uiteraard ontving ik een verdiende oorvijg van haar.
Even later mocht ik gaan douche, onder in de kelder. Dit omdat de douche boven bezet was. Daar kwam ik opnieuw Mrs. Zascha tegen. Heerlijk is dat om zo vernederend naakt door hèt huis heen te lopen en gewoon een slaaf te zijn……

Balans
Het was circa 20.30 uur ’s avonds in een hotel in een stad waarvan wij Nederlanders de naam niet correct kunnen uitspreken. Uren, ja uren hadden we in de auto gezeten. Qua kilometers viel het nog wel mee, maar al met al had ik die dag zo een 400 km binnendoor gereden. En dat is veel zwaarder dan circa 700 kilometer autobaan.

Tegenover mij zat zij, die vrouw waar ik van mijn eigen vrouw dus nooit mee op reis had mogen gaan. Zij blond, 1,60 groot met een meer dan leuke voorgevel. Een Dame dus die qua figuur en uiterlijk menig mannenhart op hol jaagd. Het was de 6^e keer dat ik met haar op pad was dit jaar. Een opgave die voor veel thuis blijvende partners een brug te ver kan zijn. Het vraagt om eindeloos veel vertrouwen. Zeker ook voor haar man. Beide keken we rustig op de menukaart.
Ik heb dit jaar ontzettend veel gesproken en gedeeld met haar, maar absoluut niet de lakens. Dat willen we allebei niet. Nou in principe lieg ik dan, ik blijf een man. Het is het gewoon niet waard. Ik heb haar echter niets verteld over mijn passie voor SM. Dat hou ik bij mij zelf. Hoe anders was dat tijdens een vriendenweekend, met mijn vriendengroep. Zij weten het en na het zoveelste biertje in een Irish Pub, kwamen weer de vragen. Vooral van een van mijn vrienden die toch wel nieuwsgierig is. In de goede zin van het woord. ‘Hoe is een parenclub? Jij bent daar toch weleens geweest vroeger?’ Je moet de persoon in kwestie kennen natuurlijk, want dan wordt die vraag alleen maar leuker. ‘Ja, antwoorde ik, en wel meer dan een keer ook’ Om maar te zwijgen over de privé orgies die we hebben meegemaakt.’ Natuurlijk werden zijn ogen groter. Goed ik ken zijn vrouw. Hahahaha en ik weet dat hij thuis ook geen ‘klote’ te vertellen heeft, zoals zoveel mannen. Net zo goed als ik dus in het verleden..
Met deze blonde vrouw kan ik dus zonder enkele vorm van spanning, dubbele agenda, jaloezie, reizen. Zij reist in haar hoedanigheid ook met andere mannen. Een van die mannen verzweeg angstvallig dat hij met een vrouw op reis ging. Tot het natuurlijk uitkwam, met als gevolg ruzie en stress. Feitelijk zijn de partners ontzettend onzeker over zichzelf. Of dat terecht is? Kan ik niet beoordelen. Ook mijn vrouw was onzeker over zichzelf, de spanningen die dat met zich mee bracht wil ik absoluut niet meer. Het gaat om balans, de juiste balans.

Gekscherend zeg ik wel eens 1/3 van de huwelijken stranden. Dat betekent grof weg dat de helft van de huwelijken niet goed zijn. Dat wil niet zeggen, dat ze helemaal niet goed zijn. In ieder geval zijn die relaties niet in balans. Ik hoef wat dat betreft niet ver om mij heen te kijken. In mijn eigen vrienden groep zie ik dat al. Hoewel ik niet wil beweren, dat die relaties slecht zijn. Daar heb ik dus met haar ook uitvoerig over gesproken. Nee, reizen met een aantrekkelijke blonde vrouw is zeker geen straf als je geen partner thuis hebt zitten.
Ik zat dus tegenover haar, zojuist had ik aan de ober doorgeven wat ik wilde eten. Als voorafje een rauwe tartaar, met ei, ui et cetera. Hoofd gerecht Filet Mignon. Ik maakte een foto van het voorgerecht, wat er waarlijk als een plaatje uitzag, gekscherend stuurde ik de foto door naar Mrs. Denise, snel volgde er een reactie. Waarop ik natuurlijk weer reageerde. Plots klonk uit het niets:
’Ben je aan het flirten?’ vroeg ze lachend…
‘Altijd’ zei ik zo nonchalant mogelijk.
‘ik zie het aan je ogen, die stralen’
Ik was sprakeloos en kon niets meer zeggen. Ogen liegen niet…..

Oktober 2017 (Deel 4)
Terwijl ik mij aan het afdrogen was, viel mij op dat alle deuren openstonden van de Kelder, met uitzondering van de deur richting de privéruimte. Iedereen die binnenkwam kon mij in principe zien. Iets zei me dat dit absoluut geen toeval was.

Snel zat ik weer in mijn slavenhouding met mijn gezicht strak naar beneden. Ik hoorde de deur opengaan, maar keek niet op. Er liep een Dame voorbij, even later gebaarde ze, staand bij de buitenste kelderdeur, dat ik moest komen. Snel kroop ik naar haar toe. Terug op weg naar de zwarte kamer. Uiteraard kroop ik veel te langzaam voor mijn machtige Heerseres. Wat uiteraard leidde tot het nodige commentaar. Toen ik er eindelijk was.
‘Opstaan Sjakie.’
Snel stond ik op.
‘Bind je eigen ballen af.’
Daarbij overhandigde ze een lang touw. Ik had dit vaak genoeg meegemaakt in mijn leven en begon fanatiek mijn ballen af te binden. Zeker niet te los. Dat inclusief het ‘splitsen’ van mijn ballen, door beide kanten van het touw diagonaal over mijn ballen heen te binden. Toen ik bijna klaar was nam zij letterlijk de touwtjes weer in eigen handen. Daarbij vergat ze niet voor de zekerheid om het touw nog eens goed strak aan te trekken. Uiteraard om te voorkomen dat een van mijn eigenwijze ballen weer eens het hazenpad kon kiezen…. Eerlijk gezegd leidde dat bij mij toch wel tot een aantal zuchten. De uiteindes van het touw bond ze onder mijn ballen bij elkaar. Als ervaren slaaf kon ik wel bedenken waarom…….

Mrs. Denise liep naar de andere kant van de zwarte kamer en pakte een gewicht. Eerlijk gezegd, zou ik niet weten hoeveel dit gewicht woog? 500 gr, 1 KG???? Meer….. Minder… Zoals wel vaker komt Mrs. Denise al spelenderwijs op de leukste ideeën. Ze liep terug naar de hoek van de kamer en pakte een bel, die ze naast het gewicht hing, dus eveneens aan mijn ballen.
Daarop pakte mijn Dirigente haar verlengde Baton, een rijzweep genaamd. Ze ging recht voor me staan.
‘Ik kan je hier met de ogen dicht raken waar ik wil.’
Uiteraard twijfel ik niet aan haar vakkundigheid. Ze demonstreerde haar kunsten op mijn lichaam. Uiteraard sloeg ze zeker niet voluit. Het leidde wel regelmatig tot een bij mij van pijn geschrokken gezicht. Ook liet ze het gewicht wat aan mijn ballen hing een paar keer naar beneden vallen.
‘Sjakie, we gaan naar beneden om een of meerdere Dames te laten oefenen hiermee.’ Zij liep voorop met twee van die rijzwepen in haar handen.
Ik volgde haar met enigszins gespreide benen, met het gewicht en bel bungelend tussen mijn benen. Terwijl zij bij de zoldertrap stond, riep ze naar boven: ‘Zascha, kom je naar beneden?’
Langzaam lopend, of beter gezegd strompelend, kwam ik naar beneden.
‘Sjakie’ Zei ze, ’je bent ongelogen met afstand de onhandigste slaaf die ik ken.’
Daar is ongetwijfeld geen woord aan gelogen. Nu is voor de gemiddelde man één ‘klokkenspel’ al een gewichtige opgave, Laat staan als er een gewicht en klok gehangen wordt aan het ‘klokkenspel’.
‘Ga op het podium staan’
Al snel liet ze afwisselend de beide rijzwepen hun werk doen. Ik stond met de neus naar haar toe. Ze raakte me met een vakkundige precisie overal exact waar ze me raken wilde. Op mijn boven lichaam, rond mijn schaamstreek, boven benen, onder benen….
‘Pak de ketting vast die boven je hangt.’ Beval ze mij.
En ze ging weer verder met mij ‘verwennen’. Uiteraard kon ze het niet laten om het gewicht een paar keer te laten vallen. Het geheel leidde bij mij tot veel pijn. Dit tot genoegen van Mrs. Denise en Mrs. Zascha. De tweede Dame nam een van de rijzwepen over.
‘Omdraaien Sjakie.’ Zei Mrs. Denise.
Vervolgens werd mijn rug en onderlichaam onderhanden genomen. Ook liet ze de gewichten weer eens vallen. Hoewel de nodige klappen ‘goed’ aankwamen, toonde Mrs. Denise genade voor mij, door te doseren en temporiseren.
‘Spring eens Sjakie’
Dat laatste was natuurlijk helemaal lachen voor de Dames. Ik sprong… het gewicht en de bel gingen omhoog en vielen vervolgens met een behoorlijk smakker weer omlaag AUWWW. Hierbij stond ik te dicht bij de achterwand van het podium. Het gewicht zwiepte van voor…….. naar ACHTER KABOEMMMM.. tegen de muur aan.
Na te zijn bekomen van de eerste sprong, werd dat ritueel nog een keer herhaalt. Voorzichtig was ik vooruit gaan staan, zodat ik niet weer met die gewichten tegen de muur zou beuken.

Beide Dames stonden nu voor mij en gingen verder met het ‘strelen’ van mijn lichaam, tot het punt dat ik mij zover boog c.q. verplaatste dat de bel klingelde…. BOIIIIIING!!
Dit tot grote tevredenheid van beide Meesteressen. Het werd voor mij meteen héél duidelijk ‘For whom the bell tolls…’ Geestelijk klingelde ook dat andere klokkenspel.

House of Fantasy (deel 12)
De hele middag had ik op handen en voeten gedweild en geschrobd. Met de jonge Dame met lang blond haar in mijn kielzog. Toen ik klaar was in het laatste vertrek, maakte ze de ballenboeien los. Daarvoor in de plaats zette ze een humbler om mijn ballen en pik. Ze gebruikte de vrijgekomen handboeien om mijn armen vast te zetten op mijn rug. Ik zat nu op mijn knieën met mijn gezicht op de grond. Voordat ze ging kietelde ze nog even onder mijn ballen. Mijn pik reageerde vrijwel meteen.
‘Och het slaafje is geil…..’ Daarop pakte ze mijn pik vast en trok er een paar keer rustig aan. ‘Zal ik jou eens lekker verwennen.’ Zei ze plotseling heel erg lief. Ik was voor even verrast. ‘Nou, hoor ik nog wat.’
‘Ja Meesteres Ja’ Kwam het nerveus uit mijn mond.
‘Hmmm……… wat heb je een geil pikkie slaafje..’ In de tussentijd trok ze nog een paar keer aan mijn penis. Ik werd geiler en geiler en begon te kreunen.
‘Zo wil ik het horen slaaf…Kreunen slaaf kreunen…’
‘Oooh Meesteres…. Oooo aaaa ooaa…….     AUWWWWWWWWWW.  Plotseling pakte ze met één hand stevig mijn ballen en sloeg ze met een zweepje hard op mijn strak gespannen ballen auwwww kermde ik het uit van de pijn.
‘Dacht jij werkelijk dat ik jou eens heerlijk klaar ging maken hahahahahahaha Echt niet.’ Daarop verliet ze de kamer.

Waar was ik toch beland?? De laatste 2 dagen?? Ergens kwam dit huis erg bekend voor. Of ik in een vorig leven hier ook niet al eens was geweest. Een vorig leven tjaaa… In mijn gedachte flitste beelden door mijn hoofd……. Beelden van een stel kameraden met een pilsje in de hand op een of ander terras….Vrienden… Ik zag de beelden of ik na mijzelf zat te kijken… Er was er een met een telefoon aan het klote….. Langzaam werd het beeld steeds duidelijker. Gezelligheid spatte van het terras af, het ene biertje naar het andere. Hé verrek die persoon met telefoon ben ik zelf. Vaag hoorde hij een van zijn vrienden zeggen: ben je nog steeds aan het sm’men ehhhh sms’en… Toen viel het kwartje…..zijn hart begon te huilen…. Tranen volgde niet veel later… Tranen die gevoed werden door weemoed… door, ja alles wat niet meer was……… Het werd hem helemaal duidelijk, het was een vrijgezellenfeestje hier niet ver vandaan. In gedachte zag ik de bus weer voorbij dit huis rijden. Ik was aan het sms’en met mijn latere vrouw…. Onze liefde was nog zo pril…

Voor dat ik er erg in had rook ik weer die heerlijke geur….. Het was de Herin van het huis….. ‘Wat lig jij hier te doen.’ Merkte ze spottend doch enigszins lief op. Ze maakte de humbler en polsboeien los en bevestigde een ketting aan de collar.
‘Volgen slaaf.’
Snel kroop ik achter haar aan.
‘Op staan, handen achter in je nek’ Rustig liep ze om mij heen. Links en rechts kneep ze mij, tikte me op mijn billen.
‘Heb ik gezegd dat je mij mag aankijken??  Zei ze plotseling streng ‘Naar beneden kijken slaaf‘
Ik voelde mij klein worden op een onderdeel van mijn lichaam na dan…… Dat groeide alleen maar…. Niet dat ze daar nu zo van onder de indruk was…
‘Je lekt slaaf…. Eigenlijk ben je ook maar een vieze geile slet. .haha’ Daarop liep ze even de kamer uit. Nu had ik de kans. Ik was niet geboeid…. Ik kon weggelopen……., maar bleef aan de grond genageld staan….. Ergens was ik blij dat ze weer terug was, het gaf mij een gerust gevoel. In haar handen had ze een klein apparaatje. Ik moest goedkijken…., maar daar kreeg ik simpelweg de kans niet voor, want voor ik er erg in had, greep ze mij vol achter mijn ballen en bevestigde strak een metalenring achter mijn ballen, vervolgens werd er een metalenkooi om mijn stijve pik geschoven. Het complete pakketje werd afgesloten met een hangslot.

‘Zo geil sletje, nu bepaal ik en alleen ik of je nog een stijf lulletje kunt krijgen… Een lul wil ik het niet noemen….Hahahahaha. Dit vinden de overige Dames ook vast leuk om te zien. Daarop maakte ze de ketting om mijn Collar los om deze vervolgens vast te maken aan de kuisheidgordel.
‘Lopen slaaf’ zei pardoes, gelijktijdig gaf ze een stevige ruk met de ketting. Ze paradeerde mij door het hele huis heen.
‘Kijk’ zei ze vrolijk tegen eenieder die ze tegenkwam….. ‘een slaafje aan de lijn’
Wordt vervolgd.

Einde in zicht
Vanaf mijn column de Piñata (deel 2 episode 4) heeft U het vervolgverhaal House of Fantasy kunnen lezen. Dit verhaal komt in mijn volgende column tot een climax. Met andere woorden: tot een einde.

Oktober 2017 (deel 5)
‘Omdraaien en klem je pik en ballen tussen je benen.’
Dat viel in deze gebonden positie nog niet mee. Door de hoge spanning op mijn ballen, deden deze al behoorlijk pijn.
‘Achter je klemmen’ waarschuwde ze me ‘Als wij je eikel raken is het je eigen schuld.’
Vervolgens werd ik door beide Dames opnieuw onderhanden genomen met de rijzweep.
Een paar slagen later leidde er toe dat door mijn reactie dat de bel opnieuw klingelde.
Dit wederom tot grote hilariteit bij de Dames. Na nog de nodige tikken te hebben ontvangen, werd ik verlost van het gewicht en de bel.
‘Zeg je geen dank U wel Meesteres.’
‘Dank U Meesteres.’ Haastte ik mij te zeggen.
‘Ik hang ze gewoon terug hè.’ Zei ze dreigend.

Ook mijn ballen werden bevrijdt
‘Ik heb hem zijn eigen ballen af laten binden.’ Zei ze tegen Mrs. Zascha spottend.
‘Je weet hoe hè?’ met hoe bedoelde ze, op welke manier zij het touw losmaakt.
Ja, dacht ik. Ik zette me al schrap, nog voordat ze het touw in een keer lostrok. AUWW.. Dat doet verdomde pijn kan ik zeggen. Dat laatste vind zij zo leuk.

‘Zo Sjakie, pak je penis vast en begin er mee te spelen.’
Het duurde even voordat het bloed weer zakte naar een lager niveau in mijn lichaam. Mrs. Denise had in de tussentijd mijn verhaal (Terug naar Valkenswaard) erbij gehaald en begon met lezen.
‘Wordt het nog wat?’
Langzaam kwam het leven terug. De deur van de privé ruimte naast de bar ging open. Mrs. Manja keek door de deuropening.
‘Nu zijn er zes vrouwenogen op je gericht is het nog niets’ Zij Mrs. Denise mismoedig.. ‘Is het lekker vroeg ze…’
‘Ja Meesteres’
‘Ik hoor je niet.’
Het leven kwam terug… Mrs. Denise en Mrs. Zascha gingen pontificaal voor mij zitten. Terwijl ik moest rukken.
‘Als je klaar durft te komen, vang je alles op.’ Daarop pakte ze een plastic handschoen die ze om mijn pik deed.
‘Kun jij alle vingers volspuiten?’
Tja wat moet ik daar nu opzeggen.. Niets dus..
‘Als ik het verhaal uit heb moet je klaarkomen.’ Na een paar minuten zei Mrs. Denise dat ik moest gaan zitten op het podium. ‘Door rukken… Ik hoor je niet.’
Mrs. Denise begon met lezen en ik hijgde en kreunde verder, daarbij blies ik lucht uit, die zij in haar gezicht voelde.
‘Ik wil die lucht niet voelen..’

In de tussentijd verliet Mrs. Zascha de bar en kwam weer terug. Ook zij zat voor mij. Wat heeft ze een mooi benen, viel me weer eens op. Zo krachtig. Graag zou ik daar weer eens klem tussen liggen. Ik heb haar afgelopen jaar leren kennen als een bijzonder leuke vrouw, met altijd een lach op haar gezicht. Zo ook nu.
Het bloed stroomde niet alleen naar mijn pik, maar ook in mijn armen. Ik was inmiddels een paar minuten intensief aan het rukken.
‘Ik tel tot 10, en bij 10 moet je klaarkomen.’
Ze telde veel langzamer als normaal, dit omdat ze haar telsnelheid had aangepast aan het einde van mijn verhaal.
‘Tja, eigenschuld, moet je maar niet zo lange verhalen schrijven.’  Zei Mrs. Denise.
Ik stond op springen en hield me dus in.’
‘Doorrukken’
Naarmate de minuten vorderde begon ik steeds meer steken in mijn hoofd te voelen. Dat begon bij 5 of 6….
Mijn arm was lam, bij 8 had ik mijn hoogtepunt, zonder klaarkomen bereikt. Mijn hoofdpijn nam verder toe. Dat was van de buitenkant absoluut niet te zien. Ik gaf zelf ook geen krimp. Bij 9 hield ik het niet meer, het leek wel of mijn hoofd uit elkaar zou klappen. ‘Burning in my brain.. I can feel….’
Ik ijlde: ‘Ik heb hoofd pijn’ en stond op.
‘Hè, mag jij opstaan’ zei Mrs. Denise oprecht verbaasd.
‘Nee, maar ik heb zo een hoofdpijn.’
‘Ga zitten.. 10…’
Voor mij was 10 niet het moment van spuiten, maar de spreekwoordelijke bel dat ik ‘out’ ging. De gong klonk door aan de binnenkant van mijn hoofd.
Mrs. Denise en Mrs. Zascha, zagen dat het inderdaad niet goed met mij ging en maande mij tot rust.
‘Ga zitten en plaats je handen tegen je hoofd aan.’ Vanaf dat moment was Mrs. Denise meteen Dokter en verpleegkundige Denise. Ze ontfermde zich meteen over mij. Dat laatste verbaasd mij niet, ik weet dat zij oprecht en altijd bezig is met het welzijn van haar ‘gasten’.

Ze gaf me alle tijd om bij te komen en een paracetamol. Het doet zo goed om in zo een goede handen te zijn. Dit was niet te voorspellen. Zelf zag ik het niet aankomen en maakte ik het niet kenbaar. Het belangrijkste gebaar kwam aan het einde.
Natuurlijk stond ik 10 minuten later enigszins beduusd onder de douche, de ontlading was niet gekomen. De plastic handschoen moest ik na de frisse douche weer om mijn penis schuiven.
‘Sjakie, hoe laat ga je naar bed?’
‘Waarschijnlijk rond 23.30 uur, als ik klaar ben met schrijven.’
‘Dan wil ik dat jij deze handschoen volspuit.’
‘Dank U Meesteres…’
‘Oh ja, en daarna knoop je de handschoen dicht en neem je hem morgen overal mee naar toe….’
………….wordt vervolgd.

Bij deze een speciaal woord van dank voor Mrs. Zascha en Mrs. Samantha..………
………………….Members of the Dream Team.

Engel
Daar zijn als het
er echt toe doet.
Dat voelt zo
verdomt goed.

Het is niet altijd,
zoals het zijn moet.
Menselijkheid is
wat alles vergoed.

In alles zijn we
altijd eerst mens.
Hoever we gaan,
ongeacht welke grens.

Ontfermt U zich als een
engel over mij heen.
Wat er ook gebeurt,
U laat me niet alleen.

Toen ik U nodig had.
was U daar voor mij.
Dat maakt mij zo
ontzettend blij.

Ontwaken
Dat wat mij altijd
zal blijven raken.
Kan ik niet schreeuwen,
van de hoogste daken.

Een gevoel dat ik
niet kan beschrijven.
Een gedachte die in
mijn geest zal verblijven.

Het ontastbare wat
ik niet kan grijpen.
Tot het moment dat
ik het zal begrijpen.

Gedachtes die nooit
werkelijk zullen zijn.
Verlangen naar de
Allermooiste rode wijn.

Gevangen in een web,
waar ik niet uit kan komen
Leef ik in de trance,
van mijn eigen dromen.

De slaap kan mij in
mijn dromen vermaken.
Tot het moment dat ik
onverbiddelijk zal ontwaken