De Oefenslaaf

Deel 5, episode 1

Als de zon fel straalt, neemt zij al mijn zicht
Als mijn geest verdwaalt, zie ik eindelijk het licht   

24 juni 2019
‘Kun jij morgen vroeger komen, ik heb een oefenslaaf nodig’ ‘Om als oefenslaaf te fungeren’ appte ik met fonkelende ogen terug. ‘Natuurlijk… hoe laat?’  Ik moest er het een en ander voor verzetten. Maar Mrs. Denise vraagt mij dit uiteraard niet zomaar. Zij weet ten eerste dat ik dat ongetwijfeld geil… euhh leuk vindt. Eigenlijk leen ik ook wel voor die rol. Ik voel me steeds meer deel uit maken van het meubilair van DP. Dat is iets wat in de loop der jaren is ontstaan. Het is geen verworven recht, maar het kan zo uitkomen. In mijn leven komen ondertussen wel meer dingen zo uit..

Het contact wat ik met enkele Dames heb, zo nu en dan is er een van veel onderling respect en waardering. Natuurlijk word ik vernederd, maar dat is een beloning en geen straf.  Oefenslaaf. Natuurlijk werd ik geil van die gedachte. En ja ik had de Meesteres in kwestie al op de website gezien. Natuurlijk wist Mrs. Denise dat. Voor mij zijn dat als het ware weer twee nieuwe vreemde ogen die mij naakt zullen zien.. Tja die gedachte alleen al zorgt voor een zeer aangenaam en geil gevoel. Nu was het alweer een paar dagen warm, maar door deze gedachte ging de temperatuur zeker niet verder omlaag….     

Femmalia deel 2 Proloog:
Vanaf mijn column Game, Set and Match (ver genoeg naar beneden scrollen haha) kunt U het oorspronkelijke verhaal Femmalia vinden.  Dit is eigenlijk mijn eerste langere verhaal wat compleet losstaat van DP. Een goed verstaander kan mooi tussen de regels doorlezen bij mijn verhaal House of Fantasy. Slaafaap gaf aan dat hij wat moeite had met het einde van Femmalia. Ik begrijp zijn opmerking en heb geprobeerd een vervolg te schrijven op dit verhaal. Het schrijven van dit soort verhalen blijft voor mij een beetje gissen.

A, ik ben wat dat betreft geen professionele schrijver maar een hobbyist. Toch probeer ik voor U dat verhaal een mooier / beter einde te geven. In deze column treft U een herhaling aan van het laatste hoofdstuk van deel 1. Eerlijkheidshalve merk ik op, dat dit verhaal bij begin van deze publicatie nog niet is afgeschreven…. Dus er wacht mij nog veel werk Hahaha.    Voor diegene die deel 1 niet gelezen heeft hier een korte samenvatting:
Femmalia speelt zich af in de toekomst, in een land waar vrouwen de macht hebben en waar alle mannen slaven zijn. Ze worden gestript en verkocht. Het verhaal speelt zich af in het voormalige Verenigde Staten. De buurlanden zijn ‘normale’ samenlevingen. Het leger van Femmalia heeft regelmatig oorlog gevoerd met haar buurlanden, daarnaast trekken zij regelmatig de grens over op slavenjacht. In een van die jachten zijn de vrienden Hank en Steven gevangen genomen en verkocht als slaaf. Hank is een ‘Handsome guy with a big…’ Steven is…. Meer een kneusje. Hank werd voor veel geld (Femme is de munteenheid) verkocht aan een slavenfarm om sperma te produceren, terwijl Steven in een working class household kwam van een verschrikkelijke vrouw, met nog ergere dochters. Hieronder kunt U het laatste hoofdstuk nog een keer lezen.  

Femmalia Laatste Hoofdstuk 16a Mabel Nog nooit had Hank zich zo leeg gevoeld, Het laatste beetje waardigheid was er letterlijk uit geneukt. Toen hij de volgende ochtend door Nora terug gebracht werd naar de stal, had hij een doodse blik in zijn ogen. Nora was het niet opgevallen, Selma die hem in zijn ‘melkbox’ vastzette zag het meteen. ‘So boy, I see you learned finally your place.. hahaha. Alles in zijn lichaam deed pijn, hij was geestelijk gebroken en staarde als een zombie voor zich uit.

Steven had dat punt al veel eerder bereikt, zijn Meesteres Rosanna was die magere schriel kip, zoals zij hem vaak noemde, al lang beu. Haar dochter daarentegen had de grootste mogelijke lol met hem. Rosanna had hem willen inruilen, maar Betty zag kennelijk wat in hem. Zijn kooi was inmiddels verhuist naar Haar kamer en zijn anus had onderhand meer weg van een dildo standaard. Betty vond het nodig om vrijwel continu een dildo in zijn magere reet te parkeren. Betty genoot ervan om Steven aan een cock leash door de stad heen te sleuren, met of zonder dildo in zijn hol. De meeste meiden van haar leeftijd hadden nog geen slaaf.  Ze nam hem zelfs mee naar school, waar hij over het algemeen gestationeerd werd in een kooi.

Er was inmiddels meer dan een jaar voorbij gegaan. Hank had deze meeste tijd doorgebracht in de stal. Hij werd bijna dagelijks driemaal gemolken. Iedere 3 tot 4 weken werden ze gewassen. Als hij Nora zag moest hij al bijna kokhalzen. Voor het overige liet hij zich door Monica en Selma gedwee melken. Van de 12 slaven die er aan het begin waren, was alleen Bill nog over, nummer 158. Hij was nummer 162, de overige slaven waren om verschillende reden verkocht of verwijderd. Nummer 156 had hij die ochtend nog zien hangen met zijn eigen doodse blik in zijn ogen. Toen hij binnen was, had hij hem horen schreeuwen van de pijn. Hij had om genade gebeden, totdat het stil werd. Bij dit soort straffen werd de ‘gag’ uit de mond gehaald, om alle slaven angst aan te jagen. Wat aardig was gelukt. Na iedere ‘keuring’ werd hij geneukt door Miranda en consorten, alleen de 6 Inch dildo was inmiddels een of twee maatjes groter. ‘I think, he is ready’ had hij opgevangen toen Lady Carmen en Miranda hem voorbij liepen.

Net als voorgaande keren werden de prestatielijsten van de slaven onder de loep genomen. ‘Bring 162 to my room.’ Zei Lady Carmen tegen Miranda ‘You heart the lady… ‘ commandeerde ze Selma en Monica. Met een doodse blik in zijn ogen werd hij naar het kantoor van Lady Carmen geleid. Een locatie waar hij nog niet was geweest. Toen hij binnenkwam deed Selma hem een blinddoek voor en zijn kuisheidgordel af en begon onder zijn ballen te kietelen. Zijn lid begon snel te groeien. ‘Spread you legs boy’ hoorde hij Lady Carmen zeggen. Nog voordat hij kon reageren… ‘Sneller slaaf…’ beval Miranda en sloeg hem aan de binnenkant van zijn bovenbenen  Auww!.. ‘This is him.. feel free to touch him where ever you want.’  ‘He can handle this?’ antwoorde een voor Hank onbekende Dame. ‘Ooo yes’ Was het eenduidig antwoord van Miranda, Selma en Monica.. lachend. De drie Dames die hem letterlijk hadden opengespleten..

‘Nice cock…. Ehmmm, but can he handle him? See his record Ma’am.’ Zei Lady Carmen met gepaste trots. ‘He is a fine speciment. Well trained and death in his eys. He is broken….’ By this’ vulde Miranda lachend aan en wijzend op de 10 inch dildo..’ hahaha. ‘Okay, you convinced me, his record looks marvolous… What is he going to cost? ‘FE 100.000,- ‘Are you kiddin’ was het verbaasde antwoord van de Dame. Hank verschoot er ook wel van, Lady Carmen had hem voor FE 20.000,- gekocht.. ‘FE 50.000,- was haar tegenbod. ‘You have a good day’ antwoorde Lady Carmen rustig. Selma bring 162 back to the barn.  Voor even was het stil, Hank kon door de blinddoek nog steeds niets zien.. ‘Com’on Carmen…… FE 60.000,–……. ‘ ‘What are you waiting for Selma. I don’t think that Mabel is taking this seriously.’

Op dat moment voelde hij de handen van Selma om zijn zak heen, terwijl ze de kuisheidgordel om zijn penis deed…. Daarna werd de ketting bevestigd… ‘You really think he is a 100.000 FEMME Boy! I’ll make it FE 80.000,– Carmen, ‘Mabel you know, this boy is hardly 25 years old, you gone enjoy him for years and earn your investment back in no matter of time…. FE 100.000 is a more than fair price.. Take it or leave it.. I am doing you a favor, otherwise I call Helen, you know her, she wouldn’t hesitate at all…‘ ‘Good….deal…….FE 100.000,-     

15 juni 2019
Deze dag stond al maanden vast in mijn agenda. Ik was uitgenodigd voor een ‘Hochzeit’, oftewel bruiloft in Duitsland. Twee vriendinnen, ja U leest het goed, traden in het huwelijk. Uiteraard is het leuk om uitgenodigd te worden, maar alleen!! Goed, ik wist, ik ken een aantal gasten uit het wereldje. In voorgaande columns heeft U al kunnen lezen over deze geliefde. De ene Dame heb ik letterlijk leren kennen tijdens een slavenveiling. Geweldige avond, maar dat heb ik ook geweten (auw hahaha). Zij is in het verleden ook commercieel Meesteres geweest. De andere Dame leerde ik later kennen als Haar partner. Zij, die andere dus is de Dominante, mijn eigenlijke vriendin is Switch. Dominant naar mannen, onderdanig naar vrouwen. Ja, wij hebben wel eens met zijn drieën gespeeld. Driemaal raden wie het minste waard was… wie onder aan de ladder stond…

Het werd een fantastische zeer bijzondere bruiloft. In de middag besloot ik om een selfie te maken en deze naar Mrs. Denise te sturen, met als begeleidende tekst: ‘Hierbij een lelijke selfie… O… dat is dubbel op, Hierbij een selfie..’ ‘Moet dat’’ reageerde ze ‘ik heb al zoveel geleden’ Hahahaha.. Geweldig, stiekem heeft ze waarschijnlijk wel gelachen. En daar gaat het per slot van rekening ook om. Op deze bruiloft kwam ik ook een koppel tegen, waar ik al eens over heb geschreven, tijdens een privé femdom party (Terug naar Valkenswaard). Laat ik hen Dagmar en Frank noemen.. We zaten aan dezelfde tafel, samen met o.a. de vrouw (Kira) die al die party’s organiseert. Nee, het was geen BDSM bruiloft. Maar aan de tafel waar wij zaten wel een beetje. De onderhuidse grappen rolde subtiel over de tafel. Zelf had ik meer dan een leuk gesprek met Dagmar. Tijdens die privé party was mij opgevallen hoeveel moeite Frank had met zijn onderdanige rol in het bijzijn van andere. Destijds hing er een soort van spanning. Die voelde ik nu dus ook weer. Dagmar zoekt er een slaaf bij, eentje die extra positieve spanning brengt…. Om zo nu en dan eens aftespreken… We wisselde onze telefoonnummers uit… Een paar dagen later appte we. Ik kan en wil niet verzwijgen hoe belangrijk Mrs. Denise is, ik spreek daar heel open en met trots over. Ja met veel trots…. Ik heb zelfs de link van DP doorgestuurd….

Ik kan mij nu niet 100% privé binden aan een Meesteres, laat staan een relatie zonder BDSM. Ontwikkelingen buiten DP op SM gebied gaan gewoon door, maar niet ten kosten van Mrs. Denise. Daar zijn de spreekwoordelijke wortels inmiddels te lang en te diep voor geworteld. Of ik Dagmar en Frank binnenkort zie? Als het ons beider agenda toelaat Ja, gewoon een gezellige avond. Wordt Dagmar mijn Meesteres? Nee, niet op die manier. Misschien wel mijn Lady, maar alleen als het past in mijn huidige leven, waarin Mrs. Denise een rol speelt. Ten opzichte van Dagmar en Frank ben ik altijd nummer 3. Dat is niet erg, alleen kun je van een nummer 3 niet meer vragen dan je een nummer 3 kunt geven.

Net zo goed dat Mrs. Denise mij hier volledig in vrij laat. Zij trekt de lijn, ik volg (maar al te graag overigens hahaha) Haar lijn en respecteer die. Op dit moment is er dan ook maar één vouw die mij kan collaren..   Mijn twee vriendinnen hadden een prachtige bruiloft. Die liefde spatte bijna letterlijk van het spreekwoordelijke scherm af.

25 juni 2019 (deel 1)
Op tijd stapte ik in mijn auto, eerder als normaal, er was geen tijdsdruk ook geen exacte tijd. Toen ik ging appte ik Mrs. Denise: ‘Over circa 60 minuten ben ik er..’ ‘Ok totzo…’ Het was dus bloedheet. Deze plotselinge wending had geresulteerd tot een aanpassing in mijn presentjes. Goed, uiteraard had ik voor Mrs. Denise weer een kleinigheid meegenomen in de categorie, lekker voor de huid. Ook wilde ik een bedankje meenemen voor de Dames van het Dream Team. Ik heb het zo nog nooit geschreven. Ik kan en mag het woord ‘meiden’ niet gebruiken. Maar eigenlijk….., Ik had een grote doos Merci meegenomen. Ik kon natuurlijk ook niet met leeghanden komen voor de Dame, die mij als proefkonijn zou gaan gebruiken. Dus nam ik ook voor haar een heerlijk doosje bonbons mee. Om deze lekkernijen te beschermen tegen de zon, had ik de chocolade in koelelementen verpakt.

En zo belde ik aan, zonder op mijn smartphone te kijken, zonder mijn Worldclock app te raadplegen, nee gewoon aanbellen. Dus zo voelt dat hahaha. Mrs. Nina maakte de deur open. Voor even raakte onze ogen elkaar… Dat moment zegt eigenlijk alles, daarvoor nam ik dus die doos Merci mee.   Mrs. Nina liep voor mij uit naar de Bar, het was nu alweer zo een 2½ jaar geleden dat ik haar voor het eerst had ontmoet bij DP. Zij met die mooie pretoogjes, die zichtbaar zo kan genieten als ze mij vernedert en kleineert. In mijn nawoord, annex dankwoord van mijn vorige column (De Vruchtbare) schreef ik gekscherend: ‘Mrs. Nina, die pretoogjes.. Die jonge Dame met lang blond haar… Bent U niet een dochter van mijn vrouw? Een verre nicht dan?? Hmm Weet U dat zeker…??’ Voor alle duidelijkheid: dat was dus als compliment bedoeld!!  

In de bar begon ik mij meteen uit te kleden. Dat was gezien het warme weer een koud kunstje. De temperatuur bij DP was meer dan behaaglijk, iedere ruimte heeft airconditioning. Op dit soort dagen betaald die investering zich spreekwoordelijk terug. Ten eerste: het is gewoon heerlijk. Ten tweede de Dames kunnen hierdoor onder fijne omstandigheden hun vak uitoefen. ‘Zo Sjakie, jij bent goed afgericht.’ ‘Ja Meesteres, dit heb ik zo al zo vaak gedaan, dat ik dat niet meer vergeet.’ ‘Wil je wat drinken Sjakie.’ ‘Een Spa Rood alstublieft Meesteres..’ Snel nam ik plaats in mijn slavenhouding. De vraag was;  Wie kwam er zo meteen naar mij toe?’ Mijn eigen Meesteres of Mrs. Alexandra? Zij was dus de betreffende Dame.

Na een paar minuten ging de deur open en kreeg ik ongevraagd een heel mooi compliment van Mrs. Denise.  ‘Zo heb ik mijn slaven afgericht, in slavenhouding met de neus omlaag’ Ik bleef strak naar beneden kijken en nam haar compliment maar al te graag in ontvangst.  ‘Hoe begroet jij je Meesteres?’ Zonder een woord te zeggen kroop ik naar Haar laarzen en begon deze uitbundig te kussen. Op de achtergrond hoorde ik Mrs. Manja: ‘Niet over de laarzen heen kwijlen, je likt alles zelf op hè?’ ‘Wat vind je van mijn hakken…… niet kussen..’ Met al mijn passie kuste ik Haar laarzen, wat een genot..     

Mei 2016,
In mijn eerste columns, heb ik uitvoerig geschreven over het verlies van mijn vrouw Missy. Nu 3 jaar later zit ik in een zogenaamde (zelf verzonnen term) ‘De ja vu bubbel’. Nu kan ik hier op zich steeds beter mee overweg, maar mei blijft een gevoelige maand. Ten eerste zijn wij in mei getrouwd, ten tweede was het in deze periode dat mijn dochter aan een katholiek festiviteit meedeed. Ook wel de communie genoemd. Niet mijn ding, maar wel voor Missy.

Ze was er maanden mee bezig geweest. Ze had zich aan het begin van het schooljaar aangemeld voor het ouderpanel, en wilde graag mee organiseren. Niet omdat ze nu persé vooraan in de kerk wilde zitten. Ouders die mee organiseren krijgen de beste plaatsen. Het kon eerlijk gezegd mij allemaal geen bal schelen… Zij werd dus ziek…. moest noodgedwongen afhaken… en werd afhankelijk van hele sterke pijnstillers, met vooral geestelijk nare bijwerkingen. Ook voor de naaste omgeving. Afgezeikt worden bij DP is toch anders, of onder gezeikt voor enkele liefhebbers. Dan thuis de ‘shit load’ incasseren.

Een aantal maanden leefde we tussen hoop en vrees, onder het motto, haalt ze wel de communie? Het was wellicht het laatste wat ze kon meemaken. Ze kocht een fantastisch jurk. Eerlijk gezegd, het ging nergens om…. in zo een speciaal zaak ten noorden van Valkenswaard. De vooruitzichten waren goed, tot dat het circa 3 weken voor de plechtigheid toch echt fout ging en de dokters waren uit behandelt….. Ze ging de dag halen op basis van zware pijn en slaapmedicatie, de dag naderde en de spanning in huis was om te snijden. Niets was meer goed… Een dag voor dè dag ontplofte de bom…. Nu was ik zelf inmiddels geestelijk ook helemaal naar de klote…

Missy zat in een rolstoel, lopen ging nog wel, maar zitten in een kerkbank is andere koek. Zij had uitzaaiingen op de botten… Er was een probleem… Nou ja, ik vond het geen probleem, er was een rolstoelplaats. Maar daar was eigenlijk alleen plaats voor haar en niet voor mij. Ik moest dan maar van dè ‘belangrijkste’ persoon in de organisatie, achter Missy plaats nemen.. Nadat ze eerst haar hadden willen dumpen in het gangpad. Aan de verkeerde kant, kon ze zeker niets zien en in de weg zitten. De dag voor de plechtigheid confronteerde ik de organisatie. Een dame wilde echter geen duimbreed wijken. Zij moest en zou zitten, waar ik eigenlijk gezien de situatie noodgedwongen moest gaan zitten. Ik ben in de kerk ontploft….. “Mijn vrouw ligt op sterven en jij wilt niet welgeteld 50 cm rechtsachter mij gaan zitten?” (de gecensureerde versie!!)  Het ging uiteraard om het uitzicht op haar eigen kind. Wat op de andere plaats net zo goed was.

Net zoals thuis de zaak ook al was geëxplodeerd. Tot over maat van ramp was de kapster op vakantie. Een goede vriendin bood uitkomst. Met onze gezichten op onweer stapte wij te laat in de auto naar de kerk, waar zo wie zo weinig parkeerruimte was. Mijn kop vol stress – het interesseerde mij geen reet meer – parkeerde ik de wagen op de invalide parkeerplaats. Wat officieel uiteraard niet mocht, maar boeien…. Ik had toch ook een rolstoel achter in liggen!!! Missy stapte uit met haar gezicht op onweer….. zo liepen we door de lange gang naar voren. Toen pas zagen de meeste ouders, die wij overigens niet kennen, hoe ernstig ziek zij was.

Er was een oplossing gevonden, er werden twee stoelen geplaatst in het rolstoel vak. En zo zaten wij naast die vrouw. Zonder dat zij het ooit zal weten, heeft dat ‘arrogante mens’ onze dag gered. Alle woede, stress, verdriet, spanning van de laatste weken liep er in een keer helemaal uit. Missy’s gezicht klaarde met de minuut meer op, voor even zag ik weer een zonnestraal in haar ogen. Het werd een mooie dag….. om nooit te vergeten.. Haar laatste mooie dag. Mijn tweede is nu aan de beurt. Hij wil ook, ik niet, maar moet toch….. De ja vu….

25 juni 2019 (deel 2)
Kort stelde ik mij voor aan Mrs. Alexandra, om vervolgens mijn ‘boeltje’ te pakken en te verhuizen naar Rood….Ik had geen idee welke volgorde Mrs. Denise deze ronde zou aanhouden. Op het moment dat ze plaats nam in de sling, wist ik genoeg, Ik pakte mijn tas en nam op mijn knieën voor Haar plaats. Rechts voor mij, links voor haar, stond de jonge Meesteres. Nadat ik mijn gedichten had voorgedragen. (Schim en Voldaan, zie column De Vruchtbare) Uiteraard was dit voor Mrs. Alexandra nieuw. Toen Mijn Meesteres even de ruimte verliet vroeg zij: ‘Schrijf jij vaker gedichten voor Mrs. Denise’ ‘Ja Meesteres, dit zal ongeveer nummer 200 zijn.’ ‘Waar haal jij je inspiratie vandaan?’ ‘Tja…’ ik kon niet zo snel antwoord geven. ‘Gewoon uit alles..’ Eigenlijk had mijn antwoord moeten zijn: Het gevoel wat Mrs. Denise mij geeft. Dat zijn soms hele kleine dingen, een knikje, een blik met haar ogen, een woord, de intonatie… De kunst is om van hele kleine dingen iets groots te maken. Die kunst beheerst Mrs. Denise in haar vak. Ook mijn kleine wordt dan groot…. Ehhh iets groter dan?? Nee??… O minder klein…. Hmmmm!!!

In mijn hand had ik inmiddels de uitgewerkte versie van De Vruchtbare, uiteraard met de voorkant richting…. Ja.. Ja Ja wrijf het er maar weer eens lekker in…..naar mijn kleine.. ehhhh  kleiner geworden buik… Hahaha. Nieuwsgierig bekeek zij het boekwerkje en bladerde er doorheen. Totdat Mrs. Denise terug kwam en ik haar deze overhandigde.  ‘Die ga ik zo meteen eens rustig lezen..’ Mrs. Alexandra was blij verrast met mijn presentje voor haar, ze bekeek de bonbons met de twinkeloogjes van een kind, dat in een snoepwinkel iets lekkers mag uitzoeken. Als daar zo aan terug denk, dan voorspelt dat veel goeds voor ons slaafjes… of niet? Twinkeloogjes… waar heb ik dit toch vaker gezien hmmm!?  Het was tijd voor een verfrissende douche, niet omdat het dus warm was in huize nummer 150 aan de Eindhovenseweg…. Maar de hitte die ik vooraf had mogen incasseren…. Niet alleen van de zon overigens….   Daar stond ik weer onder de douche in de kelder… ‘Als je klaar bent klop je op de deur…’ zei de jonge Meesteres even daarvoor. Keurig deed ik de douche uit, droogde mij af, deed ik enkel- en polsboeien om, die ik even daarvoor zelf uit Rood mee moest nemen…..

klop… klop……  ‘Volgen Sjakie… snel..’ ‘Op handen en voeten ging door de kelder, via de gang in de richting van Rood. Op de gang kwam ik een bekende tegen… Ik moest even denken.. Ik sprak sneller dan ik haar herkende. ‘Goede avond Meesteres..’ Ze lachte vriendelijk terug, het was Fleur.  Ze herkende mij. Fleur had ik ontmoet bij de receptie ter eren van het 25 jarig jubileum van DP. Zij is echt een hele spontane jonge Dame.. Ja, jonge Dame..  Goed en wel terug in Rood, arriveerde ook de Grand Lady zelf. ‘Wat ben je vergeten Sjakie??’ En ik doe dus altijd de douche uit…. ‘De lamp in de douche Meesteres….’ ‘Snel Sjakie snel…’ toegegeven, dat was niet de eerste keer.  Terug in Rood werd mij dat er met snelheid op de billen nog eens extra ingepeperd…  Auwwwww!

Op weg naar de Horizon – Port –
De man keek voor zich uit.. Het was nu alweer drie jaar geleden. De dag was als het ware geruisloos voorbij gegaan. Die dag… Twee dagen eerder was hij bij een goede vriendin geweest en haar man. Ze zagen elkaar twee of drie keer per jaar. Soms ook wel vaker. Zij had een geweldige klik gehad met zijn vrouw. Iedere keer kwamen een aantal onderwerpen terug. Vooral die laatste dag dat ze Samen waren geweest. Zij voelde zich schuldig, ze waren veel te lang gebleven. Ze hadden te veel kostbare tijd opgesnoept. Is dat zo, zei de Man?
Jullie brachten energie. Zij heeft genoten en ik heb een prachtige herinnering die ik koester.

Ze heften samen het glas… toen pas dacht de man….. Het is weer… …die dag..
Op de een of andere manier vervaagde het. Moest hij zich schuldig voelen? Moest er herdacht worden met alle toeters en bellen erop en eraan? Hij bleef het antwoord op zijn eigen vraag schuldig?

Zijn gedachte gingen terug naar een wijnproeverij… Oktober 2015… samen met zijn vrouw… Ze had al pijn, maar ze was nog niet ziek.. Ja, Kiss my ass… Naast wijn, was er een tafeltje met Port… Samen besloten ze om allebei een fles te kopen… Nee die waren niet goedkoop geweest. Voor een speciaal moment, keken ze elkaar lachend aan…. 2,5 maand later werd de eerste fles soldaat gemaakt.. met… juist deze goede vrienden.. Ze dronken op het leven… ….wat zij nog had… Die 2e fles port dronk de man drie maanden na het einde van haar leven leeg… Juist ja, met deze goede vrienden. Tradities moesten eigenlijk in ere worden gehouden, toch had de man nooit meer een fles port gekocht.

25 juni 2019 deel 3
Mijn straf was verdient, maar wellicht ook educatie voor de nieuwe Meesteres. Terwijl mijn billen nog enigszins nagloeide. Pakte Mrs. Denise een touw.   ‘Ik ga nu een Amerikaanse en Japanse bondage demonstreren.’  Ze begon met de Amerikaanse. Vakkundig legde zij de knopen in het touw en binnen een mum van tijd stond ik in zijn geheel ingepakt. Met het overgebleven touw liet ze zien hoe je vervolgens  eenvoudig armen kunt fixeren. Het ziet er allemaal zo natuurlijk en eenvoudig uit bij Haar. Daarna pakte zij twee veters en waren mijn ballen aan de beurt. Voor de verandering hadden beide ballen er zin in, toch vond ik het niet erg dat zij demonstreerde hoe zij omgaat met onwelwillende ballen. Stevig greep ze met haar hand mijn balzak vast, zodat mijn ballen absoluut niet meer konden ontsnappen. Zo bond ze mijn ballen op drie of vier verschillende manieren af..

Nu was Mrs. Alexandra aan de beurt. Mrs. Denise nam plaats op een stoel en begon mijn verslag te lezen. Daarbij observeerde zij de jonge Meesteres die enthousiast aan de slag ging. In de tussentijd schoot Mrs. Denise een paar keer in de lach o.a. bij de volgende passage: ‘‘Is het potje schoon??’ Vroeg Mrs. Denise in een trant van, ik ga echt niet dat kleffe potje oppakken.’  De eerste twee pogingen liepen nog niet echt. Is ook normaal. Mrs. Denise herhaalde nog een aantal punten. Het duurde niet lang of Mrs. Alexandra had letterlijk de touwen goed in haar handen. Ze haalde ze goed na. Als slaaf was dat genieten. Maar het echte genieten kwam bij oefening twee. Het afbinden van de ballen.. Wat een straf is dat zeg!!! Als een mooie Meesteres het afbinden van ballen oefent op mijn edele delen. Mijn lid begon te druipen en was binnen de kortste keren keihard. Dat was mijn Meesteres uiteraard niet ontgaan… Een woord: HEERLIJK…

Terwijl Mrs. Alexandra aan het oefenen was, stond de deur van Rood wagenwijd open. Het was een gezellige Zoete Inval. Zo stond Fleur er bij te kijken en kwam ook Mrs. Nina even voorbij. Een onderdeel van de takel moest worden vervangen.  ‘Sjakie, Sjakie, Sjakie’, zei Mrs. Nina, ‘heb jij dat ook al kapot gemaakt..’ Wijselijk hield ik mijn mond. Mrs. Nina vond het vervolgens leuk om tegen mijn billen te slaan. Ik zij daar geen nee tegen. Datzelfde gold ook voor Fleur’, tot ze even snel weer waren verdwenen. ‘Als je wilt kunnen we ook nog de Japanse bondage oefenen. Deze is zonder knopen.’

 In mijn eerste periode bij DP had Mrs. Denise mij regelmatig zo vastgezet. Mijn vrouw daarentegen beheerste alleen de Amerikaanse variant. Vroeger op feestjes had zij mij zo vaak ingepakt… Sweet memories!  Mrs. Alexandra had de slag redelijk snel te pakken. Het blijft echter een kunst van oefenen, oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Dat heeft Mrs. Denise in het verleden tot in den treuren gedaan. Tijdens het oefenen verveelde Mrs. Denise zich enigszins, daarop werden mijn afgebonden ballen getrakteerd op laarzenkussen met wisselende snelheid…. …van de laars naar mijn ballen welteverstaan.  Na een paar pogingen stond ik keurig in een Japanse Bondage en mocht ik beide Dames met eveneens nog afgebonden ballen volgen naar de zolder. Tijd voor een volgende beproeving…   

Hoofdstuk 16b Mabel
Hank werd niet meer terug naar de stal gebracht maar naar een kleine cel in de kelder van het hoofd gebouw. Hij had zijn nieuwe eigenaresse nog niet gezien. De blinddoek ging pas af nadat de deal was beklonken. Miranda bracht hem persoonlijk naar de cel toe. Ze keek hem aan… ‘Don’t you think you are a special slave boy’ beet ze hem toe terwijl ze Hank in de cel parkeerde. Ze trok hard aan de cock leash, die zij door enkele omslagen om haar hand heen veel korter had gemaakt. Ze trok daarbij de riem omhoog en zover dat Hank strak tegen de tralies aan stond. In haar andere hand had ze een humbler. ‘I have seen boys like you go for 250 to 500. But this night you gonna think about me’ terwijl ze de humbler achter zijn ballen en voor de tralies bevestigde. Miranda bevestigde vervolgens zijn handen ook aan de tralies. Hij zag hoe Miranda weg liep, ze was nog nooit aardig tegen hem geweest, toch zou hij haar gaan missen…… Zou hij nog ooit thuis komen?    

De volgende ochtend werd hij ruw uit zijn slaap gewekt door Miranda…’Wake up boy’  klonk het weer met dat zwaar Zuidelijke accent.. Hij werd lomp uit de kooi gesleurd. Zijn enkels en polsen werden geketend. Miranda ging vlak voor hem staan.. ‘Look down boy’ daarbij greep ze hem nog een keer vol in zijn ballen. ‘To bad Lady Carmen sold your ass…. I would love to fuck with my 10 ince friend over and over again.’ Terwijl ze gelijktijdig aan zijn haren trok.. ‘Down on the floor and kiss my boots, as gratitude for our good care slave bay.’ Miranda bevestigde een riem aan de collar en liet hem achter haar aan naar buiten kruipen..’Now move your ass lazy pig!’

 ‘Well well is that my new ‘stallion‘? Hmmmm..‘ ‘Yes Miss Mabel.’ Antwoordde Miranda, terwijl ze gelijktijdig de riem overhandigde. Ze trok er meteen fel aan. ‘Stand up boy’ aan Mabels accent te horen kwam zij ook uit het zuiden. Mabel was een vol slanke Dame van ruim in de 50. Ze was circa 180 groot. Ze droeg een zwart korset waar haar grote borsten bijna in uitpuilde en daaronder een ruime rok en rijlaarzen. Ze had rood krullend haar dat ze voor de gelegenheid in een staart droeg. ‘Miss Mabel, this is the key for the ‘little cage’. ‘Thanks Miranda, you are a nice young lady. And you slave boy…. I hope you are worth the money, otherwise I let you fuck with a much bigger dildo?? You understand boy?’ ‘Yes Miss ehhhh …’ ‘For you it is yes Mistress Mabel… slave. Phoebe unlock his cage for me girl.’

Phoebe was een blonde jonge Dame van circa 1,60 groot. Ook zij was gekleed in een rijbroek met daarboven op een witte getailleerde blouse. Vakkundig maakte zij het slot los. De penis van Hank plopte er bijna ongeduldig uit. Mabel aanschouwde dit gebeuren met plezier.. ‘Phoebe girl, you have the honor. Play a little bit with his cock.. Let’s she if he enjoys..’ Yes Miss.’ Antwoorde ze enthousiast.. Gretig trok ze aan zijn lul, die weldra op oorlogssterkte stond. ‘And now the fun part begins’ zei ze lachend met een sadistisch blik in haar ogen tegen Hank. ‘Phoebe girl, if you are able to put his cock back in the cage in one minute….He will be yours tomorrow night..’ Voor dat Hank het in de gaten had, schopte die ‘lieve’ Phoebe hem keihard onder zijn zak. Hank zakte in elkaar van de pijn en greep met zijn handen in zijn ballen. ‘Hands of boy’ schreeuwde Phoebe naar hem terwijl ze hem met een rijzweep op zijn heupen sloeg. Van zijn mannelijkheid was weldra niets meer over. Vakkundig deed ze de metalenring weer achter zijn ballen en schoof ze de kooi eroverheen. Waarna ze het geheel afsloot met een slot.

‘Welldone Phoebe…record 0,50 seconds….. Okay, put him in the other cage for transport.’ Even later zat Hank opgesloten in een kleine kooi, waar hij met moeite in kon zitten.. Lady Carmen kwam nog een keer kijken, terwijl de koets, een platte kar, met beide Dames op de bok vertrok.  ‘Don’t you need an escort Mabel?’ Vroeg Lady Carmen.  ‘No thanks Carmen, It is only a one day ride’ ‘Okay good luck…’ Terwijl ze wegreden keek Hank nog een keer naar de farm. Voor even had hij oogcontact met Lady Carmen… Zij draaide zich om naar Miranda die naast haar stond. ‘That was a very good deal Miranda…’ Yes indeed Lady Carmen.. yes indeed….. Einde

25 juni 2019 (deel 4)
Mrs. Denise en Mrs. Alexandra gingen voor mij uit ‘Mag ik lopen Meesteres?’ ‘Ja..’ Antwoordde de jonge Dame. Terwijl ik opstond, zag ik dat Mrs. Nina op de gang stond. Ze keek mij vernederend aan. Terwijl zij mij weer heerlijk tegen de billen sloeg, beet ze mij toe. ‘Loser’ Op zo een moment begin ik mijn eigen fictie – House of Fantasy – aan te zien voor werkelijkheid. En dat met die heerlijk pretoogjes van Haar. Wat een genot. Op de zolder aangekomen mocht ik plaats nemen op de knieën voor de rekbank. Mrs. Alexandra ging aan de slag met de airco, die zij op de een of andere manier niet aan de praat kreeg. Ook Mrs. Nina en Mrs. Denise kregen deze airco niet aan. In de tussentijd vroeg Mrs. Alexandra wat mij ‘triggerde’ in deze rol als slaaf. Uiteraard was er de tijd niet voor, om hier heel diep op in te gaan. Haar vraag was echter oprecht en zeker een goede vraag. Wat beweegt iemand om slaaf te zijn? Voor regelmatige lezers van deze column is mijn gevoel op het SM gebied, meer dan een open boek ondertussen.

‘Ken jij de rekbank?’ vroeg ze mij Mijn antwoord was uiteraard Ja, maar het was al een tijd geleden voor mij en echt opgerekt uit mijn eerste DP periode. Mrs. Denise sommeerde mij even later om plaats te nemen op deze bank, waarna ze demonstreerde hoe je een slaaf hierop vastlegt. Eerst de benen  en daarna de armen. Altijd veiligheid voorop. Wat Mrs. Denise nu weer deed, wat ze al zo vaak heeft gedaan, met al Haar passie en enthousiasme een jonge Dame opleiden. Met als doel om een volgende topper klaar te stomen voor het Dream Team. Ik begrijp heel goed dat zij nu alweer voor de derde keer op rij the kinky award titel Professional of the Year heeft gewonnen.  Zo werd ik voorzichtig en bedachtzaam een paar keer gerekt en gestrekt. ‘Let met losmaken altijd op de schouders, je kunt iemand zo niet te lang laten liggen.’ De jonge Meesteres nam de informatie leergierig tot zich. Terwijl zo nu en dan vier handen kietelend en kroelend over mij lichaam gingen. ‘Hij kan nu dus echt helemaal niets meer haha.’ ‘Is het normaal dat zijn ballen helemaal rood kleuren?’ Vroeg ze nieuwsgierig. ‘Dat is geen probleem’ Antwoordde de Grand Lady behoedzaam.

De gedachten alleen al zorgde voor een opwindend gevoel.  Aangezien de airco dienst weigerde en het toch echt de bedoelingen is dat alleen wij slaven ‘lijden’. Werd ik snel genoeg weer bevrijdt van de rekbank om vervolgens weer naar de rode kamer terug te gaan, naar die heerlijke behaaglijke airco.. Voor de Dames uiteraard, in mijn ‘Adams Costumes’ kon ik uiteraard niet zweten.  Daar was Mrs. Alexandra inmiddels al bezig met het uitzoeken van een aantal slag instrumenten. Wat is een oefensessie, zonder de slagtechniek te trainen. Uiteraard ging Mrs. Denise voorop en vertelde het een en ander over iedere zweep die ze klaar had gelegd. Te beginnen met het handje. Een soort van rijzweep waarmee je tepels en billen ‘heerlijk’ kunt bewerken. Ze demonstreerde haar techniek en ik mocht als stootkussen functioneren. Daarbij gaf ze heel duidelijk aan waar er geslagen mag worden en waar niet. De nier-streek b.v..

Ik stond er bij, op commando draaide ik om en incasseerde ik. Daarna mocht Mrs. Alexandra het proberen. De tweede zweep was een flogger, ook hier gaf Mrs. Denise duidelijk uitleg, uiteraard werd hij ook gedemonstreerd en ook uitgetest op Mrs. Alexandra.  ‘Je moet voelen wat een slaaf ook voelt..’ De handtechniek werd uitvoerig besproken. Hetzelfde gold ook voor de Peitsche, ja, die is gemeen hahaha… Het is net een cane met een kort ‘touwtje’ er voor aan.. autsjjj, die snijd….  ‘Deze laat makkelijk sporen achter…’ Vertelde ze enthousiast tegen Haar jonge protegé. In onze nababbel begonnen de ogen van Mrs. Denise al te fonkelen bij de gedachte dat ze deze jonge Dame op wilde leiden tot een volgende top Meesteres.

‘Zo Sjakie, heb jij een beloning verdient?’ Ik keek Mrs. Denise vragend aan en dacht.. Een beloning verdient?’ ‘Dat is niet aan mij Meesteres, om dat te bepalen.’ ‘Correct, wederom goed geantwoord… Goed hoeveel seconde Sjakie??’ Dat is altijd lastig en nu waren mijn ballen nog steeds stevig afgebonden. ‘Nou, hoelang Sjakie??’ ‘Een minuutje Meesteres…’ Ik was berengeil, stond ook al een tijdje droog. Nu moest ik mij afrukken voor de vrouw van mijn dromen, dat is dus geen probleem. De jonge Dame zorgde zowaar voor een klein beetje schaamte bij mij… Maar een klein beetje overigens haha. Ik had ook geen tijd om na te denken, vooral toen Gi…ehhh Nina binnenkwam. Als House of Fantasy ooit verfilmt zou worden… Ja, dan weet ik wie de rol van Gina moet spelen. Zij speelt Haar eigen rol, precies zoals ik het geschreven heb… Is dat nu toeval….??? Wel geil…

Voor mij links stond Mrs. Denise, strak als altijd in een fantastisch mooi outfit….. in het midden de jonge Dame en rechts van Haar…… Ja… aahh uuhh…Het leek wel of ik in een carrousel zat terwijl zes ogen van drie mooie Dames mij vernederend aankeken.. Ik voelde mijn zaad omhoogkomen terwijl Mrs. Denise begonnen was met de Final Countdown…. Mijn ballen zaten vol met ‘geil’ en de hongerige zaadcellen wilde eruit.. In een race om eenmalig het licht te zien om vervolgens in schoonheid en genot te sterven………

Bij drie gingen de eerste over de barricades…. Dat was enkel het eerste regiment.. De Dames konden niet bevroedde dat mijn totale leger een veelvoud was van mijn eerste troepen.. ‘Mag ik komen?’ Vroeg ik dan ook.. ‘Nog komen?? Ja…’ antwoordde Mrs. Denise enigszins verbaasd…. En daar gingen zij….. een ongelofelijke ontlading… Ahhhhhhhhhh aaahhh ‘Jezus, wat een lading zeg…niet normaal’ ‘Alles oplikken, probeerde Mrs. Nina wederom. Ik hou ook van U, maar Mrs. Denise en alleen Mrs. Denise bepaald….  Als de maan hoog aan de hemel staat, de duisternis verlicht Vindt mijn zaad blindelings in het donker het ultieme licht  ………………..wordt vervolgd

Schat
Zo diep,
als daar gelegen.
Gesloten, dicht
en verzwegen

Verlangen, maar
niet te bereiken.
Zal de tijd, genadeloos
verstrijken,

Op zoek, niet
wetend waar.
Naar herinneringen,
die ik bewaar.

Onmogelijk,
kan ik ontsluiten.
Is mijn hunkering
niet te stuiten.

Ga ik verder,
moet ik doorgaan.
Alvorens mijn gedachtes
voorgoed vergaan.

Voor het grijpen,
toch ontgaan.
Bent U de schat,
in mijn bestaan.

Stilte
Niets zeggen,
nog minder horen.
Alleen geluid in mijn hoofd,
kan de rust verstoren.

Niets voelen,
nog minder raken.
Zal ik zonder tast, bij mijn
doel moeten geraken?

Niets zien,
nog minder ruiken.
Zal ik al mijn zintuigen
moeten gebruiken.

Dat wat er niet is,
kan er ook niet zijn.
Incasseer ik zonder slag
of stoot, de pijn

Dat wat dicht is,
kan niet open zijn.
Ben ik al jaren met
mezelf in rein.

Ontkurkte U mijn hart,
Zodat mijn geest kon gaan,
Hoor ik de stilte, die alleen
U kunt verstaan.

Top