De vele gezichten van Nina, het was weer genieten!
Op twee dagen na exact een jaar na mijn laatste afspraak met Meesteres Nina, was het weer eens tijd voor mijn zoveelste (mislukte) poging tot eerherstel. Of ‘eerherstel’, het is voor mij al een eer om een uur op de worstelmat te mogen doorbrengen met een dame zoals Nina. Want ze heeft vele kanten. Qua uiterlijk is ze uiteraard het knappe buurmeisje, waar je stiekem verliefd op bent. Maar tegelijkertijd kan ze ook genadeloos zijn, soms zelfs tot het sadistische aan toe. Soms schrikt ze daar zelf dan weer van, want op momenten dat ze ziet dat je gezicht wel erg wit begint te worden van al haar houdgrepen toont ze al snel haar bezorgdheid. Kortom, het is een sterke, meedogenloze, maar tegelijkertijd bovenal lieve meesteres, die rekening houdt met wat je graag wil. Sterker nog, ze levert wat je verlangt en waar je van droomt, maar soms zelfs méér.
Immers, toen ze na mijn aankomst bij Domination Palace zelf de deur opendeed in een werkelijk oogverblindende zwarte leren outfit had ze mij meteen al in haar macht. Ik was, zoals gebruikelijk, weer eens te vroeg en dus vroeg ze mij om te wachten in de rode kamer. Ze kwam mij drinken brengen en gaf aan haar sportoutfit alvast aan te trekken, maar ik gaf aan haar tijdens ons voorbeschouwende praatje liever nog even in haar zwarte outfit te zien die ze op dat moment droeg. Ik kan me nog goed herinneren dat ik na onze laatste ontmoeting de dag erna helemaal van slag was, zat in een behoorlijke ‘subdrop’ zoals dat schijnt te heten. Ik was zo koppig geweest om niet snel genoeg af te tikken en daardoor bijna KO gegaan. De dag die volgde kon ik alleen maar aan Nina en mijn sessie met haar denken, maar het bleek lastig om in mijn hoofd de beelden weer voor me te zien. Met dat in mijn achterhoofd stelde ik haar ditmaal de voor mijn doen brutale vraag of ik voorafgaand aan onze sessie wat selfies samen met haar in dit prachtige outfit mocht nemen, zodat ik een zichtbare herinnering zou hebben. Gelukkig vertrouwd Nina mij inmiddels wel genoeg om te weten dat dit soort foto’s echt alleen voor privé-gebruik zijn en dus ging ze akkoord. Sterker nog, het werd een hele reeks aan foto’s, waarbij ze uit eigen initiatief zelfs nog iets verder ging dan alleen poseerfoto’s. Nou weet Nina ook perfect hoe ik buiten de worstelmat mentaal in elkaar zit. Tussen onze sessies door hebben we soms wat mailcontact, waarbij ze me soms ook nuttige tips geeft die mij in mijn sociale leven nog van pas kunnen komen. Een bezoekje aan Nina is dus niet alleen worstelen, maar ook een beetje ‘bijkletsen’.
Maar dit is natuurlijk niet de reden om naar Valkenswaard af te reizen en ook niet wat de lezers van deze review willen lezen. Ik kom natuurlijk vooral om te worstelen met, herstel genadeloos ingemaakt te worden door Nina. Vooraf nog met de valse illusie dat ik een serieuze tegenstander voor haar ben, om vervolgens al snel te ervaren dat ik vooral mentaal geen schijn van kans maak. Want als ze dat al niet had gedaan met haar outfit, dan zal iedereen die weleens heeft afgesproken met Nina kunnen beamen dat je als man meteen verloren bent als je te lang na haar ondeugende glimlach kijkt. Die fout, alhoewel ik het zo niet zou willen noemen, het is een volkomen logische reactie, maakte ik ook al snel weer, met als gevolg dat ik vanaf de eerste seconde haar speelbal was. Breastsmothers, headlocks, onuitkoombare scissors, houdgrepen, chokes, grepen waarvan ik niet weet hoe ze heten, het hele arsenaal aan pijnlijke (maar stiekem ook lekkere) grepen werd door Nina uit de kast getrokken om mij te laten voelen dat zij de baas was. Terwijl ze deze ‘jongeman’ in de ene na de andere houdgreep legde en verpulverde met haar ‘squeezes’ combineerde ze haar fysieke dominantie met humor, want een sessie met Nina is voor mij ook zeker (ondanks de vernedering) lachen en plezier maken. Het kwam geregeld voor dat ik haar lichaam voelde schudden van het lachen (wat een heel fijn gevoel is) en ook ik kreeg geregeld de slappe lach (al kwam dat wellicht ook doordat ze weet dat ik niet tegen kietelen kan…) . Het enige serieuze moment was het armpje drukken. Want dat ik haar daar vorig jaar in had verslagen, dát wilde ze toch echt wel even rechtzetten. Ze had er naar eigen zeggen zelfs flink voor getraind in de sportschool, en dat heb ik geweten. Als Nina haar zinnen heeft gezet op winnen, dan kan ik maar beter niet te veel tegenstribbelen, en dus heb ik me uiteindelijk maar gewonnen gegeven.
Of Nina ook zwakke plekken heeft? Om eerlijk te zijn heb ik ook niet echt mijn best gedaan om die plekken te ontdekken. Als je iets te lang in haar ogen kijkt, heeft zij simpelweg al gewonnen (al geldt in feite hetzelfde voor mij 😉 ). Het uur wat ik had geboekt was weer veel te snel voorbij. Ik heb weer in de meest onmogelijke houdingen gelegen, terwijl Nina vocaal sommige bij haar bekende gebeurtenissen in mijn normale leven van kritiek én advies voorzag. Omdat het uur wel heel abrupt voorbij was en ze weet dat ik graag een uitsmijter als afsluiter hebt, besloot ze het zachtgekookte eitje wat ik ben tot besluit nog op de ‘Nina Special’ te trakteren. Hoe ze dat deed? Ik heb werkelijk geen idee! Maar het was in ieder geval precies wat ik wilde! Mijn benen konden geen kant meer op, mijn armen lagen ‘vast’ en ze trok alles net zo lang aan totdat ze zelf besloot los te laten aangezien ik in een dermate gênante positie was beland dat zelfs aftikken onmogelijk was. Ik voelde me als een geplette croissant, maar het was weer genieten! Na de verplichte douche nog even wat goede persoonlijke gesprekken gevoerd, want ook dát is Nina! Op de mat meedogenloos, erbuiten echt een ontzettende lieverd die geeft om haar klanten en hen het allerbeste gunt. Met een welgemeende knuffel afscheid genomen. Ik ken mijn plaats weer, en heb daar vrede mee…
Nina, het was weer geweldig! Je weet hoe ik erin sta, zolang ik nog vrijgezel ben zie je mij volgend jaar zonder twijfel weer een keer verschijnen.
Groetjes, de keukenprins!