Begin september had ik een extra lange sessie geboekt bij Meesteres Zascha, 2,5 uur + een half uurtje opsluiting. Verder had ik via de site een oproep aan mensen gedaan om samen te spelen, in ieder geval een deel van de tijd.
Ik had bovendien aangegeven dat deze ene keer, omdat ik een week alleen op vakantie ging, een beperkte hoeveelheid sporen wel kon.
Het is een memorabele middag geworden, waarin ik vele kanten van pijn lijden mocht ervaren.
Meesteres Zascha had me verzocht om sterke tape mee te brengen, zodat we daar leuke dingen mee konden doen. Wat? Dat komt…
Toen ik bij de bouwmarkt was en sterke tape in leuke kleurtjes had uitgezocht (wit, rood en grijs), keek ik nog wat verder rond. Ik zag een set leuke lijmklemmen liggen (daar kan je ook fijn pijn mee doen!), dus die nam ik ook mee.
Ze zagen er wel leuk uit, maar bij nader inzien vroeg ik me af of ze wel groot genoeg waren. Ik vond van niet en heb nog een setje, grotere, klemmen gekocht.
Toen ik aankwam was ik iets te laat. Sommigen onder jullie weten wat er dan gebeurt.
Zoals gebruikelijk: je spreekt van te voren en bij het voorgesprek in de bar wat dingen af, en dan gaat de middag toch weer anders!
Meesteres Zascha was verguld met de klusspullen!
We gingen dan ook snel naar boven, naar de blauwe kamer, uitkleden en douchen. Terug in de kamer pakte Zascha als eerste de klemmen. De kleintjes waren inderdaad te klein voor het doel waarvoor ik ze gekocht had. Ze pasten niet om mijn ballen. Maar, kreatief als Zascha is vond ze er wat anders op. Ze trok mijn voorhuid iets naar voren, en klemde ze helemaal vast om mijn voorhuid. Toen begon ze heel lief mijn pik te strelen. Die wilde natuurlijk hard worden, maar dat ging natuurlijk niet. Reden te meer om nog even door te gaan met strelen (en in mijn ballen knijpen). Ik zou zeggen: meteen raak!
Ze pakte de grotere klemmen. Dat waren van die ratelklemmen, die je klikje voor klikje dicht kunt klemmen. Ze hebben ook een stevige, brede, platte bek, zodat ze niet wegglijden. Misschien zijn ze ook inmiddels wel op één van jullie uitgetest. Eerst de ene op mijn linkerbal, steeds een klikje verder en toen op de andere. En na even gewend te zijn nog een klikje verder natuurlijk, en nog één.
En nog één. Zo zat ik daar op de rand van de bank in de blauwe kamer, 2 kleine klemmen op mijn voorhuis en 2 grotere lijmklemmen op mijn ballen. En natuurlijk strelen en zachtjes knijpen om te kijken wat het effect was. Voor de meesteres hebben die klemmen op je voorhuid een bijkomend voordeel: geen gelek en gedrup natuurlijk. Maar gekmakend geil is het toch!.
Vervolgens pakte Zascha een touw en haalde dat door de grote klemmen heen en maakte er een soort lus van. Toen liep ze even weg, mij achterlatend met mijn toch redelijk serieuze pijn op mijn ballen.
Ze kwam terug met een aantal gewichten; geen kleine!
Ze haakte de eerste aan de lus en liet hem zachtjes zakken. Er is gewone pijn en zware pijn. Op een schaal van 1 tot 10 zou ik zeggen: een 7. Dat zou nog meer worden. Ze hing er namelijk nog een gewicht bij.
Toen droeg ze me op om languit op de bank te gaan liggen. Dat betekende: naar achteren leunen en met mijn ballen de gewichten optillen, over de rand van de bank heen. Toen ik met veel moeite was gaan liggen bedacht ze zich: “Ga toch maar weer zitten”. Gaan liggen en de gewichten langzaam optillen is één ding, maar ze over de rand laten zakken zonder dat je meteen het gevoel hebt dat je ballen eraf scheuren is een tweede. Maar het lukte me!
Op dat moment hoorden we gestommel op de trap. Slaafaap was onderweg, zo begreep ik, voor een beetje bi-spel.
Dus mocht ik weer gaan liggen.
De klemmen gingen eraf, en iedereen weet: erop is één ding, eraf doet nog veel meer pijn!
Maar toen lag ik tenminste lekker ontspannen op mijn rug.
Slaafaap kwam binnen en hij mocht meteen aan het werk: eerst mijn ballen likken (pijpen kon immers niet, de kleine klemmen zaten nog wel op mijn voorhuid), en daarna ook bijten, steeds een beetje harder.
Tussen ons ontspon zich een mooie dialoog: “ik ben niet bi” aldus slaafaap, “ik doe dit alleen als het moet van mijn meesteres”. Waarop ik antwoordde: “ik ben ook niet bi, maar ik doe dit alleen als ik mag van mijn meesteres. Ik had namelijk inmiddels een handschoen aan gekregen zodat ik de pik en ballen van slaafaap lekker kon masseren.
Voor de meeste mensen geldt immers: “I’m straight like spaghetti: when I’m dry and cold I’m straight, but when I’m hot and wet…”.
Ik vond het ontzettend lief van slaafaap dat hij op mijn oproep gereageerd had, en onmiddellijk “aan de slag” ging. Ik hoop dat hij het lekker vond wat ik bij hem deed! Volgende keer zal ik je pijpen!
Toen slaafaap weg was en ik nog wat lag te bekomen van alles kwam Zascha naar me toe: “je mag kiezen”, zei ze, “25 slagen met de cane of 10 met de bullwhip op je ballen, kies maar…”. God, wat een keuze. Ik had nog nooit de cane op mijn ballen gevoeld (de bullwhip meer dan eens zoals jullie weten), maar 25…
“Doe maar de cane, die ken ik nog niet, maar wil je het wel rustig opbouwen?” “Tuurlijk, je kent me toch, ik ben altijd lief voor je”. Dat is juist waar ik zo bang voor ben en wat me ook zo aantrekt bij Meesteres Zascha; ze weet me pijn te toen met een hele lieve glimlach: hoe liever ze glimlacht, hoe meer pijn ze me doet, wil doen en mag doen!
Ze bouwde het inderdaad rustig op, en ik moest meetellen. Na tien tikken zei ze: “Oh, die 10 met de bullwhip krijg je straks nog! Maar nu gaan we het harder doen”. Het merkwaardige is: het is hard, het brandt als vuur, na elke tik neemt ze ruim de tijd om me de pijn te laten voelen en helemaal te laten doorleven, maar uiteindelijk raak ik in een soort van subspace, en wil ik alleen maar meer en harder. Dus na de 25e vroeg ik of ze nog even door wilde gaan. Nou, dat hoef je niet twee keer te vragen. En harder mocht het ook nog wel van me! Uiteindelijk deed het zo veel pijn dat Zascha zag dat ik niet meer kon hebben.
Dus vond Zascha het tijd mij in de gang op te sluiten/ten toon te stellen. Ze deed de grote ballcrusher om mijn pik en ballen heen en draaide hem stevig aan,
Ze nam me mee naar beneden en zette me in de gang neer. Blinddoek om, zodat ik niks zag.
Het half uur daarna kwamen er van tijd tot tijd dames en heren langs, sommigen keken alleen maar, denk ik, sommigen knepen me in tepels of ballen, Meesteres Zascha kwam twee keer de crusher een beetje aandraaien, zodat het tenminste goed pijn bleef doen.
Tijd voor de 2e pijnsessie. Als je dacht dat er al veel gebeurd was, nou, er kon nog wel wat bovenop gestapeld worden!
Allereerst bracht ze me weer op temperatuur. Als je zo opgesloten staat, koel je nogal af, daalt het adrenalineniveau, en moet, ik althans, weer met enig beleid op temperatuur worden gebracht, anders is de sessie gewoon niet leuk meer en alleen maar pijnlijk (ja, ik weet dat klinkt gek, maar er is pijn die je met plezier ondergaat en waarvan je steeds meer wilt, en pijn die alleen maar vervelend is; voor mij althans).
Ik mocht in de blauwe kamer weer op de bank gaan zitten, nu op mijn knieën. “Benen zo wijd mogelijk”, verordonneerde ze.
Ik voelde iets in mijn kont, een vinger, en nog iets meer, twee vingers, en “au”, nog iets meer, de nagel van een derde vinger. Die werd vervolgens anders ingebracht waardoor het wel druk gaf, maar geen pijn meer deed. En een vierde vinger. Toen ging ik maar even helpen mijn billen zo ver mogelijk uit elkaar te houden. Dus ontstond er ruimte voor de 5e vinger. Gelukkig allemaal niet helemaal, maar tot halverwege het tweede kootje. Dat soort gevoel brengt me wel weer op temperatuur. Na een tijdje haalde Meesteres Zascha haar hand uit mijn kont en zei: “Blijf zo maar even zitten, het is nu tijd voor de cane op je billen”. Ik had natuurlijk eerder moeten beschrijven wat een cane is: een dun rieten stokje, dat nogal kan zwiepen.
Zuchtend dacht ik aan de vorige keer dat ik bij Meesteres Zascha was; toen hadden we het over de cane gehad en het gevoel dat daarbij ontstaat. Op internet zie je soms filmpjes van mensen die zich met de cane tot bloedens toe laten slaan; kennelijk is dat lekker. Ook één van de eerste erotische boeken die ik ooit las, Fanny Hill, een roman uit de 18e eeuw, bevat een scène waarin Fanny en haar klant elkaar met takken tot bloedens toe slaan en hoe opwindend zij (het boek is vanuit haar geschreven), dat uiteindelijk vindt.
Ik had er zelf om gevraagd, en nu ook voor de eerste keer met sporen (enigermate althans).
“Tel maar”, zei ze, “het worden er weer minstens 25”. Ze begon rustig, maar al na de 7e of 8e vroeg ik of het harder kon. Zo gezegd zo gedaan. Ook hier weer: na elke klap lang wachten. Meteen na de klap voel je niets, maar langzaam bouwt de pijn zich dan op, tot na een seconde of 5 het maximum bereikt is en de pijn langzaam afneemt. Omdat je niet meteen iets voelt is het heel raar en opwindend. Mijn pik vond het in ieder geval lekker!
Na de 25e Vroeg ze: “Nog even doorgaan?” “Graag, nog iets harder”. Bij 40 hield ze op. Ik begreep nu beter die mensen die zich tot bloedens toe laten slaan. Als de adrenaline eenmaal stroomt, wil je maar één ding: meer!
Ze liet me de sporen zien in de spiegel: het viel eigenlijk wel mee; wat rode strepen en striemen. “Over een dag of vier is het weg”.
Ze liet me even op adem komen en droeg me daarna op, op mijn rug op de bank te gaan liggen. Ik voelde mijn billen wel, maar eigenlijk was het wel lekker.
Toen pakte meesteres Zascha de tape mee die ik voor haar – en mezelf – meegebracht had. Ik had een keer een film op internet gezien waarbij een meesteres (Mistress January Seraph) haar slaaf’s pik en ballen versierde. Hij had zich daarvoor heel goed geschoren, en ik snapte na het zien van het filmpje ook waarom! Ze wikkelde eerst blauwe tape om zijn ballen, heel strak. Vervolgens pakte ze de rode tape en wikkelde die om zijn pik heen, onderaan beginnend en eindigend bij zijn eikel. Het zag er fraai uit!
Maar wat je vast maakt, moet ook weer los… Alleen niet meteen, zo zou ik merken.
Meesteres Zascha wikkelde de rode tape om mijn ballen. “Ik weet niet zeker of je je goed genoeg geschoren hebt, maar dat merk je vanzelf”, lachte ze. Daarna deed ze de witte tape om mijn pik. Allebei zo strak mogelijk natuurlijk.
“En, hoe zit dat?” “Ik voel het wel”. “Mooi, dan gaan we nu de rode tape van je ballen halen, want daarna wordt het tijd voor de elastrator”. “Oh help, waar had ik me nou weer aan overgeleverd? Aan een castratiescène?” dacht ik.
Ik had me inderdaad niet helemaal goed geschoren, maar dat werd vanzelf gecorrigeerd… Wat deed dat een pijn!
Meesteres Zascha pakte de elastrator. Voor wie het niet weet: dat is een tang waarmee een heel strak elastiek om je balzak gedaan wordt (de doorsnede is minder dan een halve centimeter). Ze gebruiken het om geiten te castreren. Als je het lang genoeg laat zitten sterven de ballen af door gebrek aan bloed.
Ik heb er lang over nagedacht: heb ik nou castratieangst, of juist een castratiewens, of is het iets heel anders.
Ik denk niet dat het een verborgen castratiewens is: ik vind mijn ballen veel te lief en hoop dat ze het nog heel lang blijven doen en bij me blijven!
Het is voor mij iets anders: ik ben op zoek naar de ultieme pijn, en ik kan jullie verzekeren: die elastrator is wel zo’n beetje het heftigste dat ik ken; daarbij zijn 40 slagen met de cane een eitje…
Je hebt 2 manieren om de elastieken te bevestigen; de ene is om de hele balzak, zodat beide ballen gezellig bij elkaar blijven, de ander is elke bal apart. De tweede methode is nog pijnlijker dan de eerste -dacht ik.
Op mijn verzoek deed Meesteres Zascha de eerste methode. Die had ik nog niet meegemaakt namelijk.
Voor wie goed opgelet heeft: de witte tape zat inderdaad nog om mijn pik.
Zascha ging aan de slag, maar het lukte niet helemaal. Het is nogal een gefriemel om je balzak door het wijd opengesperde elastiek heen te krijgen. Ze ging hulp halen. Meesteres Nicole kwam al gauw helpen. Ze keek me wel aan of ik helemaal gek was; wie ondergaat dit nou vrijwillig? Nou, dat vroeg ik me ook af!
Uiteindelijk lukte het. Als het elastiek om je zak heen zit moet het van de pinnetjes waarmee het opengesperd is, afgeduwd worden. Het zijn er vijf, en de eerste drie zijn geen probleem. Bij de vierde voel je al een forse pijnscheut en bij de vijfde staat je hele zak in brand. Zo voelt het in ieder geval! Ik hapte naar adem.
“Och, nou ben ik helemaal vergeten de tape eraf te halen”, zei Zascha. Ze trok de witte tape van mijn pik. Voor wie haar op Twitter volgt: @meestereszascha vertoont hier een mooi filmpje van (met mijn bijbehorende pijnkreet aan het eind).
Toen deed ze iets heel onverwachts. Ze begon heel zacht en liefdevol mijn pijnlijke pik en ballen te masseren. En daar bleef ze maar mee doorgaan, steeds opwindender en steeds lekkerder, tot ik in haar bekwame handen heerlijk klaarkwam.
Meestal gebeurt dat soort heerlijke dingen – de kers op de taart van het bezoek – bij mij pas echt op het eind, als ik niet meer pijn hoef te lijden. Nu echter was er nog een probleempje: het elastiek moest nog los. Om dat mogelijk te maken wordt er een touw door het elastiek geleid. Door daaraan te trekken ontstaat er iets ruimte om de punt van een schaar ertussen te steken en het elastiek door te knippen.
Wat er toen gebeurde: vergelijk het met een tepelklem die losgemaakt wordt: dezelfde pijn, maar dan 10 keer zo erg, nog erger dan bij het van de tang afschuiven van het elastiek.
Dank je wel, lieve Meesteres Zascha, voor een heerlijke, lange, pijnlijke, intense sessie!
A.