Het was weer een feest; maar waarom doe ik dit?

Afgelopen week ben ik weer een middag naar  Domination Palace geweest. Het voelde als een feest. Mijn Meesteres Akira was na een periode van lichamelijk ongemak weer terug.

Maar toch spookt een vraag door mijn hoofd.  Waarom ga ik naar een meesteres?  In mijn reguliere leven zijn maar een beperkt aantal vrienden die weten dat ik aan BDSM doe. Zouden de anderen snappen dat ik me laat pijnigen en vernederen?  Schaam ik me om het ze te vertellen? Gelukkig heb ik tegenwoordig ook een vrienden/kennissenkring in de scene. Hen ontmoet ik op munches en soms op party’s. Munches zijn het best te omschrijven als borreluurtjes met gelijkgestemden in een normaal café.  In de scene heb ik ervaren dat de meesten daar toleranter en respectvoller zijn dan velen daarbuiten. Daarbuiten bestaat het vooroordeel. Mijn reguliere vrienden/kennissen weten  daar dus niks van.  Ik denk dat ze  denken dat het om afranselingen gaat.  Ik ga niet voor de pijn naar een meesteres. Ik kan eigenlijk helemaal niet goed tegen pijn. Het is voor  mij de totale afhankelijkheid van een meesteres waar ik op kik. En daar hoort dan pijn en vernedering bij. Een mooie vrouw die met mijn lijf doet waar zij zin in heeft, die me laat voelen dat ik afhankelijk ben.  Ik vind Meesteres Akira zo’n bloedmooie vrouw. De afhankelijkheid is voor mij het tegenovergestelde van mijn normale leven,waarin ik niet afhankelijk kan zijn en zelfstandig beslissingen moet nemen.  BDSM is voor mij een spel  van macht, waarbij ik de macht over mezelf uit handen geef.
Bij de aanvang van de sessie vroeg Meesteres Akira naar mijn wensen voor deze middag. Bij Domination Palace doen de dames dat altijd bij het voorgesprek. Vanzelfsprekend antwoordde ik dat ze vooral met mij moest doen waar ze zelf zin in had. Dan zouden we allebei het meeste plezier hebben. Zoals ik in de inleiding schreef  kik ik immers op de volledige afhankelijkheid van haar, van haar willekeur en grillen, van haar macht over mij.

Het werd een gevarieerde middag. Dat ze zelf kon bepalen wat er ging gebeuren  kwam haar deze keer bovendien goed uit. Haar machtige hoge laarzen moesten hoognodig gepoetst worden.  Ze wist bovendien nog  dat ik een fetish heb voor overknee leren laarzen. Dus halverwege de middag was ik aan het poetsen. Kennelijk was ze tevreden met resultaat. Ik kreeg een vorstelijke beloning. Ik mocht iets drinken: haar  champagne!
Na deze beloning  werd ik nuttig gemaakt als deurmat, als voetveeg. Ik moest in de barruimte gaan liggen bij de deur naar het privévertrek van de dames.  Gestrekt, languit. Mijn handen werden vastgebonden en  naar achter  getrokken.  Mijn voeten naar voren.  De dames die naar binnen of naar buiten wilden konden over mij heen stappen of hun voetzolen aan mij afvegen. Of zoals Meesteres Akira zelf deed:  even met de stiletto’s van haar laarzen mijn tepels  toucheren en pijnigen.  Meer dan een uur heb ik daar gelegen. Dat was niet prettig. Vooral niet omdat de vloer koud was.

De middag was begonnen met mij om te tutten. Het  Meesteressenhartje van Akira gaat sneller kloppen wanneer ze een bezoeker  mag omkleden als slavin of anderszins mag opmaken.  Eigenlijk heb ik geen fantasie bij travestie en omtutten. Ik vind het flauwekul. Toch als Meesteres Akira zo met me bezig is, mijn lippen stift, mijn gezicht bepoederd  voel ik dat ik intimiteit en aandacht krijg.
Er was op de dag van mijn bezoek flinke sneeuwval voorspeld. Dus sloot  Akira daarbij aan door mij om te tutten tot  sneeuwpop. Een wollen muts over mijn hoofd. Een carnavalsneus in de vorm van een winterpeen. Om te laten zien dat ik koude wangen had werden ze rood gepoederd.  De bedoeling was dat ik later buiten  naakt in de sneeuw door de Meesteres  gefotografeerd zou worden. Tot spijt van de Meesteres en tot mijn grote geluk zette de sneeuwval niet door.  Dus dit plan van haar viel in duigen.

Nadat ze me had omgetut tot sneeuwpop  werden tepelklemmen bij mij aangebracht. Deze bleven een flinke tijd zitten.  De bedoeling was vooral dat mijn tepels  de rest van de middag extra gevoelig waren zodat Meesteres Akira mij er op een gemakkelijke manier mee kon “plagen”.
Ook had ze mijn ballen in het begin afgebonden. Ook dat bevordert het  “plagen” bij aanrakingen.
Mijn naakte  lichaam reageert heftig  op aanrakingen.  Soms omdat ze pijnlijk zijn, soms  omdat ik bij voorbaat al angstig ben voor de pijn. Soms reageert mijn lijf van genot. En vaker komen de reacties van mijn lijf voort uit een mengeling van dergelijke redenen.
In de loop van de middag heb ik ook de zweep weer gevoeld.  Eerst een flogger.  Dat was om mij op te warmen zei  Meesteres Akira. Ik moest tot 35 tellen. Later hanteerde  ze een erg gemene bullwhip.
Bij deze bullwhip heb ik gegild.  Meesteres Akira  had meesteres Mara en switch Lilly gevraagd te komen kijken hoe ze dit aanpakte. Als de bullwhip  niet goed genoeg terecht kwam vond Maradat de slag niet telde.
Voordat Akira overigens met de zwepen begon  heb ik voor de dames een showtje moeten geven. Dansen op een dom liedje wat Akira via haar telefoon afspeelde. Ik ben daar erg onhandig in en vind dat altijd vernederend.  De dames lachten me uit. Ik vermoed  dat Akira dit showtje juist had ingelast om mij te kunnen uitlachen.
Tegen het einde van de middag  bezorgde Meesteres Akira mij met een terminator een hoogtepunt.  Ik heb ervan genoten. Ik hoop dat een volgende sessie  ook weer eindigt met een dergelijk hoogtepunt.   In de commerciële BDSM is dat gebruikelijk.  Een dergelijk einde is echter  niet noodzakelijk. De aandacht  en  aanrakingen tijdens de sessie zorgen net zo goed voor  een bijzondere intimiteit. Een sessie kan ook eindigen met extra zweepslagen  en een intieme knuffel  en aai over mijn hoofd omdat ik het heb ondergaan voor mijn Meesteres.  Juist binnen de BDSM kan intimiteit op heel verschillende manier tot stand komen en heel  intensief zijn.

Toen ik de deur bij Domination Palace achter mij dichttrok, wachtte mij een koude douche.  Natte sneeuw,  een snijdende wind, temperatuur  rond het vriespunt. Maar van binnen gloeide de warme herinnering aan mijn Meesteres nog een hele tijd.
Slaafaap

Top