Moervast in de klem tussen Zascha’s gelaarsde benen

Meesteres Zascha is een slanke, atletische jongedame met 12 jaar jiujitsu-ervaring, bij wie ik een aantal maanden geleden een intensieve worstelsessie had geboekt. Met 3 jaar ervaring was ik zelf nooit verder gekomen dan de groene band, dus ik vond het heel spannend om deze Mixed Martial Artist met zwarte band uit te dagen en mij in klemmen vast te zetten. Ik had speciale belangstelling voor haar submission-grepen: grepen die tot opgave dwingen omdat het fysiek onmogelijk is om uit zo’n greep los te komen. Daarbij wilde ik ook de grenzen van mijn schoudergewrichten opzoeken. Zascha’s dominantie en technische vaardigheden bleken een perfecte combinatie om mij super weerloos te krijgen, en te houden, en mij dat goed in te peperen. Ik kon volkomen vertrouwen op haar technisch inzicht hoe je in deze klemmen blessures vermijdt.

Speciaal voor mij had ze stoere paardrijlaarzen en een strakke rijbroek (met leren kont) aangetrokken. Er is een foto waarop goed te zien is hoe ik op mijn buik lig en haar rijlaars mijn beide armen mee omhoog dwingt tot die een hoek van 90 graden maken met mijn rug. Dan heeft zelfs deze optimistische uitdager niet veel meer in te brengen. Aigle rijlaarzen met platte hak en de nauwsluitende jeans zijn prima om in te worstelen, maar deze outfit haalde mij wel flink uit mijn concentratie. Dat bleek ook weer toen het te laat was om in te grijpen en mijn polsen op mijn rug omhoog werden getakeld. Hoger en hoger. Uiteindelijk konden zelfs mijn tenen geen steun meer vinden aan de mat onder mij. Extreem superweerloos hang je daar dan helemaal uitgerekt en je kan nergens een spier nog verroeren. Meesteres Zascha laat op dat moment merken dat ze heel graag wil weten aan wie die Aigle Dressage paardrijlaarzen eigenlijk toebehoren.

Ik kon de drang om mezelf een herkansing te gunnen niet weerstaan en deze week was het dan zover. Zie ook twitter @MeesteresZascha voor een filmpje en een foto van 13 juni. Na enkele minuten stoeien op de mat zat ik vast in een “triangle”. Met één arm gevangen tussen haar sterke benen kom je niet meer los als Zascha haar ene voet gelockt heeft in de knieholte van haar andere been. Opgeven is dan geboden omdat de gevangen arm de eigen hals kan afklemmen; ook kan de winnares nog even spelen met die ongelukkige uitdager; door zijn weerloze arm in een tegennatuurlijke stand te dwingen moet hij zeggen wat ze graag wil horen. Mezelf loswurmen bleek evenmin een optie toen Zascha op mijn rug zat en haar gekruiste benen mijn gestrekte armen samendrukten (zie foto).

Ook deze week zag amazone Zascha haar kans schoon toen ik op mijn buik lag en hup, daar lag mijn rechterarm hoog op mijn rug klem tussen haar gelaarsde been. Zascha noemde me de Japanse naam voor deze submission-greep; de klem lijkt op een omoplata (“schouderblad”). Zascha wilde mijn schoudergewrichten uittesten, dus de klem werd nog even goed aangezet en zo zat alles moervast daar achter mij, hoog op mijn rug, helaas buiten bereik van mijn vrije linkerarm. Zascha daarentegen had beide handen vrij en hoefde alleen maar haar gelaarsde been iets hoger op mijn rug te duwen. Toen ik er enigszins brutaal uitflapte dat ik mijn linkerhand gewoon vrij kon bewegen, pakte Zascha haar mobieltje erbij en belde switch Femme om even te komen assisteren, en niet alleen als Paleisfotogravin-van-de-dag. Op instructie van Zascha kwam Femme aan mijn linkerzijde zitten en voerde diezelfde klem (maar dan in spiegelschrift) op mijn vrije linkerarm uit. Zo lag ik even later moervast in een dubbele omoplata, die zo strak was aangezet dat ik mijn hoofd niet meer kon oprichten uit de mat en dus niet kon zien wie er vervolgens binnenkwam om van de twee dames en hun superweerloze mannelijke tegenstander nog een extra foto te nemen (het was switch Daisy, werd me later verteld).

Ook deze tweede keer was het uur veel te kort om alle vooraf bedachte klemmen en grepen uit te proberen. Wordt dus vervolgd!

Top