Oktober 2016 (circa 21.00 uur) (1)
Ik staarde wezenloos in gedachten voor mij uit. Half met mijn ogen open en half met de ogen dicht Mijn gedachten dwaalden een korte tijd af. Ik lag ingewikkeld in versheid folie en kon me amper bewegen. Het was rustgevend, het was stilte na de storm. Let wel voor een doorgewinterde masochist was het waarschijnlijk maar een briesje geweest.
Mrs. Denise kwam de Dungeon room weer binnenlopen. Ik keek niet, ik keek niet op of om… Ze had me ook geen opdracht daarvoor gegeven. Ze ging op de bondagebank zitten tegen mijn hoofd aan. Ze legde iets op mijn buik, ik kon niet zien wat.
‘Ehhmmm’ zei ze ‘Die lul smaakt goed, ik ben nu op de ballen aan het sabbelen.
Niets is wat het lijkt, daar was ik in het verleden al eens achter gekomen. Even later begon ze te lachen. Het was mij in de tussentijd duidelijk geworden dat ze mijn laatste verhaal aan het lezen was. Mijn zelfspot werd daarmee op waarde gewaardeerd.
Mrs. Denise ging pontificaal op mijn gezicht zitten. Ze was letterlijk adembenemend. Zowel met als zonder facesitting. Ik kon naar adem snakken, maar deed dat niet, waarom ook…….. Waarom, een betere plaats kan ik niet vinden. Het was voor mij een beloning, die ik niet eens durf te vragen. Niet durf te opperen of te vermelden in de verzoekjes vooraf……. …..Omdat ik nog veel ‘meters’ moet maken omdat voorrecht te verdienen….. Wellicht was ik daar na afloop nog beduusd van.
Voor alle ‘smeerlapjes’, Mrs. Denise was volledig gekleed en geen haar op mijn hoofd haalt het in mijn kop, om de tong uit te steken…………..
September 2016 (1)
De Massad kwam binnen, nummer 280, in het verleden had ik een abonnement. Omwille van Missy heb ik dat op een gegeven moment opgezegd. Nu houd ik zelf wel van SM verhalen, vooral de F/m verhalen. De meeste verhalen – voor mijn gevoel tenminste – zijn echter M/f. Die interesseren mij echter niet. Al een tijdje hield ik de website van Massad in de gaten. Onhandig als ik ben met computers, of die website neemt SM wel erg letterlijk!, want het was echt zoeken hoe je een nummer los moest bestellen. Laten we het maar op het eerste houden……
Nee, ik wil geen internetabonnement, deze uitgave moest en zou ik hebben. In deze uitgave staat namelijk vanaf pagina 32 t/m 39 Mrs. Denise…. Daar kan geen computerversie tegen op. Tijdens een van onze eerste sessies, april / mei 2001 vroeg Denise mij of ik lid was van de Massad. Ik had net mijn eerste gedicht voor haar geschreven. Let wel dit was ook in opdracht van haar geweest. Daarop vroeg ze mij of ik een advertentie wilde ontwerpen voor DP. Maar eerlijk is eerlijk, daar mis ik echt de creativiteit voor. Het was uiteraard een eer dat zij mij daarvoor vroeg. Niet veel later nam ik een lidmaatschap op dit lijfblad voor de SMers.
Ik was zo nieuwsgierig, haar eerste email, bij ons ‘nieuw begin’, was al ingeslagen als een bom. Toen schreef zij:
‘Ik kom volgende editie van de Massad met een interview en daar werd me gevraagd (één van de vragen) wat me is bijgebleven in jaren, daar heb ik jou genoemd en je vrouw. Ook dat je me jaren later nog bedankte vanwege het feit dat je door mij gelukkig met haar bent en je kids, deze Massad staat klaar voor publiceren, maar dat is nu een ander eind geworden. Ik heb de editor, net no gevraagd, om mij tijd te geven om deze veranderen in het goede. Ik wist natuurlijk niet anders…’ (zie Een nieuw begin)
Uiteindelijk stond het interview in de september/oktober editie. Snel opende ik het blad, keek in de inhoudsopgave en ging naar pagina 32, er was niemand thuis en ik las het artikel meteen. Het was alsof een puzzel in elkaar viel……………………………………..
Oktober 2016 (2)
Rustig reed ik de oprit op van het crematorium. Het was de derde keer dat ik hier nu in deze hoedanigheid kwam. De tweede keer had ik haar as opgehaald. Nu kwam ik voor de urn. Het was gewoon toeval dat ik uitgerekend deze dag de urn zou ophalen. Bij mijn tweede bezoek ging er meer emotie door mij heen. Misschien kwam het door de muziek in mijn auto die uit de luidsprekers schalde. Mijn zoon had in al zijn wijsheid een nummer op herhaling gezet. Als in een trance luisterde ik naar hèt nummer van de CD. De enige reden ook dat ik deze CD recentelijk had besteld. Dit ene nummer had ik nu al een keer of 10 achter elkaar gehoord. Het herinnert niet alleen mij, maar ook mijn kinderen aan Missy, aan mama.
Wellicht was ik inmiddels murw gebeukt, wellicht sloot ik mij af, ik weet het eigenlijk niet. Toen ik thuiskwam maakte ik een foto van de urn en plaatste deze op Facebook. Wetende dat Mrs, Denise dat ongetwijfeld zou zien, want deze dag stond namelijk al weken vastgepind in mijn agenda. Vanavond was ik weer aan de beurt. Toen ik ’s avonds aankwam vroeg Mrs. Denise meteen:
‘Een zware dag vandaag Sjakie?’
‘Gaat wel’ antwoorde ik waarheidsgetrouw. De zwaarste klap had ik namelijk al gehad. Dit uiteraard figuurlijk. Letterlijk moesten de zwaarste klappen nog komen deze avond!
‘Kleed uit Sjakie, snel’ zei ze net nadat ik was gaan zitten op de kruk. Mrs. Denise speelt zo goed in op mijn fantasie en verlangen. Snel volgde ik haar bevel op om mijn gedicht ‘De lamp’ voor te dragen. (zie Aan de lijn) In de rode kamer was ook een sessie gaande, die nogal luidruchtig was. Ieder zijn plezier uiteraard, het verstoorde helaas mijn plechtige voordracht. Vandaar ook dat Mrs. Denise mij sommeerde om alle spullen te pakken. We verkasten snel naar de Dungeon room. Alwaar ik mijn tweede gedicht voordroeg:
Bacardi Lemon
Mijn gedachtes gingen
terug naar verleden tijd.
Die openbaring
had mij bevrijd.
Ik mocht U volgen.
Nerveus en gespannen.
Als Uw slaaf,
moest ik mij vermannen.
Trots zat ik naakt
voor U op de grond.
Met grote ogen en
een buttplug in mijn kont.
Ik mocht U bedienen.
Ik was dan ook zeer gevleid
Trots bestelde ik voor U:
Bacardi Lemon Cola light
(Met fijne herinneringen aan Passion augustus 2002)
Het kwartje viel meteen en die buttplug viel ook al in goede aarde. Mission accomplished… ..de sessie moest nog beginnen. Als ik Mrs. Denise zie stralen, dan straal ik mee. Voor de Dames in het algemeen had ik ook nog een zoet presentje paraat.
Naar aanleiding van mijn opmerking omtrent een droplul (Wandel je eigen weg) had ik deze letterlijk tevoorschijn getoverd. Dit tezamen met fruittieten en -kutjes. Terwijl ik even later onder de douche stond, kwamen een aantal dames binnenlopen met de mededeling dat ik een ‘droplul’ ben…..hahahahaha. Feit is wel dat deze avond alle aanwezige dames een ‘zwarte lul’ in de mond hebben gehad.
September 2016 (2)
Emoties overmande mij, natuurlijk wist ik dat ze mij persoonlijk benoemd had in het artikel, maar toch. Iedere, ik schrijf bewust ‘echte en oprechte slaaf’ zou zich vereerd voelen. Onder ‘echte’ versta ik die lotgenoten die ook trots zijn op de Meesteres, hunkeren naar aandacht, hun grens verleggen en willen verleggen. Die natuurlijk geil zijn, maar bewust de touwtjes uit handen geven, geen vragen stellen, niet zeuren en bovenal van oor tot oor stralen in aanwezigheid van de Meesteres. In mijn geval is dat Mrs. Denise. En ik ben niet de enige, getuige de verhalen die op de website van DP staan.
Het is bijzonder leuk omdat terug te lezen, te meer omdat het nu geschreven/verteld werd door –
en nu schrijf ik heel bewust, in fout taalgebruik – Mijn Meesteres. Waarom fout? Laat ik voorop stellen – ik neem het niemand kwalijk – maar dat kan simpelweg niet……….Dit schreef ik haar recentelijk, ik citeer:
‘Overigens schrijf ik nooit dat U mijn Meesteres bent, omdat dit taalkundig in mijn ogen niet klopt. Een slaaf bezit geen Meesteres. Ik kan wel Uw slaaf zijn en zo voel ik mij momenteel ook
Haar reactie was kort maar bondig: ‘Dag mijn slaaf Sjakie’
Meteen begon ik van oor tot oor te stralen, dat voelde zo goed.
Inmiddels was ik het interview aan het lezen, ik citeer (bron Massad 280): ‘Heel lang geleden kwam een man bij me, ik noemde hem Sjakie. Hij was een onzekere man……..’ Dat was een understatement. Weken was ik er mee bezig geweest om naar DP te gaan. Totdat ik eindelijk durfde te bellen. ‘Een nederig persoontje’ Bij ons eerste gesprek was ik zo nederig, zo klein, zo onzeker en….. onder de indruk. Zij daarentegen kwam zo onbevangen en vlot binnen.
Ik had nog lang niet mijn schaamte overwonnen. Ik herinner mij dat ik haar vertelde over mijn fantasie, dat naaktheid daar een grote rol in speelde. Even later sommeerde ze mij om me uit te kleden. Ik moest daarna een andere dame naakt naar boven volgen om te douchen. Mijn reactie was natuurlijk geweest. ‘Moet ik naakt naar boven lopen?’ Ik herpakte me snel, zo terugdenkend…..ja ik was een nederig en ook onzeker persoontje.
Oktober 2016 (3)
In de meeste nederige positie zat ik klaar voor de deur. Op mijn knieën, handen voor mij uit, gezicht naar beneden. Geen haar op mijn hoofd die er ook maar een seconde aan dacht om op te kijken. Ik hoorde diverse dames lachen. Ik gaf geen krimp, nadat de deur sloot, moest ik naar Mrs. Denise kruipen. Zoals een rechtgeaarde slaaf hoort te doen, begon ik met het kussen van haar laarzen. Ik had geen idee wat mij te wachten stond. Al snel pakte ze de gietijzeren schandpaal. Wat leuk dacht ik meteen.
Een flash back trok door mijn geest, zo een die je normaal gesproken alleen in films ziet. Onherroepelijk gingen mijn gedachtes terug naar een van mijn eerste sessies in Valkenswaard. Het zal ergens mei 2001 zijn geweest, schat ik zo in. De schandpaal stond destijds in de bar, maar werd voor de gelegenheid verplaatst naar de rode kamer, waarin Mrs. Denise plechtig plaats had genomen. Naast haar zat de altijd charmante Mrs. Tara (zie Wandel je eigen weg). Juist daarvoor had ik een van mijn eerste gedichten voorgedragen. Ik stond daar weerloos en Mrs. Tara maakte mij helemaal af met haar dodelijke lach.
Zij en Mrs. Denise waren twee handen op één buik. Tara was destijds een jonge dame die Denise onder haar hoede had genomen. In oude Massads staan ze nog in menig advertenties samen afgebeeld, net als zo nu en dan op mijn netvlies!!!
Gewillig boog ik mijn hoofd en plaatste ik mijn armen in de daarvoor bestemde gaten. Het schavot sloot en ik kon geen kant meer op. Een blinddoek ontnam vervolgens mijn zicht.
‘Zo Sjakie, de meeste slaven willen aan het begin incasseren om aan het einde een beloning te krijgen?’
‘Ja Meesteres’
‘Jij ook?’ vroeg ze klemmend
Er was voor mij geen ontkenning mogelijk.
‘Ja Meesteres’
‘En dan aan het einde klaarkomen, zeker?’
‘ Ja Meesteres’.
‘Na de zaadlozing kan een man minder verdragen. We gaan het vandaag eens lekker anders doen.’ Zei ze plagerig. ‘Jij gaat nu zo meteen klaarkomen.’
Ik wist niet wat ik hoorde, was dit weer een van haar befaamde ‘mindfucks’ of niet? Ze had me met deze onverwachte move letterlijk en figuurlijk bij de ballen………….. Voor ik er erg in had zoemde namelijk de terminator al. Snel begon ik te kreunen van genot en voelde ik mijn zaad al op komen. Dat was niet de bedoeling, schoot het angstig door mij heen. Ik hield me in. Ik stond figuurlijk op het verkeerde been.
‘Sjakie wordt gemolken’ Zei Mrs. Denise met veel plezier in haar stem. Ze ging gedwee verder. Shit dit is menens, ze meent dit echt!! Een schandpaal als deze spreekt me al jaren tot de verbeelding. Het maakt me gewoon geil, hoe ongemakkelijk de positie ook is of kan zijn. Er was echter geen weg meer terug, dan maar klaarkomen. Ik mag de Meesteres niet teleurstellen natuurlijk…..
Nu probeer ik op voorhand met mijn gedichten en presentjes Mrs. Denise goed te stemmen. Voor falen is echter geen excuus. Niet veel later kwam ik klaar. Ik stond te trillen op mijn benen. Het condoom was weer volgespoten met mijn slaven-zaad. Mrs. Denise maakte het schavot open en liet mij eruit.
‘Zo Sjakie, haal het condoom van je pik zonder te knoeien?’
‘Ja Meesteres’
‘Wat doen we met de inhoud?’
‘ Recyclen Meesteres’
‘Ik wil dat jij dit staand voor de spiegel doet.
Snel kroop ik met de condoom nog om mijn pik naar de spiegel toe. Ik verwijderde voorzichtig de condoom zonder te knoeien. Het open einde nam ik in mijn mond, terwijl ik de andere kant van het condoom recht overeind hield. Het leek wel of ik een haring naar binnen aan het werken was….. Snel slikte ik alles door.
‘Aflikken dat condoom’ beval ze mij zeer gedecideerd.
Gedwee volgde ik haar bevel…..
September 2016 (3)
En toen mocht die inmiddels zekere volwaardige slaaf mee naar Passion…… Het begin van een nieuw hoofdstuk. In de Massad laat Mrs. Denise meermalen duidelijk blijken dat SM – in welke vorm dan ook – echt moet zijn. Zonder dat essentieel gevoel is er geen hart en passie. Zonder dat gevoel kan ik niet eens schrijven. Al jaren ben ik op zoek om mijn dankbaarheid gevoel te beschrijven. Na de vorige sessie (Aan de lijn) schreef ik weer een dank email aan Mrs. Denise, met de vraag of ik Mrs. Payne en Melody mocht bedanken. Ik weet dat ik dit mag, dat had ik na de sessie daarvoor ook gevraagd. Maar ik moet dat wel vragen. Denise reageert doorgaans snel, zo ook nu, alleen had ze mijn vraag wellicht over het hoofd gezien. Daarom vroeg ik het nog een keer. Ik moet dit doen om mijn geest rust te geven.
Het is dan ook zo mooi om te lezen dat ze zo kan genieten als ze haar slaafjes ziet genieten. Ik kan wel zeggen dat ik geen enkel gedicht of verhaal heb geschreven, om Mrs. Denise het gevoel te geven dat ik heb genoten………Ik schrijf uit dankbaarheid, ik schrijf omdat zij van een onzeker nederig persoontje een volwaardige slaaf heeft gemaakt. Omdat zij echt is, daarom ook kan ik door een blinddoek haar lichaamstaal zien. Zij heeft mijn gevoel nooit bedrogen, ik adoreer haar van top tot teen en mijn dankbaarheid kent daarbij geen grenzen. Tegelijkertijd wetend, beseffend en accepterend dat ik nooit verder dan dat kan komen, schrijf ik met weemoed.
Ik was trots om genoemd te worden en genoot van de passie die zij heeft voor BDSM. Ik kon niet anders dan een email schrijven aan haar….Ik eindigde ‘tussen haakjes’ met de opmerking dat het weer tijd wordt voor een nieuwe Ode.
Oktober 2016 (4)
‘Ga op de bondage tafel liggen’
Met een bittere nasmaak in mijn mond, volgde ik haar bevel blindelings.’
‘op je buik, doordat ik jou pik heb gemolken, kun je ook niet op een stijve gaan liggen. Merkte ze even ten overvloede op.’
‘Handen op je rug……buig je benen.’
Ik wist instinctief dat ze mij in een ‘hogtie’ ging leggen. Tja, had ik daar ook maar niet om moeten vragen…. Nee ik vond dat niet erg, vervelender vond ik dat mijn neus goed gesnoven moest worden….
Naar ik meen, pakte ze een pollepel, waarmee mijn lichaam begon te ‘bereiden’, gevolgd door meerdere voorwerpen die niet misstaan in een keuken. Ze spaarde mij geenszins, ze maakte haar belofte van eerder van deze avond volledig waar. Vakkundig werd ik van top tot teen onderhanden genomen.
‘Weet jij wat bastinado is?’
‘Nee Meesteres’
‘Dat is folteren onder de voeten, zodat niemand lichamelijke schade kan zien.’
De intensiteit van haar slagen nam toe, vooral mijn bovenbenen waren inmiddels zeer gevoelig. Met een goed gevoel voor afwisseling sloeg ze mij keer op keer venijnig. Ik kermde het uit als een speenvarken, alleen produceerde ik een minder schel geluid. De tranen stonden bijkans in mijn ogen.
‘Vind je mij nu een sadist’ vroeg ze mij meermalen met genoegen.’
Ik wist niet wat ik moest zeggen. Terwijl ik inmiddels spreekwoordelijk op mijn tandvlees liep kwam er geen moment in mijn gedachte om genade te vragen.
Ik heb hier instinctief maar een verklaring voor: vertrouwen, vertrouwen in Mrs. Denise. Als geen ander kan zij een lichaam lezen. Zij bleef de slagen doseren en gaf mij net genoeg tijd om bij te komen. Voor alle duidelijkheid, dat viel absoluut niet mee. Ze had een grens bij mij verlegd. Laat ik duidelijk zijn, dat is dus niet een grens overschreden.
Achteraf kijk ik met pijnlijke gevoelens terug op die ‘spanking’. Ik heb er voor mezelf wel het maximale uitgehaald en daar ben ik best trots op.
Kerst 2015
Het was eerste kerstdag 2015. Kerstavond was schoonmoeder gekomen. Missy had 3 dagen daarvoor de tweede chemokuur afgesloten. Ze was, het klinkt gek, aan de beterende hand. Een kleine maand sondevoeding deden wonderen. Ze was moe en had weinig energie. Logisch, het is ook niet niks als er zo een berg chemische rotzooi in je lichaam wordt gespoten. We hadden kerst gehaald. Eigenlijk kun je niet voorstellen hoe raar dat klinkt. Amper 2 maanden daarvoor wisten we niet eens dat ze feitelijk al ten dode was opgeschreven.
Kerstavond hadden we pizza gehaald. We hadden ook echte kerststemming in huis….hiep hiep hoi…. Maar eerste kerstdag gingen we gourmetten. Door onvoorziene omstandigheden kon schoonmoeder niet blijven en moest ze weer naar huis. Normaal gesproken hangen de meeste mensen dan de vlag buiten…. Maar zonder gekheid…. Diepe zwarte wolken hingen boven ons, we beseften dat dit haar laatste kerst kon zijn.
Kankerpatiënten controleren zeer vaak de temperatuur. Missy had een voorhoofd thermometer gekocht. Was best prijzig, maar iedere euro waard. Je houd circa 2 seconde de thermometer voor het voorhoofd en je hebt resultaat….39.0°C. Boven de 39°C moet je het ziekenhuis bellen. Ik zei nog niets…Toen de thuiszorg kwam, hebben we opnieuw gecontroleerd…De koorts nam alleen maar toe. We besloten om over een uur opnieuw te temperaturen: 39,5°C. Inmiddels had ze uitslag op de benen. ’s Avonds om 22.00 uur reden wij naar het ziekenhuis. Zou zij überhaupt nog thuis komen….
Tweede kerstdag hadden we met de familie brunch in een restaurant, Missy lag in het ziekenhuis. Bij binnenkomst, met de kinderen, brak ik door midden. Met tranen in mijn ogen liep ik snel naar buiten. Mijn moeder volgde mij. Ik wist het niet meer, ik dacht dat dit het einde zou zijn. Die middag reed ik naar het ziekenhuis en hoorde ik een nummer op de radio. In dat nummer herkende ik Missy. Ik wist met tranen in mijn ogen dat ik dit nummer op haar uitvaart zou draaien. Drie dagen later kwam ze thuis… Ik was 10 jaar ouder geworden….
Oktober 2016 (5)
Ze maakte de touwen los en gebood mij om op mijn rug te gaan liggen. ‘Leg de armen naast je neer’. Ik kreeg voor de tweede keer een blinddoek voor
Voor even verliet ze de kamer. Ik lag uitgeteld op mijn rug met mijn ogen dicht. Niet veel later hoorde ik stemmen. Er werd iets zwaars op me gelegd. Dat voelde koud aan. Ik werd ingewikkeld in rekfolie.
‘Zo Sjakie, hoeveel ben je afgevallen?’
‘8 kilo Meesteres’ antwoordde ik trots.
Vakkundig werd ik compleet van teen tot nek ingepakt.
‘Zo sjakie dit is vershoudfolie, dit houd jou vers, maar als je gaat transpireren……. En er blijft vocht zitten…… ga jij vroeg of laat rotten.’ Lachte ze vernederend.
Beide dames hadden lol. Mrs. Denise bedankte de ‘mystery guest’ voor haar assistentie. Ook Mrs. Denise verliet de Dungeon room nadat ze de blinddoek weer had afgedaan.
Ik staarde wezenloos in gedachte voor mij uit. Half met mijn ogen open en half met de ogen dicht Mijn gedachten dwaalde een korte tijd af.
Mrs. Denise kwam naast mijn hoofd zitten, ze gebruikte mijn buik als tafel voor het ingebonden verhaal van de vorige sessie. Ze drukte steeds verder haar lichaam tegen het mijne aan. Wat ik uiteraard niet erg vond. Mijn hoofd lag inmiddels half op haar schoot en drukte door haar voorover gebogen houding tegen een van haar borsten aan.
Ze stelde me een vraag, ik heb geen idee meer welke? Toen ik mijn mond opendeed….
‘Sjakie, jij prikt mij met je baart?
Onderwijl was ze een droplul aan het eten.
‘Sjakie ik ben de ballen nu aan het likken’ Zei ze lachend.
Het idee van die snoep was in goede aarde gevallen. Rustig las zij door, daarbij verplaatste zij haar lichaam. Nu ging ze vol op mijn gezicht zitten.
‘Blijf stil zitten’ beval ze mij ‘Human furniture’ beweegt zich niet.
Ik bleef doodstil liggen, tenminste dat probeerde ik en genoot in stilte van de positie waarin ik lag. Haar billen verlieten mijn hoofd en namen plaats op mijn borstkast. Toen ze het verhaal uit had zei lachend: ‘applaus, applaus’ Ze klapte lachend op mijn ballen.
Nadat ze van me af was gekomen ging ze vrolijk verder met het ‘aanmoedigen’ van mijn ballen…. Mijn handen schoten instinctief richting mijn ballen. ‘Wat doe je nu, HANDEN WEG’
Het was duidelijk, Mrs. Denise was nog niet met dit slaafje klaar. Nadat de ‘staande ovatie’ – schrijf ik met een van pijn vertrokken gezicht – voor mijn ballen, tot een pijnlijk climax was gekomen. Ik vroeg uiteindelijk om genade. Ging ze vrolijk verder met een klein zweepje.
Dat was een klein gemeen zweepje zeg, dit uiteraard tot haar plezier. Ook haar nagels kwamen nog eventjes gedag zeggen en prikte me om beurten in mijn tepels. Ze gorgelde een keer:
‘Open je mond’ vervolgens mocht ik haar lichaamsvocht recyclen.
‘Smaakt naar drop’ zei ze lachend. Toch attent van haar dat ze er ook eentje in mijn gezicht dropte!
‘Wat heb je goed gedaan? Één kans’ zei Denise terwijl ze dreigend met haar ‘killer nagels’ voor mij stond’
‘Ehhhhhh…’
‘Schiet op’
‘Verhalen geschreven’
‘Fout geantwoord’ Vervolgens kneep ze in mijn tepels. Dit herhaalde ze nog een keer, wederom antwoordde ik fout. Nu kreeg een klap met een zweep te verwerken.
‘wat heb je goed gedaan?’ zei ze wederom, nu lachend. Ze wist het, ze had me helemaal in haar macht en ze genoot daarvan. De passie spatte er van alle kanten af.
‘Uw wil is wet Meesteres.’
‘Juist, Mijn wil is wet.’ ze boog zich voorover en had een schaar in haar hand. ‘Zal ik je baartje verwijderen? Zei ze dreigend……
Er was maar één antwoord mogelijk: ‘Wat U wilt Meesteres’
Even later bevrijdde ze mij en mocht ik haar welgemeend bedanken.
Sluiting
Na afloop volgde er een leuk gesprek. Mrs. Denise gaf aan dat er overwegend positieve reacties waren gekomen op mijn – bij tijd en wijle – heftige verhalen.
Voor mij is er maar één weg, of ik schrijf vol overgave of ik schrijf niet. Ik kan helaas de waarheid niet terug draaien.
‘Smurf komt zijn verjaardag hier vieren’ zei Mrs. Denise vrolijk.
‘Ja dat vertelde hij.’
‘Zou jij hem willen vertellen, dat zijn afspraak niet met de geplande dame door kan gaan. Nu een email schrijven, doe ik liever niet.’
‘Geen probleem Meesteres, dat doe ik graag’
Een paar dagen later ontving ik een what’s app bericht van Smurf……..
‘He Sjakie ik heb een afspraak met Mrs. Denise.’
‘Leuk man’ antwoordde ik ‘’ veel plezier.
Later….
‘Gefeliciteerd maat, nog vele jaren. Doe Mrs. Denise de groeten van mij…… ….na vandaag ben je definitief overgeleverd. HAHAHAHAHAHA
‘Thanks mate! Moet ik weer een vrouw met jou gaan delen’ antwoordde Smurf…
Hahahaha lachte ik in mezelf en antwoordde….. ‘Mrs. Denise deelt niet………… ………….ze HEERST!’
……………………….wordt vervolgd
Weegschaal
Onvermijdelijke registratie,
altijd in de juiste balans.
Geen ontsnappen mogelijk.
De basis voor de perfecte Kadans
Recht voor de raap.
Puur en onbevooroordeeld.
Geen blad voor de mond.
Zij die heerst en verdeeld.
Beeldspraak zo helder.
Blindelings alles geven.
Stralend zoals in de
sterren staat geschreven
Een lot uit duizenden.
Toeval kent geen grens.
Balancerend tussen opoffering
en de ultieme wens
Als een koord zo dun.
Dansend op mijn tenen
Twijfel loos sta ik voor U
rotsvast op beide benen.
een sterrenbeeld,
voor geen ander geschreven.
U bent de geijkte
weegschaal in mijn leven.
Een gedicht uit de oude doos…..
Het eerste gedicht dat ik ooit voor Mrs. Denise heb geschreven.
Natuur
De Wind
Suizend hoor ik U naderen in het holst van de nacht
Dreigend, tot U weer onverwacht voor mij staat
Strelend baant U zich een weg door mijn nederig bestaan
Genadeloos als U weer eens hard toeslaat
Intimiderend, wat heeft U een ongelofelijk macht
Het Water
Stromend, zo komt water tot leven
Druppelend, zo onschuldig als Uw heerlijke lach
Koud als ijs, als geselende hagelstenen
Ben ik totaal in Uw ban en onder Uw gezag
Zo laat U mij kruipen, sidderen en beven
De Zon
Naar regen komt spreekwoordelijk de zonneschijn
Vreugde en blijdschap schenkt U mij keer op keer
Verstoppen in de schaduw is zinloos
Zo vernederend kijkt U op mij neer
Uw hete stralen zorgen mij het ultieme genot aan pijn
Het Vuur
Oranje, rood, geel de kleur van vuur
Ongelofelijk krachtig zoals U mij daar laat staan
Uw rook hangt als een sluier voor mijn ogen
U maakt mij zo heet als een exploderende vulkaan
Ik kan niet zonder dit element der natuur
U Meesteres
U Mrs. Denise, vereenbaard wind, water, zon en vuur
Dat doet U met al Uw passie, pracht en praal
Ik, ik kan U alleen maar aanbidden
En ben niet waardig te eten uit Uw vruchtenschaal
Met één woord: puur natuur
(April 2001)