Woensdag 29 mei,
Oké, om eerlijk te zijn was de sessie niet geheel onverwacht, want in de eind maart opgestuurde poetsdagplanning voor het tweede kwartaal had ik aangegeven dat ik, i.p.v. donderdag 30 mei, een dag eerder ook zou kunnen, mocht dat voor een eventuele sessieplanning beter uitkomen. Dat kwam volgens het antwoord van de teamleiding inderdaad beter uit en dus hield ik er al min of meer rekening mee dat ik vandaag iets kon verwachten, alleen met wie en hoe laat wist ik natuurlijk niet. Overigens had de keuze van het team ook gewoon een Mindfuck kunnen zijn om te testen of ik me wel aan de zelf opgelegde spelregels kon houden. Zin in een spel had ik in ieder geval wel.
Rond twee uur ben ik net op de rode kamer bezig om een aantal bondagekoorden terug te hangen, die ik kort daarvoor uit de wasmand met schoon wasgoed heb gevist, als plotseling Trans Switch Olivia de kamer opkomt. Ze neemt de set lederen polsboeien die bij de kamer hoort van de haak en pakt vervolgens mijn linker pols vast waar ze er één om vastgespt. Vervolgens krijg ik het andere exemplaar van haar in de handen gedrukt met de opdracht: “Die kun je zelf om doen!” De boodschap is duidelijk, ik ben aan de beurt vandaag en doe wat er van me verwacht wordt. Gelukkig gaat het omdoen me deze keer vrij eenvoudig af, wat dat betreft word ik er steeds handiger in, en wat zeker scheelt is dat ik mijn bril nog op heb.
Olivia komt achter me staan waarna ze me eerst nog een leren collar omdoet en me daarna de set enkelboeien verstrekt die ik zelf om moet doen. Nadat ik dat heb gedaan en weer overeind ben gekomen krijg ik de opdracht om m’n body uit te trekken die daarna samen met m’n bril en smartwatch aan de kant worden gelegd.
Het strafbokje, waar ik anderhalve maand geleden ook al op heb gelegen, wordt in het midden van de kamer gezet waarna ik er in de lengterichting overheen moet gaan liggen en Olivia de polsboeien vasthaakt aan de ogenbouten die onderaan de poten zijn gemonteerd.
Ze heeft een appeltje met me te schillen, zegt Olivia… Wat is het geval, de afgelopen weken zijn er op de verschillende kamers tijdens het opruimen diverse kleine eendjes van gekeurd hard plastic aangetroffen. Geen van de dames wist daar natuurlijk iets vanaf en kon het dus alleen maar zijn gedaan door iemand die in de gelegenheid was om op alle speelkamers te komen. Met andere woorden, het is vast door één van de poetsslaven gedaan.
Oliva verdenkt mij er dus van! Wel, ik was mijn handen in onschuld en heb het écht niet gedaan, vertel ik haar, wat ze uiteraard niet van me wil aannemen. Dat maakt ook gelijk de ‘brat’ in me los wat goed past binnen mijn fantasie waarin ik geen ‘gewillige’ slaaf ben maar één die tegen zijn zin naar het opleidings- en correctie instituut van “Femdomia’ ben gestuurd.
Omdat ze me niet op mijn woord wil geloven zijn er andere maatregelen nodig. Olivia denkt dat ze me daarmee wellicht tot een bekentenis kan dwingen en begint met een uitgebreide hand spanking die ik gelijk al goed voel. Vorig jaar oktober, toen ze net bij D.P. was begonnen, had ze me tijdens een meeloopsessie een paar klappen moeten geven waarna ik in de blog daarover had geschreven dat ze gelukkig niet zo hard sloeg. De keren daarna heb ik dat geweten en ook nu word ik wederom door haar aan die misvatting herinnerd.
Dat is nog maar het begin, Olivia legt een flink aantal attributen klaar om op me te gaan gebruiken. Een drietal verschillende floggers, drie canes van verschillende diameter, een paar leren straps plus paddle en haar favoriet, een houten paddle met de vorm van een roeispaan.
Vervolgens gaat ze verder met het verhoor en zet ze de vragen kracht bij met de verschillende ‘hulpmiddelen’. Uiteraard doet het pijn, waarbij ik ‘grom’, zucht en ‘blaas’ om het te verdragen, maar blijf ontkennen, gewoon om het simpele feit dat ik het niet heb gedaan.
Olivia verlaat de ruimte om er een paar ‘getuigen’ bij te halen wat me een momentje rust geeft. Even later komt ze weer binnen, op de voet gevolgd door de Meesteressen Jezebel en Liv. Weer wordt me gevraagd of ik het ben geweest die de eendjes op de kamers heeft verstopt, maar nu met bijval van de Meesteressen, wat me rebels maakt. “Julie kunnen het net zo goed hebben gedaan.”, is mijn verweer.
Dat had ik beter niet kunnen zeggen want nu krijg ik er van alle drie de dames van langs. Dat Meesteres Jezebel hard kan slaan heb ik al een paar keer eerder mogen ervaren, en was Meesteres Liv een paar weken geleden nog aftastend, dan is daar nu niks meer van te merken en mept ze me inmiddels net zo hard als de andere dames. Ik voel tranen opkomen maar geef niet toe, dan maar lijden in onschuld.
Ik word losgemaakt van het strafbokje en moet van Oliva daarna plaatsnemen op een stoel die voor het andreaskruis in de kamer is gezet. Vervolgens bindt ze de polsboeien vast aan de achterste poten zodat m’n armen gestrekt langs m’n lijf komen en worden de enkelboeien met hetzelfde koord vastgezet waarna ik wijdbeens zit en volledig aan haar ben overgeleverd.
De ondervraging gaat ondertussen gewoon door en ik begin nog opstandiger te worden. Ik zeg dat de rollen misschien wel omgedraaid moeten worden wat op gelach van de dames kan rekenen en ik te verstaan krijg dat ik niet in de positie ben omdat te doen.
Er worden een aantal van de eendjes op m’n dijbenen gezet en krijg van Olivia te horen dat ik ze niet mag laten vallen anders volgt er een andere straf. Die zal ik toch wel krijgen, want probeer je benen maar eens stil te houden als er met een crop op de binnenkant van je dijen wordt geslagen. Al na een paar kleppen kletteren de eerste eendjes met een luid getik op het laminaat.
Dat wordt afgestraft met de bekende groene tepelscharen die, na te zijn geplaatst, worden voorzien van een paar gewichtjes en daarna even goed worden omgedraaid waarbij ik Olivia uitdagend blijf aankijken. Ze kan me wel kastijden maar dat verandert niks aan mijn onschuld. En dat is nog niet alles, er wordt een veter strak om m’n ballen en pik gebonden, waarna de uiteinden door de ogen van de scharen worden gehaald. Na te zijn vastgestrikt staat de boel dan ook flink onder spanning.
Dat alles had ik tot dusver mooi kunnen gadeslaan en kon daardoor ook steeds op de slagen anticiperen, alleen komt daar nu verandering in, want er wordt een siliconen oogmasker op m’n snoet gezet. Overigens hoef ik achteraf niks van het schouwspel te missen want Meesteres Liv heeft zich ontfermd over mijn camera en is druk bezig om alles vast te leggen op het digitale celluloid.
Ook Meesteres Jezebel wordt door Olivia weer bij het spel betrokken en hoor beide Dames iets zeggen over ‘Good cop, bad cop’ maar heb geen idee wat ze daar nou weer mee bedoelen. Daar kom ik al gauw achter als ik door beide Dames simultaan op m’n dijen wordt geslagen, zo te voelen is het aan de ene kant een crop die met een luide pets neerkomt gevolgd door een enigszins tintelende pijnscheut. De andere kant is veel heftiger, het daar gebruikte middel komt met een doffe klap neer en is pijnlijk tot diep in de spiermassa van m’n bovenbeen. Dat is dus een wapenstok, of om het bij de ‘cops’ te houden een ‘police baton’, en dan beslist geen speelgoed exemplaar maar één van massief rubber. Wie de ‘Good’ cop is en wie de ‘Bad’ maakt niks uit want even later wisselen de Dames van plaats, of van middel, dat kan ik namelijk niet zien, alleen maar voelen. Het heeft hoe dan ook zijn uitwerking en na het nodige ‘grommen’ en ‘blazen’ komen de eerste snikken en kost het me steeds meer moeite om vol te houden.
Gelukkig krijg ik weer even een korte pauze als Olivia aan het bedenken is wat de volgende zet kan worden om me alsnog te laten bekennen. Ondertussen maakt ze de veter los van de tepelscharen die daarna worden verwijderd en ze vervolgens m’n tepels even goed masseert. Meestal wordt dat gedaan onder het mom van “We gaan de bloedsomloop weer even op gang brengen.”, alleen weten de ervaringsdeskundigen wel beter wat het uiteindelijke effect ervan is…
Even is er sprake van opsluiten in een kerker voor de rest van de dag maar dat idee wordt al gauw terzijde geschoven, want wie moet er dan de kamers opruimen? Om het toch op iets ‘middeleeuws’ te houden haalt Olivia een of andere metalen constructie uit de kelder, volgens Google noemen ze het de ‘Scavenger’s daughter’ of ‘Spaanse A-frame. ‘ en komt dat ding volgens Meesteres Jezebel vast uit het jaar nul!
Ik moet van de stoel afkomen en op de vloer gaan zitten maar geef daar geen gehoor aan want… Niet goedschiks? Dan maar kwaadschiks en niet veel later zit ik dan toch op het laminaat en krijg het gevaarte eerst om mijn nek geklemd waarna m’n polsen met de daarvoor bestemde beugels worden vastgezet. Dat zit dus niet helemaal zoals bedoeld, want als ze mijn enkels wil vastzetten worden de polsen naar buiten toe gedraaid en kan dat tot iets meer leiden dan alleen ongemak… Nu zal een middeleeuwse beul zich daar niks van aanhebben getrokken maar blijft dit natuurlijk een spel en is het veiligheid boven alles. Gauw wordt het euvel hersteld en niet veel later zit ik opgesloten in het apparaat, niet zo ongemakkelijk als eerder maar comfortabel is het allerminst.
Om me weer bij de les te brengen wordt het peloton eendjes tussen m’n gespreide enkels opgesteld en begint Olivia weer met ondervragen. Of ik weet wie het dan wel heeft gedaan… Nee dus, maar om de bal terug te spelen geef ik aan dat ze het net zo goed zelf kan zijn geweest, want wat is er nou leuker dan ‘de poets’ op zo’n manier een poets te bakken.
Hoewel ik niet heb bekend krijg ik toch een afsluitende bestraffing, is het niet voor het verstoppen van de eendjes dan maar voor mijn opstandige en oneerbiedige gedrag tijdens het verhoor. Olivia pakt de stang tussen mijn enkels vast en niet veel later lig ik op mijn rug met de voeten hoog in de lucht. Ik voel het al aankomen, Bastinado!, mijn minst favoriete spanking onderdeel.
De eerste paar tikken, die worden gegeven met een strap, gaan nog wel, daarbij wordt de impact over een groter oppervlak verdeeld maar daarna is het de beurt voor een cane en dat is van een heel andere orde, het duurt dan ook niet lang voordat ik begin te kermen van de pijn. “Nog tien slagen!” zegt Olivia, …op elke voetzool wel te verstaan. Ook die doorsta ik al jammerend maar dan is het voorbij en zit ik er toch wel een beetje doorheen.
Olivia doet me het oogmasker weer voor waarna de dames de ruimte verlaten en me een poosje alleen laten om mijn zonden te overdenken, al zou ik niet weten welke dat zijn…, of waar te beginnen…, dat kan natuurlijk ook;-), ’t is maar wat je er eronder verstaat.
Even later komt Olivia weer binnen met een glas cola die ze voor me heeft meegenomen en krijg ik, na te zijn bevrijd uit het frame, een innige knuffel van haar. Onder genot van het colaatje praten we de sessie nog even door waarna ik eerst een douche neem en daarna op mijn gemak, deels nog in hoger sferen, de kamer weer op orde breng.
Het was een supertoffe sessie en is er door Olivia een heel erg leuk, onverwacht, spel neergezet waarbij ik me ook even lekker opstandig heb kunnen gedragen. Uiteraard ook dank voor de support van beide andere Dames.
Wie de eendjes daadwerkelijk heeft verstopt is nog steeds een mysterie. Nee, ik heb het echt niet gedaan en vind het best wel jammer dat ik zelf niet op het idee ben gekomen van die toch wel ludieke actie.
subzero / slaaf 7414
Het verslag van deze en eerdere sessies, inclusief foto’s, zijn ook na te lezen op:
Link naar de Blog van subzero / slaaf 7414