Moskou 2 augustus 1978.
Op een milde zomerdag begin augustus van het jaar 1978 vloog een Amerikaans gevechtsvliegtuig boven het luchtruim van Moskou. De piloot, flight lieutenant Kenny Adams, was erin geslaagd ongehinderd tot aan de Russische hoofdstad te vliegen. Voor de inlichtingendienst CIA moest hij plaatjes schieten van Russische kernwapenopslagplaatsen verspreid over Moskou. De jonge luitenant was vastbesloten deze geheime missie tot een goed einde te brengen.
Alles verliep schijnbaar goed en na het nemen van de laatste detailfoto’s wou hij koers terug richting het Westen zetten. Net op dat moment werd zijn vliegtuig gespot door radarinstallatie. Ogenblikkelijk stegen twee Russische Mig gevechtsvliegtuigen op. Eén ervan werd gevlogen door generaal Nina Kravchenko, terwijl het tweede toestel werd bemand door kapitein Fleur Kirylenko. De Amerikaan werd compleet verrast en na zwaar geraakt te zijn door het boordgeschut van de Russische pilotes kon hij ternauwernood zijn brandende toestek verlaten met de schietstoel. Maar hij wist dat hij nu boven vijandig gebied moest springen.
Intussen werd op de grond de hele stad in rep en roer gezet en wachtten Russische soldaten de Amerikaan op. Hij had amper de grond geraakt of hij werd al onmiddellijk omsingeld door 6 zwaarbewapende Russen. Tegenstand zou nutteloos zijn en de man werd naar de militaire gevangenis van de stad gebracht.
Moskou 3 augustus 1978.
De Russische ster-jachtpilote en generaal Nina Kravchenko besprak de situatie over de Amerikaanse piloot met haar twee mede-commandanten: kolonel Denise Pavlov en kapitein Fleur Kirylenko. Het drietal was het erover eens dat de Amerikaanse gevangene niet zonder doel boven Moskou vloog. Ze wisten echter niet wat dat was. Vastbesloten dit te ontfutselen besloot generaal Nina tot een verscherpt verhoor.
Flight lieutenant Kenny Adams werd uit zijn cel getrokken en naar een kale ruimte gebracht. Er werd hem bevolen alle kledij uit te doen. Ongemakkelijk maar vrezend voor zijn leven gehoorzaamde de man. Hierop werd hij ruw op een stoel geduwd en diende te wachten op wat volgen zou.
Na wat 5 eindeloos lange minuten leken werd de deur opgegooid en generaal Nina Kravchenko kwam de ruimte ingemarcheerd. Hoewel zij een absolute vijand was kon de jonge Amerikaan niet ontkennen dat ze er beïndrukkend uitzag. Glimmend gepoetste laarzen, naadloos uniform en zwart lederen overjas met generaalsterren op elke schouder. Haar haar was perfect samengebonden tot een strakke paardenstaart. Kravchenko stond in het Westen bekend als “Het blonde Beest van Moskou”. Niet enkel was ze Ruslands toppilote met 187 luchtoverwinningen, maar was ze ook berucht om haar ondervragingstechnieken die ze toepaste op krijgsgevangenen.
Kenny slikte bij de aanblik van de Russische. Dit was haar ijskoude blik niet ontgaan en op barse toon werd hem gevraagd wat zijn opdracht was. Hoewel onder de indruk en diep in zijn hart vrezende voor wat nog komen kon loste de Amerikaan geen woord.
Ogenblikkelijk werd hij door twee wachten in een ijzeren kooi gezet. Zijn polsen en enkels werden vastgeklikt aan het traliewerk. De kooi werd ietwat in de lucht getakeld tot net iets boven de grond. Generaal Nina keek de man strak aan en gaf hem nog 1 kans te zeggen wat ze wilde weten. Na een nieuwe weigering deed ze totaal iets onverwachts. Haar vingernagels liet ze tergend prikken in de zijden en in de buik van haar gevangene. Helaas voor hem bleek hij daar vreselijk gevoelig voor. Onverstoorbaar ging zijn beul verder te werk. Bij elke por, strijk of gewring van haar vingers in zijn zijden, heupen, buik of aan de benen danste de arme kerel hulpeloos op en neer in de kooi. Hoe de Russische weet had van zijn kietelachtigheid was een raadsel… maar dat het effect had was geen verrassing. Lachend en giechelend onderging Kenny zijn foltering. Toen ze echter voor het eerst zijn oksels beroerde ontsnapten de eerste gilletjes van de lach uit zijn mond. Hoewel zichtbaar lijdende gaf hij nog steeds niks prijs. Waarop een zichtbaar gefrustreerde generaal Nina de man porde tegen de buik en in de zijden met haar gummiknuppel. Ook dat miste zijn effect niet. Half buiten adem werd eindelijk een eerste break ingelast. Maar nog steeds besloot luitenant Kenny Adams geen woord te zeggen.
Hierop werd hij uit de kooi bevrijdt en op een lederen tafel gedwongen. Vakkundig werd bijna elke centimeter van zijn lichaam met kettingen bevestigd aan de tafel. Ontsnappen was onmogelijk en veel ruimte voor gespartel was er quasi niet meer.
De wrede donkerblonde Russische had nu een zweepje in de handen. Ze liet de staarten ervan een paar keer neerkomen op het bovenlichaam van de arme gevangene. Kreunend en kronkelend onderging hij deze ‘behandeling’. Echter, zijn ondervraagster bedacht dat kietelen net wat meer effect leek te hebben en ze riep de hulp in van haar trouwe kameraad-pilote.
Kapitein Fleur Kirylenko kwam nu eveneens de ruimte in en haar werd bevolen aan het voeteneind van de tafel te staan. Generaal Nina nam plaats bij het bovenlichaam. Op haar teken volgde een vreselijke dubbele kietelaanval op het weerloze lichaam van de Amerikaan. Zijn oksels, ribben, buik en zijden werden genadeloos gekieteld door Nina, terwijl Fleur de voetzolen en tenen van het slachtoffer bewerkte met haar lange vingernagels. Kenny’s lichaam schokte op en neer voor zover zijn bondage het toeliet. De schreeuwen van de lach en wanhoop vulden de ruimte. Tussendoor werd hem almaar toegeschreewd om te bekennen.
Na opnieuw een erg korte pauze namen beide dames elk een voet stevig vast en lieten daar al hun vingers over krassen. Dat was teveel en na een tijd schreeuwde de moegetergde Amerikaan alles wat ze maar wilden weten. Tevreden en met een grijns werd de arme piloot uit de kettingen bevrijdt.
Zwaar nahijgende aanschouwde hij de inmiddels eveneens gearriveerde kolonel Denise Pavlov aan. Ze werd kort op de hoogte gebracht van de situatie en salueerde haar collega’s ten afscheid. Maar tot afgrijzen van luitenant Kenny werd hij ineens vastgegrepen door generaal Nina. Nu mocht ook kolonel Denise eens haar nagels botvieren op het overgevoelige lichaam van de gevangene. Gillend en quasi uitgeput moest hij deze onverwachte korte herneming ondergaan… terwijl ook kapitein Fleur nogmaals genoot van het kriebelen aan zijn voeten. Het werd Kenny overigens verboden het hem aangeboden glas drank te laten vallen of het zou nog erger worden. Gelukkig waren dit de laatste 5 minuten gekietel. Want generaal Nina zag dat Kenny licht werd in het hoofd en besloot te stoppen.
Als laatste werd de piloot verplicht de laarzen van Nina & Fleur uit te trekken en hen beurtelings te likken/ruiken/kussen aan de zweterige voeten. Hoe vernederend ook, dit leek de Amerikaan beter af te gaan. Zijn lid groeide en groeide bij de geur, aanblik en aanraking van vier mooie damesvoeten. Toen hij daaropvolgend zowel de voeten van Fleur als die van Nina tegen zijn gezicht gedrukt kreeg draaide de wereld volledig weg en was de man in subspace.
Groggy werd hij naar zijn cel begeleid en hij zou daar pas midden jaren ’80 uitkomen na het uiteenvallen van de Sovjet republiek.