Een kleine vier maanden na mijn laatste sessie met Mrs Do is het verlangen om opnieuw door Haar onder handen genomen te worden zo groot, dat ik een sessie met haar heb geboekt. Even voor de afgesproken tijd sta ik voor de deur van DP. Ik word binnengelaten door een jonge vrouw, die mij naar de bar brengt en van een glaasje water voorziet. Daar mag ik wachten op Mrs Do. Zij komt na korte tijd binnen en aangezien we elkaar al een tijdje kennen is er slechts een minimaal voorgesprek, waarin Zij aangeeft dat mijn verzoek via e-mail voor complete sensory deprivation zal worden uitgevoerd. Verder zal Zij de sessie, zoals altijd, naar eigen believen vormgeven.
We gaan naar de blauwe kamer. Na uitkleden natuurlijk naar de douche en als ik daar klaar ben, wacht ik, nadat ik op het belletje heb gedrukt, op mijn knieën tot de Mrs mij komt halen. Na een tijdje doet Zij de douchedeur open, zet een voet naar voren en gebiedt mij haar schoen te kussen. Daarna de andere schoen en ik ga door tot de Mrs zegt dat het genoeg is (uit ervaring weet ik dat er anders een verwijtend “Heb ik gezegd dat je kan stoppen?” volgt). Dan mag ik haar volgen naar de speelkamer – uiteraard kruipend op handen en knieën.
In de blauwe kamer mag ik opstaan en voorziet Mrs mijn rechterhand van een polsboei met een leren zak (een want zonder afzonderlijke duim), die mijn hand geheel omhuld. De zak wordt met mijn vingers erin dubbelgevouwen, zodat mijn hand een vuist wordt. Met een riempje dat ook door een lus in de top van de zak gaat, wordt de polsboei gesloten en kan ik mijn vingers niet meer strekken. De andere hand wordt op dezelfde manier verpakt en met deze simpele boeien ben ik al behoorlijk hulpeloos met onbruikbare handen en vingers. Mrs komt voor mij staan en test dan kort mijn tepels door er een paar keer in te knijpen totdat ik wat geluid begin te geven. De voorbereiding wordt voltooit met een veter die strak om mijn ballen wordt gebonden. Na het commando “Blijven staan” gaat Mrs even weg en komt kort daarna terug met een leren bodybag. Deze vouwt Zij uit over de bondagetafel en over een paar leren riemen die er al dwars over de tafel liggen. Daar moet ik uiteraard in. Eerst mijn voeten en als die goed in de bodem zitten, krijg ik een zware leren kap op. Die blijkt enkel een opening voor mond en neus te hebben. Ik moet weer even gaan zitten, zodat Mrs de kap goed vast kan sjorren om mijn hoofd. Behalve een paar kleine streepjes licht bij de ademopening kan ik niets meer zien en blijft alleen nog gehoor en gevoel over. Ik moet weer gaan liggen en Mrs ritst de bodybag dicht, wat mijn bewegingsvrijheid meteen een stuk inperkt. Het blijkt een dubbele deelbare rits te zijn want, die zo wordt dichtgeritst dat pik en ballen bereikbaar zijn en verder alles goed opgesloten zit. Ook bij de tepels blijken openingen te zitten, wat door Mrs meteen duidelijk wordt gemaakt door er weer even flink in te knijpen. Dan voel ik hoe de kap en bodybag met touwen aan de tafel wordt vastgesnoerd. De voorzijde van de bodybag wordt met touwen aangehaald en als dat allemaal klaar is, blijk ik volledig vast te liggen: mijn handen kan ik helemaal niet meer bewegen, mijn hoofd en voeten nog een klein beetje en mijn knieën kan ik iets optillen. Verder lig ik volledig machteloos met tepels, pik en ballen op een presenteerblaadje voor mijn Mrs.
En daar maakt Zij natuurlijk graag gebruik van. Een tik op mijn pik of ballen, dan weer een kneepje in een tepel of in beide tegelijk. Het komt allenmaal onverwacht en hoewel ik weet dat het gaat gebeuren, is het steeds weer een verrassing. Dan komen er een paar milde klemmen op mijn tepels (later vertelde Mrs mij dat het wasknijpers waren) en smeert Mrs mijn pik in met iets kouds. Dan wordt er wat aan mijn pik bevestigt en kort daarna komen er schokjes in mijn pik. Het waren dus geleidende gel en elektrodes waar Zij mee bezig was. Dan draait Zij de elektro flink op en ik schreeuw het uit van de pijn. “Dat is zeker iets te veel?”, merkt Mrs droogjes op, maar zet de elektro gelukkig wel wat lager, zodat het uit te houden is.
Dan zet zij wat over mijn oren en vraagt of ik haar nog goed kan horen. Dat zou eigenlijk niet mogen want het is een geluiddemper (of noise canceller?), maar ik hoor Haar nog goed. Na wat geschuif werkt de demping wat beter.
De elektro wordt weer wat sterker tot ik licht kreun en dan laat Mrs mij alleen in mijn kleine wereldje: ik hoor niets meer, zie alleen een klein streepje licht, kan vrijwel niets bewegen, de tepelklemmen voel ik nauwelijks en alleen de elektro laat zich voelen. Ook dat laatste dempt langzaam uit en lig ik alleen nog maar in machteloze rust te wachten tot Mrs het tijd vindt om weer wat te gaan doen. Ik heb geen idee meer van tijd en drijf lekker weg. Ik bedenk ondertussen wel dat Mrs nog niet klaar is met tepels, pik en ballen, maar dat moet ik maar afwachten.
En inderdaad, als Mrs uiteindelijk weer terugkomt en de geluiddemper heeft verwijderd, wordt de elektro weer opgedraaid tot ik kerm en lig te hijgen. De tepelklemmen gaan eraf en dat valt nog mee. Maar mijn tepels blijken toch wel een stuk gevoeliger te zijn geworden, wat ik goed merk als Mrs weer eens begint te knijpen. En daar gaat ze natuurlijk mee door tot ik het weer flink uitschreeuw. Dan gaat de elektro nog hoger en knijpt Zij meteen hard in beide tepels en blijft dan doorknijpen. Bij deze gecombineerde heftige pijn geef ik één doorlopende schreeuw en begin ik te denken dat ik er maar een “Genade” uit moet persen. Maar Mrs voelt kennelijk precies aan waar mijn grens ligt. Zij stopt met knijpen en schakelt de elektro uit. Dat is een flinke opluchting en ik ben volledig buiten adem. Terwijl ik van deze heftige belevenis lig uit te hijgen, maakt Mrs alle touwen los en opent de bodybag. Ook kap en boeien gaan af. Ik mag van de tafel komen en kan alles weer even vrij bewegen. Alleen de veter om mijn zak zit er nog steeds, maar daar heb geen last van.
Dan doet Mrs mij normale leren pols- en enkelboeien om. Voor de enkelboeien maak ik het Mrs gemakkelijk door mijn voeten op de bondagetafel te zetten. Als slaaf moet je je Mrs natuurlijk niet onnodig laten bukken! Ik moet voorover op de bondage tafel gaan liggen met pik en ballen voor rand van de tafel, zodat deze te allen tijde bereikbaar blijven. Mijn benen spreid ik zo, dat ik met mijn buik vlak op tafel lig. De polsboeien worden met een ketting door een gat in de tafel vastgezet. In deze stand zijn billen en rug goed bereikbaar voor Mrs. Zij begint mijn kontgaatje met glijmiddel in te smeren en weldra gaat er een vinger naar binnen. Daarna meer vingers en ik word vanbinnen alvast goed voorzien van glijmiddel. Met een “Ik ga even iets halen” gaat Zij de kamer uit om korte tijd later terug te komen met een niet geheel lege opblaasdildo. “Zo, we gaan je vandaag een beetje stretchen”, zegt Mrs. Nadat Zij de lucht uit de dildo heeft laten lopen, brengt Zij hem met enige moeite in. Zodra hij erin zit begint ze te pompen en begint het van achteren wat voller te voelen. Als ik aangeef dat het nog best gaat, pompt Zij hem nog stuk op en nu voelt het erg vol – een vreemd, maar niet echt pijnlijk gevoel.
Mrs maakt mij los van de tafel en ik moet op de stoel aan de wand gaan zitten – nou ja stoel: je zit voornamelijk op je gespreide bovenbenen en je kontgaatje blijft vrij. Boven- en onderbenen, buik en borst worden met riemen vastgezet aan de stoel en mijn armen worden gespreid vastgezet aan een horizontale balk op schouderhoogte. Mijn voorkant is zo goed bereikbaar voor Mrs en daar maakt Zij goed gebruik van: mijn tepels krijgen dus weer wat te verduren. Dan pakt Zij een humbler en zet die op mijn zak. Vervolgens probeert Zij de uiteinden van de humbler op mijn dijen te leggen. Met enige moeite gaat dat maar dat doet vreselijk zeer. Als Mrs vraagt of ik dat volhoud, moet ik helaas zeggen dat ik dat maar heel kort zal kunnen volhouden. Met een “Dan maar niet zo” beëindigt Zij deze kwelling en trekt vervolgens de humbler omlaag en dan naar de zijkanten, want er moet hier toch ook “gestretcht” worden, aldus Mrs. Daarna laat Zij hem gewoon hangen, maar omdat Zij het gewicht van de humbler te klein vindt, bindt Zij er nog een paar gewichten aan voor wat meer effect. Dat voel ik wel, maar het is goed uit te houden: een beetje zeurderig gevoel.
Om de tepels niet te vergeten plaatst Zij daar een paar wat stevigere en met een kettinkje verbonden tepelklemmen op. Ze zet ze een beetje naast mij tepels en dat voel ik goed. Mrs maakt mijn armen los en zet mijn polsboeien zodanig met een ketting vast dat mijn armen naar beneden hangen. Dan bindt Zij mij een oogmasker voor en kan ik werkelijk niets meer zien. Ik voel dat Zij de tepelklemmen nog even recht op de tepels zet (toch wat minder pijnlijk) en dan laat zij mij met een “Tot zo” weer alleen. Van de opblaasdildo die er nog steeds in zit, merk ik ondertussen niet veel meer. Ik ben eraan gewend of hij is wat leeggelopen. Ik heb geen idee.
Als Mrs na een tijdje terugkomt, moeten de tepelklemmen eraf. Zij maakt het zich makkelijk: Zij trekt aan de ketting tot de klem van de linker tepel schiet. Een schreeuw kan ik niet onderdrukken, het doet flink pijn. De klem op de rechter tepel zit kennelijk wat steviger, want Mrs moet er stevig aan trekken en het doet al flink pijn tot ook deze klem loslaat. Mrs kan het natuurlijk niet laten om dan nog even flink met mijn tepels te spelen. Maar het kan erger: Zij begint met een zweepje op de tepels te slaan en bij elke slag schreeuw ik “Aah”. Als dat een aantal keren is gebeurd, vindt Mrs het eentonig worden, maar ze slaat natuurlijk wel door. Ik ga dan maar over om “Beee, Ceee, Deee …”. Dat vindt Zij kennelijk wel luk, want Zij moet erom lachen.
Mrs bevrijdt mij van het oogmasker en de humbler en maakt mij dan los van de stoel. Ik moet weer voorover op de bondagetafel gaan liggen en mijn armen worden weer vastgezet. Als ik op een vraag van Haar aangeef dat ik de dildo eigenlijk niet meer zo voel, pompt Zij hem weer een stuk op, totdat ik weer een flink vol gevoel heb. Dan is het tijd voor de billen. Die worden eerst wat opgewarmd met slagen met de vlakke hand en dan komt een zweepje. Het voelt aan als een licht zweepje met weinig impact, maar het prikt wel een beetje. Dat maakt niet zo’n indruk, totdat zij een klapje op mijn ballen geeft. Dat prikt meer en leidt tot wat beweging bij mij: het blijkt een elektro-zweepje te zijn. Mrs was het een paar jaar kwijt, had het teruggevonden en wilde het nu uitproberen! Bij gebrek aan voldoende resultaat zegt Mrs “Hij kan hoger” en als Zij weer slaat, is het effect sterker. Op de billen nog steeds goed te verdragen, maar als zij op mijn ballen slaat, sta ik wel te dansen. Dat bevalt Mrs beter! Dan streelt zij mijnbillen met het uiteinde van het zweepje. Dat voel ik goed en kan ik nu niet meer stil blijven staan. Mrs komt nu lachend naast mij staan en vertelt dat het naar verbrande haartjes ruikt; we moeten samen om lachen om ‘het nieuwe ontharen’. Mrs pakt er dan de elektrische vliegenmepper bij en begin daarmee over mijn billen te wrijven. Hoewel Mrs dat niet verwachtte, blijkt dat veel pijnlijker te zijn dan het elektro-zweepje en ik sta flink te schreeuwen en kronkelen onder Haar behandeling. Mrs moet daar natuurlijk weer om lachen en is duidelijk blij met het effect. In ieder geval hebben we nu vastgesteld dat de elektrische vliegenmepper heftiger is dan het elektro-zweepje.
Nu is het tijd voor de gewone zwepen. Mrs begint met een vrij lichte zweep en slaat daar even mee in. Dan moet ik dertig slagen tellen, een paar lichte klapjes op mijn zak tel daarbij maar niet mee (Zij zegt er niets van, dus dat zal ook wel niet de bedoeling zijn geweest). Als dat klaar is, pakt de Mrs een wat zwaardere zweep en slaat weer even in. Deze zweep komt al duidelijk harder aan en ik moet 20 slagen met deze zweep incasseren. Mrs kijkt dan of mijn billen al voldoende rood zijn gekleurd, maar door het rode licht in de kamer is dat niet goed zichtbaar. De afspraak is geen sporen, maar als ik aangeef dat wat kleuring die binnen een paar dagen wegtrekt geen probleem is, pakt Zij een andere zweep en geeft mij daar een paar slagen mee. Die voel ik goed en als Mrs vraagt “Kan je hiermee 20 slagen hebben”, antwoord ik dat ik het zal proberen. Met een “Je houdt maar vol” begint Zij te slaan. Bij de laatste slagen komen er wat bijgeluiden bij het tellen, maar de 20 worden voltooid. “Ze zijn nu mooi rood”, merkt Mrs op. En dan haalt Zij nog een keer de elektrische vliegenmepper over mijn billen, wat nu extra pijnlijk blijkt te zijn. Tot vermaak van de Mrs uiteraard!
Daarmee is het bewerken van mijn billen voltooid en maakt Mrs mij los. Als ik sta legt zij mij een touwharnas aan en als dat goed vastzit, moet ik op mijn rug op de bondagetafel plaatsnemen. Mijn polsboeien maakt zij vast aan de zijkanten van de tafel en het touwharnas. Mijn benen moet ik optrekken en Zij bindt mijn enkels vast aan mijn bovenbenen, zodat ik in een (lichte) frogtie kom te liggen. Ik krijg weer een paar tepelklemmen opgezet, die weer een beetje feller lijken dan de vorige en het oogmasker gaat weer voor. Mrs laat mij weer een tijdje alleen liggen en als ik zo lig merk ik dat de opblaasdildo er nog steeds inzit, maar niet meer zo’n vol gevoel geeft.
Na enige tijd komt de Mrs weer binnen en haalt Zij de tepelklemmen eraf (Au!). Zij laat de dildo leeglopen en haalt hem eruit. Het voelt daar nu toch aanmerkelijk leger! Mrs gaat dan met een gewone dildo aan de gang. Eerst rustig maar dan steeds sneller en harder. Ondertussen laat Zij ook mijn tepels weer niet onberoerd. Als daar dan ook nog een vibrator bijkomt die Zij afwisselend op de dildo, tepels, ballen en pik plaats, vloeien allerlei gevoelens in elkaar over: pijn, opwinding, genot en vooral een gevoel van machteloze overgave aan Mrs Do. Even laat Zij me tot rust komen en richt zich dan met de vibrator volledig op mijn pik. Daarbij knijpt Zij ook nog stevig in mijn tepels. Dit is zo opwindend dat ik vraag of ik klaar mag komen. “Te laat” zegt Mrs, want ik ben eigenlijk al over de rand en er is geen houden meer aan …
Terwijl Mrs mij begint te bevrijden van de bondages, komt er een heerlijk voldaan, gevoel over mij. Een gevoel, dat er nog steeds is als ik weer naar huis rijdt. Het was heerlijk om mij weer een middag helemaal aan Mrs Do te hebben kunnen overgegeven en zo’n mooie finale te hebben gekregen. Het smaakt nu alweer naar meer …
Dank U, Mrs Do
Uw slaaf ruud