Deel 3, episode 3
Op weg naar het oosten 1 Ik kan en mag wel schrijven dat het nieuwe jaar stormachtig is begonnen. In mijn vorige verhaal schreef ik nog over Code Oranje en het historische moment dat alle vijf waterkeringen gelijktijdig waren gesloten. Een paar weken later trok er weer een stevige storm over ons landje heen. Op TV en internet wemelt het inmiddels van beelden van omgekiepte vrachtauto’s, omvallende bomen, afgewaaide daken etc, etc.. Ook mijn jaar is letterlijk stormachtig begonnen, een heerlijke sessie aan het begin van het jaar, waarbij Mrs. Denise mij letterlijk liet springen tot weer een meer dan interessante ‘slavenveiling’ in Duitsland. Uiteraard informeerde ik Mrs. Denise, al is het alleen maar om even een glimlach op mijn gezicht te hebben. Glimlach? Ja glimlach: ‘Morgen weer slavenveiling.. Ik zal wel weer in de uitverkoop worden gezet met een bordje ‘sale’ om mijn nek met 70% korting!’ ‘90%’ Was haar droge antwoord hierop. Een glimlach vult mijn gezicht. Maar ook deze keer werd ik weer verkocht. Tja de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Zoiets zou Mrs. Denise kunnen schrijven. Hahaha. De waarheid ligt een stukje genuanceerder, inmiddels leer ik natuurlijk steeds meer mensen in het Duitse BDSM wereldje kennen. Maar zij leren mij ook kennen als een oprechte en eerlijke slaaf. Tevens pluk ik de vruchten van de ‘etiketten’ die Mrs. Denise mij heeft geleerd. Het is mij inmiddels wel duidelijk dat vele slaafjes die etiketten niet kennen. De opzet van deze avonden is vrij simpel, vooraf kan eenieder zich aanmelden door het invullen van lijstje met ‘do en don’ts’ om ‘versteigert’ te worden. Rond 21.00 uur worden alle ‘Waren’ apart genomen in een ruimte en legt de veiling Meesteres kort de procedure uit. Eerst volgt er een slavenbezichtiging, waarbij de slaven en slavinnen niet beroerd mogen worden. In dit geval kregen we allemaal een zwarte kap over ons hoofd heen en werden we met kettingen aan elkaar gelegd. Na de bezichtiging werden we de zaal ingeleid en met opbod verkocht. Als slaaf word je geacht om je zelf te presenteren. Daarbij moet je door de menigte lopen, zodat iedereen de slaven/slavinnen goed kan zien.. De veiling Meester verteld het publiek wat de slaaf of slavin wel of niet wil doen. De Meesteres prijst haar slaven/slavinnen nog eens extra aan. Dat rondlopen is voor mij dus geen straf. Als er geboden wordt, moet de slaaf of slavin lopen naar de persoon die het laatste bod heeft gedaan enz. Als slaaf/slavin heb je het recht om vooraf bepaalde personen uit te sluiten. In mijn gevallen zijn dat alle mannen, maar dat kan ook een bepaalde Meesteres zijn. Als je verkocht wordt, ben je 1 uur lang slaaf/slavin van de kopende Meester/Meesteres. In het spel mag altijd genade worden geroepen. De organisatie houdt er toezicht op, dat iedereen zich aan de regels houd. Er wordt niet gespeeld met echt geld. Iedereen die mee wil doen kan vooraf om speelgeld vragen. Zij krijgen een blanco envelop, niemand weet hoeveel daar in zit. Slaven die niet verkocht worden, worden aan het einde van de veiling opnieuw aangeboden. In de tweede instantie wordt bijna iedereen verkocht. De opzet is laagdrempelig en de sfeer zeer gemoedelijk. Dit spel wordt tweemaal op een avond gespeeld, alleen de tweede ronde is doorgaans veel minder plechtig.
9 Februari 2018 (deel 1)
Met mijn verhaal Code Oranje in de tas reed ik richting Valkenswaard met de wetenschap dat de wijze heren van het KNMI Code Geel hadden af gekondigd? Wat moet je daar toch in hemelsnaam mee? Het gaat ook werkelijk nergens over. Is dat toeval? Ik weet het niet, ik weet wel dat ik in mijn leven, hoe zal ik het omschrijven?? Ehhh ja: aparte fase ben terecht gekomen. Apart hmmm, tja daar later meer over. Het begon eigenlijk al een dag eerder, of beter gezegd ruim twee weken eerder. Helaas moest Meesteres Denise mijn afspraak verzetten. Ze gaf het ruim op tijd aan, meer dan een week van te voren. Zij is daar heel strikt in. Eigenlijk reageerde ze op mijn app. ‘Meesteres a.s. Zaterdag ga ik naar een Femdom Party in Duitsland.’ Een Duitse Meesteres heeft mij gevraagd haar slaaf te zijn op deze Party. Dezelfde Dame heeft mij vorige week gekocht op een Slavenveiling.’Ok, leuk voor je’ Haar antwoord was heel droog geschreven, maar ik herken inmiddels haar schrijfstijl en ik weet dat zij dit meent. De sessie werd een week uitgesteld. Een jaar geleden zou ik daar geestelijk veel meer moeite mee hebben gehad. Het jaar was amper begonnen en ik was al op twee Party’s geweest. Ik probeer de tijd die ik aan mijn ‘hobby’ besteed zoveel mogelijk te doseren. Ja, U leest het goed. HOBBY. Ik ben waarlijk tot de conclusie gekomen dat SM mijn belangrijkste HOBBY is. En Hobby’s kosten nu eenmaal geld. Als ik paardenliefhebber ben en dat kost 10K per jaar. Tja Paarden zijn een hobby, héél normaal. Ik weet niet wat SM mij kost? Kost het mij iets dan? Het brengt mij in ieder geval zoveel moois.. Ik was voor zaken bijna de hele week in het buitenland geweest. Ik zat klaar om terug te vliegen, verveelde mij en dacht aan de dag van morgen en appte: ‘Ik heb zo een zin in morgenavond. Hmmm ik sta op het punt om terug te vliegen.‘Mooi, dan heb je nog de tijd om een scenario voor morgen te bedenken om mij te entertainen’ Antwoorde ze snel.‘Oepsss… is om mijn gestuntel en geklungel afkeurend kunnen lachen ook entertainment?’ appte ik vragend terug ‘Deels’. Antwoorde ze. Kijk die heb ik alvast in de pocket. Dus mijn onbeholpen gedrag heeft zowaar een functie, geen grote functie, maar toch. Mijn zelfachting is gestegen van minus 20 naar minus 19 Hahahaha.
Femmalia deel 6 Brandmerken (zie deel 4 en 5 in Code Oranje)
Met een stralende lach op haar gezicht ontwaakte Keira, naast haar lag Daisy. Ze dacht terug aan een heftige nacht vol passie en vuur. Ze stapte naakt uit bed en liep naar de douche. Even later liet ze de warme stralen stromen over haar zongebruinde lichaam. Ze sloot haar ogen, plotseling voelde zij van achter een hand één van haar prachtige borsten strelen. Keira draaide zich om en stond oog in oog met Daisy. Hun beider borsten drukte zachtjes tegen elkaar aan. Ze kuste elkaar teder, waarbij een vrije hand de erogene zone opzocht…. Het duurde niet lang of beide Dames waren nat van binnen en buiten…. hmmmmmmm Hoe anders was het in het cellencomplex amper een kilometer verder. Hank had amper kunnen slapen op de kille harde stenen vloer. Rond 07.00 uur werden ze gewekt doordat een van de bewaakster hard met een knuppel tegen de tralies aan sloeg. ‘Wakker worden slaven jullie ontbijt…’ Een tweede Dame gooide een paar hompen brood naar binnen waar de hongerige slaven op af doken. Het was lang niet genoeg voor iedereen. Hank had een stuk kunnen bemachtigen, zijn vriend Steven was minder gelukkig. Hij besloot zijn stuk met hem te delen. Niet iedereen was zo gelukkig. Aan het ontbijt vroeg Daisy aan Keira: ‘Mag ik ze nu brandmerken’ met pretoogjes. ‘Echt wel hahahaha’ Circa een half uur later verlieten de Dames hun onderkomen en gingen ze terug naar de ‘waren’. De slaven keken angstig voor hun uit. Ze hadden gezien en geroken dat kolen worden aangestoken. ‘Open de cel en haal de slaven er een voor een eruit.’ De eerste slaaf werd ruw door een van de bewaaksters, een ware amazone van ruim 1,80 meter groot en gespierd. Lachend keek ze de slaaf in de ogen en greep hem bij zijn collar. Twee andere Dames richtte gevaarlijk hun speren richting de overige slaven. De eerste slaaf moest over een bok gaan staan, met zijn billen omhoog. Daisy pakte de gloeiend hete pook. ‘Heerlijk, heerlijk’ zei ze sadistisch hahahaha en ze plantte het brandmerk op de billen van de arme slaaf.. Die een ijzige kreet van pijn uitsloeg. Daarop werd hij terug in de cel gesmeten. ‘Volgende slaaf’ zei Daisy vrolijk…..Bij Hank en Steven zat de angst er diep in. Ze hadden geen kans. Ze werden als makke lammetjes gebrandmerkt. Tot het moment dat die grote amazone voor Hank stond. Automatisch zette hij een stap terug. Maar de amazone was veel te snel en greep hem vol in zijn ballen. Ze sleurde hem lachend aan zijn kuisheidgordel de cel uit. ‘Oooh wat hebben we hier dan voor een zoet slaafje.’ Zei Daisy vertederend terwijl ze Hank hard aan zijn over zijn haren trok. Hank sloot zijn ogen en zag in een flits zijn oude leven voorbij vliegen. Tijden dat hij heerlijk aan het vissen was of aan het jagen in het bos… Zijn eerste vriendinnetje… De eerste keer seks…. AUWWWWWW schreeuwde hij het uit als nooit te voren. Hij rook zijn eigen vlees branden..‘Wel done Ladies’ zei Keira lachend, ‘het vlees is gebraden hahahaha. Morgen maken we de papieren in orde en kunnen we door naar de slavenmarkt, maar voordat we dat doen volgt eerst de slavenschouw.’ ‘Schouw?’ vroeg Daisy verbaast. Ja, ik nodig altijd een aantal relaties uit. Ze kunnen dan voor de veiling slaven kopen in alle rust.
9 Februari 2018 (deel 2)
Vanwege het te verwachte slechte weer was ik op tijd vertrokken. Code Geel was gelukkig in geen velden of wegen te bekennen. Tijd om Smurf te bellen. Hij sukkelt al tijden met zijn gezondheid. Je wordt oud, zou ik smalend kunnen zeggen. Maar met je gezondheid sukkelen is geen pretje. Helaas weet ik daar zelf ook alles van, maar dan in een andere hoedanigheid… Het komt wel vaker voor dat ik hem spontaan bel. Ik doe er ook totaal niet moeilijk over om te vertellen waar ik naar toe rijd. Hij begrijpt dat maar al te goed hahaha. Ik was dus veel te vroeg. En tijd is tijd, vandaag werd ik op de proef gesteld. Zoiets weet je natuurlijk nooit te voren, en eerlijk gezegd soms twijfel ik er zelf aan. Is dat nu nog wel nodig? Ja dus. Ik liep naar de voordeur, keek op mijn tijdsapp op de telefoon en telde voor de deur de laatste pak en beet 20 – 25 seconde af… Op de seconde belde ik aan. IK hoorde achter de deur gestommel, maar de deur ging niet open. Ik bleef rustig staan en raakte niet in paniek. Het duurde nog zeker 30 seconde toen de deur open ging.. Een jonge Dame met lang blond haar opende lachend de deur. ‘Je stond al te wachtte hè?’ Zei ze lachend ‘Ja Meesteres, maar tijd is tijd.’ Na een korte omhelzing volgde ik de blonde schone, ook wel bekend als Mrs. Nina naar de bar. Ze had ontzettend goede zin. ‘Sjakie, je was één minuut te laat’ Probeerde ze mij op het verkeerde been te zetten. ‘Als dat zo is, dan moet ik de makers van de Worldclock app eens een brief gaan sturen, dat ze tijd correct moeten weergeven.’ Antwoorde ik droog. Mrs. Nina lachte er om. Ik begon me al uit te kleden. ‘Oh ja, jij kleedje altijd meteen uit.’ Eerlijk gezegd, vind ik dat ontzettend leuk en geil. Snel ging ik verder en nam ik plaats in mijn slavenhouding. Mrs. Nina liep achter mij langs en gaf een tik op mijn billen. Iets wat ik niet bepaald erg vond. Hierop verliet ze de ruimte. Een paar minuten later ging de deur open. Ik waagde het niet om op te kijken, tot dat ik gevraagd werd. ‘Sjakie’ Zei Mrs. Denise ‘Ga recht op je knieën zitten’. ‘Ja Meesteres’ ‘Heb je nog aan het scenario gedacht?’ Ik bleef haar vooralsnog het antwoord schuldig. ‘Ga weer in de slavenhouding zitten, kont omhoog.’ Ze liep om me heen en ik voelde haar afkeurende blik in mijn rug porren. ‘Laat mij je kont maar eens zien. Heb jij thuis nog gedoucht? ‘Nee Meesteres’ ‘Volg Mrs. Nina naar de kelder en was vooral je billen goed.’ Ik moest naar de WC, eigenlijk al bij binnenkomst. Ja die andere boodschap ahmmm. Vooral als de opmerking komt: Was je billen goed. ‘Meesteres, mag ik naar de WC?’ vroeg ik aan Mrs. Nina. Een paar minuten later stond ik opgelucht of ‘afgelucht’ onder de douche en begon mijn anus nog eens extra goed te wassen.
Op zoek naar mijn Horizon (5) (deel 3 en 4 in Code Oranje)
Mijn hoofd zat vol… Een gesprek met twee dames van een instantie gaf de doorslag. Een gesprek wat ik af moest raffelen om de wedloop tussen kinderen, oppas en zakelijke afspraken te kunnen volbrengen. Daar stond ik dan op school, te laat en geen enkele fut meer. Ik belde de oppas af en reed naar huis toe met mijn kinderen. Even later stond ik de was te vouwen, met een blik in mijn ogen alsof ik er niet was. Ik besloot om er nog een nachtje over te slapen. De volgende morgen reed ik niet meteen naar mijn werk. Instinctief wist ik dat dit zo niet kon door blijven gaan. Die ochtend trok ik de spreekwoordelijk stekker uit het stopcontact. Voor mijn gevoel was het 5 voor 12 opdat moment. Nu een paar maanden later betwijfel ik of het niet al later was. Ik weet het niet?De reacties in mijn omgeving waren positief. Een teken voor mij om nu door te pakken, maar dan precies andersom, rust nemen. Afgelopen jaren ben ik zo vaak te pas en te onpas geswitcht tussen privé en zakelijk en andersom, dat deze ‘kabels’ hartstikke in de knoop zitten. Iedere switch is op dit moment moeilijk. Het lijkt wel of ik vast zit. Mijn concentratie is nooit echt goed geweest, maar nu?? Switchen, is in ‘BDSM’ jargon een bekend begrip. Zelf heb ik nooit geswitcht, Liesbeth regelmatig en dat werkte eigenlijk ook al niet kan ik achteraf wel stellen. Waarom is achteraf alles toch zo duidelijk. Ja, logisch natuurlijk, maar er zijn zoveel zaken die achteraf zo eenvoudig lijken. Veel in de trant van: dat ik dat niet eerder heb gezien of waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht. Maar plots zag ik het licht. Daar zat ik dan, op die stoel, in die kamer. Een kamer en stoel die in niets lijken op het stereotiepe beeld van een psycholoog. Het was geen grote kamer met donkerbruin eikenhouten meubilair op een dieprood hoogpolig tapijt. De psycholoog in kwestie zat niet in een makkelijk zittende zwarte fauteuil. En nee, ik lag niet achterover op een ligbank. Het was een kleine kamer in een nietszeggend kantoorgebouw, alwaar ik plaats nam in een normale niet ongemakkelijk zittende stoel. Voor mij zat een man van eind 50, of misschien nog wel wat ouder. Het was een intake gesprek. Al vanaf het begin dat het ‘circus’ omtrent mijn vrouw was begonnen, stonden de hulptroepen in de rij. Hulp voldoende, maar welke hulp heb je nodig? En is er überhaupt wel een klik met de hulpverlenende. Liesbeth was een schreeuwende in de woestijn geweest. Ze wilde hulp, praten maar er was alleen geestelijk hulp voor de nabestaande. Ten minste zover zij het had uitgezocht. Meermalen werd ik vanuit verschillende kanten geattendeerd om professionele hulp te zoeken. Eenmaal had ik een afspraak gemaakt. Ik heb toen bijna 45 minuten gewacht in een wachtkamer, om vervolgens te horen dat de psychologe door verkeersomstandigheden verhindert was. Met de ‘erfenis’ van de lijdensweg van Liesbeth in mijn bagage, lijkt het wel dat ik bijna een vrijbrief heb op alle mogelijke hulp. Uiteindelijk trok ik de stoute schoenen aan. Daar zat ik dan, mijn verhaal is veel te omvangrijk voor een gesprek, ik besloot om van quitte af aan geen verstoppertje te spelen en gooide spreekwoordelijk alles op tafel, maar dan ook alles wat met te binnen schoot. Ja ook dit onderwerp….
9 Februari 2018 (deel 3)
Snel kroop ik terug naar de bar, met in mijn gedachte dat mijn achteruitgang weldra gebruikt zou gaan worden voor andere toepassingsmogelijkheden. Maar ik had geen idee om wat voor toepassingen het zou gaan. ‘Goed Sjakie, heb ik jouw aan het denken gezet?’ ‘Ja Meesteres’‘Heb je een scenario bedacht?’ Ja, ik had hier al zo een beetje de hele dag over zitten te denken, maar er schoot niet echt een goed idee door mijn hoofd hoe ik Mrs. Denise zou kunnen entertainen. Bij entertainment denk ik aan zang en dans. Om eerlijk te zijn wil ik dat eigenlijk helemaal niemand aandoen. ‘En Sjakie?’ ‘Ehhh.. ja ik had eigenlijk veel te druk vandaag?’ ‘Ja, waarmee dan..?’ reageerde ze snel. Er was geen woord aan gelogen wat ik zei. Het was de hele dag rennen geweest voor mij vanaf 7.00 uur ’s ochtends. Het begon met documenten in orde maken die ik voor de carnaval de deur uit moest hebben. Daarna snel naar huis om mijn zoon naar school te brengen, het was carnaval op school, optocht. Daarna groenteboer en snel naar een meubelgigant waar recentelijk de oprichter van is overleden. Weer naar huis, rest van de boodschappen en als klap op de vuurpijl de verplichting van een verjaardagsfeestje van een nichtje van mij. Oh ja, dat was eigenlijk de reden geweest dat ik graag een week eerder naar DP had willen gaan. Maar ik klaag niet, alleen had ik niet echt tijd over om iets uit te werken. Goed, een ieder die weet hoe het werkt bij DP. ‘Smoesjes Sjakie allemaal weer smoesjes.’ Hahahahaha. Het gaat in deze niet om wat Mrs. Denise zegt, maar met welke intonatie zij dat zegt: GE – WEL – DIG!!! Hahahahaha. ‘Neem plaats op het podium Sjakie.’ Ondertussen liep de bar langzaam vol. Ik kwam ogen te kort. Ja, Mrs. Nina had de deur open gemaakt, wat ik uiteraard erg leuk vond. Haar vergelijk ik graag met enerzijds Mrs. Tara (DP 2001), dus niet te verwarren met…… en Liesbeth… Dat is dus een groot compliment, maar dit terzijde. Mrs. Zascha kwam er ook gezellig bij. Zij straalt een en al vriendelijkheid uit, lacht er lief bij, maar ondertussen wordt je verslonden, zoals de mannen in de Griekse mythologie als ze dat eiland voorbij varen….. En hoewel ze prachtige benen heeft, is ze minstens net zo sterk in haar armen. Ik heb het voorrecht dat ze bijna iedere sessie bijkomt. (Thanks My wrestling Queen) Ook Mrs. Samantha, Mrs. Akira en Rose gaven acte de préséance. Rose, hahaha, ja…. nee hier kom ik later op terug.. She is a Die Hard…. Ook Mrs. Samantha had ik al vaker mogen ontmoeten, mijn ervaring met haar is dat ze gewoon lekker fanatiek meedoet. Gewoon leuk, plezier, one of the Ladies met een hoofdletter L. Ze was er ook bij toen ik het laagste punt van mijn slavenbestaan had bereikt toen ik lag te rollenbollen met die ‘teddybeer’ en gelooft U mij, dit schrijf ik nu nog met plaatsvervangende schaamte hahaha. (Lees Game, Set and Match deel 1 en 2) En last but not least: Mrs. Akira, haar had ik tot nu toe vluchtig ontmoet bij DP, dankzij mijn lotgenoot Meneer Slaafaap. Ja meneer, want ik heb voor hem inmiddels veel respect gekregen, wist ik op voorhand al dat deze Dame het vak verstaat. Ik keek even links naast mij, voor de Dames aan de bar is het rechts en zag (zonder dat te laten merken) trots mijn gedicht ingelijst staan. Het was precies zoals ik het destijds beschreven had… Een Dream Team…
Op weg naar het oosten (2)
De eerste slaaf werd niet verkocht en de tweede maar moeizaam. Toen was ik aan de beurt, ik wist dat ik minimaal eenmaal vandaag verkocht zou worden. Een voor mij bekende Meesteres was aanwezig en had al gezegd dat ze mij wilde hebben. (Hoe is het mogelijk??? Zie ik Mrs. Denise al denken hahahahahaha, nee zonder gekheid, ik weet dat Zij dat héél erg leuk vind voor mij) Deze Meesteres heeft vroeger ook in Studio’s (2) in Duitsland gewerkt. Zij heeft het qua spel en ervaring nog absoluut in zich om in het Dream Team van DP mee te draaien. Hoewel haar spel voor mijn doen best hard is, maar dat is het spel van Mrs. Denise soms ook, voelt zij net als ‘de Herin des Huizes’ aan hoever zij kan gaan. Daarbij is zij ook zeer creatief. Zij koopt mij, niet omdat ze mij dus blauw kan slaan, maar omdat zij weet dat ik ‘echt’ ben. Het bieden begon. Er was nog een tweede Dame die op mij bood, een Dame die ik (nog) niet kende. Dat laatste is helemaal leuk. Ook een derde Dame deed eenmalig een bod. Vervolgens ‘vochten’ de overige twee Dames het uit. De bij mij bekende Meesteres trok aan het langste eind. Later die avond volgde de tweede ronde. Doorgaans haakt ongeveer de helft van de slaven naar een ronde af. Ook is dan de animo vaak minder groot van de kopers. Opnieuw werden we aan een ketting gelegd. Dat vond ik dus erg!!!! Hahaha, ook nu maakte ik mijn ronde. Tot mijn opluchting werd er toch op mij geboden. Het was maar € 10,00,- maar ik werd verkocht aan…… die vrouw uit de eerste ronde. Wat volgde was een gedenkwaardig spel van circa 1 uur. Gedenkwaardig? Ja, het was voor de Dame in kwestie haar eerste spel als Meesteres in het openbaar. Haar man en partner had op een afstand staan te kijken hoe deze Dame mij onder handen nam. Ik presenteerde mijn billen en liet haar duidelijk blijken, dat ik genoot van het spel. Na afloop wisselde wij gegevens uit. De volgende dag ontving ik al een berichtje dat ze graag nog vaker met mij wil spelen. SM is een spel waarbij het een genot moet zijn voor de twee partijen. Het geeft een ontzettende kick dat het zelfvertrouwen van deze Dame hierdoor is gegroeid. Ook haar Partner had een en ander heel mooi gevonden. Het noopte mij om de volgende app te schrijven: ‘Ben weer verkocht haha. U heeft mij goed afgericht. Daar ben ik trots op. Ik zie er wel niet uit hahaha (understatement) Maar ik heb tot nu toe maar weinig slaven gezien die zo correct in omgang zijn… Mijn dank is dan ook groot. U krijgt zelfs de meest hopeloze en onhandige slaven getraind. Top.‘Haha Goed hè’ Was haar zeer veel zeggende antwoord.
9 Februari 2018 (deel 4)
Daar zat ik dan tegenover het bijna voltallige Dream Team, uiteraard nooit helemaal compleet, maar toch. Ergens was ik blij dat Daisy er niet was. Ik was al klein…., maar dan hadden ze mij met een microscoop moeten gaan zoeken. Juist, mijn plichtplegingen: alle Dames zaten klaar, evenals ik, toen ik mijn gedicht Tijd voordroeg (zie einde verhaal) had ik 12 ogen op mij gericht. ‘Mond open Sjakie’ even later vloog er een druif van de bar richting mijn mond. ‘Bijna raak’ Hoorde ik een van de Dames enthousiast zeggen. ‘Op rapen’ Zei Mrs. Denise Streng. Snel kroop ik van het podium af en raapte de druif met mijn mond op. Daar was zo expliciet geen opdracht voor gegeven, maar de Dames konden dat beetje zelf initiatief wel waarderen. Laat ik het erop houden dat dit een
voortvloeisel is van haar slaventraining, daar ben ik best trots op… Dit tafereel herhaalde zich nog een paar keer….‘Verder Sjakie’ Mrs. Nina zei demonstratief na afloop: deze ronde geen applaus van mij. Haar ogen vertelde iets anders (Dank U) Toen moest het 2e gedicht nog volgen. Al maanden ‘teast’ Mrs. Denise mij met het feit dat ik zo onhandig ben, ben ik ook, mensen die mij kennen weten dat ik twee linkerhanden heb. Voor alle duidelijkheid, ik ben rechts. Het gedicht ‘Onhandig’ schreef ik op 10 januari jl. Wat ik niet wist op dat moment, dat dit gedicht naadloos aansloot op ons ‘App contact’ een dag eerder.‘Oepsss… is om mijn gestuntel en geklungel afkeurend kunnen lachen ook entertainment?’ Dit luchtig geschreven gedicht kon rekenen op veel bijval van de Dames. Dit zal ook wel komen omdat het erg herkenbaar is. Zie het gedicht met de toepasselijk naam ‘Onhandig’ onderaan het verhaal Code Oranje. Mijn presentjes, vielen in goede aarde… Tevens had ik ook – op verzoek, want ze waren op – haar favoriete Snoep meegenomen. Wat dat is?? Hahaha, dat vertel ik niet dat moet eenieder zelf maar aan Mrs. Denise vragen. Zij was er in ieder geval blij mee. Nee, die deelt zij niet met haar Team. Ja, en nu moest dus de sessie nog beginnen. Zo zwart wit is dat dus ook niet, die was al lang begonnen. Ik moest dus mijn billen goed wassen……‘Sjakie, ga recht zitten kijk me aan.’ Ik zat nog steeds op mijn knieën op het Podium, terwijl Mrs. Denise met rode lippenstift mijn mond en neus rood maakte en vervolgens met een zwarte stift mijn lippen. ‘Hé..’ zei Mrs. Denise tegen Nina, nadat ze de marker goed bekeken had: ‘Je moest een zwarte stift pakken geen Permanente Marker…’ Dit tot grote hilariteit van alle aanwezige Dames. Ik hield wijselijk mijn mond. ‘Maakt niet uit Sjakie, het is carnaval, valt niet op hahahahaha’ Daar kon ik het meedoen hahaha. Ik ken haar al zo lang dat ik mij daar niet meer echt door van mijn stuk laat brengen. Dat wil niet zeggen, dat ze dat nog steeds moeiteloos voor elkaar kan krijgen. ‘Draai om, kont omhoog.’ Nu gaan we het krijgen, dacht ik en ja ik kreeg het maar iets heel anders. Mrs. Denise kleurde mijn billen met rode lippenstift. Dit uiteraard weer tot groot vergenoegen van de aanwezige Dames. ‘Je laat nu toch geen scheet’ zei ze op het moment dat ze mijn gat nog zwarter aan het maken was dan het al was. Voor mijn gevoel was ik inmiddels diep in mijn eigen zwarte gat gevallen. Wel was ik blij dat ik vooraf gebruik had gemaakt van de toilet, want stel… stel nee ik, ik stel het mij niet voor.. alleen bij de gedachte daaraan voel ik de slaag al op mijn billen die ik daar voor moet incasseren… AUWW….‘Draai je om… Wat zie je.’ Voor diegene die de bar van DP niet kennen, achter de bar hangt een grote spiegel.‘Een spiegel Meesteres’ ‘Duhhuh.. Niet bijdehand worden.’ Ik denk dat ze de opmerking leuk vond, getuige het feit dat ik geen klap in mijn gezicht kreeg.‘Wat zie je Sjakie?’ ‘Een idioot Meesteres’ ‘Ja dat ook, nee wat zie je’ Ik zag er dus waarlijk belachelijk uit, zelfs met carnaval is een dergelijke gezichtsversiering… op het randje om niet in aanmerking te komen voor verplichte opnamen. Maar goed, naar dat voorval met die Teddybeer…. (Game, Set and Match)…‘Ik zal je een hint geven… Onehundert and Eightyyyyyyy)‘Een dartbord Meesteres?’ antwoorde ik vragend..‘ja, een dartbord..’
Femmalia Deel 7 Slavenschouw
Al het vers gebraden vlees werd uit de kooien gejaagd. Hank voelde zijn zitvlak evenals de overige slaven, branden. Angst was in de ogen van zijn kompanen te lezen. De Dames hadden tot nu toe geen mededogen laten zien. Ze werden in een rij gezet. Tussen de collars werd er een ketting bevestigd. Er was geen slaaf die het lef had om iets te zeggen of om op te kijken. De jonge bewaakster die eerder Hank’s schaamhaar had geschoren pakte de voorste ketting. Ze was hooguit 1,60 groot, Hank schatte ze niet ouder in dan een jaar of 20, gekleed in een strak leren topje waaronder haar niet onaardige voorgevel met moeite in verbleef. Verder gekleed in een kort leren rokje en stevige laarzen. Ze gaf een ferme ruk aan de ketting en snauwde ‘Lopen slaven’. Wederom hadden de Dames twee slavenrijen geformeerd. Hank’s beste vriend Steven liep in de andere rij. Hij zag er niet goed uit. Hank maakte zich echt zorgen om hem. In totaal werden de slaven door 5 Dames per rij bewaakt. Ze schroomde niet om hun zwepen te gebruiken. Na een kleine 10 minuten lopen kwamen ze bij de stadsmuren aan. Waar de stadsbewaarders controleerde of de slaven gebrandmerkt waren. Vervolgens werden ze naar binnen gevoerd als vee. Ze liepen dwars door de winkelstraat heen. Er was geen man te bekennen viel Hank al snel op. Hier en daar hoorde hij wel gefluit en hoongelach. Ze werden naar een gebouw gevoerd in het midden van de stad. De ene groep slaven werd opgesloten, terwijl de andere groep, de groep van Hank, gesommeerd werd om naast elkaar op de knieën te gaan zitten. De slaven die niet snel genoeg zaten kregen er van langs. ‘Muil houden en naar beneden kijken slaven…’ Hoe lang ze er zaten was Hank absoluut niet duidelijk. Zijn knieën begonnen behoorlijk pijn te doen. Toen kwam plotseling Keira binnen, ze sommeerde om zwarte zakken over de hoofden van de slaven te doen. Plots werd het duister. Daarna voelde hij dat er iets op hem werd geschreven. Even later hoorde Hank stemmen, vrouwen stemmen. Middels een ferme ruk aan zijn collar werd hem duidelijk gemaakt om op te staan. ‘Spreid je benen slaaf’ Zei een andere Dame, Hank meende daarbij de jonge kleine Bewaakster te herkennen. In een ander leven had hij haar zeer graag opgeschreven, dacht hij in een blink van een seconde. Zelfs zijn jonge heer reageerde op het idee dat wellicht die jonge Dame daar stond. Plotseling werd hij vol bij zijn ballen gegrepen. Een Dame vroeg: ‘Hoe groot is hij?’ ‘Goede vraag’ antwoorde de jonge Dame.’ ‘Mag die kooi even af?’‘Dat moet ik navragen bij de Baas. Ik kom zo bij U terug’ Hank voelde hoe hij betast werd door meerdere Dames. Even later hoorde hij de stem van de Slavenhandelaarster.’ ‘Dames, Dames, ik begrijp dat U de waren nader wilt bestuderen.’ Schrijf de nummers die U wilt zien op. Dan maken we na deze schouw een afspraak. Vergeet U niet dat ik nog een tweede ronde met vers vlees in de aanbieding heb. Hank werd net als de rest van de eerste groep, terug in een grote kooi geplaatst. Nu was de groep van Steven aan de beurt. Ook Steven kreeg een kap over zijn hoofd en werd beschreven. Hetzelfde ritueel. Hij werd echter vooral met rust gelaten. Steven en Hank kende elkaar al hun hele leven, waar Hank een meer dan sportief en gespierd figuur had met geen onaardige mannelijkheid tussen zijn benen, scoorde Steven niet de schoonheidsprijs. Na de tweede ronde ging ook deze groep terug de kooi in. Alle slaven hadden nog de zwarte kap over hun hoofd. Ze hadden geen notie van het nummer wat ze op hun borst hadden staan. Er werden 5 nummers omgeroepen. ‘Ik wil nummer: 6, 11, 18, 21 en 27…..’ zei Keira…. Hank hoorde de celdeur opengaan… Voordat hij er erg in had werd hij gegrepen door een van de bewaaksters die zijn armen op de rug vastzetten. Ze werden gebracht naar een naast gelegen cel.‘Op jullie knieën wormen’ Even later viel een zware deur in het slot. ‘Hello Ladies’, zo begon Keira ‘welkom op deze privé veiling.’ Alle aanwezige relaties hadden vooraf entree betaald. Ze waren op zoek naar een ‘pareltje’ wat op openbaren veilingen moeilijker was te bemachtigen en vaak veel duurder was. Ook voor Keira was dit interessant, ze hoefde minder veilingkosten te betalen. Bij de algemene veilingen mocht de kuisheidgordel niet af. Bij privéveilingen was dat wel anders. Het zal duidelijk zijn dat het entree geld niet laag was. Keira begreep dondersgoed dat ze bij iedere groep slaven een paar goede exemplaren nodig had. Ondertussen zat Hank in het pikken donker zenuwachtig te wachten in de naastgelegen ruimte..Wordt vervolgd.
9 Februari 2018 (deel 5)
Een dartbord…. Onwezenlijk keek ik voor mij uit van links naar rechts, zoveel schoonheid voor mijn ogen. Voor even dommelde ik weg, weg van de zeer vernederende situatie waarin ik mij bevond. Hé dacht ik, ik ben in de House of Fantasy…… De Herin des Huizes droeg een strak latex pak, waarin haar mooie borsten als gegoten zaten. Ik was terug in het huis, was machteloos en werd uitgelachen. In een flash doken al die gezichten op in mijn herinnering…is dit de hemel? Vroeg ik mijzelf af. ‘Mond open’ klonk het plots door de kamer ‘En ogen sluiten…’ Voordat ik er erg in had vloog de eerste druif van de bar richting mij. Het was letterlijk richten op het dartbord.. Sommige druiven kwamen akelig dicht bij hun doel, tot grote hilariteit van de dames. Van alle kanten werden er letterlijk druiven op mij afgevuurd. Ik werd op vele plaatsen geraakt op en rond mijn gezicht. Nadat alle druiven waren afgevuurd, kreeg ik de opdracht om ze allemaal op te rapen en terug te doen in de glazen waarin ze zaten. Dit ging natuurlijk veel te langzaam. Toen ik dat gedaan had, moest ik met mijn billen omhoog richting de Dames gaan zitten voor de tweede ronde. Een spervuur van druiven werd weer op mij afgevuurd, maar nu gericht op mijn gat. Ik kon uiteraard niets zien. Maar het belangrijkste was dat de Dames ontzettend veel plezier hadden. Een aantal druiven waren ‘raak’, uiteraard werd er ook een druif tussen mijn bilspleet geschoven. Dit tot groot plezier van de aanwezige. Wederom moest ik alle druiven opruimen en terug doen in de glaasjes. Opnieuw zat ik op mijn knieën op het podium met de neus richting de Dames. ‘mond open Sjakie. Verder…..En de druivenregen werd weer in gang gezet.‘Nu wil ik dat je porno geluiden erbij maakt en wat van dat ‘gevalletje’ gaat maken. Het klinkt misschien raar, maar ergens was het best ‘hardwerken’. De Dames liepen om de beurt na mij toe. Mrs. Nina kwam vlak naast mij staan en praatte zacht in mijn oren. Waarlijk het idee al hoe zij daar stond ten opzichte van mij, zou al lijden tot menige natte droom. Ook Mrs. Samantha bleef niet passief kijken en liep naar mij toe. Ze schoof druiven in mijn oren. ‘We horen je niet Sjakie.’ Terwijl de druiven één voor één bleven vliegen richting mij. Sommige raakte tot groot vergenoegen van de Dames het doel. Ik was inmiddels ontzettend afgeleid. Ik moest geil zijn en ja dat was ik ook zeker, maar het hele ‘circus’ eromheen leidde mij ontzettend af. Mrs. Akira liep naar voren en ging naast mij staan.‘Ik hoor hem niet goed hijgen? Kijk je nooit porno films?’ Ondertussen probeerde ik mij te focussen wat eerlijk gezegd erg moeilijk was. Mrs. Denise had me absoluut figuurlijk in de hoek liggen. ‘Als ik jouw niet hoor krijg je er van langs met de Bull whip…. 50 slagen…..’ Oeps, slikte ik weg in gedachte. Maar mijn gekreun kon Mrs. Denise niet overtuigen en ze liep met de Bull whip naar mij toe. Enerzijds als de dood voor haar slag techniek, anderzijds genietend van het prachtige plaatje wat op mijn netvlies werd verankerd. Ze zag er zo machtig uit.. hmmmm. Even later moest ik de eerste slag incasseren,‘Auw’ Schreeuwde ik het uit als een speenvarken. ‘Stel je niet aan’ zei ze streng. Er zouden nog een stuk of 4, 5 slagen volgen. Waarvan een of twee voor mij op het randje waren. Ja op het randje betekend dus. Precies goed, eigenlijk perfect. Mits de pijn wordt gedoseerd. Niet dat ik dat leuk vind hahaha. Daar speelt zij gewoon erg goed op in. Ik zat nog steeds op mijn knieën, het podium was wat vochtig en mijn grip verminderde, wat voor mij zeker niet werkte…. ‘Is er wat Sjakie?’ ‘Ik glij weg Meesteres. ‘Ga staan Sjakie’ Met mijn lid in mijn hand moest ik er wat van gaan maken. Waarbij Mrs. Denise zeer duidelijk maakte dat ik er natuurlijk niets van bakte en eerlijk gezegd leek het daar ook op. ‘Hoe lang nog Sjakie?’ Ik voelde me bijna moedeloos, al die mooie Dames bekeken mij en ik stond daar letterlijk voor lul.. ‘Een minuut?’ zei ik uit wanhoop. ‘Goed, de tijd gaat nu in.’ Ik had geen notie, maar de minuut was erg snel voorbij. In de tussentijd gaf Mrs. Denise aan dat ze mij 60 dagen wilde opsluiten in een kuisheidskooi. Eigenlijk toen ik het niet meer verwachte werd mijn leger zaadcellen bevrijd van de ketens waaraan ze muurvast waren gelegd, een keten van druiven.‘Meesteres mag ik klaarkomen? ‘Alleen als je mijn naam uit schreeuwt…..’ MEESTERESSSSS DENIIIIIIISSSSE aaarchhhhhhhhhh alles kwam in één keer los……… Zelden waren de druiven zo zoet…… Wat restte was waarlijk een zooitje…..‘Sjakie, jij gaat je eerst opfrissen en je gezicht schoonmaken.’ Toen ik van de bar naar de kelder liep gleed ik bijna uit over mijn eigen zaad. Achter de bar stond Rose, meteen moest ik denken aan die keer dat zij half uitgleed over mijn zaad (zie De Black Box). Ik schoot in de lacht. Mrs. Denise dacht kennelijk exact hetzelfde en zei lachend:‘De ja vu Sjakie’ Rose, ja Rose… daar zou ik op terug komen. Zij is gewoon zo een lieve heerlijke jonge spontane meid. Ja, dat schrijf ik met veel respect. Ik ben er erg trots op dat Fetish kleding van mijn vrouw bij haar in goede handen is terecht gekomen. Even later mocht ik mij opfrissen en ontdoen van de make up. Hiervoor had zij gelukkig voor mij de goede spullen. Terwijl ik bezig was om mijn gezicht te ontdoen van de lippenstift en marker liep Mrs. Denise voorbij. ‘Meesteres’ zei ik lachend en onbevangen: ‘Weet U nog dat ik Uw vroeg of ik nog dieper kan zinken…‘Ja Sjakie’ zei ze vriendelijk lachend.‘Het kan dus toch.’ ……………….wordt vervolgd
Druiven
Zo mooi rond,
zo vol van smaak.
Een ultieme vorm
van vermaak.
Daar, zo recht
voor mijn neus.
Had ik letterlijk en
figuurlijk geen keus.
Als een heerlijke
hoog aromatische wijn.
Maakte die 12 ogen
mij zo heerlijk klein.
Blikken vlogen mij
Letterlijk om de oren.
Niets kon mijn
Lust echter verstoren
lijdzaam mocht ik
alles voor U ondergaan.
Uw genot hierbij,
kon Ik blind verstaan.
Door iedere oogopslag
werd ik geraakt
Druiven hebben mij
nooit zoeter gesmaakt
Verlangen
Een nieuwe weg
had hiertoe geleid.
Het zorgde voor
zoveel onzekerheid.
Staand aan het begin
van een nieuw pad.
Voelde ik mij als een
verraderlijke rat.
Hoe moest ik hier
nu mee omgaan.
Ik wil U niet uit mijn
Leven vandaan.
Liever oprecht,
met veel verdriet.
Want hierover
zwijgen kan ik niet.
Bang U te Verliezen
overheerste mijn gevoel.
Angst dat U niet begrijpt
wat ik bedoel.
Maar eigenlijk wist
ik het al heel lang.
U gunt mij, waar ik
zo naar verlang.